Dziękuję i gratuluję reszcie.

Dziękuję i gratuluję reszcie.

Bardzo serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom

Bardzo serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom

Pięknie dziękuję za wyróżnienie:) Niezmiernie się cieszę - marzyłam o tej książce:) Gratulacje dla pozostałych laureatów! Pozdrawiam!

Pięknie dziękuję za wyróżnienie:) Niezmiernie się cieszę - marzyłam o tej książce:) Gratulacje dla pozostałych laureatów! Pozdrawiam!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anne_Joy
Agnieszka Żelazna
ina71
Karolina
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anne_Joy
Agnieszka Żelazna
ina71
Karolina
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Myślę, że opowiem tutaj historię wielu polskich rodzin. Opiszę sytuację o której wielu wstydzi się mówić, a jednak dotyczy tak wielu z nas.
Co wieczór przecierając że zmęczenia oczy, kieruje się w stronę sypialni, myśląc o ciepłym, miękkim łóżku. Co wieczór jednak ON już tam jest. Jego Wysokość król Edward I Sznaucer zajmuje cała kołdrę i zadziwiająco duża część łóżka. W tym momencie zaczyna się nierówne starcie. W jednym rogu łóżka siedzę skulona szepcząc:
- Daj spokój, zrób trochę miejsca.
W tym czasie psia miniaturka posyła mi pełne smutku spojrzenia, krzyczące "Taka jesteś? Takiego małego słodkiego pieska chcesz wyrzucić z łóżka? Kołdrę chcesz zabrać, gdy ja cię tak kocham?"
Wynik tego nierównego starcia może być tylko jeden.
- Mogło być gorzej. Przecież mogłam wylądować na podłodze - myślę sobie próbując otulić się prześcieradłem, z nogami wystajacymi poza krawędź łóżka.

Myślę, że opowiem tutaj historię wielu polskich rodzin. Opiszę sytuację o której wielu wstydzi się mówić, a jednak dotyczy tak wielu z nas.
Co wieczór przecierając że zmęczenia oczy, kieruje się w stronę sypialni, myśląc o ciepłym, miękkim łóżku. Co wieczór jednak ON już tam jest. Jego Wysokość król Edward I Sznaucer zajmuje cała kołdrę i zadziwiająco duża część łóżka. W...

Ostatnio wybrałam się na kawę do znanej sieci fast food ze złotymi łukami w logo. Przy kasie spotkalam starszą kobietę, która po złożeniu zamówienia usiadła na przeciwko mnie. Poruszył mnie ten widok, nie chodziło o to, że starsi ludzie jedzą takie "wynalazki". Zasmuciła mnie jej samotność. Siedziała tam sama wśród ludzi.
Podsumowując: ludzie vs samotność 0-1.

Ostatnio wybrałam się na kawę do znanej sieci fast food ze złotymi łukami w logo. Przy kasie spotkalam starszą kobietę, która po złożeniu zamówienia usiadła na przeciwko mnie. Poruszył mnie ten widok, nie chodziło o to, że starsi ludzie jedzą takie "wynalazki". Zasmuciła mnie jej samotność. Siedziała tam sama wśród ludzi.
Podsumowując: ludzie vs samotność 0-1.

Historia Polski zna taką walkę dwóch nieproporcjonalnie różnych sił - jest nią Powstanie Warszawskie. Okupant miał przewagę prawie we wszystkim: w liczebności stających do walki, w uzbrojeniu, w zaopatrzeniu i wyżywieniu armii; prawie - bo w uporze i chęciach przeważali Polacy.
Jaki był finał powstania - wiemy wszyscy. Dzisiaj decyzja o jego wybuchu często jest oceniana negatywnie. Nie brakuje analiz i prac historyków oraz samych uczestników. Równie często mówi się o tym, że powstanie było nieuniknione, nastroje ludzi były takie, że musiało ono wybuchnąć. Dla mnie zwycięzcami byli Bohaterowie, którzy walczyli o wolną Polskę, o to żebyśmy my - kolejne pokolenia, mogli mówić w języku swoich przodków i z dumą mówić kim jesteśmy i skąd pochodzimy.

