Moje całe dzieciństwo w latach 90tych- to był wspaniały czas. Ale jak trzeba wybrać tylko jedną rzecz... Segregatory z kolorowymi karteczkami. Jak sobie przypomnę ten czas oczekiwania na tatę, aż wróci z pracy. Był niemal tak samo elektryzujący, jak rozrywanie kopert w Komunię Św. :-D Czy przyniesie kolejny plik nowych karteczek? Czy pani nie przywiozła do kiosku nowej dostawy? I ten fejm, jak królowało się na przerwie , bo miało się coś nowego i każdy chciał się wymienić- można było się nieźle obłowić na wymianach i wzbogacić swoją kolekcję. Były karteczki mniej pożadane i bardzo cenne. Za takie rarytasy można było ,,zarobić" kilka mniej ważnych. Pamiętam,jak szalała moda wpierw na bajki Disney'a przeplatana tymi z ,,Czarodziejki z księżyca"- to chyba były moje pierwsze karteczki. Później segregatory wypełniały się kolekcją z ,,Backstreet Boys",potem ,,Spice Girls". Następnie szalały te z ,,Królem lwem" . Moje najukochańsze to oczywiście te z ,,Titanica"- te zachowałam sobie do dziś :-)

Moje całe dzieciństwo w latach 90tych- to był wspaniały czas. Ale jak trzeba wybrać tylko jedną rzecz... Segregatory z kolorowymi karteczkami. Jak sobie przypomnę ten czas oczekiwania na tatę, aż wróci z pracy. Był niemal tak samo elektryzujący, jak rozrywanie kopert w Komunię Św. :-D Czy przyniesie kolejny plik nowych karteczek? Czy pani nie przywiozła do kiosku nowej...

Plakat.
"Zamówiony" u kuzynki, która pokątnymi sposobami go załatwiła. Spice girls na ścianie, plakat przyklejony przezroczystą taśmą, starsi kuzyni jako istoty niemal wszechmocne. To są dla mnie lata 90.
I ogromne pokłady nostalgii - za najpiękniejszym okresem dzieciństwa. Rozmazane, ziarniste ujęcia, które grają mi w duszy jakąś dziwną i niepokojącą melodię, bardzo tęskną. Wspomnienia są ze mną, przeszłość nie wróci. Ale mam przegródkę w sercu, gdzie właśnie trzymam pamiątki. Te lepsze i te gorsze.
Lata dziewięćdziesiąte to Spicetki.
Viva forever.

Plakat.
"Zamówiony" u kuzynki, która pokątnymi sposobami go załatwiła. Spice girls na ścianie, plakat przyklejony przezroczystą taśmą, starsi kuzyni jako istoty niemal wszechmocne. To są dla mnie lata 90.
I ogromne pokłady nostalgii - za najpiękniejszym okresem dzieciństwa. Rozmazane, ziarniste ujęcia, które grają mi w duszy jakąś dziwną i niepokojącą melodię, bardzo...

Lata 90-siąte to kasety magnetofonowe, na które nagrywało się muzykę z radia, a ja najczęściej Listę Przebojów Programu III, która była kultowa, obowiązkowa i taka kaseta była często walutą wymienną. Jeszcze do dziś mam całe pudło takich kaset - różnokolorowych, pieczołowicie opisanych, amatorsko nagrywanych, gdzie nierzadko początek zagadał Pan redaktor Niedźwiedzki, a koniec się jakoś uciął... Te kasety podróżują ze mną przez miasta i jakoś nie mogę się zdobyć na ich pozbycie. Nawet już jest i sprzęt odpowiedni do zdigitalizowania nagrań. Ale jak spojrzę na te zielone Stilony... no łza się w oku kręci. I ogromnie mi się podoba cudny projekt wyeksponowania tychże kaset, który właśnie niedawno zaprezentowano w teledysku "Trofea". Taak. Mój zbiór nie gorszy od Fanki Haliny.

Lata 90-siąte to kasety magnetofonowe, na które nagrywało się muzykę z radia, a ja najczęściej Listę Przebojów Programu III, która była kultowa, obowiązkowa i taka kaseta była często walutą wymienną. Jeszcze do dziś mam całe pudło takich kaset - różnokolorowych, pieczołowicie opisanych, amatorsko nagrywanych, gdzie nierzadko początek zagadał Pan redaktor Niedźwiedzki, a...

Oranżada w proszku!
Nie znam dziecka, które wsypałoby zawartość proszku i zalało woda. Zawsze wkładało się ubabrane w piachu, sadzy i innych pozostałościach dziecięcej fantazji paluchy i z rozkoszą zlizywało kwasno-słodkie drobinki.
Tanie, słodkie i dobre. Nie było dnia, abyśmy z dzieciorami nie zasiedli w centrum wszechświata - czyli na trzepaku i nie rozkoszowali się, wykrzywiając na wpół szczerbate buzie w grymasie zadowolenia i uśmiechu...

