Patrzę w lustro i widzę ją... prawdziwą bestię, silną, odważną, waleczną i zdecydowaną... i tylko mała łza na lśniącym policzku świadczy o kruchości i tylu lękach, które w sobie ukrywa.
Mrugam szybko powiekami i znów bestia została głęboko ukryta pod pięknym uśmiechem, makijażem i poczuciem humoru...a ta łza?
- To nic kochany, pomyślałam tylko o tym, że znowu dzisiaj braknie mi czasu na przeczytanie "Drogi królów" ;)

Patrzę w lustro i widzę ją... prawdziwą bestię, silną, odważną, waleczną i zdecydowaną... i tylko mała łza na lśniącym policzku świadczy o kruchości i tylu lękach, które w sobie ukrywa.
Mrugam szybko powiekami i znów bestia została głęboko ukryta pod pięknym uśmiechem, makijażem i poczuciem humoru...a ta łza?
- To nic kochany, pomyślałam tylko o tym, że znowu dzisiaj...

Pędzel to mały smok artysta, z małym pyszczkiem, smutnym spojrzeniem i złamanym pazurkiem. Pragnie wyrazić siebie i swoje uczucia, ale za bardzo boi się odrzucenia ze strony przerażających, brutalnych ludzi...
Stokrotka to ogromna smoczyca o uosobieniu szczeniaka. Wiecznie wszędzie jej pełno i trzymają się jej figle i psoty. Pragnie zabawy, rozrywki i relaksu...
Obłoczek to myśliciel - chce zrozumieć dlaczego ludzie ranią się nawzajem, gdy tak naprawdę najważniejsza jest miłość...
Wiedźmanka to szalona i groźnie wyglądająca ognista smoczyca. Zieje ogniem i pluje lawą, ale jest niegroźna. Wystarczy, że uniesie się ręce i delikatnie ją pogłaszcze, a ogień znika i pojawia się jej alter ego - wciąż rozbrykana ale potrzebująca czułości i miziania za uchem Wiedźmeczka.
Każdy z nich jest inny, ale wszystkie pragną bezpieczeństwa i akceptacji...

Pędzel to mały smok artysta, z małym pyszczkiem, smutnym spojrzeniem i złamanym pazurkiem. Pragnie wyrazić siebie i swoje uczucia, ale za bardzo boi się odrzucenia ze strony przerażających, brutalnych ludzi...
Stokrotka to ogromna smoczyca o uosobieniu szczeniaka. Wiecznie wszędzie jej pełno i trzymają się jej figle i psoty. Pragnie zabawy, rozrywki i relaksu...
Obłoczek to...

Gdy patrzę w lustro widzę smoka TĘSKNOTĘ i smoka FRUSTRACJĘ, przyjaźnią się ze sobą ;)
Od kiedy zdiagnozowano chorobę, lekarz wykluczył jazdę konną. To był dla mnie spoty cios, chciałam się dalej rozwijać, trenować.
Marzę każdego dnia, w każdej sekundzie aby wsiąść na mojego konia i galopować!

Eh....

Gdy patrzę w lustro widzę smoka TĘSKNOTĘ i smoka FRUSTRACJĘ, przyjaźnią się ze sobą ;)
Od kiedy zdiagnozowano chorobę, lekarz wykluczył jazdę konną. To był dla mnie spoty cios, chciałam się dalej rozwijać, trenować.
Marzę każdego dnia, w każdej sekundzie aby wsiąść na mojego konia i galopować!

Eh....

U mnie smoki wyobraźni przejawiają się ty,że mam bardzo wybujałą wyobraźnię i kolorowe sny,podczas których czuję się jak w kinie.Raz jest to kino akcji innym razem coś romantycznego. Sny w jakiś sposób odzwierciedlają nasze życie i marzenia,a lustro pokazuje tylko powierzchowność,bo po jego drugiej stronie są rzeczy przez nas jeszcze nieodkryte,czai się nasza druga natura,której jeszcze nie poznaliśmy...

