Mam 3 starszych braci. Więc jako najmlodsza i do tego jedyna dziewczyna nie miałam lekko. Oczywiście opieka i zabawa ze mną nie należała do ich ulubionych zajęć. Bardzo lubiłam jak brak zabierał mnie na rower i woził na ramie 😊 Ale to że ja to lubiłam nie oznacza że on też, wręcz przeciwnie. Dlatego podczas wspólnej jazdy cały czas zmieniał w rowerze przerzutki (linki od przerzutek były puszczone na górze ramy więc obcierały mi nogi A dzięki temu szybciej chciałam wrócić do domu, co było dla niego na rękę. Kolejnym razem na rower zabrałam ze sobą mała poduszkę, którą położyłam na ramę i nic mi już nie przeszkadzało. Brat był niezadowolony z mojego genialnego pomysłu I wspólne spędzanie czasu się wydluzalo 🚴‍♀️

Mam 3 starszych braci. Więc jako najmlodsza i do tego jedyna dziewczyna nie miałam lekko. Oczywiście opieka i zabawa ze mną nie należała do ich ulubionych zajęć. Bardzo lubiłam jak brak zabierał mnie na rower i woził na ramie 😊 Ale to że ja to lubiłam nie oznacza że on też, wręcz przeciwnie. Dlatego podczas wspólnej jazdy cały czas zmieniał w rowerze przerzutki (linki od...

Pamiętam, jak brat miał mnie podwieźć na dworzec PKP w Gnieźnie, żebym stamtąd się udał do Poznania. Zabraliśmy ze sobą mamę, która na tą wydawałoby się krótką podwózkę nawet nie ubrała butów tylko pojechała w kapciach. Brat jednak nie mówiąc o niczym zawiózł mnie do samego Poznania, z mama w kapciach :)

Pamiętam, jak brat miał mnie podwieźć na dworzec PKP w Gnieźnie, żebym stamtąd się udał do Poznania. Zabraliśmy ze sobą mamę, która na tą wydawałoby się krótką podwózkę nawet nie ubrała butów tylko pojechała w kapciach. Brat jednak nie mówiąc o niczym zawiózł mnie do samego Poznania, z mama w kapciach :)

Kiedy byłam mała około 5 lat, byłam w sklepie z rodziną. Był to budowlano-zoologiczno-meblowo-ogrodowy sklep. Zostaliśmy ze starszą siostrą (14 lat) sami. Miała nas przypilnować, bo mama musiała iść do samochodu, a tata odebrać towar. Siostra wymyśliła, że pobawimy się w chowanego, więc poszłam się schować. Nie wiem czemu, ale wpadłam na pomysł schowania się w innym sklepie, który stał obok ze sprzętem ogrodniczym. Rodzice znaleźli mnie jakąś godzinkę później, a bardziej klient poprzedniego sklepu, który usłyszał o zgubionym dziecku.

Kiedy byłam mała około 5 lat, byłam w sklepie z rodziną. Był to budowlano-zoologiczno-meblowo-ogrodowy sklep. Zostaliśmy ze starszą siostrą (14 lat) sami. Miała nas przypilnować, bo mama musiała iść do samochodu, a tata odebrać towar. Siostra wymyśliła, że pobawimy się w chowanego, więc poszłam się schować. Nie wiem czemu, ale wpadłam na pomysł schowania się w innym...