Oranżada w proszku!
Nie znam dziecka, które wsypałoby zawartość proszku i zalało woda. Zawsze wkładało się ubabrane w piachu, sadzy i innych pozostałościach dziecięcej fantazji paluchy i z rozkoszą zlizywało kwasno-słodkie drobinki.
Tanie, słodkie i dobre. Nie było dnia, abyśmy z dzieciorami nie zasiedli w centrum wszechświata - czyli na trzepaku i nie rozkoszowali się,...

Spodnie "marmurki" ,turecki sweterek i trampki....Mam przed oczami taki obraz: mój profesor matematyki w SN Szczebrzeszyn siedzi przy biurku i w chwili kiedy wchodzimy do sali ,właśnie sznuruje trampki( ubrany w wyżej wymieniony zestaw).Na nasze zdziwione spojrzenia odpowiada-"Co?? Fajne sobie trampki na targu kupiłem??"
Gość miał ok.70-tki,znał 4 języki i przez 15 lat wykładał matematykę po francusku w Kongo 😳 Miał swój charakter...ale klasę też niezaprzeczalnie.

Spodnie "marmurki" ,turecki sweterek i trampki....Mam przed oczami taki obraz: mój profesor matematyki w SN Szczebrzeszyn siedzi przy biurku i w chwili kiedy wchodzimy do sali ,właśnie sznuruje trampki( ubrany w wyżej wymieniony zestaw).Na nasze zdziwione spojrzenia odpowiada-"Co?? Fajne sobie trampki na targu kupiłem??"
Gość miał ok.70-tki,znał 4 języki i przez 15 lat...

Lata 90-te, to lata mojego dzieciństwa. Pamiętam sprzęt, który robił furorę. A był nim pegasus. Pudełko z dyskietkami, a na nich mnóstwo gier telewizyjnych - strzelanie do kaczek, zbieranie skarbów, jeżdżenie czołgiem, czy pokonywanie przeszkód ludzikiem, który zwał się Mario. Grało się całymi godzinami - z rodzeństwem albo kuzynostwem. Wymienialiśmy się dyskietkami i odkrytymi sztuczkami, dzięki którym można było przejść rundę, dojść na wyższy poziom. Pegasus wiązał się z przyjemnie spędzanym czasem np. pomiędzy szkołą a bieganiem po pobliskim placu zabaw, zwanym przez nas potocznie jordankiem. To były czasy... ;)

Lata 90-te, to lata mojego dzieciństwa. Pamiętam sprzęt, który robił furorę. A był nim pegasus. Pudełko z dyskietkami, a na nich mnóstwo gier telewizyjnych - strzelanie do kaczek, zbieranie skarbów, jeżdżenie czołgiem, czy pokonywanie przeszkód ludzikiem, który zwał się Mario. Grało się całymi godzinami - z rodzeństwem albo kuzynostwem. Wymienialiśmy się dyskietkami i...

Początek lat 90-tych. Czasy słodkich gum do żucia, Scatman Johna, oraz...mojego pierwszego komputera a dokładniej maszyny zwanej Commodore C64 na kasety!:) Na kasetach magnetofonowych znajdowały się wspaniałe gry, których właściwe "załadowanie" wymagało cierpliwości. Ileż to razy człowiek siedział spocony ze specjalnym śrubokrencikiem przy kremowym magnetofonie aby przy jego pomocy ustawić głowicę tak aby poziomie kreski na ekranie domowego telewizora były jak najbardziej równe podczas wczytywania no i cicha modlitwa aby na końcu tej wyboistej drogi nie pojawił się "syntax error". Ale gdy już gra się wczytała i wpisało się słynne "run" na niebieskim ekranie pojawiał się świat wyobraźni, niesamowitych wyścigów gdzie najlepsze bolidy wyścigowe składały się z 5 pikseli a gry platformowe zagrywało się do przysłowiowego "oporu" bo z zapisem była loteria. Wspaniałe czasy melodii brzmiących samplerowo-plastikowo a jednak wątek np. z Kupca czy z gry Pirates człowiek pamięta do dziś. Bo wtedy gry choć prostsze w grafice wymagały wyobraźni która nawet jeden szary piksel zmieniała w część dobrej zabawy. A żeby gry wogóle dostać? Ha! To trzeba było nieźle kombinować. W Warszawie np. na "grzybach" (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi). Pozdrawiam wszystkich Commodorów z lat 90-tych!

Początek lat 90-tych. Czasy słodkich gum do żucia, Scatman Johna, oraz...mojego pierwszego komputera a dokładniej maszyny zwanej Commodore C64 na kasety!:) Na kasetach magnetofonowych znajdowały się wspaniałe gry, których właściwe "załadowanie" wymagało cierpliwości. Ileż to razy człowiek siedział spocony ze specjalnym śrubokrencikiem przy kremowym magnetofonie aby przy...

