U mnie w rodzinie konfliktów się nie rozstrzyga, wymierają śmiercią naturalną, po wszystkim zostaje tylko echo słów, niczym popiół po pożarze.

Kłócimy się często, bo mamy temperament, czasem sobie myślę, że kłócimy się dla oczyszczenia atmosfery, żeby wyrzucić z siebie to, co boli i uwiera. Jako, że w mojej rodzinie większość członków stanowią kobiety, fajerwerki są nieuniknione.
Zaczyna się z pozoru niewinnie. Półsłówka, retoryczne pytania, wymowna mimika, wszystko to działa jak zapalnik. Potem następuje rozniecanie ognia i dolewanie oliwy, która czeka od tygodni, miesięcy, lat na odpowiedni moment. Następnie wybucha bomba, są płomienie, łzy, wzajemne oskarżanie i udowadnianie czyja to wina. Gdy już się zmeczymy, gdy zabraknie argumentów bywa, że trzasną drzwi i następuje cisza.
Najpierw cisza jest ciężka, nie do zniesienia.
Później w tej ciszy wychwycić można wypowiedziane słowa.
Z czasem cisza przestaje ciążyc i staje się normą.
Po upływie jakiegoś czasu cisza umiera ,a rodzi się nić porozumienia.
Gdy więzi samoistnie, niby od niechcenia, niby z konieczności, bo przecież trzeba się odzywać, zostają odnowione, następuje powrót do normalności.

Po takich naszych, osobistych tsunami oddycha się lżej, nawet jeśli nie usiedlismy razem przy stole, źeby konstryktywnie wyrazić to, co nas gryzie. Może nie potrafimy inaczej, może to jest nasz sposób radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, a może po prostu lepiej się nad tym nie zastanawiać i to zostawić takim, jakie jest?
W końcu działa :)

U mnie w rodzinie konfliktów się nie rozstrzyga, wymierają śmiercią naturalną, po wszystkim zostaje tylko echo słów, niczym popiół po pożarze.

Kłócimy się często, bo mamy temperament, czasem sobie myślę, że kłócimy się dla oczyszczenia atmosfery, żeby wyrzucić z siebie to, co boli i uwiera. Jako, że w mojej rodzinie większość członków stanowią kobiety, fajerwerki są...

Nie nazwałbym tej sytuacji sprzeczką, ale z pewnością miało miejsce pewne napięcie. Mama już od kilku dni była cięta na jedną znajomą, która miała przyjść do nas na grilla. Ciągle mi mówiła jaka to okropna osoba. Jaka wulgarna. ,,Nie da się tej kobiety lubić" - mówiła. Przyjść jednak musiała, ponieważ należała do rodziny ze strony jej męża, a została ówcześnie zaproszona. Nagle odmówić przecież nie wypadało.
Nadszedł dzień grilla. Obie usiadły obok siebie (Keep your friends close, and your enemies closer?). Rozmawiały spokojnie i po koleżeńsku. Pojawiło się jedzenie, piwo, a negatywna aura, którą emanowała mama jeszcze kilka dni wcześniej, przepadła. Atmosfera utrzymała się do końca spotkania. Wygląda na to, że nawet kiedy kogoś się nie lubi przy rodzinnym stole, wystarczy się uśmiechnąć i znieść sytuację. Być może "ta wulgarna kobieta" również to zrozumiała i dostosowała swoje zachowanie do pozostałych uczestników grilla. Nie sądzę, żeby mama ją polubiła, jednak z pewnością pokazała, że można się dobrze bawić bez względu na to kto nas otacza. Czasami jest lepiej unikać konfliktów, aby nie było potrzeby ich rozwiązywać.

Nie nazwałbym tej sytuacji sprzeczką, ale z pewnością miało miejsce pewne napięcie. Mama już od kilku dni była cięta na jedną znajomą, która miała przyjść do nas na grilla. Ciągle mi mówiła jaka to okropna osoba. Jaka wulgarna. ,,Nie da się tej kobiety lubić" - mówiła. Przyjść jednak musiała, ponieważ należała do rodziny ze strony jej męża, a została ówcześnie zaproszona....

