Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bookmaania
Katarzyna Malicka
Cyntia
Zgredula
ogarbejbe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bookmaania
Katarzyna Malicka
Cyntia
Zgredula
ogarbejbe

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Obudziłam się wcześnie, mimo że był początek lipca i powinno uderzyć mi do głowy wakacyjne lenistwo. W zeszłym roku ukończyłam studia i otrzymałam pracę w szkole jako nauczyciel biologii. Od dziecka interesowałam się przyrodą, uwielbiałam matematykę i z wielkimi emocjami oglądałam z tatą teleturnieje, takie jak 1 z 10 albo Milionerzy. Ten rok pracy był dla mnie niezwykle cenny, gdyż uczyłam się nie tylko jak uczyć, ale jak rozwiązywać problemy uczniów. Poznałam ich historie, doświadczyłam trudnych sytuacji, które pozwoliły mi odnaleźć się w roli psychologa i pedagoga. Lipiec miał być miesiącem odpoczynku i refleksji.
Pijąc kawę na balkonie, rozwiązywałam sudoku, gdy nagle usłyszałam przedziwne piszczenie i kwiczenie. Odsłoniłam firanę i zobaczyłam mojego tatę z dwoma pieskami na smyczy. "Pewnie opiekuje się pupilami kolegi"- pomyślałam. Tata szedł w moją stronę, a pieski w chaosie biegały mu pod nogami i ciekawskie oglądały wszystko wokół.
- Poznaj nowych członków rodziny!- powiedział
Spojrzałam na dół, chcąc rozpoznać rasę i ...zrobiłam minę jaką miałby pingwin wysłany na wakacje do Afryki. Patrzyły się na mnie dwie małe świnki.
- Żartujesz, prawda?
- Nie.
- Co z nimi zrobimy?Mieszkamy w mieście, nie na wsi.
- Dostałem je od znajomego. To bliźniaczki, możesz je nazwać.
Byłam zmrożona, zdezorientowana i miałam czarną otchłań w mózgu. Jednak po chwili obudziła się moja dziecięca ciekawość i postanowiłam się z nimi zaprzyjaźnić i wykazać u nich inteligencję i ludzkie emocje.

Obudziłam się wcześnie, mimo że był początek lipca i powinno uderzyć mi do głowy wakacyjne lenistwo. W zeszłym roku ukończyłam studia i otrzymałam pracę w szkole jako nauczyciel biologii. Od dziecka interesowałam się przyrodą, uwielbiałam matematykę i z wielkimi emocjami oglądałam z tatą teleturnieje, takie jak 1 z 10 albo Milionerzy. Ten rok pracy był dla mnie niezwykle...

Pewnie bym zapytała, czy schabowych w sklepie zabrakło ;) Oczywiście w ramach żartu, bo uwielbiam zwierzęta. Myślę jednak, że takimi gośćmi byłabym zarówno trochę przerażona jak i zaintrygowana. Pewnie odpowiedź przynajmniej na początku brzmiałaby nie, bo przecież wiadomo, że za jakiś czas wyrośnie z nich kawał świni. Myślę jednak, że byłyby tak słodkie, że prędzej czy później stworzyłabym dla nich jakieś legowisko, zbiła korytko na zlewki, a później uwieczniałabym je na słodkich zdjęciach.

Pewnie bym zapytała, czy schabowych w sklepie zabrakło ;) Oczywiście w ramach żartu, bo uwielbiam zwierzęta. Myślę jednak, że takimi gośćmi byłabym zarówno trochę przerażona jak i zaintrygowana. Pewnie odpowiedź przynajmniej na początku brzmiałaby nie, bo przecież wiadomo, że za jakiś czas wyrośnie z nich kawał świni. Myślę jednak, że byłyby tak słodkie, że prędzej czy...

Szok, niedowierzanie, gorący aplauz graniczący ze zbiorową histerią! Przez moją głowę przemknęłyby z prędkością światła kadry wszystkich filmów o pieskach, kotkach, świnkach, konikach, krówkach i innych ssakach. "Babe-świnka z klasą", "Zebra z klasą" (klasa przede wszystkim), "Okja", "Zaklinacz koni"... i mogłabym tak wymieniać w nieskończoność! Słowem - poczułabym się jak w Hollywood, a świnki zyskałyby najbardziej zafiksowaną na ich punkcie opiekunkę na świecie. Wygodny chlewik, korytko, chłodzące błotko - spełnienie świńskich marzeń. Pozostałoby tylko nadać im imiona. Myślę, że świnki miałyby szansę zobaczyć niebo, takie na ziemi.
Każde zwierzę, niezależnie od rodzaju, wydawanego dźwięku czy kulturowego uwarunkowania (w Azji jedzą psy, u nas świnki) zasługuje na szacunek, bo jest żywym stworzeniem. Żyje, rozumie i czuje. I nie różni się od nas tak bardzo, jak by na to wskazywała powierzchowność...

