Wybrałabym się na rekultywowane wysypisko śmieci i tam, niezauważenie, wykopałabym dwumetrowy dół. W nim - sejf na kod. W sejfie skarb. Dodatkowo pociągnęłabym w poziomie, nieco głębiej, dwa korytarze prowadzące do awaryjnych punktów dostępu, oczywiście w miejscach nieuczęszczanych. Wszystko, rzecz jasna, we współpracy z architektem, który zaplanowałby wszelkie potrzebne wzmocnienia na wypadek osunięcia gruntu. Po wykonaniu projektu pomocnika należy skutecznie usunąć ze świata, a na wejściach do "labiryntu" - umieścić systemy alarmowe, które tylko ja mogę wyłączyć. W razie niechcianego gościa wbudowany sprzęt uwalnia trujący gaz, odbierający intruzowi przytomność, podczas gdy ja, zaalarmowana przez system, zajmuję się resztą.

Wybrałabym się na rekultywowane wysypisko śmieci i tam, niezauważenie, wykopałabym dwumetrowy dół. W nim - sejf na kod. W sejfie skarb. Dodatkowo pociągnęłabym w poziomie, nieco głębiej, dwa korytarze prowadzące do awaryjnych punktów dostępu, oczywiście w miejscach nieuczęszczanych. Wszystko, rzecz jasna, we współpracy z architektem, który zaplanowałby wszelkie potrzebne...

Na pewno byłoby to miejsce w którym nie byłem jeszcze, aby nikt mnie z nim nie powiązał. Miejsce poza wszelkimi podejrzeniami, gdzie ludzie chodzą tylko utartymi szlakami i jedynie skromny promil zapuszcza się poza nie. Myślę, że Tatrzański Park Narodowy byłby dobry. Tych lasów nie dotknie wycinka, na mniej popularnym szlaku koło godziny 20 nie spotkasz prawie żywej duszy, a turysta z plecakiem (co z tego, że wypchanym forsą), to widok powszechny. Zresztą, jeśli się posiada taką górę szmalu, to wypadałoby ją spożytkować, wydać. Sama świadomość posiadania fortuny zakopanej gdzieś w głuszy, nie daje nic poza chwilową poprawą samopoczucia.

Na pewno byłoby to miejsce w którym nie byłem jeszcze, aby nikt mnie z nim nie powiązał. Miejsce poza wszelkimi podejrzeniami, gdzie ludzie chodzą tylko utartymi szlakami i jedynie skromny promil zapuszcza się poza nie. Myślę, że Tatrzański Park Narodowy byłby dobry. Tych lasów nie dotknie wycinka, na mniej popularnym szlaku koło godziny 20 nie spotkasz prawie żywej duszy,...

Pieniądze nie mają tak na prawdę żadnej wartości, dopóki nie zamieni się ich na coś na prawdę cennego i wytrzymałego.
Papier może zalać woda, spalić ogień, przeżeć ziemia, zjeść zwierzę, podrzeć wiatr albo zwyczajnie nastapi mega kryzys gospodarczy, ale sztabki złota, kamienie szlachetne czy nieruchomości mają " dłuższy termin przydatnosci".
W pierwszej kolejności poszukałabym zamiennika, z tym że nieoczywistego np. drogocenny posążek. Podczas, gdy on leżałby sobie u mnie w domu, między bezwartościowymi bibelotami na półce, ja otwarłabym w kilku bankach, w tym szwajcarskim, bo jest najbezpieczniejszy, skrytki bankowe i umieściła w nich plastikowe zabawki.
W domu trzymałabym, w łatwo dostępnym miejscu, dokumentację naprowadzającą potencjalnego rabusia na trop skrytek i fikcyjny opis ich zawartosci np. W pierwszej skrytce złodziej oczekiwałby naszyjnika z rubinow, a tam byłyby koraliki na gumce, w drugiej pierścionka z szafirem, a tam byłby sygnet z myszką miki :)
Podczas, gdy ja miałabym skarb na oku, zlodziejaszek głowiłby się jak się dostać do skrytek.

Pieniądze nie mają tak na prawdę żadnej wartości, dopóki nie zamieni się ich na coś na prawdę cennego i wytrzymałego.
Papier może zalać woda, spalić ogień, przeżeć ziemia, zjeść zwierzę, podrzeć wiatr albo zwyczajnie nastapi mega kryzys gospodarczy, ale sztabki złota, kamienie szlachetne czy nieruchomości mają " dłuższy termin przydatnosci".
W pierwszej kolejności...

Że co, że niby mam Wam powiedzieć, hę??? A wejdę do szafy i schowam w Narnii, mam z Aslanem niezłe układy, odkąd przyniosłam mu ten świetny preparat na pchły. Chociaż nie, narnijskie karły są strasznie chciwe, mogą być problemy po drodze. Albooo... taaaak... gobliny z Gringotta powinny się tym zająć, finanse powinny być bezpieczniutkie... ile Potter się znowu nie włamie. Zawsze można sejfik zatopić w rzece, tylko jaka jest gwarancja, że jakiś hobbit nie znajdzie mojego Ssssskarbu? Ech, na tych fantastycznych krainach nie do końca można polegać, ale gdzież indziej ukryć taką fantastyczną kwotę?