Siostra jest mlodsza o 4 lata. Ja tego nie pamietam, ale rodzice opowiadali, ze jakies 2 miesiace po powrocie mamy ze szpitala, kiedy rodzice juz nie mogli poswiecic mi 100% uwagi, powiedzialam im, ze maja siostre zabrac i oddac tam skad ja wzieli.
W pozniejszych latach wiecznie sie klucilam z rodzicami, dlaczego ja mam wiecej obowiazkow, nakazow i zakazow, o wszystko musze walczyc, a ona juz korzysta z utartych sciezek.
Zawsze ja wyganialam z pokoju, jak byly u mnie kolezanki, bo "szczyla nie potrzebujemy" i zawsze dostawalam kare po takjiej odzywce.
Natomiast jesli przyszlo co do czego i mi powiedziala, ze ktos jej dokucza, biada byla temu osobnikowi. Chyba nie bylo rodzica na osiedlu, ktory nie przyszedlby na skarge.
Bylo duzo ciekawych i wesolych sytuacji, ale jedna najbardziej mi utkwila w pamieci. Ja wdalam sie w tate, siostra w mame. Ja zawsze milam wiecej sily, siostra chuderlaczek. Pewnego lata majac 18 wiosen, spedzalysmy kilka tygodni u cioci i kuzynow. Siostrzyczce nie spodobalo sie, ze polozylam sie na jej poduszce i zaczela mnie spychac, a ja jak zwykle jej na zlosc nie chcialam sie ruszyc, wiec zaczela okladac mnie piesciami. Jak juz wspomnialam wczesniej, byl zniej chuderlaczek, wiec nie za wiele poczulam, a rozwcieczylam ja jeszcze bardziej, bo zaczelam sie smiac, ze nic nie czuje. Nie bede ukrywac, ze w pewnym momencie chialam ja trzepnac, ale powstrzymalam sie, bo prawdopodobnie zrobilabym jej krzywde (wiem, wiem, nieladnie). Z powodu halasu wujek wpadl do pokoju i odciagna siostruncie ode mnie. Do dzis pamietam jak ja trzymal za fraki, a ona dalej wymachiwala rekami. Po tym zdazeniu wszystkim sie chwalila, ze mi dolozyla, a cala rodzina tylko kiwala glowami, bo doskonale wiedzieli, ze jej na to pozwolilam.

Siostra jest mlodsza o 4 lata. Ja tego nie pamietam, ale rodzice opowiadali, ze jakies 2 miesiace po powrocie mamy ze szpitala, kiedy rodzice juz nie mogli poswiecic mi 100% uwagi, powiedzialam im, ze maja siostre zabrac i oddac tam skad ja wzieli.
W pozniejszych latach wiecznie sie klucilam z rodzicami, dlaczego ja mam wiecej obowiazkow, nakazow i zakazow, o wszystko...

Tego dnia tata przywiózł od babci nam wymarzonego pieska, który dostał imię Urwis. Piesek oczywiście zrobił furorę i każda z nas chciała się nim zajmować i z nim bawić, a nawet zabrać go do swojego pokoju na noc. Rodzice nas pogodzili, spałyśmy w trójkę razem z Urwisem. Ale kolejnego dnia, gdy rodzice poszli do pracy, a my zostałyśmy same w domu pojawił się problem kto ma się bawić z psem, każda z nas chciała mieć go tylko dla siebie. Moja siostra wpadła na genialny pomysł, żeby zamknąć mnie na tarasie na pierwszym piętrze naszego domu, a wtedy piesek będzie tylko jej! Podstępem zwabiła mnie na balkon i zamknęła. Zaczęłam krzyczeć, ale ponieważ byłyśmy same w domu, nic mi to nie dawało. Pomyślałam więc, że nastraszę ją, że będę skakała z góry, dlatego zaczęłam wspinać się na barierki, aby przez nie przejść i…rozprułam moje ukochane krótkie spodenki z naszytym słoneczkiem. Był to zakup, którym rodzice nagrodzili moje wyróżnienie w nauce po zakończeniu pierwszej klasy szkoły podstawowej! Wtedy dopiero zaczęłam płakać, aż zainterweniowała sąsiadka, która postanowiła do nas zajrzeć, bo usłyszała, że coś się dzieje.
Oczywiście zdała mamie relację, a siostra prosiła, żebym jej nie wkopywała w zamian za odstąpienie czasu na zabawę z Urwisem, a ponieważ pies był ważniejszy niż ukaranie siostry, to od razu się zgodziłam!
Teraz już nieco wyrosłyśmy, ale po dziś dzień zdarzają się sprzeczki, które na szczęście zawsze szybko zażegnujemy.

Tego dnia tata przywiózł od babci nam wymarzonego pieska, który dostał imię Urwis. Piesek oczywiście zrobił furorę i każda z nas chciała się nim zajmować i z nim bawić, a nawet zabrać go do swojego pokoju na noc. Rodzice nas pogodzili, spałyśmy w trójkę razem z Urwisem. Ale kolejnego dnia, gdy rodzice poszli do pracy, a my zostałyśmy same w domu pojawił się problem kto ma...