Szok, niedowierzanie, gorący aplauz graniczący ze zbiorową histerią! Przez moją głowę przemknęłyby z prędkością światła kadry wszystkich filmów o pieskach, kotkach, świnkach, konikach, krówkach i innych ssakach. "Babe-świnka z klasą", "Zebra z klasą" (klasa przede wszystkim), "Okja", "Zaklinacz koni"... i mogłabym tak wymieniać w nieskończoność! Słowem - poczułabym się jak...

-Świnka? Serio pysiaczku?- patrzę na mojego męża jak na idiotę. Człowiek dla którego świnia kojarzy się głównie z obiadem. O Boże, a może on chce ją zabić. Morderca jeden. I może ja mam wyroby robić? Pochodzę ze wsi, ale jedyne co widziałam to zbieranie jajek od kur.
-Nie panikuj Zośka.- mąż chce mnie uspokoić, ale jego kojący głos przerywa kwik tego zwierzęcia.- Marek jedzie na tydzień w delegacje i poprosił mnie żebym zajął się Marry i Lolą. To są dobrze wychowane prosiaczki.
-To są tuczniki. One nie mieszkają w bloku. A jak zapaskudzą nasze panele?- Dobry Boże dorosły facet zajmuje się świnką jak zwierzęciem domowym.
-Zośka przesadzasz. Zajmiemy sie nimi, będą grzeczne.- kwiknęły jakby się zgadzały.
***
Po tygodniu przyzwyczaiłam sie do tych małych różowych kulek. Biegają obok mnie i kwiczą jakby rozumiały co do nich mówię. Są bardzo czyste. A ja w końcu nie jestem sama. Wiem, że zgodziłam się na bycie Perfekcyjną Panią Domu, ale nie byłam przygotowana na samotność. Maż pracuje, przyjaciółki też.
***
Patrzy na mnie jakbym oszalała.
-Pysiaczku poznaj Kłicie. Nasza nowa świnka.- podbiegła do niego pogodna.
-Jesteś pewna.
-Jak nigdy w życiu.

-Świnka? Serio pysiaczku?- patrzę na mojego męża jak na idiotę. Człowiek dla którego świnia kojarzy się głównie z obiadem. O Boże, a może on chce ją zabić. Morderca jeden. I może ja mam wyroby robić? Pochodzę ze wsi, ale jedyne co widziałam to zbieranie jajek od kur.
-Nie panikuj Zośka.- mąż chce mnie uspokoić, ale jego kojący głos przerywa kwik tego zwierzęcia.- Marek...

Mój groźny owczarek strzeże mojej działki jak oka w głowie, no ale gdyby go nie było i jakimś cudem brat przywlókł by ze sobą świnki. chyba poryczałbym się ze śmiechu, to pierwsze. A drugie, to przede wszystkim chciałbym je bliżej poznać. Może nawiązalibyśmy jakąś głębszą duchową więź, dałbym moim świnkom marchewki do schrupania. Cała rodzina byłaby zachwycona naszymi świnkami. Wyprowadzalibyśmy je na spacer, ale tylko po podwórku. Nie sprzedałbym ich, chyba, że zaczęły by wariować jak dzikie wieprze, to tylko wtedy. Sprawdziłbym też wiele mitów dotyczących świń dla przykładu: czy się pocą i czy potrafią zjeść wszystko co tylko im rzucę. Pa moje świnki

Mój groźny owczarek strzeże mojej działki jak oka w głowie, no ale gdyby go nie było i jakimś cudem brat przywlókł by ze sobą świnki. chyba poryczałbym się ze śmiechu, to pierwsze. A drugie, to przede wszystkim chciałbym je bliżej poznać. Może nawiązalibyśmy jakąś głębszą duchową więź, dałbym moim świnkom marchewki do schrupania. Cała rodzina byłaby zachwycona naszymi...

