Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

mariagrant
Bartosz
Monte-Cristo
mmizi
adrianna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

mariagrant
Bartosz
Monte-Cristo
mmizi
adrianna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Miałam szczęście trafić na takiego inspirującego nauczyciela. Była nim moja pani od polskiego, która uczyła mnie w pierwszej klasie liceum, poźniej przeszła na emeryturę, jednak wróciłam do niej na prywatne lekcje przygotowujące do matury rozszerzonej.

Była niczym John Keating ze "Stowarzyszenia Umarłych Poetów". Do tej pory pamiętam jak omawialiśmy teatr starożytnej Grecji. Rozrysowała wszystko na tablicy, z odpowiednią mimiką i tonacją głosu z pasją opowiadała nam jak to wszystko kiedyś wyglądało. Czułam się jakbym tam była. Jakbym oglądała to widowisko na żywo podczas gdy aktorzy grający na orchestrze tworzą sztukę.

Wiersze przeżywała całą sobą. Doskonale je interpretowała i czuła. Była takim katalizatorem, bo dzięki niej rozwinęła się moja miłość do poezji, a dziś na półce stoi już kilkanaście tomików do których chętnie wracam. Pawlikowska-Jasnorzewska, Tuwim, Szymborska - to moja ukochana polonistka zaszczepiła mi miłość do nich.

Tacy nauczyciele to diamenty.

Miałam szczęście trafić na takiego inspirującego nauczyciela. Była nim moja pani od polskiego, która uczyła mnie w pierwszej klasie liceum, poźniej przeszła na emeryturę, jednak wróciłam do niej na prywatne lekcje przygotowujące do matury rozszerzonej.

Była niczym John Keating ze "Stowarzyszenia Umarłych Poetów". Do tej pory pamiętam jak omawialiśmy teatr starożytnej...

W liceum spotkałam cudownego geografa, który zaraził mnie pasją do swojego przedmiotu i stał się moim przyjacielem. Jedził na harleyu, lekcje prowadził w skórzanej kurtce i nie bał się czasem przekląć. Gdy omawialisny zlodowacenie puścił nam fragmenty epoki lodowcowej. Zachęcał do konkursów, olimpiad, wypadów na łono natury i brania czynnego udziału w życiu szkoły i naszej dzielnicy. Kochał swój przedmiot i potrafił uczyć z pasją. Do tej pory pamiętam wiele z jego lekcji i kolorowanie mapy w celu lepszego zapamiętania "ważnych miejsc". :)

W liceum spotkałam cudownego geografa, który zaraził mnie pasją do swojego przedmiotu i stał się moim przyjacielem. Jedził na harleyu, lekcje prowadził w skórzanej kurtce i nie bał się czasem przekląć. Gdy omawialisny zlodowacenie puścił nam fragmenty epoki lodowcowej. Zachęcał do konkursów, olimpiad, wypadów na łono natury i brania czynnego udziału w życiu szkoły i naszej...

Tak!
W gimnazjum nasza ulubiona nauczycielka która uczyła matematyki poszła na urlop macierzyński. Na jej miejsce przyszła stara prukwa, która uczyła dzieci 10 lat wcześniej, zanim przeszła na emeryturę.
Tak było dla całej klasy. Ja byłam wyjątkiem, polubiłam ją, a ona widać było, że mnie też lubi.
Inni nie lubili jej, bo po skończeniu materiału (to był czerwiec) zamiast pozwalać nam leniuchować na lekcjach wychodziła poza ramy programu i to bardzo.
To ona mówiła o macierzach.
Ona opowiadała o logice.
Pokazywała pochodne i całki.

Udowodniła, że nie trzeba być geniuszem żeby rozumieć takie rzeczy. Nie trzeba studiować żeby to poznawać i zrozumieć.
Pokazała, że 13 latek, bez problemu rozwiąże zadania z materiału, który normalnie realizuje się na studiach.

To ona zainspirowała mnie do studiów technicznych.
To ona udowodniła, że jak się chce, to można.

Tak!
W gimnazjum nasza ulubiona nauczycielka która uczyła matematyki poszła na urlop macierzyński. Na jej miejsce przyszła stara prukwa, która uczyła dzieci 10 lat wcześniej, zanim przeszła na emeryturę.
Tak było dla całej klasy. Ja byłam wyjątkiem, polubiłam ją, a ona widać było, że mnie też lubi.
Inni nie lubili jej, bo po skończeniu materiału (to był czerwiec) zamiast...