Że co, że niby mam Wam powiedzieć, hę??? A wejdę do szafy i schowam w Narnii, mam z Aslanem niezłe układy, odkąd przyniosłam mu ten świetny preparat na pchły. Chociaż nie, narnijskie karły są strasznie chciwe, mogą być problemy po drodze. Albooo... taaaak... gobliny z Gringotta powinny się tym zająć, finanse powinny być bezpieczniutkie... ile Potter się znowu nie włamie....

Tak, jak już tu wspomniano, też podzieliłabym skarb na kilka mniejszych... po pierwsze, żeby nie znaleziono od razu całej sumy a po drugie...mam za dużo skrytek i nie umiałabym się zdecydować, którą wybrać :D
1. Głaz na podwórku (duuuuży): podkopałabym się z boku i pod nim ukryła pierwsze zawiniątko (nikt by go nie ruszył, bo głaz jest parotonowy a naokoło obsadzony kwiatkami)
2. Staw na podwórku: w hermetycznym pojemniku kasa leżałaby na dnie stawu (nie do ruszenia, bo zarośnięty i nigdy nie wysycha)
3. Kompostownik (gnojownik na podwórku): wystarczy w hermetycznym pojemniku zakopać głęboko kaskę w kupkach zwierzątek (nie do ruszenia, bo śmierdzi i jest obrzydliwe ;))
4. Stara wierzba na podwórku, a dokładnie dziupla w wierzbie (nie do ruszenia, nawet jeśli drzewo zgnije, przewróci się lub spłonie, hermetyczne naczynko wtopi się kolorystycznie w próchno i powoli wymiesza z kompostownikiem...patrz pkt 3, bo wierzba rośnie przy kompostowniku ;D)

Tak, jak już tu wspomniano, też podzieliłabym skarb na kilka mniejszych... po pierwsze, żeby nie znaleziono od razu całej sumy a po drugie...mam za dużo skrytek i nie umiałabym się zdecydować, którą wybrać :D
1. Głaz na podwórku (duuuuży): podkopałabym się z boku i pod nim ukryła pierwsze zawiniątko (nikt by go nie ruszył, bo głaz jest parotonowy a naokoło obsadzony...

Gdybym miała ukryć 25 milionów dolarów, rozdzieliłabym je na 50 równych części i schowała w najrozmaitszych miejscach, rozrzuconych po całej Polsce, a może i innych krajach: zapisałabym sobie współrzędne ich wszystkich, a potem nauczyła się ich na pamięć i spaliła kartkę.
Na lokalizacje ukrycia zaś wybrałabym miejsca odludne, pewnie w środku lasu, w których ryzyko przypadkowe znalezienia byłoby względnie małe – gotówkę włożyłabym do hermetycznych, szklanych pojemników i zakopała głęboko w ziemi.

Gdybym miała ukryć 25 milionów dolarów, rozdzieliłabym je na 50 równych części i schowała w najrozmaitszych miejscach, rozrzuconych po całej Polsce, a może i innych krajach: zapisałabym sobie współrzędne ich wszystkich, a potem nauczyła się ich na pamięć i spaliła kartkę.
Na lokalizacje ukrycia zaś wybrałabym miejsca odludne, pewnie w środku lasu, w których ryzyko...

Znacie to powiedzenie, że nikt nie szuka trupa na cmentarzu?
To też właśnie - wszystkie te miliony wsadziłabym do monopolly, przecież tam z założenie pieniądze są sztuczne, więc kto by tam szukał...?

Znacie to powiedzenie, że nikt nie szuka trupa na cmentarzu?
To też właśnie - wszystkie te miliony wsadziłabym do monopolly, przecież tam z założenie pieniądze są sztuczne, więc kto by tam szukał...?

... schowałabym w skarpecie w tapczanie :)

... schowałabym w skarpecie w tapczanie :)

Mieszkam w małej miejscowości i podwórko przy moim domu jest dość duże. Myślę, że idealną skrytką na te pieniądze byłby róg podwórka zarośnięty wysoką trawą i otoczony wysokimi iglastymi drzewkami. Nikt tam nie chodzi, bo wizja podrapanego przez gałęzie ciała nie jest miła, dlatego jestem pewna, że nikt by tam nie znalazł mojego zakopanego skarbu.

Mieszkam w małej miejscowości i podwórko przy moim domu jest dość duże. Myślę, że idealną skrytką na te pieniądze byłby róg podwórka zarośnięty wysoką trawą i otoczony wysokimi iglastymi drzewkami. Nikt tam nie chodzi, bo wizja podrapanego przez gałęzie ciała nie jest miła, dlatego jestem pewna, że nikt by tam nie znalazł mojego zakopanego skarbu.

Ja swój skarb zakopałabym w lesie, między chaszczami ale wcześniej upewniłabym się czy nie będą tam budować jakiegoś centrum handlowego.
Tak około kilometra od głównej drogi i z kilkaset metrów od ścieżki.

Ja swój skarb zakopałabym w lesie, między chaszczami ale wcześniej upewniłabym się czy nie będą tam budować jakiegoś centrum handlowego.
Tak około kilometra od głównej drogi i z kilkaset metrów od ścieżki.