- Kochanie nie poddawaj się...Będę ZAWSZE PRZY TOBIE. Walcz! Nie możesz nas zostawić...- załkał Maurycy.
Beata już od dwóch tygodni była w śpiączce po tym, jak potrącił ją samochód. Jej mąż dzielnie przy niej czuwał dniami i nocami. Ich córeczka Weronika była w tym czasie u babci. Maurycy powoli tracił nadzieję.
- Panie Doktorze, kiedy ona się obudzi? - zapytał lekarza wchodzącego do sali.
- Nie wiadomo. Proszę być dobrej myśli...- odpowiedział lekarz.
Nagle wszystkie urządzenia, do których Beata była podłączona, zaczęły piszczeć.
- Co się dzieje?! - Maurycy był przerażony.
- Proszę natychmiast wyjść! - lekarz był zdenerwowany. - Zatrzymanie akcji serca!
Po chwili do sali wbiegło kilka pielęgniarek. Jedna z nich wyprowadziła mężczyznę na korytarz.
"To niemożliwe...Ona musi żyć! Boże, nie zabieraj mi jej!" - błagał Maurycy.
Po półgodzinie z sali wyszedł lekarz.
- Udało nam się ją uratować...Jednak ta noc będzie decydująca. Proszę się modlić. - rzekł.
Ze łzami w oczach mężczyzna pobiegł do kaplicy znajdującej się na dole szpitala. Modlił się całą noc...
Rano stał się cud - Beata otworzyła oczy.

- Kochanie nie poddawaj się...Będę ZAWSZE PRZY TOBIE. Walcz! Nie możesz nas zostawić...- załkał Maurycy.
Beata już od dwóch tygodni była w śpiączce po tym, jak potrącił ją samochód. Jej mąż dzielnie przy niej czuwał dniami i nocami. Ich córeczka Weronika była w tym czasie u babci. Maurycy powoli tracił nadzieję.
- Panie Doktorze, kiedy ona się obudzi? - zapytał lekarza...

Ania i Michał od dnia ślubu marzyli o dziecku. Zawsze pragnęli mieć dużą, szczęśliwą rodzinę. Niestety los wystawił ich na ciężką próbę. Po roku starań rozpoczęli leczenie. Niemniej jednak lekarz nie dawał im wielkich szans na potomstwo. Był to dla nich ogromny cios, który wywołał wiele burz.
Ania kompletnie się załamała, wiedziała że istnieje możliwość adopcji. Ale marzyła o tym, że kiedyś pod sercem będzie nosiła ich wspólne dziecko. Niestety jej marzenia miały być brutalnie przekreślone. Wiele rozważań, wiele możliwości. Michał zapewnił Anię:
- To Ty jesteś dla mnie najważniejsza. Ciebie kocham ponad wszystko. Niezależnie od tego, jaką podejmiesz decyzję ZAWSZE BĘĘ PRZY TOBIE.
Ania wiedziała, że na Michała może liczyć i że jest to ich wspólny problem. Ich miłość pozwoliła im przetrwać ten ciężki czas. Rozpoczęli procedurę adopcyjną. Trafił do nich półtoraroczny chłopiec–Patryk, osierocony przez rodziców na skutek ciężkiego wypadku, którym nie miał się kto zająć. Po około pół roku od pojawienia się chłopca w ich rodzinie Ania zaczęła odczuwać różne dolegliwości. Początkowo myślała, że to zatrucie, ale postanowiła zrobić test ciążowy. W dniu urodzin Patryka oznajmiła Michałowi, że po raz kolejny zostanie tatą, a Patryk będzie miał rodzeństwo. Był to cudowny prezent, który dostali wszyscy. Urodziła się im piękna i co najważniejsze zdrowa córeczka, której dali na imię tak jak wybrał Patryk- Patrycja.

Ania i Michał od dnia ślubu marzyli o dziecku. Zawsze pragnęli mieć dużą, szczęśliwą rodzinę. Niestety los wystawił ich na ciężką próbę. Po roku starań rozpoczęli leczenie. Niemniej jednak lekarz nie dawał im wielkich szans na potomstwo. Był to dla nich ogromny cios, który wywołał wiele burz.
Ania kompletnie się załamała, wiedziała że istnieje możliwość adopcji. Ale marzyła...

