Sądzę, że największym zagrożeniem dla młodych kobiet jest dążenie do ideału. Nakręcają je na to mass media, które kreują wzór szczupłej, pięknej, seksownej kobiety. Widać to zwłaszcza na instagramie, gdzie wyidealizowane panie prezentują swoje ciała. Niestety są one często naszpikowane programami do przeróbki zdjęć. Media kreują także korzystanie z różnego rodzaju zabiegów medycyny estetycznej, ciągłe odwiedzanie sklepów i fryzjera, kosmetyczki itp. Nie każda z nas ma na to czas i pieniądze. Powinnyśmy, zatem skupić się na swoim naturalnym pięknie i wnętrzu. Nie liczy się tylko to jak wyglądamy. Prawdziwe piękno drzemie wewnątrz. To nasz charakter, to sposób w jaki traktujemy drugiego człowieka i to czym dzielimy się ze światem. Młode kobiety powinny, więc mieć dużą dozę dystansu do mass mediów i nie dążyć ślepo do ideału kobiety, jaki proponują media, bo dla wielu może okazać się to zgubne.

Sądzę, że największym zagrożeniem dla młodych kobiet jest dążenie do ideału. Nakręcają je na to mass media, które kreują wzór szczupłej, pięknej, seksownej kobiety. Widać to zwłaszcza na instagramie, gdzie wyidealizowane panie prezentują swoje ciała. Niestety są one często naszpikowane programami do przeróbki zdjęć. Media kreują także korzystanie z różnego rodzaju zabiegów...

Otwieram oczy, w głowie mi szumi. W pokoju jest ciemno, kiedy się kładłam było po 13, no pięknie. Staram się zmotywować, iść pod prysznic, w końcu się udaje, podnoszę się.
Chwiejnym krokiem idę do łazienki, zmywam makijaż, jestem koszmarnie blada, jak ściana, coś okropnego. Rozbieram się, kątem oka spoglądam w lustro i wzdrygam się z obrzydzenia. Schudłam, w końcu się ze mnie nie śmieją, ale te rozstępy, cellulit, wyglądam jak kobieta po 40, nie jak nastolatka. Kto by chciał taką dziewczynę. To dlatego nie mam powodzenia. To dlatego nikt nigdzie mnie nie zaprasza. Wchodzę do kabiny prysznicowej, odkręcam gorącą wodę, parzy, jest idealnie. Przez chwilę myślę o tym jak bardzo pali mnie skóra, ale ciało szybko się przyzwyczaja i moje myśli wracają do analizowania ostatnich dni. W piątek dostałam pałę, mama będzie zawiedziona, wszyscy inni dostali lepsze oceny. Tacie nie powiem, przyjaźni się z ojcem Klary, jest taka mądra i piękna, do pięt jej nie dorastam, nie będę sprawiać mu dodatkowego zawodu.
Wyskakuję spod prysznica, wkładam szlafrok i wracam do łóżka, myśli, idźcie sobie, błagam. Biorę tabletkę, pomoże mi zasnąć, dostałam je po tym jak w gabinecie lekarskim padło słowo "depresja". Przed snem biorę do rąk telefon, przeglądam zdjęcia tych wszystkich pięknych i szczęśliwych ludzi. Szkoda, że ja taka nie jestem, szkoda, że ja to ja.
Koszmarem dzisiejszych młodych kobiet jest porównywanie się do innych, wygórowane oczekiwania, a ja tkwię w samym środku tego koszmaru.

Otwieram oczy, w głowie mi szumi. W pokoju jest ciemno, kiedy się kładłam było po 13, no pięknie. Staram się zmotywować, iść pod prysznic, w końcu się udaje, podnoszę się.
Chwiejnym krokiem idę do łazienki, zmywam makijaż, jestem koszmarnie blada, jak ściana, coś okropnego. Rozbieram się, kątem oka spoglądam w lustro i wzdrygam się z obrzydzenia. Schudłam, w końcu się ze...

