Mam wiele masek, wiele sprzecznych, jestem mieszanka różnych charakterów, dlatego mam dużo smoków. Jeden jest biały, łagodny, bardzo wrażliwy i skryty. Kolejny jest kolorowy lubi zabawę, alkohol i towarzystwo. Inny z wyglądu czarny, ale w środku kreatywny, artysta. Napakowany, umięśniony sportowiec. Gruby leniuch. Słodki, dziecięcy. Seksowny, piękny, flirtujący. I tak bez końca, codziennie inny, zmienny.
A może to nie kilka smoków? A może to smok kameleon? Całkiem możliwe. Kameleon zmieniający wygląd i charakter.

Mam wiele masek, wiele sprzecznych, jestem mieszanka różnych charakterów, dlatego mam dużo smoków. Jeden jest biały, łagodny, bardzo wrażliwy i skryty. Kolejny jest kolorowy lubi zabawę, alkohol i towarzystwo. Inny z wyglądu czarny, ale w środku kreatywny, artysta. Napakowany, umięśniony sportowiec. Gruby leniuch. Słodki, dziecięcy. Seksowny, piękny, flirtujący. I tak bez...

Myślami zawsze był po tej lepszej stronie zdrowego rozsądku, ale jego "coś" drzemiące pod połaciami świadomości co dzień płatało mu w schematach dobrego postępowania, i to zdarzało się coraz częściej, o poranku, przy śniadaniu, w windzie, w drodze do pracy.
Miał ochotę czasem dopuścić swojego demona do działania, zobaczyć jak sprawy się potoczą, czy On będzie w stane tak poprowadzić jego życiem, że wyjdzie z niego w jednym kawałku, czy doprowadzić do autodestrukcji szybciej niż by się mógł tego spodziewać.
Bał się o tym z kimkolwiek porozmawiać, bał się że rodzina czy przyjaciele postanowią go odtrącić, wykluczyć ze swoich szeregów, czy może i nawet donieść odpowiedniej instytucji, która by z nim i z tym "coś" zrobiła porządek. Szargały nim myśli samobójcze, czasem wydawało mu się, że takim wyjściem może uratować wiele istnień, i nie zbruzgać imienia rodziny.
Bo przecież jedząc śniadanie mógłby tak łatwo nożem do sera przejechać jej po gardle, i spokojnie obserwując dać się jej wykrwawić na podłodze. Że w windzie swoją ciężką torbą z narzędziami mógłby jednym celnym pchnięciem posłać tą starą wiedźmę spod czwórki przedwcześnie na tamten świat. Że w drodze do pracy byłby w stanie spacyfikować kilka uśmiechniętych twarzyczek na przejściach dla pieszych, zanim policja była by w stanie go dopaść. Cały dzień dawał tyle szans, tyle pomysłów na to żeby nakarmić to "coś", co czasem było tak trudno utrzymać w ryzach szaleństwa.
I tak już od lat, ile jeszcze da radę, kiedy dojdzie do momentu jego przegranej i momentu, kiedy już nic nie będzie takie same ?!?!?!?!

Myślami zawsze był po tej lepszej stronie zdrowego rozsądku, ale jego "coś" drzemiące pod połaciami świadomości co dzień płatało mu w schematach dobrego postępowania, i to zdarzało się coraz częściej, o poranku, przy śniadaniu, w windzie, w drodze do pracy.
Miał ochotę czasem dopuścić swojego demona do działania, zobaczyć jak sprawy się potoczą, czy On będzie w stane...

