Mój kot jest jak najbardziej pozytywnie nastawiony do innych stworzeń, o ile nie stanowią dla niego zagrożenia terytorialnego lub nie są zwyczajnie silniejsze. Wątpię, by dwie świnki się do nich zaliczały i jestem skłonna dać wiarę w hipotetyczny scenariusz, kiedy mój kot spotyka dwie świnki na swojej drodze i niewiele się zastanawiając, zaprasza je do siebie na małe co nieco. A po wspólnym biesiadowaniu i odpowiednio długim odpoczynku z pewnością przyprowadziłby je do mnie, patrząc na mnie tymi swoimi słodkimi i łobuzerskimi oczkami, pytając tym samym, czy mogą zostać. I tu pojawiają się w mojej głowie różne scenariusze - w zależności od mojego nastroju, niewinnych pyszczków świnek, pory dnia lub nocy, momentu zaskoczenia moja reakcja mogłaby być różna. Przypuszczam, że zlitowałabym się nad nimi i pozwoliłabym, aby kot miał nowych towarzyszy wspólnych zabaw. Tak to widzę w moim idealnym scenariuszu. Być może zbyt bajkowym, ale nie chcę sobie wyobrażać innego, bardziej ponurego i okrutnego.

Mój kot jest jak najbardziej pozytywnie nastawiony do innych stworzeń, o ile nie stanowią dla niego zagrożenia terytorialnego lub nie są zwyczajnie silniejsze. Wątpię, by dwie świnki się do nich zaliczały i jestem skłonna dać wiarę w hipotetyczny scenariusz, kiedy mój kot spotyka dwie świnki na swojej drodze i niewiele się zastanawiając, zaprasza je do siebie na małe co...

Na pewno bym dostał po głowie po stwierdzeniu że na jesień z nich pyszne kiełbaski będą - już to przerabiałem jak z królika który żona przyniosła pasztet chciałem zrobić :)

Na pewno bym dostał po głowie po stwierdzeniu że na jesień z nich pyszne kiełbaski będą - już to przerabiałem jak z królika który żona przyniosła pasztet chciałem zrobić :)

Siedziałam na kanapie, przeglądając Instagram na smartfonie, gdy usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi –mój narzeczony wrócił z pracy.
Wstałam, by jak zwykle go pocałować na powitanie, gdy zobaczyłam, że w ramionach dzierży duże pudło.
- O, co tam masz? – zapytałam, lecz tylko się zawadiacko wyszczerzył.
Podekscytowana podeszłam bliżej, a on odstawił torbę na podłogę.
- Chodź. – powiedział i wkroczył do salonu.
Postawił pudło na ziemi i przykucnął.
- Przedstawiam ci naszych nowych podopiecznych.
Jak oniemiała patrzyłam, gdy otwierał karton. W środku zobaczyłam…
Zatkało mnie. Po prostu mnie zatkało. W środku wierciły się dwie łaciate małe świnki!
- O Boże! – zawołałam, natychmiast przyklękając, by dotknąć zwierzątek, które zaczęły z ciekawością obwąchiwać moją dłoń. – Ale… Jak to?
Przemek nigdy nie przepadał za zwierzętami – od dawna namawiałam go na psa albo chociaż szczury.
- W drodze do domu przejeżdżałem akurat obok jeziora i zobaczyłem jakichś farmerów, którzy wiązali takie świnki po dwie, obciążali je kamieniem i wrzucali do wody.
Spojrzałam na Przemka przerażona.
- Zatrzymałem się i zawołałem do nich, co robią, a oni odkrzyknęli, że maciora wydała im na świat niechciany, duży miot prosiąt i teraz się ich pozbywają. Wściekli się, że to nie moja sprawa, i żebym się nie wtrącał, ale coś mnie ruszyło… No i zabrałem ostatnie dwie.
- Och! – objęłam go mocno, wyciskając na jego ustach soczystego całusa. – Mój bohaterze!
Prosiaczki zaczęły próbować wydostać się z pudła.
- To jak je nazwiemy?

Siedziałam na kanapie, przeglądając Instagram na smartfonie, gdy usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi –mój narzeczony wrócił z pracy.
Wstałam, by jak zwykle go pocałować na powitanie, gdy zobaczyłam, że w ramionach dzierży duże pudło.
- O, co tam masz? – zapytałam, lecz tylko się zawadiacko wyszczerzył.
Podekscytowana podeszłam bliżej, a on odstawił torbę na podłogę.
-...