Najgorszym naszym wrogiem stał się wszędzie i zawsze dostępny internet. Coś, co miało (i ma) ułatwiać nam życie, coś co ma świadczyć o naszym rozwoju, stało się naszym przekleństwem. Oglądamy narzucane kanony wszystkich możliwych aspektów życia - czy to sztuki, czy ciała ludzkiego, czy spędzania wolnego czasu. Trzeba być aktywnym, szczupłym i zdrowym. I jak ma się czuć osoba, która nie lubi tłumów, zdjęć, nie ma ładnej twarzy, czy 65 cm w pasie? Jak ma się czuć osoba, która patrzy na chude ciała innych i zjada w tym czasie czekoladowego batona? Żyjemy w czasach, gdzie internet rządzi. Lecz próżno szukać w nim szczęścia. Warto szukać inspiracji, pomysłu na siebie, na swoje otoczenie. Warto czerpać dobro z tego, co nam jest dostępne. Człowiek musi myśleć i rozsądnie z wszystkiego korzystać, a że czasem nadmiar bodźców nas wpędza w depresję? Warto wtedy wyłączyć wszelkie media, odciąć się od gadżetów i nauczyć się życia pełnego oddechu.

Najgorszym naszym wrogiem stał się wszędzie i zawsze dostępny internet. Coś, co miało (i ma) ułatwiać nam życie, coś co ma świadczyć o naszym rozwoju, stało się naszym przekleństwem. Oglądamy narzucane kanony wszystkich możliwych aspektów życia - czy to sztuki, czy ciała ludzkiego, czy spędzania wolnego czasu. Trzeba być aktywnym, szczupłym i zdrowym. I jak ma się czuć...

Drogi pamiętniku
Siedzę w pokoju sama, zapłakana. Wiedziałam, że jestem inna. Dzisiaj pozwoliłam się pocałować Amelii. Jutro idziemy na randkę. Ona strasznie mi się podoba. Nie mam jednak z kim o tym pogadać. Co powiedzą ludzie?
Nie chcę być jak Kaśka, która zaufała Elizie. A potem co? Cała szkoła huczała od plotek, że jest dziwką… A przecież chodziła z Romanem od trzech lat. To on zrobił jej dziecko i porzucił!
Albo Aneta. Powiedziała Zbyszkowi, że czuje się gruba, a on ją wyśmiał i opowiedział kolegom o jej obawach. Dogryzali jej, a ona wpadła w anoreksję, a teraz leży w szpitalu, walcząc o życie.
Przez chwilę sądziłam, że to wybory niszczą ludzi. Ale nie. To chyba nie to. To opinia innych o nas samych. O tym jak wyglądamy, co robimy. Bo jeśli ludzie się dowiedzą co robisz, lubisz, zaraz obgadają i zawsze znajdzie się ktoś, kto stwierdzi, że to coś złego, wypluje z siebie słowa pełne jadu i nienawiści. A inni je powtórzą, choćby ze strachu.
Mam 16 lat, co będzie dalej? Dostosowanie się w zwykłych codziennych czynnościach do innych było trudne, a co dopiero teraz? Jeśli lawina plotek ruszy, zniszczą mi życie.
Pamiętniku, kiedy jesteś nastolatką, opinia innych definiuje ciebie. Nie wolno ci być kim chcesz, a tylko tym, kim pozwolą ci być. Jeśli nie przyswoisz tej lekcji, musisz liczyć się z samotnością.
Mam ochotę zwinąć się w kłębek i zniknąć. Tak bardzo chcę być sobą, a tak bardzo się boję!

Drogi pamiętniku
Siedzę w pokoju sama, zapłakana. Wiedziałam, że jestem inna. Dzisiaj pozwoliłam się pocałować Amelii. Jutro idziemy na randkę. Ona strasznie mi się podoba. Nie mam jednak z kim o tym pogadać. Co powiedzą ludzie?
Nie chcę być jak Kaśka, która zaufała Elizie. A potem co? Cała szkoła huczała od plotek, że jest dziwką… A przecież chodziła z Romanem od trzech...

