Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nevermindhyy
MicMik
KailaaMoor
patuene
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nevermindhyy
MicMik
KailaaMoor
patuene
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Trzeba próbować zrozumieć i z sercem rozmawiać o tym, co można poprawić w życiu, w relacjach. ( u siebie także). Jednak do tego niezbędne są: bliskie relacje oparte na zaufaniu i...dojrzałość! Niektórzy nigdy nie dorastają do pracy nad sobą, do przyjmowania uwag, nawet do sluchania innych. I tu jest problem. Nikogo nie można uświadomić na siłę! Mama mojego męża ma swoje teorie na wszystko i ceni tylko te pochodzące z ust sąsiadek. A życzliwe podpowiedzi oparte na solidnej wiedzy kwituje stwierdzeniem:"Co ty tu mi bedziesz mówiła jak na jakimś uniwersytecie? Ja swoje wiem." teraz wiem, że nic na siłę. Można kogoś zrozumieć i czasem na tym koniec...A czasem i tego się nie da... Ale warto próbować bo relacje bez szczerości popartej troską nie są warte by je ciągnąć!

Trzeba próbować zrozumieć i z sercem rozmawiać o tym, co można poprawić w życiu, w relacjach. ( u siebie także). Jednak do tego niezbędne są: bliskie relacje oparte na zaufaniu i...dojrzałość! Niektórzy nigdy nie dorastają do pracy nad sobą, do przyjmowania uwag, nawet do sluchania innych. I tu jest problem. Nikogo nie można uświadomić na siłę! Mama mojego męża ma swoje...

On: Cześć kochanie. Jak w pracy? (Co ona taka zadowolona ostatnio z tej pracy wraca? I do tego cała promienieje. Chyba sobie kogoś znalazła, codziennie się maluje, elegancko czesze i co raz jakiś nowy ciuch kupuje)
Ona: Mamy teraz trochę więcej roboty przed okresem rozliczeniowym, ale jeszcze dwa tygodnie i będzie trochę luźniej. A jak u ciebie? Dużo macie zamówień? (Ja się tak staram, elegancko ubieram się, czeszę, codziennie maluję a on nawet tego nie zauważa. Nawet przestałam ciągle narzekać na pracę, żeby go nie męczyć. A on ciągle jakiś taki zamyślony, nieobecny. Może sobie znalazł inną. Coraz później z pracy wraca)
On: Co raz więcej, ledwo wyrabiamy się w terminach. (Już to widzę jaka ona zapracowana! Kiedyś pół dnia by narzekała a teraz! Na pewno kogoś ma. Muszę się tylko dowiedzieć kogo. Tylko jak?)
Ona: Powinieneś trochę odpocząć. Może pojedziesz na działkę, pooddychasz świeżym powietrzem. Dobrze by ci to zrobiło. (A ja w tym czasie przygotuję niespodziankę. Gorąca kąpiel i pyszna kolacja przy świecach i odechce mu się romansów)
On: Wolę zostać w domu. (O! i już chce się mnie z domu pozbyć a w tym czasie kochanka sobie sprowadzi. Wykluczone, nigdzie się stąd nie ruszę i będę jej pilnował)

Często próba analizy partnera zamiast szczerej rozmowy może być początkiem końca

On: Cześć kochanie. Jak w pracy? (Co ona taka zadowolona ostatnio z tej pracy wraca? I do tego cała promienieje. Chyba sobie kogoś znalazła, codziennie się maluje, elegancko czesze i co raz jakiś nowy ciuch kupuje)
Ona: Mamy teraz trochę więcej roboty przed okresem rozliczeniowym, ale jeszcze dwa tygodnie i będzie trochę luźniej. A jak u ciebie? Dużo macie zamówień? (Ja się...

Na ten temat można spojrzeć na wiele sposobów- życie realne i wirtualne. Realne, trochę dziwne spostrzeżenie, ale z życia wzięte. Zwierzenia bez alkoholu i po alkoholu. Te drugie są bardziej szczere i płyną prosto z duszy. Słyszy się rzeczy, których nie spodziewało się po tej osobie. Alkohol zwyczajnie czasem otwiera duszę i serce. Na przykładzie mojej skromnej osoby.
W świecie wirtualnym możemy być prawdziwą wersją siebie. To co publikujemy i lubimy w mediach społecznościowych pokazuje nasze poglądy, idee, gusta, nawet poczucie humoru. Mimo częściowego fałszu portali tego typu można pokazać co komu w duszy gra.
Tak można poznać człowieka.