U mnie w rodziny o kłótnie nie trudno, największa jednak odbyła się w Może Narodzenie. Mam wrażenie, że w każdym polskim domu musi być kłótnia w ten czas, bo inaczej to nie święta. Mianowicie, pamiętam, że tego dnia mój starszy brat ciągle mi dokuczał. A to śmiał się z moich lalek, a to mnie przestraszył, a to powiedział, że jestem głupia. Cały dzień zastanawiałam się jedynie, co tu zrobić, żeby mu się odwdzięczyć pięknym za nadobne. I wymyśliłam.
Gdy był zajęty grami komputerowymi, cichutko zakradłam się do jego pokoju i wzięłam zegarek, który dostał na Mikołajki a za który rodzice sporo musieli zapłacić. Schowałam go w modelu mojej zabawkowej mini-kuchenki i bez najmniejszych wyrzutów sumienia bawiłam się dalej.
Wybiła jednak godzina, kiedy wszyscy stroili się do uroczystej kolacji i nagle dało się usłyszeć wrzask. To był mój brat, który wykłócał się, że ktoś mu ukradł zegarek. Gdy spytał mnie, czy go widziałam- odparłam, ze nie i kłótnia się zaczęła. Moi rodzice obwinili brata o to, że jest nieodpowiedzialny, tato się wściekł. Teraz wiem, że tylko dlatego, że jego praca poszła na marne, chciał sprawić prezent synowi, a ten zgubił go raptem do dwóch tygodniach.
Mama za to z surowym tonem dała szlaban na gry komputerowe. Kiedy sprawa przycichła, powiedziałam mamie, że ukryłam zegarek i z jakich powodów. Na co ta odparła, że bardzo dobrze zrobiłam i, żebym poczekała z oddaniem zegarka do końca kolacji. Uznała, że to bardzo dobra nauczka dla mojego brata.
Koniec końców, zegarek się znalazł i wszyscy wróciliśmy do świętowania.

U mnie w rodziny o kłótnie nie trudno, największa jednak odbyła się w Może Narodzenie. Mam wrażenie, że w każdym polskim domu musi być kłótnia w ten czas, bo inaczej to nie święta. Mianowicie, pamiętam, że tego dnia mój starszy brat ciągle mi dokuczał. A to śmiał się z moich lalek, a to mnie przestraszył, a to powiedział, że jestem głupia. Cały dzień zastanawiałam się...

Myślę, że dużo rodzin ma do czynienia z tym problemem. A mianowicie chodzi o TELEWIZOR. A dokładniej o tego memicznego pilota. Typowa sytuacja: gdy kobieta ogląda serial, mężczyzna chce akurat oglądać mecz. Wcześniej śmiałam się z tego, ale po przeprowadzce przekonałam się, że takie stereotypy mają swoje odzwierciedlenie w prawdziwej rzeczywistości. Początkowo były tylko kłótnie, bijatyki i gonitwy po całym domu za pilotem. Jednak później walka zaostrzyła się: brat dokupił drugiego neutralnego pilota i zmieniał po kryjomu kanały na te które chciał oglądać. Z małej bitwy zrobiła się wojna. A jak się zakończył konflikt? Kupiliśmy drugi telewizor. Czasami warto przechodzić na kompromisy.

Myślę, że dużo rodzin ma do czynienia z tym problemem. A mianowicie chodzi o TELEWIZOR. A dokładniej o tego memicznego pilota. Typowa sytuacja: gdy kobieta ogląda serial, mężczyzna chce akurat oglądać mecz. Wcześniej śmiałam się z tego, ale po przeprowadzce przekonałam się, że takie stereotypy mają swoje odzwierciedlenie w prawdziwej rzeczywistości. Początkowo były tylko...

Podnoszenie głosu, żywa gestykulacja, czasami krzyk i złość. Brakuje tylko rzucania naczyniami o ściany. Różne poglądy, spojrzenie na pewne sprawy, różnica pokoleń - przechodzę przez to od kilku lat, ale dopiero niedawno nauczyłam się, co tak właściwie robić w takich sytuacjach.
Nie studiuję w rodzinnym mieście, ale na wakacje, które de facto są teraz, wracam do domu. Po zakończeniu obowiązkowych praktyk mój portfel wyglądał jak kadr z westernu - ten piach i biegacze stepowe. Po prostu pustka. Zadecydowałam - resztę wakacji muszę przepracować. Moja rodzicielka od razu się nie zgodziła. Nie jest tajemnicą, że jest dość nadopiekuńcza. Nie wytrzymałam i podniosłam na nią głos, po czym dobitnie starałam się jej to wszystko przedstawić. Złość podziałała, a ona od razu wszystko zrozumiała. Wygląda na to, że czasami głośniejszy ton głosu (nie krzyk) jest potrzebny.

Podnoszenie głosu, żywa gestykulacja, czasami krzyk i złość. Brakuje tylko rzucania naczyniami o ściany. Różne poglądy, spojrzenie na pewne sprawy, różnica pokoleń - przechodzę przez to od kilku lat, ale dopiero niedawno nauczyłam się, co tak właściwie robić w takich sytuacjach.
Nie studiuję w rodzinnym mieście, ale na wakacje, które de facto są teraz, wracam do domu. Po...