Bestie w lustrze są niewidoczne, ukazują się w moich reakcjach w rozmaitych sytuacjach, które nie zawsze są dla mnie racjonalne.
Pustka jest stanem zawieszenia, między snem a jawą lub w stanie głębokiego zamyślenia czy też rozmarzenia.
Uległa jest w sytuacjach gdy daję się stłamsić, pozwolę by ktoś słowem mnie zmiażdżył a ja milczę, gdyż uważam, że czasem lepiej przemilczeć , w myśl zasady milczenie jest złotem. Owszem cierpi moje Ja ale przynajmniej wiem, że nie powiedziałam słów, których będę potem żałowała. Słowa mają niszczycielską potęgę
Odważna ujawnia się gdy bardzo czegoś pragnę i muszę swoje słabości szybko unicestwić, swoją wstydliwość gdzieś głęboko zakopać.
Wesoła ma dobry humor, potrafi mieć dystans do samej siebie i cieszyć się z małych rzeczy i otaczającego ją świata.
Miła jest życzliwa i uprzejma, uwielbia ludziom robić przyjemnie niespodzianki ale też czasem daje sobie wejść na głowę.
Wybuchowa wyskakuje znienacka i potrafi dużo nieprzyjemności pozostawić, na szczęście dzięki anielskiej cierpliwości jest rzadkością.
Kochliwa jest wielką romantyczną marzycielką, bardzo łatwo umieszcza uczucia nie tam gdzie trzeba a potem cierpi.
Wszystkie one są uśpione w stanie snu.

Bestie w lustrze są niewidoczne, ukazują się w moich reakcjach w rozmaitych sytuacjach, które nie zawsze są dla mnie racjonalne.
Pustka jest stanem zawieszenia, między snem a jawą lub w stanie głębokiego zamyślenia czy też rozmarzenia.
Uległa jest w sytuacjach gdy daję się stłamsić, pozwolę by ktoś słowem mnie zmiażdżył a ja milczę, gdyż uważam, że czasem lepiej przemilczeć...

Sama nie wiem, ile dokładnie ich we mnie jest, ciągle pojawia się jakiś nowy. Ostatnio zawitał we mnie smok, którego nieodłącznym, elementem jest kocyk i herbata. Jest okropnie leniwy i zupełnie nie obchodzi go to, co dzieje się wokół niego. Samotny introwertyk, który nie zamierza opuszczać swojego legowiska. Czasami, gdy zaśnie, władzę przejmuje inny smok. Zazwyczaj ma ogromne wypieki na twarzy, w łapie trzyma ogromny megafon. Jednym słowem – istny awanturnik. Potrafi się zdenerwować o byle głupotę i nie zamierza za nic przepraszać. Inne smoki potrafią go zazwyczaj udobruchać, zanim dojdzie do czegoś złego, choć nie zawsze się im to udaje. Za to moją emocjonalność mogę zrzucić na dwa bliźniaki, które są swoimi kompletnymi przeciwieństwami. Definiować ich mogłyby słowa euforia i chandra. Przejmują zwierzchnictwo nade mną na zmianę, jakbym była jakąś zabawką. Na szczęście najstarszy smok, niezwykle pamiętliwy i melancholijny, czuwa nad całą tą zgrają. Zawsze służy mi radą, które choć w większości pomocne, niestety nieraz wplątały mnie w zagadki przeszłości. Ostatnio poinformował mnie o nowym smoku, który zawita w moje progi. Jedyną informacją, jaką uzyskałam na jego temat, jest fakt, że boją się wszyscy uczniowie i studenci. Trochę się go obawiam (a może to mały, wstydliwy i nieśmiały smok martwi się za mnie?), ale na pewno powitam go z otwartymi ramionami tak, jak wszystkie pozostałe. W końcu są nieodłączną częścią mnie.

Sama nie wiem, ile dokładnie ich we mnie jest, ciągle pojawia się jakiś nowy. Ostatnio zawitał we mnie smok, którego nieodłącznym, elementem jest kocyk i herbata. Jest okropnie leniwy i zupełnie nie obchodzi go to, co dzieje się wokół niego. Samotny introwertyk, który nie zamierza opuszczać swojego legowiska. Czasami, gdy zaśnie, władzę przejmuje inny smok. Zazwyczaj ma...