Na ten temat można spojrzeć na wiele sposobów- życie realne i wirtualne. Realne, trochę dziwne spostrzeżenie, ale z życia wzięte. Zwierzenia bez alkoholu i po alkoholu. Te drugie są bardziej szczere i płyną prosto z duszy. Słyszy się rzeczy, których nie spodziewało się po tej osobie. Alkohol zwyczajnie czasem otwiera duszę i serce. Na przykładzie mojej skromnej osoby.
W...

Do niedawno miałam tendencję do nadmiernego analizowania. Rozkładałam wszystkie sytuacje na czynniki pierwsze, analizowałam gesty, spojrzenia, każde słowo. Niepotrzebnie. Czasem do jakiejś sytuacji czy wypowiedzianego zdania dodawałam nadinterpretację, która wywoływała nieporozumienia i miała wpływ na pogorszenie relacji.
Duży wpływ na takie moje zachowanie mieli rodzice, którzy zawsze we wszystkim szukali drugiego dna. Nigdy rozmowa nie mogła skończyć się zaakceptowaniem tego, co ktoś powiedział, tylko od razu wyszukiwana była "prawda", która, według nich, została ukryta. I gdy zostawali w domu zaczynało się:
"-Wierzysz w to, co on/ona mówi?
-Niee
-Ja też nie, za cholerę
-Na pewno było tak i tak..."
Tak wyglądało ich wieczne omawianie wszelkich spotkań rodzinnych, przyjacielskich. Tak wyglądało ocenianie moich wypowiedzi. Rzadko mi wierzyli, wiecznie doszukiwali we wszystkim drugiego dna i nadinterpretowali moje zachowanie (właściwie nadal to robią. Jeśli się nie uśmiecham -mam depresję. Nie chcę nic zjeść - to na pewno anoreksja!) Nie próbuję już zmienić ich zachowania, bo wiem, że niewiele to da. By poprawić nasze relacje po prostu zrezygnowałam z wykłócania się o prawdę.
Natomiast sama postarałam się wyeliminować nieuzasadnioną podejrzliwość w stosunku do wszystkich i nadmierne interpretowanie cudzych zachowań. Dzięki temu obecnie mam lepsze relacje z mężem i teściową, a resztą po prostu się nie przejmuję. Nie zamierzam tracić nerwów i czasu na analizowanie każdego spojrzenia.

Do niedawno miałam tendencję do nadmiernego analizowania. Rozkładałam wszystkie sytuacje na czynniki pierwsze, analizowałam gesty, spojrzenia, każde słowo. Niepotrzebnie. Czasem do jakiejś sytuacji czy wypowiedzianego zdania dodawałam nadinterpretację, która wywoływała nieporozumienia i miała wpływ na pogorszenie relacji.
Duży wpływ na takie moje zachowanie mieli rodzice,...

Analizuję i to dużo. Taką mam naturę.
Jeśli po lub w trakcie rozmowy nie jestem czegoś pewna, to do skutku wiercę "dziurę w brzuchu" swojemu rozmówcy, żeby mieć jasność sytuacji.
Jeśli, z jakiegoś powodu, nie dostaję od razu odpowiedzi na zadane pytanie, to w krótkim czasie jestem w stanie stworzyć sobie kilka różnych wersji i w momencie, kiedy wreszcie ktoś się zdecyduje na odpowiedź, zazwyczaj się okazuje, że to jedna z opcji, którą obstawiałam.
Nie analizuję tylko wtedy, kiedy mi na czymś nie zależy. Bo i po co tracić czas na coś nieistotnego?

Analizuję i to dużo. Taką mam naturę.
Jeśli po lub w trakcie rozmowy nie jestem czegoś pewna, to do skutku wiercę "dziurę w brzuchu" swojemu rozmówcy, żeby mieć jasność sytuacji.
Jeśli, z jakiegoś powodu, nie dostaję od razu odpowiedzi na zadane pytanie, to w krótkim czasie jestem w stanie stworzyć sobie kilka różnych wersji i w momencie, kiedy wreszcie ktoś się zdecyduje...

Sama analiza nie jest niczym złym. Wystawianie oceny już prędzej. Analizowanie czyjegoś zachowania jest próbą jego zrozumienia. Zastanawiamy się dlaczego ktoś postąpił w ten konkretny sposób, chociaż mógł inaczej. Staramy się zrozumieć drugiego człowieka, ale często nie mamy dostępu do całokształtu, który jest do tego niezbędny. Chcemy wiedzieć dlaczego ludzie krzywdzą innych, a gdy dochodzimy do wniosku, że ta krzywda sama w sobie nie jest celem, tylko skutkiem ubocznym w walce o własne szczęście, trudno jest jednoznacznie wystawić komuś złą opinię.