U mnie smoki wyobraźni przejawiają się ty,że mam bardzo wybujałą wyobraźnię i kolorowe sny,podczas których czuję się jak w kinie.Raz jest to kino akcji innym razem coś romantycznego. Sny w jakiś sposób odzwierciedlają nasze życie i marzenia,a lustro pokazuje tylko powierzchowność,bo po jego drugiej stronie są rzeczy przez nas jeszcze nieodkryte,czai się nasza druga...

Smoczyca we mnie drzemiąca, bez względu na to, że to inny gatunek, to wciąż kobieta. Czasami zieje ogniem, bo nie godzi się na zło tego świata, a czasami radośnie macha ogonem, bo przecież życie może być takie pięknie. Potrafi też cicho pomrukiwać, gdy poczuje się bezpieczna w ramionach ukochanego smoka.

Smoczyca we mnie drzemiąca, bez względu na to, że to inny gatunek, to wciąż kobieta. Czasami zieje ogniem, bo nie godzi się na zło tego świata, a czasami radośnie macha ogonem, bo przecież życie może być takie pięknie. Potrafi też cicho pomrukiwać, gdy poczuje się bezpieczna w ramionach ukochanego smoka.

Jeden z moich smoków, ten o najmroczniejszej naturze chciał żebym napisała, że jestem wyjątkiem i nie drzemią we mne żadne bestie. Ale wtedy do głosu doszedł SZCZĘŚCIARZ, który pognał KŁAMCZUSZKA w najdalsze otchłanie moich wewnętrzych czeluści. Więc przyznaję się przed Wami, że mam w sobie minimum trzy bestie. Dwie już znacie. To Kłamczuszek, którego obwiniam za wszystkie kłamstwa i przykości które kiedykolwiek, komukolwiek uczyniłam. Drugim smokiem jest Szczęściarz, który towarzyszy mi przez większość życia. Nakłania mnie do robienia dobroci, do dawania szczęścia innym. Jest jeszcze trzecia bestia, która ostatnio odwiedza mnie znacznie rzadziej. To postać, która ujawnia się kiedy mój umysł jest bardzo odpężony i zrelaksowany. Głównie podczas spotkań z przyjaciółmi, kiedy w szklankach niekoniecznie jest woda. Ta bestia to... Dusza Towarzystwa. Ach ja kocham tego urwisa. Mam nadzieję, że będzie mnie nawiedzał znacznie częściej.

Jeden z moich smoków, ten o najmroczniejszej naturze chciał żebym napisała, że jestem wyjątkiem i nie drzemią we mne żadne bestie. Ale wtedy do głosu doszedł SZCZĘŚCIARZ, który pognał KŁAMCZUSZKA w najdalsze otchłanie moich wewnętrzych czeluści. Więc przyznaję się przed Wami, że mam w sobie minimum trzy bestie. Dwie już znacie. To Kłamczuszek, którego obwiniam za wszystkie...

Jaki jest mój wewnętrzny smok?
Z pewnością bywa nieokiełznany. Uwielbia latać i pędzić, czuć chłód wiatru na granatowych łuskach i chwytać jego zapach w nozdrza. Najbardziej upodobał sobie zapach deszczu. Lubi z impetem nurkować w głębiny jeziora - bo kto powiedział, że smoki nie mogą tego robić? Czuje się wtedy jak Pan Świata i nic nie jest w stanie wyprowadzić go z tego stanu. Tylko on i natura.
Ma jednak drugie oblicze, bardziej... domowe, zgoła odmienne, ubrane w ciepłe kapcie i owinięte w miękki koc. Piękne chwile obcowania z naturą i uzewnętrzniania swojej żywiołowości zostawia na specjalne pory.
Wiedzie spokojne, nieskomplikowane życie. Jest raczej bezkonfliktowy. Pija trochę za dużo kawy. Jest niespełnionym muzykiem fortepianowym, ale nie przyznaje tego głośno, gdyż wstydzi się, że nie był dość dobry. W międzyczasie znalazł inne zainteresowanie w postaci malowania akwarelami i często się przy tym odpręża. Większość czasu spędza sam, ale nie czuje się samotny.Przepada za kameralnymi przyjęciami i obdarowywaniem innych prezentami. Lubi także wcielać się w rolę słuchacza i zawsze ma otwarte drzwi dla zgnębionych jakimś problemem dusz. Jest ceniony przez otoczenie, ponieważ umie rozwiązać każdy problem swoim racjonalnym podejściem do sytuacji.
A z tej cechy nie rezygnuje do momentu kolejnej wojaży w przestrzeń pachnącą deszczem.

