- No dobrze pani inspektor… - Mój nowy przełożony odchrząknął zmieszany. – hmm… Burzo, tak? – Skinęłam głową. – Zacznijmy jeszcze raz. Od początku.
- Tłumaczyłam już panu…
- Chcę to usłyszeć jeszcze raz – zaakcentował stanowczo.
- Dobrze – westchnęłam zmęczona kolejnym przesłuchaniem. – Weszłam do pokoju jeszcze przed przyjazdem Lenarta. Nie chciałam czekać , bo wiedziałam, że to może trochę potrwać. Zwłoki denatki leżały na dywanie, chyba nie muszę dodawać, że brunatnym od zaschniętej krwi? – Robert pokiwał głową. Widząc, że balansuję na granicy wyprowadzenia go z równowagi, kontynuowałam. – Ręce, nogi, wszędzie było mnóstwo ran kłutych, głowa obrócona w prawo, oczy zasłonione czarną opaską. Na moje oko nie żyła już od ponad doby, skórę miała biało-żółtawą, kolor niezdrowy nawet jak na ofiarę morderstwa, ale nie jestem patologiem...
- A jednak zabawiła się pani w lekarza sądowego – warknął Robert. – Nóż, przejdźmy do noża…
- No tak. Rany były wszędzie, ale to, co zastanawiało najbardziej, to zupełnie dobrze zachowana różowa sukienka w kwiaty. Założona już po wszystkim. Wiem, że nie powinnam tego robić, że to zadanie dla patologów, a jednak złamałam procedury. Podwinęłam sukienkę. Przez brzuch od mostka po spojenie łonowe ciągnęła się gruba linia szwu. Zaczęłam przecinać węzełek po węzełku, skóra rozeszła się i wtedy to zobaczyłam. Nóż zaszyty w brzuchu ofiary.

- No dobrze pani inspektor… - Mój nowy przełożony odchrząknął zmieszany. – hmm… Burzo, tak? – Skinęłam głową. – Zacznijmy jeszcze raz. Od początku.
- Tłumaczyłam już panu…
- Chcę to usłyszeć jeszcze raz – zaakcentował stanowczo.
- Dobrze – westchnęłam zmęczona kolejnym przesłuchaniem. – Weszłam do pokoju jeszcze przed przyjazdem Lenarta. Nie chciałam czekać , bo...

Ciepły lipcowy wieczór, wakacje. W tle słychać śmiechy, przekrzykiwanie się dzieci z sąsiedztwa. Czemu nikt nie zauważył oddalającej się 7-letniej dziewczynki, która zaciekawiona tajemnicą lasu weszła do niego w ręku trzymając swojego ulubionego misia. Była niewinna, nie miała pojęcia, że to jej ostatni spacer.

Zjawiłam się na miejscu dwie godziny po zniknięciu dziewczynki. Przeklinając siebie w duchu za nie wzięcie wygodniejszych butów podeszłam stukając obcasami do stojących niedaleko na chodniku przed swoim domem rodziców. Dowiedziałam się dokładnie tego czego się spodziewałam. Zaginiona, mała Ola bawiła się z innymi dzieciakami, nagle znikła. Czyli wielkie nic. Podziękowałam i zapewniłam, że zrobimy co w naszej mocy i odeszłam do znajomego policjanta. Przekazał mi wszystkie szczegóły postępowania. Następnie ustałam na środku ulicy i zaczęłam się rozglądać co mogło przyciągnąć dziewczynkę. Z tego co zrozumiałam od matki dziewczynka uwielbiała drzewa. Las. Skierowałam tam najwięcej ludzi. Czekaliśmy jeszcze 30 min, kiedy podbiegł do mnie młody sierżant i pokręcił głową. Znaleźni ją. Znaleźli jej misia. Znaleźli martwe ciało. Przyczyna zgonu - rany kłute. Kilkanaście miejsc po wbitym nożu.