Sama analiza nie jest niczym złym. Wystawianie oceny już prędzej. Analizowanie czyjegoś zachowania jest próbą jego zrozumienia. Zastanawiamy się dlaczego ktoś postąpił w ten konkretny sposób, chociaż mógł inaczej. Staramy się zrozumieć drugiego człowieka, ale często nie mamy dostępu do całokształtu, który jest do tego niezbędny. Chcemy wiedzieć dlaczego ludzie krzywdzą...

Zawsze analizuję ludzi, ale w przeciwieństwie do Sandry Fielding nie informuję ich o tym. Robię to podświadomie dzieląc uwagę na dwa wątki. Mam taką przypadłość, że praktycznie zawsze myślę dwutorowo, z czego wątek poboczny służy mi zwykle jako taki nadzór nad tym co robię wątkiem bazowym. Odkryłem to już dawno i potrafię robić to teraz świadomie. Co ciekawe, gdy się upijam to tylko jeden wątek zostaje zamroczony, a drugi pełni nad nim nadzór. Nie zdarza mi się w związku z tym robić głupich rzeczy po pijanemu, ale znaczne ograniczenie funkcji motorycznych organizmu bywa wtedy frustrujące. Tak więc wracając do sedna, uważam że analiza zachowań innych ludzi jest nam potrzebna i przypuszczam, że jest całkowicie naturalna i instynktowna. Zasadniczo typów ludzi nie ma zbyt wiele i już krótka rozmowa, obserwacja zachowania czy nawet sposób poruszania się, po latach doświadczenia szybko powie nam z jakim człowiekiem mamy z grubsza do czynienia i jak do niego trafić. To jest ważne, gdyż zwykle działamy w celu osiągnięcia jakiś korzyści, nawet jeśli chodzi o relacje towarzyskie czy rodzinne, bo nie muszą to być korzyści materialne. To też jest naturalne i pierwotne bo zbieranie dóbr i walka o wysoką pozycję gwarantowała nam przetrwanie. Analizujemy otoczenie więc wszyscy bo nie potrafimy inaczej funkcjonować. Wyciąganie wniosków z analiz to już jednak zupełnie inna bajka...

Zawsze analizuję ludzi, ale w przeciwieństwie do Sandry Fielding nie informuję ich o tym. Robię to podświadomie dzieląc uwagę na dwa wątki. Mam taką przypadłość, że praktycznie zawsze myślę dwutorowo, z czego wątek poboczny służy mi zwykle jako taki nadzór nad tym co robię wątkiem bazowym. Odkryłem to już dawno i potrafię robić to teraz świadomie. Co ciekawe, gdy się upijam...

Podobno mózg podzielony jest na półkulę analizującą i rozpoznającą, czyli można powiedzieć, że jesteśmy wrodzonymi analizatorami. Z twarzy wyczytujemy emocje drugiego człowieka, ale znacznie więcej mówi o nim mowa ciała. Po charakterystycznych pomrukach partnera wiemy, że miał ciężki dzień i ma ochotę odpocząć przy meczu. Ale czy mamy ciągle analizować, bawić się w freudystów i rozbierać na czynniki pierwsze każdy gest drugiej osoby? Mogą wyniknąć z tego nieporozumienia, szczególnie jeśli druga osoba pochodzi z odmiennego kręgu kulturowego. Ruch, który w ich kulturze znaczy coś przyjaznego, w naszej może oznaczać największą obrazę i awantura gotowa. W psychologii analiza jest pożądana i większość teorii mówi, że przez to lepiej zrozumiemy drugą osobę. Tylko czy warto analizować wszystko do końca? Myślę, że warto pozostawić trochę niewiadomego obszaru. Przewidywalność może zniechęcić do dalszego kontaktu. Czasem warto na chwilę „odłączyć” półkulę analizującą. A nuż zachowawczy i spokojny partner zaskoczy pewnego dnia niezapowiedzianą wycieczką za granicę(tak jak mnie)?

Podobno mózg podzielony jest na półkulę analizującą i rozpoznającą, czyli można powiedzieć, że jesteśmy wrodzonymi analizatorami. Z twarzy wyczytujemy emocje drugiego człowieka, ale znacznie więcej mówi o nim mowa ciała. Po charakterystycznych pomrukach partnera wiemy, że miał ciężki dzień i ma ochotę odpocząć przy meczu. Ale czy mamy ciągle analizować, bawić się w...