Jaki jest mój wewnętrzny smok?
Z pewnością bywa nieokiełznany. Uwielbia latać i pędzić, czuć chłód wiatru na granatowych łuskach i chwytać jego zapach w nozdrza. Najbardziej upodobał sobie zapach deszczu. Lubi z impetem nurkować w głębiny jeziora - bo kto powiedział, że smoki nie mogą tego robić? Czuje się wtedy jak Pan Świata i nic nie jest w stanie wyprowadzić go z tego...

Moje smoki kryją się gdzieś w moich wnętrznościach - dosłownie mówiąc. Ostatnio ujawnia się najczęsciej ten, który jest w stanie zabić, a mieszka w sercu. Nigdy oczywiście tego nie robi, ale potrafią wzbudzić się w nim niepochamowane ilości gniewu. Zieje wtedy ogniem, nie patrząc co niszczy. Na szczęście potrafi posługiwać się gasnicą. Szkoda tylko, że niszczy swoje mieszkanie.
Inny smok z reguły ukrywa się gdzieś za żołądkiem, często się pojawia, ale równie szybko znika, a po sobie zostawia jedynie wstyd. On się strasznie wstydzi. Lubi się ukrywać przed ludźmi. Kiedyś myślałam, że lubi się bawić, ale teraz zrozumiałam, że się ich po prostu boi.
Gdzieś tam jeszcze czasami spotykam trzeciego. Ten to potrafi mi uciec gdzieś do wątroby, wtedy, kiedy najbardziej go potrzebuje. Na szczęście nie siedzi tam bezczynnie, ale pisze najlepsze historie tego, co chciałby robić. Co jakis czas wychodzi i opowiada mi o nich. Potrafi być bardzo zmotywowany, ale jedynie do momentu aż znowu się nie ukryje.

Moje smoki kryją się gdzieś w moich wnętrznościach - dosłownie mówiąc. Ostatnio ujawnia się najczęsciej ten, który jest w stanie zabić, a mieszka w sercu. Nigdy oczywiście tego nie robi, ale potrafią wzbudzić się w nim niepochamowane ilości gniewu. Zieje wtedy ogniem, nie patrząc co niszczy. Na szczęście potrafi posługiwać się gasnicą. Szkoda tylko, że niszczy swoje...

Smok jakiś niespokojny, nieoswojony. Samo zaparty, świata nie bojący, ale i w swym świecie zamknięty. W swej sprzeczności jest nawet trywialny. A w swych planach skrupulatny i przewidywalny. Jednak z wyobraźnią bogatą, bo już naprędce gotów jest uwieść historią z palca wyssaną. Jednak porażek się boi, czasami aż tak, że aż spróbować nie może. Raz w lustrze się sobie przygląda, w sobie zamyka, a wtedy zauważa, że traci i do ludzi zmyka. A potem w ludziach się zatraca i uciekać do siebie musi. Ot cykl jego jakiś nieregularny. Raz melancholik, raz dusza towarzystwa. Empatii mu jednak nie brakuje, ale i czasami w takich relacjach coś zepsuje. Trochę taki dziwny jest ten nasz koleżka, czasem też popełni grzeszka. Taki ci on jest naprawdę, a no cóż, czynić – żyć z nim trzeba.

Smok jakiś niespokojny, nieoswojony. Samo zaparty, świata nie bojący, ale i w swym świecie zamknięty. W swej sprzeczności jest nawet trywialny. A w swych planach skrupulatny i przewidywalny. Jednak z wyobraźnią bogatą, bo już naprędce gotów jest uwieść historią z palca wyssaną. Jednak porażek się boi, czasami aż tak, że aż spróbować nie może. Raz w lustrze się sobie...