Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

lily_rose
ZaBOOKowana
Dominika Pawelec
Iwona Matelska
agnieszka2907

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

lily_rose
ZaBOOKowana
Dominika Pawelec
Iwona Matelska
agnieszka2907

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Każdego dnia zastanawiałam się, jakie rewelacje czekają mnie ze strony mojej współlokatorki. Któregoś pięknego słonecznego dnia zapomniała zakręcić kran i woda zaczęła kapać na podłogę. Podobno bardzo się śpieszyła i nie zwróciła uwagi… Nie wspomnę o tym, że gotując ziemniaki spaliła garnek, a w całym mieszkaniu śmierdziało tak, że nie szło wytrzymać. Gdy poszłam się kąpać, dostała telefon, że musi wyjść (podejrzewam, że dorabia, jako dama do towarzystwa) i zaczęła walić w drzwi, żebym się pośpieszyła, bo jaśnie waćpanna musi się pomalować. Innym razem malowała włosy w łazience, choć wisiało moje pranie – dodam tylko, że upaćkała mi nową bluzkę i nie chciała oddać kasy. Poza tym nie sprzątała, wiecznie robiła bałagan i stale czegoś zapominała… Zgubiła klucze od mieszkania i nie chciała się przyznać, udawała, że zapomina zabrać i kiedy wracała o 4 nad ranem budziła mnie, żebym jej otworała drzwi. Ale nie to w tym wszystkim było najgorsze… Kiedyś pokłóciłyśmy się i dałam jej miesięczne wypowiedzenie – w końcu to było moje mieszkanie, a do niej nie byłam jakoś przywiązana – to wyobraźcie sobie, że musiałam założyć zamek w drzwiach od pokoju, bo sprowadzała sobie, jakiś kolesi i nasyłała ich na mnie… A oni próbowali mi włazić do pokoju, kiedyś zapomniałam zamknąć drzwi, to jeden taki ABS wszedł i zaczął mi grozić… Wyszedł dopiero, gdy zagroziłam, że wezwę policję. To była jej ostatnia noc w moim mieszkaniu i ostatnia moja współlokatorka.

Każdego dnia zastanawiałam się, jakie rewelacje czekają mnie ze strony mojej współlokatorki. Któregoś pięknego słonecznego dnia zapomniała zakręcić kran i woda zaczęła kapać na podłogę. Podobno bardzo się śpieszyła i nie zwróciła uwagi… Nie wspomnę o tym, że gotując ziemniaki spaliła garnek, a w całym mieszkaniu śmierdziało tak, że nie szło wytrzymać. Gdy poszłam się...

Aśka od zawsze była nocnym podjadaczem. Weekendowa wizyta w rodzinnych stronach kończyła się dla niej powrotami z wypchaną siatką. Podobnie było i tym razem z tym że w międzyczasie odwiedziła ich jeszcze ciocia z Niemiec, która zawsze przywoziła im słodkości, a więc część z nich zapakowali i Aśce. Gdy dotarła do akademika wyładowała cały prowiant. Standardowo tego dnia wieczorem obejrzałyśmy z moją współlokatorką serial zajadając się Milką z Niemiec, później kąpiel, jakieś drobne przygotowania i w końcu sen. Nagle w nocy obudził mnie wrzask "Justyna narobiłam do łóżka" i lampka nocna oświetlająca pomieszczenie. Najzwyczajniej w nocy obudziły się w Asi miotające niczym szatanem moce budzące łakomstwo. Wstała półśpiąca po czekoladę (bo nie zasnęł by oczywiście bez tego) wróciła z całym paskiem dużej Milki do łóżka rozkoszując się każdą kostką. Prawie każda.. Zasnęła z częścią w dłoni a gdy się przebudziła poczuła klejące się dłonie, zapaliła światło i zaczęła krzyczeć bo naprawdę myślała że narobiła do łóżka.

Aśka od zawsze była nocnym podjadaczem. Weekendowa wizyta w rodzinnych stronach kończyła się dla niej powrotami z wypchaną siatką. Podobnie było i tym razem z tym że w międzyczasie odwiedziła ich jeszcze ciocia z Niemiec, która zawsze przywoziła im słodkości, a więc część z nich zapakowali i Aśce. Gdy dotarła do akademika wyładowała cały prowiant. Standardowo tego dnia...