Blask księżyca oświetla nasze nagie, splecione ciała. Przez otwarte okno przedostał się wiatr. Obudził mroczne wspomnienia, które mnie dręczą i nie pozwalają zasnąć. Jesteśmy od miesiąca razem, jednak wciąż nie czuję się bezpieczna. Wtulam się w twoje ramiona szukając ukojenia. Nie zawiedź mnie. Ufam ci bezgranicznie i pragnę twojej bliskości.
W głowie wciąż słyszę jego głos - “będę ZAWSZE PRZY TOBIE”. Boję się, że on pewnego dnia znowu stanie w moich drzwiach i tym razem nie będzie ucieczki. Kochałam do utraty tchu, zatracając się w nim. Znosiłam napady złości, wyzwiska i siniaki na moim ciele. Podążałam ślepo za uczuciem, które spalało mnie od środka aż do dnia, kiedy wylądowałam w szpitalu. Złamana szczęka, potłuczone żebra i on z kwiatami.
Czasem nie mogę patrzeć na swoje odbicie w lustrze. Jak można być taką głupią i wierzyć swojemu oprawcy. Przy tobie czuję się inaczej. Chcę wierzyć w naszą miłość. Nadzieja płonie w moim sercu. Proszę, nie zgaś jej i umacniaj ją.

Blask księżyca oświetla nasze nagie, splecione ciała. Przez otwarte okno przedostał się wiatr. Obudził mroczne wspomnienia, które mnie dręczą i nie pozwalają zasnąć. Jesteśmy od miesiąca razem, jednak wciąż nie czuję się bezpieczna. Wtulam się w twoje ramiona szukając ukojenia. Nie zawiedź mnie. Ufam ci bezgranicznie i pragnę twojej bliskości.
W głowie wciąż słyszę jego...

Odeszłaś tak nagle,myślałem że w moim sercu na zawsze zagości smutek i uczucie pustki.Ale tak się nie stało bo na zawsze zamieszkałaś w moim sercu,i w naszym domu.Zawsze byłaś przy mnie,a ja przy tobie kochając Cię dalej całym sercem.
Bardzo mi to pomagało w co dziennym życiu,w opiece nad dziećmi i nad domem.A podczas pracy mogłem zapomnieć,o tym ,że Cię już nie ma.Zawsze jednak marzyłem o tym by pokochać na nowo.Pewnego dnia na mojej drodze pojawiła się ona...Kobieta ciepła i delikatna,kropla w krople taka jak Ty moja żono.Coś mnie zaskoczyło,trochę z szokowało bo gdy zobaczyłem ją na ulicy wypowiedziała te dwa magiczne słowa "ZAWSZE PRZY TOBIE"Przyznam szczerze zwaliło mnie to chwiowo z nóg,ale postanowiłem ją poznać i zaprosiłem do domu tak jakby na nowo....Bo wiedziałem i czułem całym sobą,że to jest to.Czy ona wróciła?Zmartwychwstała? zamieszkując w innym ciele by kontynuować życie ze mną.Sam nie mogę w to uwierzyć....

Odeszłaś tak nagle,myślałem że w moim sercu na zawsze zagości smutek i uczucie pustki.Ale tak się nie stało bo na zawsze zamieszkałaś w moim sercu,i w naszym domu.Zawsze byłaś przy mnie,a ja przy tobie kochając Cię dalej całym sercem.
Bardzo mi to pomagało w co dziennym życiu,w opiece nad dziećmi i nad domem.A podczas pracy mogłem zapomnieć,o tym ,że Cię już nie ma.Zawsze...