Moja siostra ma 8 lat, ja mam 20 lat więcej. Mimo sporej różnicy wieku dogadujemy się bardzo dobrze. Lubimy sobie dokuczać i przy każdej możliwej okazji płatać figle sobie nawzajem. Nasza mama czasami ma z nami skaranie boskie!
- Mamo, a ona mnie bije! - krzyczy Hanka nieraz.
- Nieprawda, ona zaczęła! - stwierdzam.
Dzięki Hani mogę znów poczuć smak dzieciństwa - razem rysujemy, spacerujemy i prowadzimy długie rozmowy.
- Chciałabym być już taka duża jak Ty. - rzekła Hanka pewnego razu.
- A ja chciałabym znów być taka mała jak TY! - zawołałam wesoło.
Naszą ulubioną zabawą jest wymyślanie negatywnych rzeczy związanych z dorosłością i dzieciństwem - Hania narzeka na dzieciństwo, a ja na dorosłość. Śmiechu jest przy tym sporo.
- Dzieci nie mogą iść do kina dla dorosłych. - Hanka ma wiele pomysłów.
- A dorośli muszą płacić rachunki i opłaty. - odgryzam się.
I tak dalej, i tak dalej...
Kocham tą moją siostrzyczkę!

Moja siostra ma 8 lat, ja mam 20 lat więcej. Mimo sporej różnicy wieku dogadujemy się bardzo dobrze. Lubimy sobie dokuczać i przy każdej możliwej okazji płatać figle sobie nawzajem. Nasza mama czasami ma z nami skaranie boskie!
- Mamo, a ona mnie bije! - krzyczy Hanka nieraz.
- Nieprawda, ona zaczęła! - stwierdzam.
Dzięki Hani mogę znów poczuć smak dzieciństwa - razem...

Żyliśmy obok siebie. Różniło nas wszystko - płeć, wiek ( w wieku dziecięcym i nastoletnim 3 lata wydaje się przepaścią;), inne zainteresowania, inni znajomi... Aż obydwoje, zupełnie nie wiedzieć kiedy, dorośliśmy i... nadszedł czas by się poznać :) Poznałam mojego brata tak naprawdę dopiero wtedy kiedy wyprowadziłam się z domu rodzinnego, a ON... Zaczął mnie odwiedzać. Oczywiście gdzieś wcześniej były kłótnie o pilota, bijatyki, wzajemne donoszenie na siebie rodzicom, ale dopiero jako dorosła osoba poznałam co lubi mój brat. Zobaczyłam jak bardzo różni się ode mnie-on informatyk we flaneli, a ja maniaczka kosmetyczna. Ale też jak bardzo jest do mnie podobny- obydwoje zachwyceni fragmentem 'Lolity' kiedy to "język robi trzy kroki po podniebieniu i uderza o zęby - LO-LI-TA ". W dzieciństwie był dla mnie " wkurzającym młodszy bratem" , dopiero gdy dorosłam zobaczyłam w nim osobę, człowieka, przyjaciela, na którego zawsze mogę liczyć. Nawet kiedy w złości rzuca "daj mi spokój", ja te "daj mi spokój" rozumiem i nie oceniam, wiem,że jest zmęczony, zły, sfrustrowany i potrzebuje ciepła, mimo że źle się o nie upomina. A On moje zrozumienie docenia. Jest jedną z trzech osób na świecie, do której słowa miłości "KOCHAM CIĘ" przychodzą naturalnie, bez zająknięcia, bez zastanowienia, bez poczucia dyskomfortu z powodu ich wielkości i ważności.

Żyliśmy obok siebie. Różniło nas wszystko - płeć, wiek ( w wieku dziecięcym i nastoletnim 3 lata wydaje się przepaścią;), inne zainteresowania, inni znajomi... Aż obydwoje, zupełnie nie wiedzieć kiedy, dorośliśmy i... nadszedł czas by się poznać :) Poznałam mojego brata tak naprawdę dopiero wtedy kiedy wyprowadziłam się z domu rodzinnego, a ON... Zaczął mnie odwiedzać....