Mój mężczyzna uwielbia zwierzęta, do tej pory wmawiam sobie, że to tylko koty. Wybiegam w przyszłość o kilka, może -naście lat i widzę ten cudowny domek na wsi, o którym marzyliśmy a w nim sielskie życie. Dzieci biegają po podwórku, niedaleko las, ogród warzywno-kwiatowy, sad. Nagle coś w moim mniemaniu zaburza rodzinny spokój - to dwie świnki!
- Nie, nie, nie! Stanowczo zabraniam! - mówię poważnie gdy mąż wyprowadza z samochodu różowe, chrumkające zwierzaki i już wiem co się święci.
Co prawda wychowałam się na wsi, mieliśmy kiedyś chlewik i świnie. Też lubię zwierzęta - to fakt. Ale zwierzęta to obowiązek, z nimi jak z dziećmi. No ale on mnie całuje abym skruszała, dzieciaki piszczą na ich widok radośnie - ewidentnie wszyscy byli w zmowie! Bo matkę da się udobruchać. I tak posypała się lawina słów: "mamuś jakie są słodkie i różowe - jak cukierki", "tatuś zrobi im chlewik i zagrodę", "będziemy się nimi opiekować" a ja tylko przewracam oczami na tatusia. Dzieciaki obstąpiły świnki, zaczęły je tarmosić i przytulać, jedna podbiegła wlepiając we mnie błagalny wzrok. I oto zostaliśmy rodziną wzbogaconą o dwóch członków. Przypomniało mi się moje dzieciństwo i niechęć szybko odeszła w niepamięć. Świnki to naprawdę urocze zwierzątka. Pamiętam jak mieliśmy kiedyś świnię, moja mama nazwała ją Alinka, i ciągle rano chrumkała, by ją pogłaskać, gdy mówiła - chrumkała, jakby wszystko rozumiała, była taka szczęśliwa. Tylko gdzieś w głowie przewija się myśl: co będzie gdy urosną?!

Mój mężczyzna uwielbia zwierzęta, do tej pory wmawiam sobie, że to tylko koty. Wybiegam w przyszłość o kilka, może -naście lat i widzę ten cudowny domek na wsi, o którym marzyliśmy a w nim sielskie życie. Dzieci biegają po podwórku, niedaleko las, ogród warzywno-kwiatowy, sad. Nagle coś w moim mniemaniu zaburza rodzinny spokój - to dwie świnki!
- Nie, nie, nie! Stanowczo...

Żyję sobie spokojnie w swojej oazie spokoju wraz z dwoma dość nietypowymi zwierzakami(które uznawałam i traktowałam jak własne dzieci)-jeżem pigmejskim i żółwiem.Spędzaliśmy czas beztrosko,z dala od świata zewnętrznego. Na co dzień jestem blogerką więc zwierzaki często nudzą się, egzystując samotnie.Byłam przekonana, że nic bardziej nie może mnie zaskoczyć niż te dwa małe dziubaski każdego dnia.A jednak! Przyszedł dzień moich urodzin.O poranku zadzwonił dzwonek do drzwi. A pod nimi... Dwie małe świnki! Nie mogłam uwierzyć. Świnki?! Widziałam kiedyś na instagramie,że gwiazdy typu Ariana Grande czy Miley Cyrus mieszkają z takimi, nie spodziewałam się jednak, że kiedykolwiek i mi przypadnie taki zaszczyt. W dodatku pisałam o tym ostatnio na swoim blogu. Świnki patrzyły na mnie,jakby czekając na zgodę na wejście.Powiedziałam:"Dobra, wejdźcie, rozgośccie się".Merdając ogonem, przyjęły zaproszenie.Moje dzieci wydawały się być trochę zdezorientowane,obwąchały się jednak, podotykały i zaakceptowały. Wieczorem wrócił mój partner: "Przywiozłem specjalne kołyski dla naszych nowych dzieci". Wszystko jasne.Dziś obserwuję,jak nasza czwórka bawi się w pokoju specjalnie dla nich przeznaczonym-jak świnki wskakują na żółwia,nakazując mu biec,jak jeżyk kładzie się,czekając aż świnki zaczną go lizać po brzuszku.Dzięki nim cały dzień jestem zapracowana,w codziennych obowiązkach pomagają mi jednak jak mogą. Żartowałam. Rozrabiają i bałaganią. Ale kocham je ponad wszystko.