To był przede wszystkim czas,gdy młodzież spędzała czas ze sobą a nie z nosem w smartfonie. Na dyskotekach królował Modern Talking,Blue System,wszystko było kolorowe: włosy,ubrania,kolorofony w dyskotekach i muzyka.Ja należałam do "depeszów" czyli fanów muzyki Depeche Mode. Ubierałam się na czarno,miałam czarne buty ze srebrnymi blachami i każdy utwór znałam na pamięć.Polowało się na kasety magnetofonowe z ich muzyką,kasety VHS z ich koncertami (mam je do dzisiaj),a książkę o "depeszach" ukradłam z księgarni,bo nie było mnie stać aby ją sobie kupić.Nie jestem z tego dumna,ale wówczas byłam szczęśliwa,że zdobyłam coś nieosiągalnego,bo na całą księgarnie przyszły chyba trzy egzemplarze. Oprócz grup "depeszowskich" były grupy słuchające Italo Disco czy popu w stylu Sabriny i Samanty Fox,punkowcy itd. Z grupą "depeszów" jeździliśmy na wakacje pod namiot,na zloty fanów tej muzyki. Wspominam to wszystko z nostalgią,a teksty tego zespołu nucę do dziś,bo zostały mi w pamięci

To był przede wszystkim czas,gdy młodzież spędzała czas ze sobą a nie z nosem w smartfonie. Na dyskotekach królował Modern Talking,Blue System,wszystko było kolorowe: włosy,ubrania,kolorofony w dyskotekach i muzyka.Ja należałam do "depeszów" czyli fanów muzyki Depeche Mode. Ubierałam się na czarno,miałam czarne buty ze srebrnymi blachami i każdy utwór znałam na...

Ach wspomnień czar. Aż trudno wybrać tylko jedną rzecz z tylu nostalgicznych dla mnie i prehistorycznych dla niektórych czasów.😁 Najczulej jednak wspominam niekończące się zabawy na trzepaku lub piaskownicy i prowizorycznych boiskach ziemno-trawiastych. 😁 W pamięci utkwiły mi zwłaszcza miejskie wakacje kiedy to z paczką równolatków bawiliśmy się w krowę, chowanego, podchody, sklep z wypiekami piaskowymi, kto najwyżej się rozhuśta i zakończy swój wyczyn zeskokiem w dal, kto zrobi yatamena na trzepaku, gra w piłkę nożną, siatkową czy kosza, jazda na pierwszym rowerze i łyżworolkach. Pierwsze kontuzje, rywalizację drużynowe, podbój sąsiedniego placu zabaw, słodycze, chipsy i oranżady, które rujnowaly nasze zęby, oszczędzając portfele.😁😁😁 Jedyne co mogło przywrócić nas do rzeczywistości to balkonowy okrzyk mamy OBIAaaaaaaD!!!😂😂😂 Ehhh piękne czasy...😊😊😊

Ach wspomnień czar. Aż trudno wybrać tylko jedną rzecz z tylu nostalgicznych dla mnie i prehistorycznych dla niektórych czasów.😁 Najczulej jednak wspominam niekończące się zabawy na trzepaku lub piaskownicy i prowizorycznych boiskach ziemno-trawiastych. 😁 W pamięci utkwiły mi zwłaszcza miejskie wakacje kiedy to z paczką równolatków bawiliśmy się w krowę, chowanego,...

Lata 90 to całe moje dzieciństwo! Pierwsze skojarzenie? Japońskie bajki na POLONII 1. To było coś! Pamiętam z jakimi wypiekami na twarzy oglądałam Generała Daimosa, Sally Czarodziejkę, Tsubasę czy Tygrysią Maskę...
Te wszystkie anime były tak różne od bajek, które wcześniej znaliśmy w Polsce. Czego tam nie było! Miłość, nutka przemocy, świetny humor i warka akcja!
Niestety z czasem zmuszona byłam oglądać POLONIĘ 1 w konspiracji... Zapanowało bowiem w tamtym czasie przekonanie, że japońskie bajki są za bardzo nacechowane przemocą. Dlatego dostałam szlaban od rodziców na Generała Daimosa. Na szczęście w porze emisji i tak staruszkowie byli w pracy, więc nie przejmowałam się zakazem.

Lata 90 to całe moje dzieciństwo! Pierwsze skojarzenie? Japońskie bajki na POLONII 1. To było coś! Pamiętam z jakimi wypiekami na twarzy oglądałam Generała Daimosa, Sally Czarodziejkę, Tsubasę czy Tygrysią Maskę...
Te wszystkie anime były tak różne od bajek, które wcześniej znaliśmy w Polsce. Czego tam nie było! Miłość, nutka przemocy, świetny humor i warka akcja!
Niestety...