Moje współlokatorki - dwie przeurocze dziewczyny - Hania i Jola, które znały się już jakiś czas. Ja nieśmiała pierwszoroczniaczka od razu zostałam wzięta pod ich skrzydła. Miłe, sympatyczne, zawsze uśmiechnięte i służące dobrą radą. Moje pierwsze prawdziwe przyjaciółki, które od razu przedstawiły mnie swoim znajomym. Ucieszyło mnie to ponieważ dotąd sama miałam ich niewielu - jak wspomniałam należałam do tych nieśmiałych.
Po niecałym miesiącu znajomości zaczęłam z nimi chodzić na spotkania 'oazowe', najpierw raz, później trzy razy w tygodniu. Śpiewy, modlitwy, posiłki, zabawy - chodziłam chętnie, tym bardziej że zawsze byłam wierząca.
Podczas gdy znajomych miałam coraz więcej i więcej / każdy przemiły i zawsze uśmiechnięty/, czasu dla siebie miałam coraz mniej.
Nagle, gdy postanowiłam, że całe wakacje spędzę w domu rodzinnym zaczęły się schody. Dlaczego nie zostanę w akademiku? Oni oferują wyjazdy, szkolenia, ogniska...prosili, później niemal wymuszali bym została z nimi!
Jakby nie ta sytuacja pewnie jeszcze długo nie wiedziałabym, że wpadłam w sieci sekty..po wakacjach znalazłam inny akademik i zupełnie inne towarzystwo. Czy było ciężko? Musiałam zmienić numer telefonu i zawiesić facebooka.

Moje współlokatorki - dwie przeurocze dziewczyny - Hania i Jola, które znały się już jakiś czas. Ja nieśmiała pierwszoroczniaczka od razu zostałam wzięta pod ich skrzydła. Miłe, sympatyczne, zawsze uśmiechnięte i służące dobrą radą. Moje pierwsze prawdziwe przyjaciółki, które od razu przedstawiły mnie swoim znajomym. Ucieszyło mnie to ponieważ dotąd sama miałam ich...

Mieszkanie wynajmowane przez cztery dziewczyny - to jest coś!

Pierwsza historia jaka przychodzi mi do głowy związana jest z "wyprowadzką". Niestety z jedną z nas mieszkanie stało się wyjątkowo uciążliwe, jednak nie chciała się od nas wyprowadzić. Uknułyśmy plan, zgodnie z którym miałyśmy zrezygnować z wynajmu. Dziewczyna doszła do wniosku, że nie znajdzie trzech nowych współlokatorek (my już miałyśmy jedną na jej miejsce), więc też się wyprowadzi. Niestety aby wszystko wyglądało wiarygodnie musiałyśmy poinformować właściciela i same udawać, że przenosimy się do innego mieszkania. Pakowanie wszystkich rzeczy, które nagromadziłyśmy przez kilka lat, a następnie ich rozpakowywanie, było czymś okropnym. Jednak plan został zrealizowany. Może i podstępnie, ale na pewno skutecznie.

Mieszkanie wynajmowane przez cztery dziewczyny - to jest coś!

Pierwsza historia jaka przychodzi mi do głowy związana jest z "wyprowadzką". Niestety z jedną z nas mieszkanie stało się wyjątkowo uciążliwe, jednak nie chciała się od nas wyprowadzić. Uknułyśmy plan, zgodnie z którym miałyśmy zrezygnować z wynajmu. Dziewczyna doszła do wniosku, że nie znajdzie trzech nowych...

Przez moje studenckie lata przewinął się barwny korowód współlokatorów. Co ciekawe, tych wszystkich młodych ludzi łączy to, że nigdy nie byli skorzy do sprzątania po sobie i płacenia rachunków na czas. Ten okres, kiedy człowiek wyrywa się spod skrzydeł rodziców dobitnie pokazuje jego kulturę i dobre maniery.

Spokojnie mogłabym napisać CV z wynajmu ekscentrycznych mieszkań. Na początku był pokój 2 metry na 2, w kolejnym lokum wesoły zwierzyniec w postaci kota, psa, królika i papużki. Trafiła mi się też dziewczyna w ciąży i amator papierosów, który o mały włos nas nie zaczadził. Byli też tacy, co przy wyprowadzce wykradali cudze rzeczy (sic!). I jeszcze amatorzy piwa, którzy z puszek budowali sobie meble.