Następnego dnia rano siedziałam w salonie na kanapie u rodziców Oli. Dostałam cholernie mocną kawę jakże potrzebną o 7 rano. Siedząca na przeciwko mnie matka przyciskała do klatki piersiowej misia swojej córki. Usłyszeliśmy dzwonek do drzwi, więc kobieta wstała i trochę zbyt szybko odłożyła misia. Głowa pluszaka zdawała się jakby poluźnić. Podeszłam i ostrożnie ją przechyliła, dzięki czemu ukazał się niedbale zrobiony szew z czerwonej nici. Zapominając o rodzicach zerwałam głowę misia. Mogłam odwoływać poszukiwania narzędzia zbrodni. Trzymałam go przed sobą. Trzymałam srebrny ozdobny nóż, taki sam jakim przed chwilą ojciec dziewczynki kroił sobie chleb.

Ciepły lipcowy wieczór, wakacje. W tle słychać śmiechy, przekrzykiwanie się dzieci z sąsiedztwa. Czemu nikt nie zauważył oddalającej się 7-letniej dziewczynki, która zaciekawiona tajemnicą lasu weszła do niego w ręku trzymając swojego ulubionego misia. Była niewinna, nie miała pojęcia, że to jej ostatni spacer.

Zjawiłam się na miejscu dwie godziny po zniknięciu...

Ledwo przekroczył próg tego domu, a w głowie od razu zakotłowały się obrazy obrażeń na ciele kobiety. Widok był tak makabryczny, w tym szarpanym ruchem odcięte obie piersi, że najwięksi twardziele wychodzili, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Oględziny wykazały, że miejsce znalezienia zwłok nie były miejscem zbrodni. Z kolei sam charakter ran wykazywał, że nie były to działania nagłe, ale dosłownie - precyzyjne do bólu. Wszystko wskazywało na to, że w gronie podejrzanych powinien znaleźć się także mąż, a dom tego małżeństwa idealnie pasował do popełnienia zbrodni. Wręcz szpitalny charakter pozwalał na łatwe pozbycie się śladów. W trakcie kiedy technicy skrupulatnie przeglądali każdy kąt, detektyw postanowił skupić się na poszukiwaniu narzędzia zbrodni. Na podstawie otrzymanego raportu doskonale wiedział czego poszukuje, a jakiś instynkt podpowiadał mu, że mężczyzna czuje się na tyle pewny siebie, że zachował go jako swego rodzaju trofeum, by zagrać policji na nosie. Pierwsze kroki skierował do kuchni, by zacząć od szafki, z której potencjalnie został wyciągnięty poszukiwany nóż. W zamyśleniu spojrzał przez okno, gdzie jego wzrok przykuła sporych rozmiarów klatka na ptaki, tuż przy krawędzi pobliskiego lasu. Niby nic szczególnego, w okolicy było wielu hodowców, ale same ptaki wydawały się większe niż lokalne gatunki. Z ciekawości opuścił na chwilę kuchnię i tylnym wejściem ruszył w kierunku klatki. Im był bliżej, tym narastało w nim niezrozumiałe napięcie. Niespodziewanie przystanął zdziwiony, ponieważ nagle zrozumiał, że to co widzi kojarzy mu się z sępami. Do tej pory widział te ptaki tylko na filmach przyrodniczych, więc trudno mówić o pewności, jednak charakterystyczna naga szyja mówiła sama za siebie. W klatce było pięć dorodnych okazów, które nerwowo zareagowały na nowego przybysza rzucając się w jego stronę. Niespodziewana próba ataku sprawiła, że w nerwowym odskoku detektyw potknął się i poleciał do tyłu. Obserwując ptaki z nowego, nieco bolesnego położenia, u jednego z nich zauważył czerwone smugi na pomarszczonej szyi. Już na samą myśl, że może być to powiązane z brakiem piersi u denatki poczuł mdłości, ale zdecydowanym ruchem sięgnął po krótkofalówkę i wydał kilka szybkich poleceń. Bez dwóch zdań trzeba było przyjrzeć się tej klatce Nie bez powodu pilnowało jej kilka drapieżników, które nie oddadzą terenu bez walki.