Puk, puk - usłyszałam.
Ruszyłam z książką, którą akurat czytałam, w stronę drzwi i otworzyłam je z impetem. Na ganku stała moja siostra. Już chciałam się z nią przywitać, kiedy nagle zobaczyłam, co trzyma w rękach.
Odebrało mi głos. Jak w zwolnionym tempie, rozłożyłam szeroko ramiona, a książka w moich rękach poleciała do tyłu, lecąc wprost na wazon z kwiatami, który rozbił się z hukiem. Podbiegłam do siostry i niepytając o zgodę, delikatnie wyciągnęłam jej z rąk przepiękne, łyse maleństwo, lekko różowe w małe czarne plamki. Od razu zakochałam się w jego szkarłatnych oczkach, trochę mokrym ryjku i gębusi, która zdawała się uśmiechać, emanując taką samą radością co ja. Gdy tylko poczułam, że trzymam malutką świnkę w swoich rękach, od razu wiedziałam, że bijące od niej ciepło nie pozwoli mi nigdy wypuścić jej z rąk. Będzie to towarzysz mojego życia, którego nigdy nie opuszczę. Cmoknełam w powietrzu, kierując niewidocznego całusa na ryjek świnki, jakbym chciała zapieczętować naszą wieczną miłość. Podeszłam i usiadłam na kanapie, nie spuszczając wzroku z oczek świnki, jakbym bała się, że gdy popatrzę gdzieś indziej, zwierzątko może nagle rozpłynąć się w powietrzu.
- Ja mam tę, hehe - wskazała na kolejne cudo spoczywające w jej objęciu.
Kilka dni później, obok kanapy spoczywały dwa kocyki, obok leżały dwie miseczki na karmę i dwie na wodę. I pomimo, że uwielbiałyśmy obie świnki, to każda z nas miała swojego ulubieńca.

Puk, puk - usłyszałam.
Ruszyłam z książką, którą akurat czytałam, w stronę drzwi i otworzyłam je z impetem. Na ganku stała moja siostra. Już chciałam się z nią przywitać, kiedy nagle zobaczyłam, co trzyma w rękach.
Odebrało mi głos. Jak w zwolnionym tempie, rozłożyłam szeroko ramiona, a książka w moich rękach poleciała do tyłu, lecąc wprost na wazon z kwiatami, który rozbił...

Pierwszą reakcją byłaby otwarta buzia i przenikający ściany pisk szczęścia! Uwielbiam małe świnki i cały czas powtarzam, że chciałabym taką mieć. Potem pewnie usiadłabym na podłodze koło nich i ściskała je aż by ode mnie uciekały. A narzeczonego, który by je przyprowadził ściskałabym w przerwach ściskania świnek 😊

Pierwszą reakcją byłaby otwarta buzia i przenikający ściany pisk szczęścia! Uwielbiam małe świnki i cały czas powtarzam, że chciałabym taką mieć. Potem pewnie usiadłabym na podłodze koło nich i ściskała je aż by ode mnie uciekały. A narzeczonego, który by je przyprowadził ściskałabym w przerwach ściskania świnek 😊

Z przyjęciem dwóch świnek nie miałbym żadnego problemu, gdyż mieszkam na wsi i takie stworzenia mnie nie przerażają. Wiem co może zrobić taka mała świnka, kiedy wydostanie się z zagrody - rozrabiać, rozrabiać i jeszcze raz rozrabiać. Miesiąc temu musiałem z przyczyn losowych odbierać poród naszej zasłużonej maciory Bożenki. Przyprowadziła na świat 17 małych istot (tylko na początku obślizłych i nie zachęcających, ale to się zmieniło przez pare godzin), z czego aż 16 przeżyło i teraz dokazują. Jestem z nimi związany emocjonalnie, gdyż to był pierwszy raz kiedy odbierałem poród i niektórym przecinałem pępowinę :)

Z przyjęciem dwóch świnek nie miałbym żadnego problemu, gdyż mieszkam na wsi i takie stworzenia mnie nie przerażają. Wiem co może zrobić taka mała świnka, kiedy wydostanie się z zagrody - rozrabiać, rozrabiać i jeszcze raz rozrabiać. Miesiąc temu musiałem z przyczyn losowych odbierać poród naszej zasłużonej maciory Bożenki. Przyprowadziła na świat 17 małych istot (tylko na...