Historia Polski zna taką walkę dwóch nieproporcjonalnie różnych sił - jest nią Powstanie Warszawskie. Okupant miał przewagę prawie we wszystkim: w liczebności stających do walki, w uzbrojeniu, w zaopatrzeniu i wyżywieniu armii; prawie - bo w uporze i chęciach przeważali Polacy.
Jaki był finał powstania - wiemy wszyscy. Dzisiaj decyzja o jego wybuchu często jest oceniana...

Myśląc o postawionym tutaj pytaniu nasuwa mi się jedna, być może błaha odpowiedź...
Wróg pojawił się w moim życiu całkiem niedawno. Jest nim... moja praca magisterska. Od wielu miesięcy prowadzę nierówną walkę z Promotorem, który zdaje się omijać mnie szerokim łukiem, jednocześnie zajmując mój mózg sprawami piśmienniczymi. Myślę, że każdy kto ma to już za sobą potrafiłby zobaczyć w tej czynności swego rodzaju walkę. Codziennie zastanawiam się, jak zakończy się ta potyczka, w której rola ofiary i prześladowcy zmienia się zależnie od sytuacji. Raz ja przechodzę do ataku, raz druga strona. Zawsze są to nieproporcjonalne siły, a droga ucieczki jest ślepą uliczką, dlatego nawet nie staram się kierować w tę stronę.
Nie brzmi to może dobrze, ale naprawdę istnieją tego typu nierówne walki, które działają zniechęcająco. Człowiek walczy, bo wie, że do czegoś dąży i chce wygrać, spotyka jednak na drodze liczne przeszkody, którymi są niewiedza, presja i brak współpracy. Te właśnie utwierdzają mnie w byciu ofiarą, zdaną tylko na siebie. Cały czas wierzę jednak, że pisanie przeze mnie pracy doczeka się szczęśliwego finału, po którym będę się tylko śmiać z tej nierównej walki, którą prowadzimy ja i mój promotor. Nie zamierzam się poddać, mimo tego, że wiem, iż moimi przeciwnikami są zarówno człowiek jak i nieubłaganie uciekający czas.

Myśląc o postawionym tutaj pytaniu nasuwa mi się jedna, być może błaha odpowiedź...
Wróg pojawił się w moim życiu całkiem niedawno. Jest nim... moja praca magisterska. Od wielu miesięcy prowadzę nierówną walkę z Promotorem, który zdaje się omijać mnie szerokim łukiem, jednocześnie zajmując mój mózg sprawami piśmienniczymi. Myślę, że każdy kto ma to już za sobą potrafiłby...

Po jednej stronie mój mąż po drugiej stronie mega kac w dniu rocznicy naszego bycia razem i perspektywa romantycznej kolacji, którą obiecał!
Chęć nieruszania się z łóżka, przespania całego dnia i zapomnienie o istniejącym świecie.
W perspektywie awantura, której nie zapomni do końca swych dni i wypominanie do końca życia jednego dnia.
Kto wygra tą nierówną walkę.
Kac zawsze pokonuje wszystkich i niszczy wszelkie plany ludzi.
Ale nie tym razem!
Mój mąż wstaje z ogromnym bólem głowy, z brakiem chęci do życia bierze zimny prysznic, łyka coś przeciwbólowego, zakłada elegancki strój i zabiera mnie na romantyczną kolację.
I choć film włączamy już w domu, a on dość szybko zasypia, to wie, że warto było się ogarnąć i pokonać nieznośnego kaca!

Po jednej stronie mój mąż po drugiej stronie mega kac w dniu rocznicy naszego bycia razem i perspektywa romantycznej kolacji, którą obiecał!
Chęć nieruszania się z łóżka, przespania całego dnia i zapomnienie o istniejącym świecie.
W perspektywie awantura, której nie zapomni do końca swych dni i wypominanie do końca życia jednego dnia.
Kto wygra tą nierówną walkę.
Kac...