Mój pokaz mody byłby dla wszystkich wielką niespodzianką ponieważ nikt nie wiedziałby gdzie i kiedy się odbędzie.Byłby to pokaz mody damskiej,a moje kobiety jeździłyby ze mną po całym świecie w celu promocji siebie i mojej marki,ponieważ ubrania dla nich projektowałbym sam wraz z moją partnerką.Nasze kreacje musiałyby czymś zaskakiwać.ponieważ naszym marzeniem jest zaistnieć w świecie mody.Pomysły na kreacje byłyby tylko i wyłącznie nasze tworzone w połączeniu z pomysłami naszych modelek,które zdecydują się wystąpić w organizowanym przez nas pokazie.
Projektowane ciuchy w moim zamyśle mają pokazać kobietę taką jaką jest naprawdę.Mają opływać kobiecością i lekkością być nowoczesne.A my jako projektanci mamy iść z duchem czasu,i zrobić wszystko by pokaz mody się udał a nasza firma dzięki niemu stała się sławna na całym świecie.Aby zrealizować ten cel zaangażowałbym wszystkie potrzebne środki i sam byłbym osobą inspirującą swoją partnerkę .Ponieważ dobrze znam moje koleżanki,oraz wszystkie inne kobiety które zdecydowałyby się wziąć udział w pokazie,jak i w całym przedsięwzięciu z tym związanym.
Kiedy ciuchy dla kobiet byłyby gotowe zorganizowałbym pokaz próbny na którym naszą pracę ocenił by modowy znawca,który wskazałby wszystkie niedoróbki,i wybrał odpowiednią kolekcję ubrań dla każdej z pań na docelową imprezę.
Po wykonaniu ewentualnych poprawek wyruszylibyśmy w światowe turnee mające zapewnić nam sukces.

Mój pokaz mody byłby dla wszystkich wielką niespodzianką ponieważ nikt nie wiedziałby gdzie i kiedy się odbędzie.Byłby to pokaz mody damskiej,a moje kobiety jeździłyby ze mną po całym świecie w celu promocji siebie i mojej marki,ponieważ ubrania dla nich projektowałbym sam wraz z moją partnerką.Nasze kreacje musiałyby czymś zaskakiwać.ponieważ naszym marzeniem jest...

Witajcie! Bardzo mi miło powitać Państwa na moim pierwszym w życiu pokazie! Nie ukrywam, że mam ogromną tremę, zwłaszcza, że zaszczyciła mnie swoją obecnością Victoria Beckham czy Gok Wan.
Miejsce, w którym się zebraliśmy, jest zupełnie nieprzypadkowe. To właśnie tutaj wiele z naszych dzisiejszych modelek zostało pozbawionych piękna i swobodnego ruchu. To w tym szpitalu wiele z nich oglądało okrucieństwa wojny, dziękując Bogu i losowi, że tracą tylko rękę czy nogę, a nie życie. To właśnie z myślą o tych kobietach, które w jednej chwili straciły marzenia, a na codzień borykają się z brakiem odzieży dostosowanej do ich nabytych wad, została stworzona ta kolekcja uwzględniająca kobiece niedoskonałości. A one także pragną czuć się piękne! One są piękne! Pomóżmy im to piękno wydobyć!
Drodzy Państwo, dzisiejsze modelki, to kobiety, które na codzień nie mają nic wspólnego z wybiegiem. Dodajmy im otuchy wielkimi brawami, by wiedziały, że wózek inwalidzki czy kule, dzięki którym się poruszają, są dla nas wielką inspiracją, a nie przeszkodą.

Witajcie! Bardzo mi miło powitać Państwa na moim pierwszym w życiu pokazie! Nie ukrywam, że mam ogromną tremę, zwłaszcza, że zaszczyciła mnie swoją obecnością Victoria Beckham czy Gok Wan.
Miejsce, w którym się zebraliśmy, jest zupełnie nieprzypadkowe. To właśnie tutaj wiele z naszych dzisiejszych modelek zostało pozbawionych piękna i swobodnego ruchu. To w tym szpitalu...

W słoneczny, parny dzień na Placu Kim Ir Sena powoli zbierał się tłum. Był to pierwszy raz, gdy Koreańczycy nie przyszli tu oddawać hołd wodzowi, ani śpiewać pieśni na jego część. Pół roku po tym, gdy Pjongjang opanowała rewolta, która szybko przeniosła się na pozostałe części kraju, dane mi jest stworzyć tutaj pokaz mody.Pomysł pojawił się w mojej głowie spontanicznie. Podobnie jak ludzie z całego świata, oglądałam z zapartym tchem serwisy informacyjne, które relacjonowały na żywo początek rewolucji w Korei Północnej.
- Co za ironia! - pomyślałam i rozejrzałam się po monstrualnym placu. Niedawno odbywały się na nim parady wojskowe, które miały gloryfikować komunizm.
Dzisiaj zorganizuję w tym miejscu pokaz mody. Jeśli zakładacie, że zdecydowałam się na to, żeby wzbudzić tanią sensację, to źle mnie oceniacie!
Istotą komunizmu jest stłamszenie indywidualności. Dotychczas ubrania Koreańczyków miały jednakowy, prosty krój. Dominowały stonowane kolory - granatowy, szary i biały. W państwach totalitarnych nikt nie ma prawa wyróżniać się oprócz samego dyktatora! Ponadto, każdy Koreańczyk z Północy nie mógł wyjść z domu bez przypiętej do ubrania naszywki z wizerunkiem wodza. To był świat, w którym za ubranie jeansów groziły poważne reperkusje!
- Wszystko gotowe pani Song? - zapytałam młodą kobietę, której zadaniem było wybrać na modelki Koreanki w różnym wieku.
Pokiwała głową.
Tego dnia na wybiegu królowały żywe kolory i ekstrawaganckie kroje.