Ledwo przekroczył próg tego domu, a w głowie od razu zakotłowały się obrazy obrażeń na ciele kobiety. Widok był tak makabryczny, w tym szarpanym ruchem odcięte obie piersi, że najwięksi twardziele wychodzili, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Oględziny wykazały, że miejsce znalezienia zwłok nie były miejscem zbrodni. Z kolei sam charakter ran wykazywał, że nie były to...

Na miejsce zbrodni dojechałam w ciągu kilku minut. Obok niepozornego domu stały już dwa radiowozy. Do oględzin miałam przystąpić z Alkiem, jednym z policjantów. "Denatka leży na podłodze. Przygotuj się na najgorsze"- usłyszałam od niego otwierając drzwi.
Dziewczyna wyglądała na moją rówieśniczkę. Była do mnie nawet trochę podobna, z tą różnicą, że ja nie miałam ran kłutych w okolicach serca. Ze ścian spływała jeszcze krew. To była bardzo świeża zbrodnia. "Jeszcze godzinę temu mogła żyć" - mruknął Alek jakby w odpowiedzi na moje myśli. Musieliśmy znaleźć narzędzie zbrodni. Kiedy rozglądaliśmy się po domu usłyszeliśmy skrzypienie podłogi w pokoju obok. "Mówiłam wam, że cztery stopy zostawiają już wystarczającą ilość śladów "- krzyknęłam wkurzona niekompetencją kolegów. Wyjrzałam z pokoju, żeby przekonać się który jest tak nierozsądny. Nie było tam żadnego z nich. Zobaczyłam jednak to czego szukaliśmy - nóż. Miał go w rękach wysoki, zakrwawiony mężczyzna. Biegł w moim kierunku.
Nie pamiętam co działo się przez następne kilka minut. Kiedy znowu zaczęłam rejestrować to co się wokół mnie dzieje zobaczyłam ten sam nóż leżący przy moich stopach. Potem usłyszałam Alka mówiącego do krótkofalówki "Mamy kolejnego trupa.".

Na miejsce zbrodni dojechałam w ciągu kilku minut. Obok niepozornego domu stały już dwa radiowozy. Do oględzin miałam przystąpić z Alkiem, jednym z policjantów. "Denatka leży na podłodze. Przygotuj się na najgorsze"- usłyszałam od niego otwierając drzwi.
Dziewczyna wyglądała na moją rówieśniczkę. Była do mnie nawet trochę podobna, z tą różnicą, że ja nie miałam ran kłutych...

Takiej zbrodni nie widziałam, w całej swojej dotychczasowej karierze. To miasto zaczyna mnie przerażać, jest zepsute do szpiku kości i nigdy nie wiadomo, jakie bestialstwa zechce nam ukazać. Stałam więc nad zwłokami mężczyzny i tępo wpatrywałam się w pracujący zespół techników. Wszędzie było mnóstwo krwi, więcej niż człowiek kiedykolwiek widział,nawet po latach spędzonych w kryminalnym.
-Co się tutaj wydarzyło?- zapytałam, ale nie sądziłam, że usłyszę takie wieści.
- Pani detektyw, coś takiego widzę pierwszy raz. Mężczyzna był torturowany, a następnie ktoś go zwyczajnie wypatroszył i zaszył jak kukłę. Proszę spojrzeć na te szwy. Robota profesjonalisty. -odparł patolog. Zerknęłam na brzuch ofiary. Białe szwy ciągnęły się od podbrzusza aż po klatkę piersiową. Rozcięcie było idealne, nieposzarpane. Magnum opus.
- Znaleziono narzędzie zbrodni?- zapytałam. Odpowiedziało mi przeczące kręcenie głowy jednego z kryminalnych. - Myślę, że nóż został zaszyty w ofierze.-rzuciłam. - Tak bardzo szczyci się swoim dziełem, że postanowił się z nami pobawić. Zostawił nam prezent, który zapewne do niczego nas nie doprowadzi. Let the game begin!- stwierdziłam i skierowałam się do samochodu. Z nieba zaczęły spadać pierwsze płatki śniegu.