Lustrzana tafla przedstawia moje wnętrze jako trójgłowego smoka. Pierwsza głowa jest czarna o czerwonych oczach długim pysku i szpiczastych zębach. Gdy się jej przyglądam czuję siłę która z niej bije. Jest w niej mrok ale i upór, chęć walki i kontrola. Ta głowa nie jest bezwzględna dla niej liczy się tylko praca wykonana jak najbardziej perfekcyjnie.
Drugi łeb smoczy to niewielka główka o dużych lśniących oczach z uśmiechem na pysku. kolor smoczej głowy jest morsko-miętowy, bije od niej blask energii, pozytywnego nastawienia do życia oraz chęci obcowania z innymi przyjaznymi istotami.
Trzecia głowa jest szaro - brązowa na nosie ma okulary a z ciemnozielonych oczu bije inteligencja, rozwaga oraz umiejętność organizacji.
Każda z tych trzech głów to część mnie. I każda z nich ma inne podejście do życia. Ich marzenia też są różne i wynikają z pragnień. Pierwsza smok marzy o samodzielności i sile dzięki której będzie idealny, drugi o podróżach, poznawaniu nowych miejsc i ludzi oraz magi jaka drzemie. Trzeci zaś pragnie pracować w miejscu gdzie będzie czuł się doceniany i poczuje się potrzebny oraz będzie mógł wykorzystać swoje umiejętności organizacyjne i porządkowe.

Lustrzana tafla przedstawia moje wnętrze jako trójgłowego smoka. Pierwsza głowa jest czarna o czerwonych oczach długim pysku i szpiczastych zębach. Gdy się jej przyglądam czuję siłę która z niej bije. Jest w niej mrok ale i upór, chęć walki i kontrola. Ta głowa nie jest bezwzględna dla niej liczy się tylko praca wykonana jak najbardziej perfekcyjnie.
Drugi łeb smoczy to...

Staję przed lustrem, spoglądam nieśmiało.
Pod zielono-niebieskim kolorem tlą się złote nici, tkane przez nie dającego pokonać się smoka. Stale iskrzą się, mylone z wesołymi ognikami, które nie dają się ugasić pod byle przykrością.
Smok ciągle w zamknięciu - miota się i nie ulega, tka nowe, ledwie dające się stłumić palące nici nadziei i dziecięcej fantazji.
Kipi energią przy kolejnych stronach i słodyczach, przygasając wśród szarości codzienności.

Staję przed lustrem, spoglądam nieśmiało.
Pod zielono-niebieskim kolorem tlą się złote nici, tkane przez nie dającego pokonać się smoka. Stale iskrzą się, mylone z wesołymi ognikami, które nie dają się ugasić pod byle przykrością.
Smok ciągle w zamknięciu - miota się i nie ulega, tka nowe, ledwie dające się stłumić palące nici nadziei i dziecięcej fantazji.
Kipi energią...

Siedzący we mnie smok to maluch, którego wiecznie dręczą obawy i niepewność. Mój smok, ma siłę, ale boi się jej użyć. Wie, że musi dać radę, ale nie umie uwierzyć we własne siły. Mój smok boi się konfrontacji, ale nie unika jej, bo czasami to jedyne rozwiązanie problemu. Mój smok chciałby być silniejszy, pewniejszy siebie, ale coś go tłamsi. Często płacze, ale nie wysusza to jego wewnętrznego ognia. Mój smok wie, że musi sobie poradzić sam i stara się nie obarczać innych swoimi problemami. Dlatego większość postrzega go jako farciarza, który po prostu nie musiał w życiu wydobywać swojej mocy, bo wszystko mu łatwo przychodzi. To sprawia, że mój smok czuje się jeszcze bardziej stłamszony. Ale ten smok jest waleczny i dlatego zrobi wszystko, by pokonać swoje słabości. Dlatego uważam, że wbrew pozorom mój smok ma potencjał, jest wspaniały i wielki. Ale dopóki w to nie uwierzy, będzie postrzegał się tak jak myśli. Czas na przebudzenie smoczku.

Siedzący we mnie smok to maluch, którego wiecznie dręczą obawy i niepewność. Mój smok, ma siłę, ale boi się jej użyć. Wie, że musi dać radę, ale nie umie uwierzyć we własne siły. Mój smok boi się konfrontacji, ale nie unika jej, bo czasami to jedyne rozwiązanie problemu. Mój smok chciałby być silniejszy, pewniejszy siebie, ale coś go tłamsi. Często płacze, ale nie wysusza...

Patrząc w lustro smoka w duszy dostrzec możesz.
Mój smok jest cichy i spokojny,
Ma swoje marzenia i swoje cierpienia.
Głośno o nich jednak nigdy nie mówi.
W ciszy sam wszystko przeżywa,
Cierpi się i raduje,
Jednak dookoła o tym nie wykrzykuje.
Marzenia jego są bardzo przyziemne.
Chce być szczęśliwy, bliskich mieć przy sobie,
Dużą rodzinę założyć i w spokoju przy nich żyć.
Uśmiech z twarzy mu nie znika,
Jednak pod nim problemów wiele skrywa.
Ze wszystkim radzić by chciał sobie sam,
Taki skryty z niego drań.