Agata wpisała adres strony internetowej i usiadła swojemu chłopakowi na kolanach. Po chwili otworzyła się witryna kliniki na Słowacji.
- Widzisz? – Agata kliknęła szybko myszką. – Można tam pojechać i poddać się sterylizacji.
Piotrek, jej chłopak, wbił wzrok w ekran, szybko czytając opisy.
- Szukałam w Internecie opinii o tej klinice, znalazłam głównie pozytywne. – dodała Agata.
- Cztery tysiące złotych! – parsknął Piotrek.
Fakt, zabieg nie był tani, ale przynajmniej legalny. W Polsce kobiety nie miały możliwości poddać się sterylizacji na życzenie, w przeciwieństwie do mężczyzn, którzy posiadali swobodny dostęp do wazektomii.
- Już zdecydowałam. – powiedziała Agata.
Nigdy nie lubiła dzieci i nie chciała mieć własnych. Gdy poznała Piotrka, szybko poinformowała go, że jeśli pragnie się z nią związać, musi liczyć się z tym, że umrze bezdzietnie. Piotrek przystał na to, gdyż sam nigdy nie planował zakładać rodziny. Próbowali różnych metod antykoncepcyjnych, ale żadne zabezpieczenie nie daje stuprocentowej pewności. Zapewnia ją jedynie sterylizacja albo celibat.
- Zatem zróbmy to. – powiedział Piotrek i spojrzał Agacie w oczy. Wiedział, jak wielką niedogodnością jest dla niej jej płodność. Wiele razy mówiła mu, że czuje się upokorzona z powodu bycia kobietą, gdy odmawia jej się prawa do decydowania o własnym ciele. – Kocham cię.
Agata pocałowała go, a potem wybrała na telefonie numer kliniki.

Agata wpisała adres strony internetowej i usiadła swojemu chłopakowi na kolanach. Po chwili otworzyła się witryna kliniki na Słowacji.
- Widzisz? – Agata kliknęła szybko myszką. – Można tam pojechać i poddać się sterylizacji.
Piotrek, jej chłopak, wbił wzrok w ekran, szybko czytając opisy.
- Szukałam w Internecie opinii o tej klinice, znalazłam głównie pozytywne. – dodała...

"Możesz wszystko", "możesz być kim chcesz", "zacznij zmieniać swoje życie" - to przekazy, które bombardują kobiety każdego dnia. Młode kobiety szukające swojej drogi czują się winne. Winne, że nie wykorzystują swojego potencjału - bo przecież mogą wszystko! A one leżą na kanapie przed telewizorem i jedzą chipsy zamiast w swoim markowym, kolorowym stroju spędzać kolejny wieczór na siłowni. Pracują na poczcie, w sklepie, nudnym urzędzie. Nie rozkręcają swojego fantastycznego biznesu, nie czują się spełnione. Ale przecież mogą wszystko! A one nie robią nic i mają wrażenie, że kolejny dzień przecieka im przez palce. Że nie są wystarczająco dobre. Problem tkwi w tym, że teraz młode kobiety chcą być jak dziewczyny z Instagrama - pięknie wyglądać, latać po świecie, mieć drogie ubrania, pięknego, umięśnionego męża u boku. Ale życie to nie Instagram.

"Możesz wszystko", "możesz być kim chcesz", "zacznij zmieniać swoje życie" - to przekazy, które bombardują kobiety każdego dnia. Młode kobiety szukające swojej drogi czują się winne. Winne, że nie wykorzystują swojego potencjału - bo przecież mogą wszystko! A one leżą na kanapie przed telewizorem i jedzą chipsy zamiast w swoim markowym, kolorowym stroju spędzać kolejny...

