Bez miłości uschlabym jak prymulka.
Całe życie, może pomijając przedszkole, byłam zauroczona jakimś chłopakiem. Wtedy chłopczykiem. Później chłopcem. Moje serce zawsze było zapracowane bo... kochało.
Podobnie jak ktoś przede mną w tym konkursie, dzielę ten stan w zależności od mocy z jaką kochałam. Zauroczenie, zakochanie i miłość. Napiszę więc o zakochaniu.
Mając 16-lat pojechałam z bratem, babcią i jej mężem na wczasy do swinoujscia. Mieliśmy jechać z rodzicami ale ojciec zawałowiec wylądował w szpitalu.
Napisałam tutaj : I dobrze!!! Ale nie dlatego, że taka że mnie wyrodna córka tylko dlatego że cieszyłam iż rodzice zostaną w domu. Nie dawali nam wiele swobody. Z babcią był luz.
Andrzeja poznałam na plaży. Był z kolegą. Oboje uwielbialiśmy pływać. Już na drugi dzień mnie pocałował gdy leżeliśmy na piasku, zmęczeni igraszkami w wodzie. Do dziś pamiętam słony smak jego ust. To był pierwszy chłopak, który tak mnie adorował.
Spędziliśmy razem całe dwa tygodnie. Znajomość nie przetrwała jednak należy do tych, które pielęgnuję w pamięci.
Bez takich chwil moje życie byłoby puste.

Bez miłości uschlabym jak prymulka.
Całe życie, może pomijając przedszkole, byłam zauroczona jakimś chłopakiem. Wtedy chłopczykiem. Później chłopcem. Moje serce zawsze było zapracowane bo... kochało.
Podobnie jak ktoś przede mną w tym konkursie, dzielę ten stan w zależności od mocy z jaką kochałam. Zauroczenie, zakochanie i miłość. Napiszę więc o zakochaniu.
Mając 16-lat...

Nie wierzyłam w miłość, a tak właściwie to w to, że to ja jestem zdolna do takich uczuć. Miałam jednego chłopaka, lubiliśmy się. Wyznał mi miłość, pomyślałam, że to może już czas, więc też to powiedziałam. Związek się zakończył po niecałych dwóch latach. Drugi chłopak, jeszcze mniej uczuć. Byłam pewna, że to moja wina. Koniec z chłopakami!
Kilkanaście dni temu siedziałam i oglądałam komedię romantyczną, marząc o zaznaniu tego wspaniałego stanu zakochania, jaki przedstawiają w filmach. Założyłam Tindera. Aplikacja ma złe opinie, ale czemu by nie spróbować? Po kilku minutach miałam kilkanaście sparowań, a pośród nich był On. Chłopak, którego przesunęłam na "Tak" od niechcenia. Chłopak, który nie oczarował mnie na pierwszym spotkaniu, ani drugim, lecz na trzecim skradł moje serce.
Nie mogę spać, nie mogę jeść, nie mogę się skupić.
Jestem zakochana...

Nie wierzyłam w miłość, a tak właściwie to w to, że to ja jestem zdolna do takich uczuć. Miałam jednego chłopaka, lubiliśmy się. Wyznał mi miłość, pomyślałam, że to może już czas, więc też to powiedziałam. Związek się zakończył po niecałych dwóch latach. Drugi chłopak, jeszcze mniej uczuć. Byłam pewna, że to moja wina. Koniec z chłopakami!
Kilkanaście dni temu siedziałam i...

Skłamałabym gdybym napisała, że na prawdę czułam się zakochana będąc z moim pierwszym chłopakiem, bo to nie jest prawdą. Mimo, że byliśmy razem 3 lata, rozstanie było moim końcem świata to z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że to była nowa sytuacja w moim życiu. Później przeżyłam też kilka moich końców świata, mniejsze, ale bolały. Czy byłam kiedykolwiek tak na prawdę zakochana? Nie.
Obecnie znów przeżywam swój mały koniec świata.
Zbyt szybko przywiązuję się do ludzi i za bardzo im wierzę.
Za szybko...

Skłamałabym gdybym napisała, że na prawdę czułam się zakochana będąc z moim pierwszym chłopakiem, bo to nie jest prawdą. Mimo, że byliśmy razem 3 lata, rozstanie było moim końcem świata to z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że to była nowa sytuacja w moim życiu. Później przeżyłam też kilka moich końców świata, mniejsze, ale bolały. Czy byłam kiedykolwiek tak na prawdę...