Takiej zbrodni nie widziałam, w całej swojej dotychczasowej karierze. To miasto zaczyna mnie przerażać, jest zepsute do szpiku kości i nigdy nie wiadomo, jakie bestialstwa zechce nam ukazać. Stałam więc nad zwłokami mężczyzny i tępo wpatrywałam się w pracujący zespół techników. Wszędzie było mnóstwo krwi, więcej niż człowiek kiedykolwiek widział,nawet po latach spędzonych w...

Był deszczowy poranek, a ja po wczorajszym balowaniu z Kretzem- policjantem śledczym także badającym moją sprawę- nie czułam się na siłach, by cokolwiek robić. Co gorsza, musiałam pojechać do Mielca, po tym jak dostałam sms od mojego tajemniczego pomocnika.
Podejrzewałam, że to właśnie on zamordował dwunastoletnią Anię, lecz starałam się rozegrać tę grę dobrze, z głową. Nikomu nie chwaliłam się, że utrzymuję cienką więź z prawdopodobnym zabójcą. Jeśli to miało przynieść mi awans, a jemu rozkosz związaną z tańczeniem po cienkim lodzie, to niech tak zostanie.
Znalazłam pierwszy lepszy bus na godzinę 12:15, tak, że o 14:00 już byłam na miejscu zbrodni. Droga była wyboista, a ja spałam przez większość spędzonego w busie czasu, więc z początku nie zauważyłam niczego podejrzanego. Jednak po przetarciu oczu dostrzegłam to, nóż.
Chata była stylizowana na myśliwską, więc przyozdobiona była zdobyczami łowieckimi, ale i także bronią. To idealna kryjówka na narzędzie zbrodni, które wtedy wisiało mi przed oczami. Nóż, jak gdyby nigdy nic przytwierdzony był do deseczki z grawerunkiem '2014- udane łowy'. Co ciekawsze dalej był poplamiony krwią.
- Nie spodziewałaś się tego, detektyw Grózińska?
Zza pleców pojawił się on. Kretz.

Był deszczowy poranek, a ja po wczorajszym balowaniu z Kretzem- policjantem śledczym także badającym moją sprawę- nie czułam się na siłach, by cokolwiek robić. Co gorsza, musiałam pojechać do Mielca, po tym jak dostałam sms od mojego tajemniczego pomocnika.
Podejrzewałam, że to właśnie on zamordował dwunastoletnią Anię, lecz starałam się rozegrać tę grę dobrze, z głową....

No tak-ciężarna pchnięta nożem na cmentarzu, nie mogło mi się trafić nic gorszego. Zbyszek ma meliniarza zabitego butelką, Eliza nastoletniego kibola, a ja kobietę w ciąży, czyli dwa trupy. Od czego by tu zacząć... Żartuję, haha, oczywiście od znalezienia narzędzia zbrodni. Hmmm, jeśli zabił jej facet to nóż zabrał ze sobą, jeśli to przypadkowe morderstwo, narzędzie zbrodni w amoku morderca mógł zostawić na miejscu. Zaczynam więc tutaj i myślę, że ze nie minie godzina a nóż odnajdzie się. Kurczę, dużo tej krwi...
Uwaga-analiza. Mamy cmentarz, teren otwarty, więc potencjalnych skrytek od pierona. Z dokumentów wynika że to była pani Dąbrowska, zabita przy grobie Dąbrowskiego Jasia, lat 6. Cholera, kolejne dziecko do grobu... Szkoda ich.
Krzaki-to tam może być nóż. Powoli przemieszcze się w tamtą stronę lustrujac okolicę. Jest kolejny grób Dąbrowskich, tym razem chyba dziadek... Są świeże kwiaty, pewnie ofiara je położyła, jednak jakoś niezdarnie ułożyła w wazonie, nie jak kobieta. Coś tu nie gra, ten wazon... Świeże kwiaty, ale nie mają wody? Obok stoją uschnięte badyle w wazonie pełnym wody. Ktoś bardzo się postarał żeby wyglądało to dziwnie. No i bingo-nóż w wazonie na grobie dziadka. Wnioskuję, że morderstwa dokonał ktoś bliski, ktoś z rodziny... Będzie strasznie.