Największym zagrożeniem dla młodych kobiet są... one same. Nikt nie może narzucać nam ideału piękna, nie ma jednego, uniwersalnego, pasującego do wszystkich rozmiaru, nie ma cudownego koloru, nie ma jednego sposobu życia. Najbardziej krytyczne osoby, których krytyki ciągle się obawiamy to my same. Musimy nauczyć się kochać siebie, swoje ciało, styl życia jaki obrałyśmy. Nikomu nie jest potrzebna gonitwa za ciągłym ulepszaniem siebie według wzorców, według oczekiwań matek, babć, mężów. To my same wpajamy sobie od zawsze, że musimy być wielozadaniowe, bo inaczej świat się skończy, że musimy być szczupłe, ale z zachowaniem odpowiednich krągłości, żeby biust, talia i biodra wchodziły w śmieszny i powtarzany jak mantra kanon "90/60/90".NIC nie musimy. To kobieta, kobiecie napisze, że wygląda nie tak, jak powinna, to kobieta, kobiecie napisze w kolorowym pisemku, że rozwój, że wielozadaniowość, że drogie marki, że tak się teraz żyje. Usiądź, odpocznij, pomyśl czego potrzebujesz. Pokochaj swój płaski tyłek, pokochaj obwisłe piersi, ugłaszcz sterczącą oponkę, pochwal za to, że jedyne co dzisiaj osiągnęłaś to zbicie talerza. 99% kobiet na świecie ma takie mankamenty jak ty. Pozostałe 1% to cyborgi.

Największym zagrożeniem dla młodych kobiet są... one same. Nikt nie może narzucać nam ideału piękna, nie ma jednego, uniwersalnego, pasującego do wszystkich rozmiaru, nie ma cudownego koloru, nie ma jednego sposobu życia. Najbardziej krytyczne osoby, których krytyki ciągle się obawiamy to my same. Musimy nauczyć się kochać siebie, swoje ciało, styl życia jaki obrałyśmy....

- W takim razie, panie profesorze. Niech nam pan powie: co stanowi największe zagrożenie dla młodych kobiet?
- Starzy mężczyźni.
- Czy to nie seksistowskie? - zapytała pani reporter po dłuższej chwili niezręcznego milczenia.
- Nie, jeśli weźmiemy pod uwagę równouprawnienie. Młodym mężczyznom, również zagrażają ci starsi. I wcale nie chodzi o to, o czym pani pomyślała, gdy rozmawialiśmy o młodych kobietach. Tu prawda jest inna i zaskakująco prosta: Człowiek, człowiekowi wilkiem.

- W takim razie, panie profesorze. Niech nam pan powie: co stanowi największe zagrożenie dla młodych kobiet?
- Starzy mężczyźni.
- Czy to nie seksistowskie? - zapytała pani reporter po dłuższej chwili niezręcznego milczenia.
- Nie, jeśli weźmiemy pod uwagę równouprawnienie. Młodym mężczyznom, również zagrażają ci starsi. I wcale nie chodzi o to, o czym pani pomyślała, gdy...

Kobieto - istoto równa w swej godności mężczyźnie, uczyniona, jako dzieło doskonałe z żebra mężczyzny. Kobieto - przez wiele lat odmawiano ci praw do wszystkiego - dlaczego? Bo jesteś sobą - osobą o większej wrażliwości i delikatniejszym ciele. Ta delikatność każe mężczyźnie się o ciebie troszczyć i tobą opiekować. Ta delikatność wymusza niejednokrotnie, byś dbała o wykreowany, sztuczny wizerunek kobiety. Młoda kobieto - w pogoni za ideałami piękna gubisz wartości, tracisz siebie i każde "ale" odbierasz jak osobisty atak. Młoda kobieto - wpatrzona w "idealne" życie niejednej celebrytki, dopasowujesz swój świat do sztucznego wizerunku "kobiety doskonałej", która wiedzie "doskonałe życie". Całe życie relacjonowane w mediach społecznościowych - kiedy, gdzie, z kim i ile razy. Zapominasz, że życie ucieka ci przez palce, rozmieniasz na drobne swoje dni, bo najważniejsze są lajki nowej torebki, którą kupiła sobie "gwiazda" znana z bycia znaną. Młoda kobieto - odarta przez siebie z intymności, nie zauważasz, że dla kogoś od dawna jesteś idealna.