Żyję sobie spokojnie w swojej oazie spokoju wraz z dwoma dość nietypowymi zwierzakami(które uznawałam i traktowałam jak własne dzieci)-jeżem pigmejskim i żółwiem.Spędzaliśmy czas beztrosko,z dala od świata zewnętrznego. Na co dzień jestem blogerką więc zwierzaki często nudzą się, egzystując samotnie.Byłam przekonana, że nic bardziej nie może mnie zaskoczyć niż te dwa małe...

Gdyby to było marzenie kogoś innego... Oczywiście, że to mój pomysł, aby powiększyć grono rodziny do 2 malutkich świnek. Nie od zawsze potrafiłam postawić na swoim, czy zaburzyć czyjeś postrzeganie świata i pokazać, że nie wszystko musi być tak jak "nakazują" z góry, że w domu to tylko pies, kot, gryzoń, rybki bądź ptak. Zawsze chciałam mieć świnke i nie przeszkadzało by mi, że wyrośnie na duże zwierzę. Chłopak oczywiście powiedziałby mi, że zwariowalam i jak mogę trzymać trzodę w domu. Jednak dla mnie to takie same stworzenie jak każde inne do kochania. Wystarczy trochę miłości i nie możesz żyć bez tych 4 raciczek. Osobiście miałam własną kurkę, która siedziała w domu, chodziła za domownikami i reagowała na imię. Lubię awangardę, więc gdybym miała taką sytuację, aby adoptować świnki nie wahałabym się i stworzyła im dom.

Gdyby to było marzenie kogoś innego... Oczywiście, że to mój pomysł, aby powiększyć grono rodziny do 2 malutkich świnek. Nie od zawsze potrafiłam postawić na swoim, czy zaburzyć czyjeś postrzeganie świata i pokazać, że nie wszystko musi być tak jak "nakazują" z góry, że w domu to tylko pies, kot, gryzoń, rybki bądź ptak. Zawsze chciałam mieć świnke i nie przeszkadzało by...

Dla mnie nie stanowiłoby to najmniejszego problemu posiadania dwóch nowych świnek, gdyż u mnie domownicy kochają zwierzątka.
Radość byłaby ogromna z tego powodu, że w domu zamieszkają dwa nowe zwierzątka. Reakcja zaskoczenie i śmiech.
Świnki też się przyjmie do rodziny.
Miejsce by miały u mnie do zamieszkania. Życie jest ciekawe, a w towarzystwie zwierzątek jest jeszcze lepsze.

Dla mnie nie stanowiłoby to najmniejszego problemu posiadania dwóch nowych świnek, gdyż u mnie domownicy kochają zwierzątka.
Radość byłaby ogromna z tego powodu, że w domu zamieszkają dwa nowe zwierzątka. Reakcja zaskoczenie i śmiech.
Świnki też się przyjmie do rodziny.
Miejsce by miały u mnie do zamieszkania. Życie jest ciekawe, a w...

Moje dziecko marzy o takiej śwince,chociaż mamy już pieska i królika,a wcześniej był jeszcze chomik,który zdechł ze starości.Nie wiem jak bym zareagowała gdyby w domu pojawiła się jeszcze świnka. Kocham zwierzęta,więc pewnie i dla świnki znalazło by się miejsce. Zresztą pokój córki czasem wygląda jak chlewik,więc świnka by się tam dobrze wpasowała. A tak na serio,to myślę,że zwykłe mieszkanie to nie jest odpowiednie miejsce dla takiego zwierzaka,męczyłby się w domu. Jak z taką świnką zejść na spacer z drugiego piętra gdy urośnie? To nie jest zabawka,tylko stworzenie,które musi mieć odpowiednie warunki do życia i rozwoju. Może ktoś,kto ma dom z ogrodem,bardziej by ogarnął opiekę nad świnką

Moje dziecko marzy o takiej śwince,chociaż mamy już pieska i królika,a wcześniej był jeszcze chomik,który zdechł ze starości.Nie wiem jak bym zareagowała gdyby w domu pojawiła się jeszcze świnka. Kocham zwierzęta,więc pewnie i dla świnki znalazło by się miejsce. Zresztą pokój córki czasem wygląda jak chlewik,więc świnka by się tam dobrze wpasowała. A tak na serio,to...

Zaskakujący geniusz świń[bookLink]4882099|Zaskakujący geniusz świń[/bookLink]

Zaskakujący geniusz świń[bookLink]4882099|Zaskakujący geniusz świń[/bookLink]

 [bookCover]4882099|Zaskakujący geniusz świń[/bookCover]