No tak-ciężarna pchnięta nożem na cmentarzu, nie mogło mi się trafić nic gorszego. Zbyszek ma meliniarza zabitego butelką, Eliza nastoletniego kibola, a ja kobietę w ciąży, czyli dwa trupy. Od czego by tu zacząć... Żartuję, haha, oczywiście od znalezienia narzędzia zbrodni. Hmmm, jeśli zabił jej facet to nóż zabrał ze sobą, jeśli to przypadkowe morderstwo, narzędzie zbrodni...

Kto powiedział, że praca detektywa jest prosta? W zasadzie to nikt, ale i tak nie znoszę faktu, iż to psiarskie spijają całą śmietankę. Jestem w tym fachu już od 10 lat, a nic uległo zmianie.
Zapowiadał się zwykły, niczym nieróżniący się od innych dzień mojej pracy, gdy nagle usłyszałem dzwoniący telefon. Szybko odebrałem. Dzwonili z wydziału zabójstw. Trafiło się coś lepszego.
W miejscowym lesie znaleziono zwłoki gajowego. W pierwszej chwili nie mogłem uwierzyć, lecz tak to był on. Znałem go od lat. Wszędzie wokoło roiło się od glin, zabezpieczyli teren. Frank leżał pod dużą sosną z poderżniętym gardłem. Straszny widok. To mi polecono poszukiwania narzędzia zbrodni.
Kompletnie nie wiedziałem od czego zacząć. Obszedłem drzewo dookoła, lecz żadnych śladów. Po godzinie poszukiwań postanowiłem, że udam się do biura, by spisać protokół. Jednak moją uwagę zwrócił kołujący ptak. Nie wierzę w reinkarnację. Coś blokowało mu dostanie się do dziupli.
To coś błyszczało w świetle słońca ale i było na tyle duże, by uniemożliwić mu do niej wlecieć. Nie musiałem długo myśleć. Już po chwili wiedziałem, że to nóż, który pozbawił życia Franka. Tylko jak on się tam znalazł??

Kto powiedział, że praca detektywa jest prosta? W zasadzie to nikt, ale i tak nie znoszę faktu, iż to psiarskie spijają całą śmietankę. Jestem w tym fachu już od 10 lat, a nic uległo zmianie.
Zapowiadał się zwykły, niczym nieróżniący się od innych dzień mojej pracy, gdy nagle usłyszałem dzwoniący telefon. Szybko odebrałem. Dzwonili z wydziału zabójstw. Trafiło się coś...