W słoneczny, parny dzień na Placu Kim Ir Sena powoli zbierał się tłum. Był to pierwszy raz, gdy Koreańczycy nie przyszli tu oddawać hołd wodzowi, ani śpiewać pieśni na jego część. Pół roku po tym, gdy Pjongjang opanowała rewolta, która szybko przeniosła się na pozostałe części kraju, dane mi jest stworzyć tutaj pokaz mody.Pomysł pojawił się w mojej głowie spontanicznie....

Zrobiłabym pokaz odzieży dla osób uprawiających wyczynowo sport a gównie sporty sylwetkowe jak kulturystykę i fitness,bo takie osoby ( w tym i ja) często mają nietypowe gabaryty i ciężko dopasować dla nich odzież. Poza tym chciałabym pokazać ciuchy,które podkreślą wysportowaną sylwetkę i jeszcze ją wyeksponują. Pokaz przeprowadziłabym jako imprezę towarzyszącą Mistrzostwom Polski w Fitness i Kulturystyce,a jako gościa honorowego zaprosiłabym Arnolda Szwarzeneggera,propagatora i zarazem największą gwiazdę tego sportu. W roli modelek wystąpiłyby zawodniczki sportów sylwetkowych.Nie musiałabym tu wymyślać jakiejś nie wiadomo jakiej oprawy,bo piękne,wyrzeźbione sylwetki w bajecznie kolorowych,sportowych ciuchach obroniłyby się same i przyciągnęły tłumy gości,wszak moda na zdrowie i zadbaną sylwetkę wciąż trwa a kult ciała w społeczeństwie jest żywy jak nigdy wcześniej. Do projektowania ciuchów zaprosiłabym Ewę Minge,bo to babka,która projektuje piękne i wygodne rzeczy i na pewno dobrze by się w trend sportowy wkomponowała swoją wizją i wiedziałaby jak zaprojektować rzeczy modne,a jednocześnie wygodne dla wysportowanych i świadomych swoich atutów kobiet

Zrobiłabym pokaz odzieży dla osób uprawiających wyczynowo sport a gównie sporty sylwetkowe jak kulturystykę i fitness,bo takie osoby ( w tym i ja) często mają nietypowe gabaryty i ciężko dopasować dla nich odzież. Poza tym chciałabym pokazać ciuchy,które podkreślą wysportowaną sylwetkę i jeszcze ją wyeksponują. Pokaz przeprowadziłabym jako imprezę towarzyszącą Mistrzostwom...

- Wszystko gotowe zaczynajmy! - powiedziałam.
Światła rozbłysły, muzyka zaczęła gra z każdą sekundą coraz głośniej, pięknie dziewczęta bez makijażu wkroczyły na wybieg w swoich codziennych ubrań. Wszystkie aparaty, reflektory, flesze, lampy i telefony zaproszonych gości skierowane były na te biedne dziewczęta, lecz śliczne w swej prostocie.
Wzdłuż wybiegu, pomimo głośniej muzyki, dało się słyszeć pomruki niezadowolenia i dezaprobaty. Jedna ze światowej klasy modelek powiedziała do swojej przjaciółki po fachu:
- To nas obraża. Kto był na tyle głupi, że zorganizować tu pokaz mody wieśniar?
Po całym pokazie wyszłam na wybieg razem z moimi modelkami, żeby zabrać głos.
- Zgromadziliśmy się tutaj, w tej biednej dzielnicy Indii nie po to, aby oglądać moją najnowszą kolekcję, prześliczne wyprostowane i pewne siebie modelki, lecz po to aby świat zobaczył kontrast między wielkim show biznesem gdzie kreuje się perfekcyjny świat, a biedną szarą codziennością tych dziewcząt, które pomimo, że są śliczne i mogłyby bez trudu zostać modelką nie mogą z braku pieniędzy i swego pochodzenia. Chciałam uzmysłowić światu, że nie jest sprawiedliwością ciągła pogoń za sukcesem i dogadzanie wyłącznie sobie, ale pomaganie tym, którzy tej pomocy potrzebują.
Wszystkie kamery były zwrócone teraz na mnie. Na twarzy osób z modelingu rysowała się konsternacja i zażenowanie. Reporterzy kamerowali moje wystąpienie i fotografowali mnie bez ustanku. Już otwierałam usta, aby poruszyć temat dobroczynności na rzecz dziewcząt z biednych zakątków świata, gdy nagle ktoś strzelił.
Mój świat spowiła ciemność...

- Wszystko gotowe zaczynajmy! - powiedziałam.
Światła rozbłysły, muzyka zaczęła gra z każdą sekundą coraz głośniej, pięknie dziewczęta bez makijażu wkroczyły na wybieg w swoich codziennych ubrań. Wszystkie aparaty, reflektory, flesze, lampy i telefony zaproszonych gości skierowane były na te biedne dziewczęta, lecz śliczne w swej prostocie.
Wzdłuż wybiegu, pomimo głośniej...

Śmierć w blasku fleszy[bookLink]4876420|Śmierć w blasku fleszy[/bookLink]

Śmierć w blasku fleszy[bookLink]4876420|Śmierć w blasku fleszy[/bookLink]

 [bookCover]4876420|Śmierć w blasku fleszy[/bookCover]