Pamiętam jakby to było wczoraj, choć działo się to wiele lat temu. Miałam chyba 13 lat i jechałam z rodzicami pociągiem odwiedzić siostrę, która spędzała zieloną szkołę nad naszym polskim morzem. Ponieważ mieszkaliśmy na południu kraju, droga przed nami była długa. I nagle do przedziału wszedł ON- Norbert, a ja poczułam pierwszy raz w życiu to wyjątkowe drganie serca. :-) Norbert również ze swoimi rodzicami (których znali moi jak się później okazało i jak to często bywa w małych miejscowościach) jechał w to samo miejsce w tym samym celu co oznaczało kilka godzin spędzonych razem, w malutkim przedziale. Oczywiście tego dnia, jak i przez wile następnych późniejszych dni nie zamieniłam ani słowa z moim ukochanym, gdyż wstydziłam się przeokropnie, ale wzdychałam do niego jeszcze długo po tej podróży. A okazji miałam wiele, ponieważ okazało się, że chodzimy do tej samej podstawówki (jakim cudem wcześniej go w szkole nie widziałam?), dzieli nas jedynie tylko kilka klas. I tak teraz sobie myślę, że moja miłość wygasła, gdy Norbert opuścił mury szkoły podstawowej i rozpoczął dalszą edukację.

Pamiętam jakby to było wczoraj, choć działo się to wiele lat temu. Miałam chyba 13 lat i jechałam z rodzicami pociągiem odwiedzić siostrę, która spędzała zieloną szkołę nad naszym polskim morzem. Ponieważ mieszkaliśmy na południu kraju, droga przed nami była długa. I nagle do przedziału wszedł ON- Norbert, a ja poczułam pierwszy raz w życiu to wyjątkowe drganie serca. :-)...

Moją pierwszą wielką miłość spotkałam, gdy byłam w pierwszej klasie liceum. Widywałam go często, gdy kręcił się bez celu z kolegami na mieście. Któregoś dnia moja koleżanka z klasy nas sobie przedstawiła. Zaczęliśmy ze sobą pisać, później się spotykać. Byłam w niego zapatrzona jak w obrazek. Spotykaliśmy się przez trzy miesiące, niestety po tym czasie dokładnie w dniu walentynek przestał się do mnie w ogóle odzywać. Był to dla mnie ogromny cios, z którym przez bardzo długo nie potrafiłam sobie poradzić. Najzwyczajniej w świecie, z dnia na dzień zniknął z mojego życia. Długo po tym nie mogłam nikogo znaleźć, ciągle wspominając jego. Po latach, gdy spotkaliśmy się przypadkowo powiedział, że dał mi spokój bo stwierdził, że jestem naprawdę fajną dziewczyną i szkoda mnie dla niego. Patrząc na to jak ułożyłam sobie życie bez niego, teraz z pewnością nie żałuję, że tak się stało. Niemniej jednak wtedy był to dla mnie ogromny cios. A jego zawsze wspominam jako swoją pierwszą wielką miłość z odrobiną żalu, ale i z ciepłem na sercu.

Moją pierwszą wielką miłość spotkałam, gdy byłam w pierwszej klasie liceum. Widywałam go często, gdy kręcił się bez celu z kolegami na mieście. Któregoś dnia moja koleżanka z klasy nas sobie przedstawiła. Zaczęliśmy ze sobą pisać, później się spotykać. Byłam w niego zapatrzona jak w obrazek. Spotykaliśmy się przez trzy miesiące, niestety po tym czasie dokładnie w dniu...

Moje pierwsze zakochanie trwało prawie rok. Zakochałam się w wysokim chłopaku o kruczoczarnych włosach,czarnych oczach. Uwielbiał grać na gitarze, chodził w koszulach w kratę. Codziennie rano biegał po lasach, a gdy wrócił robił pyszną jajecznice na maśle.
Często siedzieliśmy razem na polach, robiliśmy piknik, a on grał na gitarze. Było jak w bajce do póki mnie nie zdradził.

Moje pierwsze zakochanie trwało prawie rok. Zakochałam się w wysokim chłopaku o kruczoczarnych włosach,czarnych oczach. Uwielbiał grać na gitarze, chodził w koszulach w kratę. Codziennie rano biegał po lasach, a gdy wrócił robił pyszną jajecznice na maśle.
Często siedzieliśmy razem na polach, robiliśmy piknik, a on grał na gitarze. Było jak w bajce do póki mnie nie zdradził.