Siedzę na starej, drewnianej huśtawce. Słyszę dźwięk skrzypnięć, przy każdym jej ruchu. Ten straszny dźwięk jednak nie powstrzymuję mnie przed mechanicznym bujaniem.
Mam zamazany wzrok. Dopiero po chwili orientuje się, że jest to wina łez, których nie potrafię powstrzymać. W końcu pozwalam swojej głowie unieść się, by w następnej chwili mój wzrok zaczął badać dzisiejszy zachód słońca. Jak na złość wydał mi się dużo bardziej wyjątkowy.
Mój mózg zaczął przyswajać szorstkość papieru trzymanego w dłoni.
Z westchnieniem zaczynam rozwijać zgnieciony wcześniej papier. Zaciągam powietrze nosem, by powstrzymać, pragnące wydostać się na zewnątrz, zbierające się, efekty kilkugodzinnego płaczu.
Zaczynam czytać: "Pewnie znowu siedzisz na naszej skrzeczącej huśtawce i po raz kolejny powtarzam Ci - przestań marnować czas, dość tego robiliśmy będąc dziećmi. Jesteś na mnie zła? Przepraszam, chciałem zrobić wszystko by być na twoim ślubie! Wiem, że i tak mi wybaczysz tą wtope (tyle ich już było). Chce Ci powiedzieć tylko jedno. Niech moja śmierć cię nie zamyka w kolejnej bańce (za dużo ich było!). Zapowiada Ci się wspaniałe życie z tym... Ehhh powiem to mimo że na początku byłem na niego wściekły, że mi Cię zabiera!!...świetnym facetem! Naprawdę wam kibicuje! I proszę Cię o jedno... Żyj! Ciesz się każdym dniem!
Buziaki kochana przyjaciółko.
Będę ZAWSZE PRZY TOBIE!
PS: Zwłaszcza gdy wymiotujesz!
Ps2: Moje krzesło w domku na drzewie ma nie zniknąć, dobrze Ci radzę 😉
Ps 3: Nie zapominaj o naszym codziennym pożegnaniu.
Twój przenajlepszy przyjaciel,
Dominik".
Na jej twarzy zagościł po raz pierwszy od kilku dni prawdziwy uśmiech.
- Do jutra Dominik! Po nocy czeka nas kolejna przygoda. - Wyszeptałam słowa naszego klasycznego pożegnania, tym samym zwalniając skrzypiącą huśtawkę, która kilka godzin później była zajęta przez nową parę przyjaciół, dla których stała się również początkiem długoletniej przyjaźni.

Siedzę na starej, drewnianej huśtawce. Słyszę dźwięk skrzypnięć, przy każdym jej ruchu. Ten straszny dźwięk jednak nie powstrzymuję mnie przed mechanicznym bujaniem.
Mam zamazany wzrok. Dopiero po chwili orientuje się, że jest to wina łez, których nie potrafię powstrzymać. W końcu pozwalam swojej głowie unieść się, by w następnej chwili mój wzrok zaczął badać dzisiejszy...

Max był w mojej rodzinie od zawsze. Taki mądry. Zawsze wiedział, kiedy mam kiepski dzień. Wskakiwał wtedy na łóżko i przytulał się do mnie co chwilę trącając mnie wilgotnym nosem. A teraz go nie ma. Połykając łzy złożyłam pudło z jego ciałem w wykopany specjalnie dla niego dół. Po chwili brat zaczął zakopywać grób naszego pupila. Nie mogłam na to patrzeć. Odwróciłam sie ze szlochem i w tym momencie podszedł do mnie Bartek.
-Wiem, że Max bardzo cię kochał - powiedział przytulając mnie do siebie. - Ja też cię kocham i teraz to ja będę ZAWSZE PRZY TOBIE.

Max był w mojej rodzinie od zawsze. Taki mądry. Zawsze wiedział, kiedy mam kiepski dzień. Wskakiwał wtedy na łóżko i przytulał się do mnie co chwilę trącając mnie wilgotnym nosem. A teraz go nie ma. Połykając łzy złożyłam pudło z jego ciałem w wykopany specjalnie dla niego dół. Po chwili brat zaczął zakopywać grób naszego pupila. Nie mogłam na to patrzeć. Odwróciłam sie ze...

Zawsze przy tobie[bookLink]4865189|Zawsze przy tobie[/bookLink]

Zawsze przy tobie[bookLink]4865189|Zawsze przy tobie[/bookLink]

 [bookCover]4865189|Zawsze przy tobie[/bookCover]