Ukoronowaniem tego niezwykłego okresu wolności i swobody były trzy mieszkania, które zapisały się na zawsze w historii studenckich wspomnień. Sadystyczny właściciel, który nie palił w piecu zimą w ciągu dnia, tylko trochę na noc. To był prawdziwy przedsmak życia w igloo, chociaż Eskimosi mają z pewnością dużo lepsze warunki, bo nie mieszkają bezpośrednio na lodowcu. Następnie trafił się
nam kolarz, do którego przychodzili kumple na imprezy, a w przedpokoju stało chyba z 15 rowerów! Prawdziwym królem lokatorów bezapelacyjnie był zespół muzyczny: perkusja, gitara i klawisze. Pół wieżowca przez nich nie spało. A ja miałam wrażenie, że jestem na koncercie rockowym. To było życie...

Przez moje studenckie lata przewinął się barwny korowód współlokatorów. Co ciekawe, tych wszystkich młodych ludzi łączy to, że nigdy nie byli skorzy do sprzątania po sobie i płacenia rachunków na czas. Ten okres, kiedy człowiek wyrywa się spod skrzydeł rodziców dobitnie pokazuje jego kulturę i dobre maniery.

Spokojnie mogłabym napisać CV z wynajmu ekscentrycznych mieszkań....

Jest popołudnie, siedzę w swoim pokoju z chłopakiem. W pewnej chwili do domu wchodzą moje współlokatorki – dwie siostry ze swoją mamą, która przyjechała do nich w odwiedziny. Włączają światło na korytarzu i nagle pstryk i nie ma prądu w całym mieszkaniu. No i się zaczęło. Ze względu na szybkość akcji nie wyłapaliśmy dokładnie, co kto mówił ale wyglądało to tak.
-O matko co się stało, nie ma światła
-Zadzwońcie do taty, bo nie wiem co robić
-Wyrzuciło korki, trzeba iść do skrzynki
-A co z gazem, trzeba wyłączyć gaz
-Dzwoń do taty szybko
-Nie, pójdę na korytarz zobaczyć
-Wyłączmy gaz!!
-Ale po co gaz, dzwońcie do taty!!
-Ja sama mogę to zobaczyć
-Nie, bo coś Ci się stanie
-Mamo trzeba wyłączyć gaz
-Odsuńcie się, w tej chwili dzwonie do taty
-Ale co z gazem, to niebezpieczne, trzeba wyłączyć gaz

Trzy kobiety przekrzykujące się nawzajem, coś bezcennego, my umieramy ze śmiechu i ten "gaz", naprawdę nie wiem, dlaczego należało go wyłączyć. Od tamtego wydarzenia dowiedziałam się po kim dziewczyny są takie zakręcone, a ponieważ chłopak został moim mężem, to na pamiątkę tamtego wydarzenia kiedy u nas w domu zabraknie prądu, krzyczymy "trzeba wyłączyć gaz".

Jest popołudnie, siedzę w swoim pokoju z chłopakiem. W pewnej chwili do domu wchodzą moje współlokatorki – dwie siostry ze swoją mamą, która przyjechała do nich w odwiedziny. Włączają światło na korytarzu i nagle pstryk i nie ma prądu w całym mieszkaniu. No i się zaczęło. Ze względu na szybkość akcji nie wyłapaliśmy dokładnie, co kto mówił ale wyglądało to tak.
-O matko co...