Bel Air, dzielnica Los Angeles, gdzie kiedyś mieszkał Ronald Regan, stała się właśnie najpopularniejszą dzielnicą w USA. To właśnie tutaj w posiadłości znanego aktora, odkryto zwłoki,a, ściśle mówiąc, domku przy basenie znajdującym się na terenie posiadłości. Na miejsce zbrodni przybyłem po godzinie 9.00 czasu lokalnego, oczywiście wszędzie było pełno głupich dziennikarzy. Przecież takie zainteresowanie może niekorzystnie wpłynąć na śledztwo.
Przed wejściem do domku przy basenie, przeszedł mnie niepokój. Widząc przerażone twarze policjantów, spodziewałem się najgorszego. Kiedy wszedłem do środka, musiałem zakryć nos, odór był okropny, Porucznik Banks znowu przesadził z kapustą-pomyślałem. Ofiarą była młoda kobieta, jej wyraz twarzy był przerażający. Grymas sugerował, że biedaczka zmarła ze strachu. Jednak nie to było najgorsze jej niemodna, tapirowana fryzura oraz okropny permanentny makijaż, sugerowały zemstę zazdrosnej koleżanki albo co gorsza, szaleńca. Nic dziwnego, że biedaczka umarła, kiedy zobaczyła swoje odbicie w lustrze, przeraziła się. Narzędzia zbrodni nie musiałem długo szukać, w łazience znalazłem chloroform, lakier do włosów i zestaw do makijażu. Już miałem triumfalnie ogłosić, że rozwiązałem sprawę, kiedy tuż pode mną zaskrzypiała podłoga. Oczywiście była tam tajna skrytka. Niestety to, co tam odkryłem, sprawiło,że przeszły mnie dreszcze. Poruczniku, Banks, musimy przygotować się na więcej ofiar, jakiś szaleniec zostawił list i zakrwawiony nóż...

Bel Air, dzielnica Los Angeles, gdzie kiedyś mieszkał Ronald Regan, stała się właśnie najpopularniejszą dzielnicą w USA. To właśnie tutaj w posiadłości znanego aktora, odkryto zwłoki,a, ściśle mówiąc, domku przy basenie znajdującym się na terenie posiadłości. Na miejsce zbrodni przybyłem po godzinie 9.00 czasu lokalnego, oczywiście wszędzie było pełno głupich dziennikarzy....

Właśnie przybyłam na miejsce zbrodni (piękny dom,usytuowany nieco na odludziu,wysoko w górach),w którym sekta wymordowała kilkoro sławnych ludzi,którzy akurat tej nocy obchodzili urodziny jednej z tych osób. To,co tam zastałam można określić jednym słowem: rzeź. Wszędzie zmasakrowane ciała,po prostu wypatroszone,a na ścianach napisy wykonane krwią ofiar. Wiadomo już,że te osoby zadźgano nożem a właściwie nożami. Wśród ofiar - kobieta w ciąży... Brak narzędzia lub narzędzi zbrodni.Poszukiwania rozpoczęłam od pomieszczenia,w którym leżała większość ciał,a potem przeszłam do basenu,który był usytuowany na zewnątrz domu. Tam też niczego nie znalazłam. Razem z ekipą,wyruszyliśmy w teren,jadąc po śladach sprawców,które zostawiło ich auto. I bingo! Zarówno nóż jak i zakrwawione ubrania sprawców (najwyraźniej zaraz po zabójstwie przebrali się w czystą odzież) leżały w pobliskim rowie. Odetchnęłam z ulgą,bo zrobiliśmy pierwszy krok,który przybliżył nas do ujęcia sprawców.Domyślaliśmy się kto stoi za tą rzezią,bo ta grupa ludzi mordowała sławnych i bogatych,w dodatku na każdym miejscu zbrodni zostawiali krwawe napisy na ścianach. Potrzebujemy jednak niezbitych dowodów,aby móc ich schwytać i skazać. Ale póki co - chyba walnę sobie drinka aby odreagować to wszystko i nie zwariować. Może obejrzę jakiś film. Zaraz,co tam leci teraz w telewizji? "Nóż w wodzie" Polańskiego? O nie,dziękuję bardzo.Noży póki,co - mam serdecznie dosyć

Właśnie przybyłam na miejsce zbrodni (piękny dom,usytuowany nieco na odludziu,wysoko w górach),w którym sekta wymordowała kilkoro sławnych ludzi,którzy akurat tej nocy obchodzili urodziny jednej z tych osób. To,co tam zastałam można określić jednym słowem: rzeź. Wszędzie zmasakrowane ciała,po prostu wypatroszone,a na ścianach napisy wykonane krwią ofiar. Wiadomo już,że te...