O konflikt w rodzinie nie jest trudno, szczególnie jak to często bywa- między teściową a synową. U nas to było tak jak w większości małżeństw. Na początku sielanka i te sprawy kochana mamusia itd. Niestety wraz z pojawieniem się dzieci, pojawiły się również problemy z teściową. Najpierw była próba wychowania dzieci tak jak ona chce, pouczenia na każdym kroku, "dobre rady". Następnie doszły poważniejsze sprawy. Ja psychicznie już nie wytrzymywałam. Postanowiłam rozwiązać ten narastający konflikt, póki nie będzie za późno. Postawiłam na szczerą rozmowę chyba pierwszy raz w życiu. Powiedziałam co sprawia mi przykrość, przypomniałam wcześniejsze dobre momenty. Pierwszy raz po dziesięciu latach tak szczerze ze sobą rozmawiałyśmy. Były łzy, lecz to było nam potrzebne. Od tamtej pory obie się bardziej staramy aby nasze relacje były dobre. Teraz jesteśmy prawie jak przyjaciółki. Wystarczyła jedna szczera rozmowa

O konflikt w rodzinie nie jest trudno, szczególnie jak to często bywa- między teściową a synową. U nas to było tak jak w większości małżeństw. Na początku sielanka i te sprawy kochana mamusia itd. Niestety wraz z pojawieniem się dzieci, pojawiły się również problemy z teściową. Najpierw była próba wychowania dzieci tak jak ona chce, pouczenia na każdym kroku, "dobre...

Moi rodzice zakochali się w sobie kilkanaście lat temu, później urodziłem się ja i odkąd pamiętam tylko to ich razem łączyło, czyli wychowanie własnego syna. Oni różnią się poglądami i nieco charakterami. Krótko mówiąc nie dopasowali się, nie nadają na tych samych falach i nigdy nie znajdą wspólnego języka, różni ich mentalność. Nie wiem po co, ale kilka lat temu zorganizowali swój jubileusz (chyba tylko dla fałszywego impulsu skierowanego w stronę rodziny, że już wszystko gra), ale coś nie wyszło. Jaki był początek? Przed spożyciem posiłków moi rodzice wstali by się pomodlić. Samo to dało taki skutek, że padły niemiłe komentarze przy stole ze strony ateistów. Potrawy przygotowała mama wraz z moją babcią, więc przyglądały się one grymasom twarzy drugiej rodziny - atmosfera się podburzyła. Rodzinka się najadła, ktoś wziął pilot do ręki i włączył disco polo, połowa zamarła, cisza przed burzą. Takich wulgaryzmów jakie tam padły jeszcze nigdy nie słyszałem! Rozpętała się wojna: katolicy przeciwko ateistom, fani muzyki disco kontra koneserzy muzyki klasycznej itd... Próbowałem ich uspokoić, ale to nic nie dało. Chociaż znalazłem sposób, specjalnie przypaliłem ciasto w piekarniku, włączył się alarm, zobaczyli dym i zaczęli uciekać. Tym sposobem pozbyłem się wszystkich z domu. Moi rodzice są już lata po rozwodzie, była to niezdrowa i bardzo toksyczna relacja między nimi jak i rodzinami. Cieszę się, że tak wyszło.

Moi rodzice zakochali się w sobie kilkanaście lat temu, później urodziłem się ja i odkąd pamiętam tylko to ich razem łączyło, czyli wychowanie własnego syna. Oni różnią się poglądami i nieco charakterami. Krótko mówiąc nie dopasowali się, nie nadają na tych samych falach i nigdy nie znajdą wspólnego języka, różni ich mentalność. Nie wiem po co, ale kilka lat temu...

Nie mam jakiejś szczególnie kłótliwej rodziny ale kiedy zdarzają się spięcia najlepiej niepostrzeżenie zmienić temat albo obrócić dyskusję w żart. Po za tym staramy się unikać rozmów o polityce bo wiadomo to w naszym kraju najbardziej podgrzewa emocje a spotkania rodzinne lepiej spędzać w miłej atmosferze.

Nie mam jakiejś szczególnie kłótliwej rodziny ale kiedy zdarzają się spięcia najlepiej niepostrzeżenie zmienić temat albo obrócić dyskusję w żart. Po za tym staramy się unikać rozmów o polityce bo wiadomo to w naszym kraju najbardziej podgrzewa emocje a spotkania rodzinne lepiej spędzać w miłej atmosferze.

W moim domu rodzinnym często zdarzają się sprzeczki, mniejsze bądź większe kłótnie. Jeszcze kilka lat temu nie wiedziałam jak mogłabym wpłynąć, aby temu zapobiec. Teraz jestem o kilka lat mądrzejsza :) i zdecydowanie mniej się wszystkim przejmuję. Gdy nachodzę na jakieś domowe spięcia bez zastanowienia żartem nawiązuję do toczącej się dyskusji. Tekst nie zawsze musi być mądry :) ale zawsze w jednym momencie rozluźnia atmosferę :D. To taki moment po którym rozmowa wygląda zupełnie inaczej i czasem nawet potrafimy później wspólnie pożartować.
Nie jest łatwo podczas poważnej dyskusji wtrącić jakiś żart ale warto :D

W moim domu rodzinnym często zdarzają się sprzeczki, mniejsze bądź większe kłótnie. Jeszcze kilka lat temu nie wiedziałam jak mogłabym wpłynąć, aby temu zapobiec. Teraz jestem o kilka lat mądrzejsza :) i zdecydowanie mniej się wszystkim przejmuję. Gdy nachodzę na jakieś domowe spięcia bez zastanowienia żartem nawiązuję do toczącej się dyskusji. Tekst nie zawsze musi być...