W mojej rodzinie relacje z rodzeństwem od zawsze wyglądają zwyczajnie. Z racji tego, że posiadam trzy przyrodnie siostry sporo starsze ode mnie, nigdy nie było kolorowo. Brakuje mi historii tak typowych jak kłótnie o pilota czy bitwa o poranny wstęp do łazienki. Moje siostry są tymi osobami, które zawsze podejrzewano o bycie... moją Matką. Zdarzało się to i nauczycielom i moim rówieśnikom. Nie ma w tym zapewne nic szczególnego, a traci to już zupełnie sens, gdy pomyślę o tym, że w takim razie obserwatorzy mogli pomyśleć, że mam trzy różne rodzicielki. Na nic zdała się moja uroda, która kompletnie odróżnia mnie od tej trójki starszych pań, które były dla mnie siostrami jedynie w okresie, kiedy moim ulubionym przedmiotem były jeszcze pieluszka i butelka. Wiążą mnie z nimi raczej miłe wspomnienia, teraz jednak zawsze śmiejemy się, że w młodszych latach mogłam wybierać sobie spośród nich trzech zawsze inną mamę, zależnie od tego, na co miałam ochotę. Ich wiek, znacznie odbiegający od mojego ma jednak swoje plusy. Teraz przynajmniej prowadzimy życiowe, poważne rozmowy i nie wypominamy sobie kłótni, które życie, z pomocą Mamy, nam oszczędziło.

W mojej rodzinie relacje z rodzeństwem od zawsze wyglądają zwyczajnie. Z racji tego, że posiadam trzy przyrodnie siostry sporo starsze ode mnie, nigdy nie było kolorowo. Brakuje mi historii tak typowych jak kłótnie o pilota czy bitwa o poranny wstęp do łazienki. Moje siostry są tymi osobami, które zawsze podejrzewano o bycie... moją Matką. Zdarzało się to i nauczycielom i...

Mam jedną starszą siostrę. Faktycznie w dzieciństwie zwłaszcza dopóki mieszkałyśmy w jednym pokoju czasami nie było łatwo. Dokładnie tak to wyglądało w latach 90-tych "czyja teraz kolej na komputerze" - grania w Simsy :) Dodatkowo kwestią tego, że mamy podobny gust, podobają nam się te same rzeczy, ubrania, wystroje nie ułatwiała sprawy. Jednak z drugiej strony miałam wspólnika do psot i oparcie w negocjacjach ze stroną rodzicielską lub "na trzepaku". Dojrzałość pozwala czerpać to co dobre z rodzeństwa. Podobny gust nie jest już przeszkodą a zaletą. Teraz wiem, że nie trzeba kupować 2 takich samych rzeczy (tak jak lalek w dzieciństwie) a można się nimi dzielić i to sprawia radość.

Mam jedną starszą siostrę. Faktycznie w dzieciństwie zwłaszcza dopóki mieszkałyśmy w jednym pokoju czasami nie było łatwo. Dokładnie tak to wyglądało w latach 90-tych "czyja teraz kolej na komputerze" - grania w Simsy :) Dodatkowo kwestią tego, że mamy podobny gust, podobają nam się te same rzeczy, ubrania, wystroje nie ułatwiała sprawy. Jednak z drugiej strony miałam...

Mam dwie siostry, starszą i młodszą.
Gdy miałam pięć latek wyrzuciłam młodszą z kołyski, chyba ją za bardzo rozhuśtałam.
Mnie z kolei, siostra starsza przejechała rowerem, czego efektem było pogryzienie mnie przez psa.

Dziś jesteśmy po trzydziestce i nie utrzymujemy z sobą kontaktu. Wyjątkiem są życzenia na święta czy rzadkie spotkania rodzinne, które przebiegają w chłodnej atmosferze.
Jeśli doświadczenia z dzieciństwa faktycznie wpływają na dorosłe relacje interpersonalne, to jesteśmy tego wzorowym przykładem.
No cóż, bywa i tak.

Mam dwie siostry, starszą i młodszą.
Gdy miałam pięć latek wyrzuciłam młodszą z kołyski, chyba ją za bardzo rozhuśtałam.
Mnie z kolei, siostra starsza przejechała rowerem, czego efektem było pogryzienie mnie przez psa.

Dziś jesteśmy po trzydziestce i nie utrzymujemy z sobą kontaktu. Wyjątkiem są życzenia na święta czy rzadkie spotkania rodzinne, które przebiegają w...