Kobieto - istoto równa w swej godności mężczyźnie, uczyniona, jako dzieło doskonałe z żebra mężczyzny. Kobieto - przez wiele lat odmawiano ci praw do wszystkiego - dlaczego? Bo jesteś sobą - osobą o większej wrażliwości i delikatniejszym ciele. Ta delikatność każe mężczyźnie się o ciebie troszczyć i tobą opiekować. Ta delikatność wymusza niejednokrotnie, byś dbała o...

Czwartek - dom Marty.
Marta:- Już nie mogę dłużej wkuwać. Za dużo tego materiału.
Kasia:- Ja też już mam dosyć. Ciągle tylko egzaminy i egzaminy. Kiedy to się skończy?
Marta:- Jak studia skończymy koleżanko, hihihi.
Kasia- Może zrobimy sobie przerwę?
Marta: - Ok. To co robimy?
Kasia: - Wiesz ostatnio fajnie się bawiłam czatując. Rozmawiałam z fajnymi chłopakami.
Marta: - Umówiłaś się z którymś?
Kasia: - No coś Ty. To tylko rozmowa przez internet. Chodź zobacz. Tu klikasz, wymyślasz nik i jesteś. Widzisz ile osób tu jest. Chodź zagadamy do tej osoby.
Marta: - I co? Odpisał?
Kasia: - No pewnie. Kilka zdań z nim zamieniłam i wydaje się fajny. Słuchaj ja już muszę lecieć, bo już późno.
Marta: - Nie wyłączaj ja sobie jeszcze chwilę pogadam.
Kasia: - OK. To pa.
Marta: - Pa.

Piątek - uczelnia.
Kasia: - Cześć Marta. Co słychać? Jak wczorajsze rozmowy?
Marta: - Cześć. Wspaniale. Umówiłam się w sobotę z tym facetem z czatu.
Kasia:- Co? Chyba żartujesz?
Marta: - Nie. Naprawdę. Jest taki miły, inteligentny.
Kasia: - Ale Ty go w ogóle nie znasz. Nie wiesz kto to jest. Miałyśmy tylko rozmawiać a nie umawiać się.
Marta: - Wiesz dobrze, że trudno mi znaleźć faceta a ten wydaje się w porządku.
Kasia: - Nie powinnas się z nim umawiać. Jeśli tak się upierasz przy tym spotkaniu pójdę z Tobą. Przecież nie wiesz kto to jest.
Marta: - Jako moja przyjaciółka powinnaś się cieszyć z mojego szczęścia. Może to miłość mojego życia? A Ty jesteś zazdrosna?!
Kasia: - To nie o to chodzi. Przecież to może być morderca. Nie możesz od tak ufać komuś po chwili rozmowy. Zaczekaj! Nie odchodź!

Poniedzialek - dom Kasi. Rozlega się dzwonek do drzwi. Kasia otwiera. W drzwiach stoi dwóch policjantów.
Kasia : - Słucham. O co chodzi?
Jeden z policjantów: - Czy możemy wejść?
Kasia : - A o co chodzi.
Policjant: - My w sprawie zaginięcia pani koleżanki, Marty......
.....

Czwartek - dom Marty.
Marta:- Już nie mogę dłużej wkuwać. Za dużo tego materiału.
Kasia:- Ja też już mam dosyć. Ciągle tylko egzaminy i egzaminy. Kiedy to się skończy?
Marta:- Jak studia skończymy koleżanko, hihihi.
Kasia- Może zrobimy sobie przerwę?
Marta: - Ok. To co robimy?
Kasia: - Wiesz ostatnio fajnie się bawiłam czatując. Rozmawiałam z fajnymi chłopakami.
Marta: -...