Patrząc w lustro smoka w duszy dostrzec możesz.
Mój smok jest cichy i spokojny,
Ma swoje marzenia i swoje cierpienia.
Głośno o nich jednak nigdy nie mówi.
W ciszy sam wszystko przeżywa,
Cierpi się i raduje,
Jednak dookoła o tym nie wykrzykuje.
Marzenia jego są bardzo przyziemne.
Chce być szczęśliwy, bliskich mieć przy sobie,
Dużą rodzinę założyć i w spokoju przy...

Mam w sobie kilka smoków. Większość z nich wykluła się już dawno temu, ale jest jeszcze jedno jajo.
Zacznijmy od najstarszego i największego smoka, Marzyciela. Jego skóra mieni się wszystkimi kolorami tęczy. Czasem pozostaje jednym kolorem na dłużej, jeśli szczególnie sobie go upodoba. Jest łagodnym, wyrozumiałym i bardzo ciekawym świata towarzyszem. To on snuje do mojego ucha opowieści o nieznanych krainach, śmiałych czynach bohaterów i damach (oraz kawalerach, Marzyciel jest za równouprawnieniem) w opresji. Dzięki niemu nadal tli się we mnie dziecko.
Kolejny z moich smoków to Burczymuch. Niech jego imię nikogo nie zmyli, jego brzuch jest prawie cały czas pełen, ponieważ ciągle namawia mnie do jedzenia. Jest najbardziej okrągłym smokiem jakiego widziałam, a plamy na jego ciele wyglądają jak salami na pizzy.
Jest jeszcze Boidudek. Jest małym, prawie niewidzialnym smokiem, który boi się wszystkiego czego nie zna (niestety też dużej części rzeczy, które zna). Robię wszystko, aby przekonać go do pokonania własnych lęków. Mam nadzieję, że urośnie i zacznie nabierać kolorów.
Zostało jajo. Wiem, że niedługo się wykluje z niego smok, ale nie jestem w stanie do końca przewidzieć jaki będzie. Czy w końcu to będzie ten Odpowiedzialny, który weźmie w łapy stery mojego życia?

Mam w sobie kilka smoków. Większość z nich wykluła się już dawno temu, ale jest jeszcze jedno jajo.
Zacznijmy od najstarszego i największego smoka, Marzyciela. Jego skóra mieni się wszystkimi kolorami tęczy. Czasem pozostaje jednym kolorem na dłużej, jeśli szczególnie sobie go upodoba. Jest łagodnym, wyrozumiałym i bardzo ciekawym świata towarzyszem. To on snuje do mojego...

Gdy patrzę w lustro - widzę mojego smoka. On wcale nie siedzi w środku! Poważna mina i fizjonomia wzbudzająca respekt. Gdy innym mówi się cześć" - mnie mówi się "dzień dobry". Tylko ja wiem, że mój smok jest przyjazny, nieśmiały i chętnie wziąłby w objęcia każdą przyjazną duszę. Lubi też się śmiać i bawić. Uwielbia muzykę i taniec. Rozmowę i opowiadanie dowcipów. Ale żeby inni to odkryli - muszę się nieźle napracować, bliżej poznać... Mój smok marzy, aby nie musiał odpowiadać na pytania w stylu:" czemu pani taka smutna, poważna? " Próbuję oswoić bestię i łapię się na tym, że często się uśmiecham, bo wiem, że mój tzw. normalny wyraz twarzy może być mylnie odebrany...

Gdy patrzę w lustro - widzę mojego smoka. On wcale nie siedzi w środku! Poważna mina i fizjonomia wzbudzająca respekt. Gdy innym mówi się cześć" - mnie mówi się "dzień dobry". Tylko ja wiem, że mój smok jest przyjazny, nieśmiały i chętnie wziąłby w objęcia każdą przyjazną duszę. Lubi też się śmiać i bawić. Uwielbia muzykę i taniec. Rozmowę i opowiadanie dowcipów. Ale...