Należąc do grupy tzw. ,,ścisłowców'' nie sądziłam, że podczas mojej edukacyjnej drogi przejdę całkowicie na inną stronę mocy. Trafiłam do liceum, kierunek związany ze służbą mundurową, główny nacisk na polski, geografię oraz historię. No właśnie, język polski, który zdecydowanie nie był moim ulubionym przedmiotem, w gimnazjum przemykałam z trójkami przez wszystkie wypracowania, eseje i rozprawki. Muszę przyznać, że nie było to dla mnie trudne, ale męczące i nudne, wolałam zajmować się cyferkami, funkcjami i całą resztą. Chcąc nie chcąc, musiałam się jednak zainteresować nielubianym przedmiotem, a następnie przerodziło się to w przyjemność. To wszystko dzięki mojej nauczycielce, niesamowitej Pani Joasi, dzięki której płynnie przebrnęłam przez wszystkie epoki, lektury i inne wcześniej dla mnie straszne rzeczy. Ba, ja nawet pokochałam świat humanistyczny (oczywiście nie zapominając o królowej nauk) i doprowadziło mnie to do momentu, gdzie musiałam wybrać studia. Poszłam za głosem serca, nie rozumu, który podpowiadał, że po studiach bardziej ,,ścisłych'' czeka mnie lepiej płatna praca, lepszy start - to nie było dla mnie najważniejsze, wolałam zajmować się tym, co kocham. Nie żałuję tej decyzji, którą pomogła mi podjąć Pani Asia, to ona doprowadziła mnie do tego momentu. Obecnie pracuję w zawodzie, który studiowałam, praca sprawia mi po prostu przyjemność, realizuję się w tym co robię, lubię to i nadal kształcę się w tym kierunku.

Należąc do grupy tzw. ,,ścisłowców'' nie sądziłam, że podczas mojej edukacyjnej drogi przejdę całkowicie na inną stronę mocy. Trafiłam do liceum, kierunek związany ze służbą mundurową, główny nacisk na polski, geografię oraz historię. No właśnie, język polski, który zdecydowanie nie był moim ulubionym przedmiotem, w gimnazjum przemykałam z trójkami przez wszystkie...

Na swojej drodze edukacyjnej spotkałam nauczyciela biologii a jednocześnie wychowawcę, która jako jedyna widziała we mnie potencjał. Byłam osobą bardzo cicha, spokojna i skromna nie wiedziałam czego chce od życia,gdzie iść dalej. Po jakiejs z prac które mieliśmy wykonać, powiedziała mi, że powinnam zostać konserwatorem zabytków ponieważ Io potrafię się skupić,lubię tzw "dłubaninę" i że widzi że mnie to relaksuje. Co prawda konserwatorem nie zostałam ale do dzisiaj Jej słowa brzmią w moich uszach, uwielbiam robótki ręczne, pracę plastyczne oraz tworzyć z niczego coś...poprostu to uwielbiam ❤

Na swojej drodze edukacyjnej spotkałam nauczyciela biologii a jednocześnie wychowawcę, która jako jedyna widziała we mnie potencjał. Byłam osobą bardzo cicha, spokojna i skromna nie wiedziałam czego chce od życia,gdzie iść dalej. Po jakiejs z prac które mieliśmy wykonać, powiedziała mi, że powinnam zostać konserwatorem zabytków ponieważ Io potrafię się skupić,lubię tzw...

Byłam pilną uczennicą. Teraz jestem pilną nauczycielką. Trud, poświęcenie, wkład pracy pedagogów doceniłam dopiero gdy zostałam zaliczona do tego grona.

Powiem szczerze, nigdy nie chciałam być nauczycielem. Z szacunku do mojej pierwszej wychowawczyni- pani Eli czasami wpadałam do dawnej szkoły. Jakie było moje zaskoczenie gdy właśnie Ona (w międzyczasie awansowała na Dyrektorkę) zaproponowała mi posadę nauczycielki języka niemieckiego. Początkowo wahałam się, nie miałam ochoty wracać do szkoły. Jednak pani Ela przekonała mnie- utwierdziła w przekonaniu, że to moje powołanie. Oczywiście nie myliła się. Od 5 lat uczę dzieci i młodzież. Zrezygnowałam z dobrze płatnej pracy w korporacji na rzecz edukacji. Nie żałuję. Dzięki pani Eli, która mówi, że zawsze wiedziała, że to praca dla mnie odnalazłam swoją drogę życiową.