Może Nasze pierwsze spotkanie nie należało do szczególnie romantycznych, bo jak można tak nazwać przypadkowe spotkanie w sklepie Biedronka podczas wykonywania prac jako wolontariusz. Na szczęście dobrze nam się rozmawiało, potem zaprosił mnie na spacer, po jakimś miesiącu poszliśmy do kawiarni, spędziliśmy razem walentynki. Poznałam już kilku Jego znajomych. Dzięki niemu bardziej otworzyłam się na ludzi i już nie jestem aż taka nieśmiała.
Wszystko dzięki Niemu. Może to tylko zauroczenie, kto wie? Lecz miło jest mieć osobę, która wywołuje na twojej twarzy uśmiech, gdy tylko Ją zobaczysz.

Może Nasze pierwsze spotkanie nie należało do szczególnie romantycznych, bo jak można tak nazwać przypadkowe spotkanie w sklepie Biedronka podczas wykonywania prac jako wolontariusz. Na szczęście dobrze nam się rozmawiało, potem zaprosił mnie na spacer, po jakimś miesiącu poszliśmy do kawiarni, spędziliśmy razem walentynki. Poznałam już kilku Jego znajomych. Dzięki niemu...

Czułam się niechciana, zapomniana... taa głupia 16-latka.
Przypominając sobie szczęśliwe chwile na "plemionach" <chyba każdy z nas w to grał> chciałam poczuć się jak w tedy. Szczęśliwa, towarzyska.

Założyłam tam konto i weszłam do 69 (sic!) świata.
Jako samotniczka od razu napisałam na forum i odpisał on.
Spamowaliśmy tam całą noc. Serio.
Potem przerzuciliśmy się na wiadomości prywatne, a gdy naszego plemienia dopadła wojna i strach przed rozerwaniem nas przez wroga postanowiliśmy wymienić się numerami gg.
Potem pisaliśmy. Dużo. Po pół roku wyznał mi miłość, po roku się spotkaliśmy. Niedługo potem rozstaliśmy.

Możecie sobie myśleć że to głupie, że przez internet nie można być zakochanym. można. Ja byłam i ta miłość dała mi bardzo dużo. Dała mi pewność siebie, bez której nie odnalazłabym swojego narzeczonego ;).

Czułam się niechciana, zapomniana... taa głupia 16-latka.
Przypominając sobie szczęśliwe chwile na "plemionach" <chyba każdy z nas w to grał> chciałam poczuć się jak w tedy. Szczęśliwa, towarzyska.

Założyłam tam konto i weszłam do 69 (sic!) świata.
Jako samotniczka od razu napisałam na forum i odpisał on.
Spamowaliśmy tam całą noc. Serio.
Potem przerzuciliśmy się na...

Zakochanie.

Co tak naprawdę znaczy?

W przeszłości zdarzało mi się myśleć, że jestem zakochana, jednak z biegiem lat nie mam już tej pewności, co kiedyś. Zakochanie to proces. Może gdyby moje wcześniejsze związki miały szansę trwać dłużej, mogłabym mówić o zakochaniu. Może – pewności mieć nie mogę.

Jednego natomiast mogę być pewna – mojego zakochania w chwili obecnej. Zakochania w osobie, z którą łączy mnie miłość i zrozumienie. W osobie, która jest mi oddana i która zasłużyła na moje oddanie. Przy której mogę być sobą i która akceptuje mnie taką jaka jestem. Osobie, która podziwia moje zalety a wady kocha jeszcze mocniej. Jestem zakochana w mężczyźnie, z którym mogę się cieszyć i smucić. Kończę za niego zdania, gdy zabraknie mu słów a on wie, co mi chodzi po głowie, zanim zdążę to powiedzieć. Nie dostaliśmy tego wszystkiego na starcie, ale zbudowaliśmy, dzięki wytrwałości i zaangażowaniu. Dzięki wzajemnemu wsparciu i postanowieniu, że co by się nie działo, poradzimy sobie z tym razem.

Najważniejsze jednak w tym wszystkim jest to, że nie ważne czy zasypiam, czy się budzę – wystarczy, że spojrzę na niego – czuję, że to jest to, że nie chciałabym być w innym miejscu a na pewno nie z inną osobą. Każdego dnia żyję w błogim przekonaniu, że mężczyzna, którego mam przed sobą, został dla mnie stworzony.

Zakochanie.

Co tak naprawdę znaczy?

W przeszłości zdarzało mi się myśleć, że jestem zakochana, jednak z biegiem lat nie mam już tej pewności, co kiedyś. Zakochanie to proces. Może gdyby moje wcześniejsze związki miały szansę trwać dłużej, mogłabym mówić o zakochaniu. Może – pewności mieć nie mogę.

Jednego natomiast mogę być pewna – mojego zakochania w chwili obecnej....