Historia z czasów, kiedy jeszcze ich miałam. Teraz nie dzielę się swoim kawałkiem podłogi z nikim z wyjątkiem kota, który wciąż ma wrażenie, że to on jest moim właścicielem. Mieszkałam wtedy z dwójką przesympatycznych przyjaciół. Zmieńmy imiona, żeby się nie domyślili, bo w razie czego lepiej uniknąć niechcianych pretensji. Mikołajem, który uwielbiał mieć wszystko poukładane i gdyby tylko mógł to sortowałby nawet produkty w lodówce pod względem alfabetu, wartości odżywczych i daty przydatności. Dostawał białej gorączki, kiedy coś przestawione zostało bez jego wiedzy, albo jak czegoś szukał. Nigdy nie zapomnę tych napadów gniewu, gdy chciał czym prędzej otworzyć paczkę i nigdzie nie było nożyczek, nożyka, ani czegokolwiek, co mogłoby mu pomóc. Zawsze groził nam, że przywiąże te rzeczy na sznurku. Kidy go nie było w żartach dotykałyśmy wszystkiego, co tak skrupulatnie ustawił. Ale był ubaw :) Marlena była totalnym jego przeciwieństwem. Gdyby tylko mogła zapomniałaby własnej głowy. Rozpaczliwe szukanie kluczy, telefonu i portfela było na porządku dziennym. Nie można było jej nazwać Perfekcyjną Panią Domu. Po jej kulinarnych popisach wszystko się lepiło i praktycznie nie potrafiła zrobić prania bez zafarbowania wszystkiego. Mikołaj niczym rycerz biegał za nią ze szmatą w ręce i próbował ratować wszystko, co było jeszcze do odratowania. Śmiałam się, że ta dwójka by się pozabijała, gdyby tylko mogła. Uśmiech nie zszedł z mojej twarzy nawet pod ołtarzem 2 lata później.

Historia z czasów, kiedy jeszcze ich miałam. Teraz nie dzielę się swoim kawałkiem podłogi z nikim z wyjątkiem kota, który wciąż ma wrażenie, że to on jest moim właścicielem. Mieszkałam wtedy z dwójką przesympatycznych przyjaciół. Zmieńmy imiona, żeby się nie domyślili, bo w razie czego lepiej uniknąć niechcianych pretensji. Mikołajem, który uwielbiał mieć wszystko...

Koniec września - przyjechałam wprowadzić się do akademika. Wszystkie formalności załatwione i w końcu w swoje ręce dostałam klucze. Gdy weszłam do pokoju to pierwsze co pomyślałam to "będę mieszkać w korytarzu".
Na tak małej powierzchni wspólne mieszkanie nie jest łatwe. Miałam dwie współlokatorki: Ewę i Blankę - spędziłyśmy razem 3 lata (zdecydowanie o 2 za dużo). Nie byłyśmy współlokatorkami z przypadku. Z Blanką chodziłyśmy razem do tej samej klasy w liceum, a Ewa chodziła też do tego samego liceum, tylko do innej klasy, znałyśmy się tylko z widzenia.
Ewa - chociaż na początku podchodziłyśmy do siebie trochę nieufnie to zostałyśmy najlepszymi przyjaciółkami, a nasza przyjaźń trwa do dzisiaj.
Blanka - pierwszy rok był w miarę spkojny, chociaż zdarzało się kilka konfliktowych sytuacji. Blanka nie pozwalała nam kożystać ze swojego komputera, a jeśli już go udostępniła, bo musiałyśmy zaliczyć przedmiot w formie e-lerningu, w nocy, gdy myślała, że już śpimy skarżyła się swojemu chłopakowi, że siedziałyśmy tak długo, że rozładowałyśmy myszkę (było to max 30 min). Innym razem zaprosiła do naszego pokoju 5 koleżanek by robić jakąś prezentację. Robiły tą prezentację tak skrupulatnie, że gdy zaczęły o 9 to o 16 były dopiero w połowie. Po tym czasie straciłam cierpliwiść i zapytałam grzecznie ile im to jeszcze zajmie bo chciałabym móc w końcu skożystać z własnego pokoju. Skutkiem tego pytania było przeniesienie się do innej koleżanki i obrażenie się.
W drugim roku było gorzej. Blanka schowała przed nami swój czajnik za zasłonką by nie mogłyśmy z niego kożystać, a gdy kupiłyśmy swój obraziła się.
Na trzecim roku nie odzywałyśmy się już do siebie w ogóle. Blanka w wakacje miała ślub. Oczekiwałam przy wręczaniu zaproszenia słowa "zapraszam", a usłyszałam "masz, bo później zapomnę", więc ja "zapomniałam" przyjść. Wspólne mieszkanie było dla nas udręką.

Koniec września - przyjechałam wprowadzić się do akademika. Wszystkie formalności załatwione i w końcu w swoje ręce dostałam klucze. Gdy weszłam do pokoju to pierwsze co pomyślałam to "będę mieszkać w korytarzu".
Na tak małej powierzchni wspólne mieszkanie nie jest łatwe. Miałam dwie współlokatorki: Ewę i Blankę - spędziłyśmy razem 3 lata (zdecydowanie o 2 za dużo). Nie...