Byłam pilną uczennicą. Teraz jestem pilną nauczycielką. Trud, poświęcenie, wkład pracy pedagogów doceniłam dopiero gdy zostałam zaliczona do tego grona.

Powiem szczerze, nigdy nie chciałam być nauczycielem. Z szacunku do mojej pierwszej wychowawczyni- pani Eli czasami wpadałam do dawnej szkoły. Jakie było moje zaskoczenie gdy właśnie Ona (w międzyczasie awansowała na...

Choć jestem ponad trzydziestoletnią kobietą i w swoim życiu przeszłam kilka szkół, a co za tym idzie poznałam wielu nauczycieli i nauczycielek, to tylko jedna z nich utkwiła mi w pamięci i tylko ją z sentymentem wspominam do dzisiaj.

Mowa o mojej nauczycielce języka polskiego w klasach 4- III gimnazjum.

Była to osoba niezwykle kompetentna, miała niesamowitą wiedzę nie tylko ze swojego przedmiotu, ale i na wiele innych tematów. Była nauczycielką niezwykle wymagającą - musieliśmy czytać mnóstwo lektur (nawet tych pozaprogramowych), wręcz nieustannie pisać jakieś wypracowania, sprawdziany czy prace klasowe. I choć wtedy zdarzało mi się narzekać na nawał materiału i czasem zazdrościłam znajomym z innych klas mniej wymagających nauczycielek, to jednak teraz jestem niezmiernie wdzięczna.

Bo to ona rozbudziła we mnie miłość do czytania. To dzięki niej teraz nie wyobrażam sobie dnia bez rozdziału książki. To ona nauczyła mnie poprawnie pisać, zgrabnie przelewać swoje myśli na papier i w głównej mierze dzięki niej mam dzisiaj dość dużą "lekkość pióra".

Poza tym Pani Krystyna była bardzo ciepłą i empatyczną nauczycielką. I choć nigdy nie była moją wychowawczynią,nieraz to właśnie do niej szłam z jakimś problemem, a ona w mig znajdowała nań rozwiązanie. Wychodziła poza ramy bycia tylko i wyłącznie belfrem. Była przede wszystkim człowiekiem, a to niestety nie jest normą w polskich szkołach. I właśnie z tych powodów Pani Krystyna będzie miała zawsze swoje miejsce w mojej pamięci.

Choć jestem ponad trzydziestoletnią kobietą i w swoim życiu przeszłam kilka szkół, a co za tym idzie poznałam wielu nauczycieli i nauczycielek, to tylko jedna z nich utkwiła mi w pamięci i tylko ją z sentymentem wspominam do dzisiaj.

Mowa o mojej nauczycielce języka polskiego w klasach 4- III gimnazjum.

Była to osoba niezwykle kompetentna, miała niesamowitą wiedzę nie...

Miałam to szczęście, że trafiałam na dobre i kompetentne nauczycielki matematyki. Jedna z nich szczególnie, miała ogromny wpływ na rozbudzenie we mnie zamiłowania do królowej nauk. I choć działo się to na wczesnym etapie edukacji, ziarenka wtedy zasadzone, zakiełkowały, i pielęgnowane przez kolejne lata, rozwijały się bez zakłóceń. Widząc, że jestem chętna do nauki i szybko przyswajam nowe informacje, wspierała i zachęcała do poszerzania wiedzy nie tylko w zakresie matematyki, ale również wiedzy o świecie czy w sporcie. Dla każdego młodego człowieka rywalizacja, satysfakcja z wygranej i sztuka przegrywania to lekcje, które warto przyswoić w odpowiedni sposób, a dzięki mojej nauczycielce, oswoiłam się z tymi procesami niemal bezboleśnie. Nie bałam się startować w konkursach i zawodach. Myślę, że nie będzie nawet krzty przesady w słowach, że dzięki niej jestem tym, kim jestem. Niestety, już za późno, by podziękować osobiście..

Miałam to szczęście, że trafiałam na dobre i kompetentne nauczycielki matematyki. Jedna z nich szczególnie, miała ogromny wpływ na rozbudzenie we mnie zamiłowania do królowej nauk. I choć działo się to na wczesnym etapie edukacji, ziarenka wtedy zasadzone, zakiełkowały, i pielęgnowane przez kolejne lata, rozwijały się bez zakłóceń. Widząc, że jestem chętna do nauki i szybko...