W końcu dotarła. Dziękuję :-)

W końcu dotarła. Dziękuję :-)

Nie wiem co się stało, ale moja nagroda nie dotarła. Czekałam i już straciłam nadzieję.

Nie wiem co się stało, ale moja nagroda nie dotarła. Czekałam i już straciłam nadzieję.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pat
doughnut
Gosia
fantastyczna
maap

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pat
doughnut
Gosia
fantastyczna
maap

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

W dzień przesilenia zasiądziemy wszyscy przy jednym wielkim okrągłym stole. Pośrodku niego będzie płonąć stos. Każdy po kolei będzie odczytywać kartkę, na której zapisane są nasze największe urazy. Po czym kartka ta będzie lądować na stosie przy wtórze braw i jękach ulgi. Będzie to czas pojednania nawet najbardziej zwaśnionych stron.
Po ceremonii nadejdzie moment biesiady przy świetle świec i dźwiękach orkiestry. Grzane napoje wraz z przekąskami będą serwowane przez całą noc.
Młodzi kochankowie będą wybaczać sobie drobne przewinienia. A starsze pokolenia będą dyskutować o życiu i kłócić się o wnuki.
Na koniec biesiady zabrzmi złoty róg, a w niebo polecą dziesiątki złocistych lampionów.

W dzień przesilenia zasiądziemy wszyscy przy jednym wielkim okrągłym stole. Pośrodku niego będzie płonąć stos. Każdy po kolei będzie odczytywać kartkę, na której zapisane są nasze największe urazy. Po czym kartka ta będzie lądować na stosie przy wtórze braw i jękach ulgi. Będzie to czas pojednania nawet najbardziej zwaśnionych stron.
Po ceremonii nadejdzie moment biesiady...

Nadchodzi przesilenie zimowe. Pierwsze dla Frei. Z bliskimi jej ludźmi. Skoro tak, to trzeba to jakoś uczcić, żeby to dobrze wspominała. Dwór ozdobimy światełkami na schodach, na pewno damy też pochodnie po obu stronach schodów. Na drzewach będą migotać srebrne gwiazdki w świetle księżyca, lekko zawieszone. Poza tym będzie wielka uczta przy blasku świec, na stołach będą wazony z niebieskimi i białymi różami. Stoły też udekorujemy szronem z koronki. Po uczcie będziemy opowiadać co kogo dobrego i ciekawego spotkało w całym roku. Może ktoś zaśpiewa? I na pewno wyjdziemy na zewnątrz podziwiać piękną gwiaździstą noc i spadające z nieba płatki śniegu. Śnieżynki tak pięknie wyglądają i każda jest inna, nie znajdziemy drugiej takiej samej, to tak samo jak z ludźmi, nawet tu w dworze każdy jest inny. To będzie wspólny czas na porzucenie wszelkich sporów. I uleczenie duszy.
oo i na pewno wszyscy muszą być elegancko ubrani, kobiety w piękne suknie a mężczyźni w garnitury (piękne szaty).;D Nikogo w zbroi!

Nadchodzi przesilenie zimowe. Pierwsze dla Frei. Z bliskimi jej ludźmi. Skoro tak, to trzeba to jakoś uczcić, żeby to dobrze wspominała. Dwór ozdobimy światełkami na schodach, na pewno damy też pochodnie po obu stronach schodów. Na drzewach będą migotać srebrne gwiazdki w świetle księżyca, lekko zawieszone. Poza tym będzie wielka uczta przy blasku świec, na stołach będą...

W blasku kominka stół biesiadny wygląda zachwycająco. Półmiski mięsiw, lśniące od tłuszczu, wręcz proszą się o to, żeby je zjeść. Jednak zanim zasiądziemy do stołu, głowa rodu musi wznieść toast i jak co roku, pobłogosławić okres zimowego odpoczynku.
Znam te słowa na pamięć, dlatego w myślach skupiam się już na układaniu kolejności potraw. Najpierw jako coś lekkiego - dziczyzna w żurawinie. Potem spróbuję półmiska sarny babuni, nie mogę też zapomnieć o steku cięlecym na smalcu. W ramach deseru galareta wołowa, a może lepiej...
Z rozmyślań wyrywa mnie ruch, wszyscy wznoszą kielichy. Pośpiesznie podążam za nimi i wlewam w siebie błękitną maź. W ciągu kilku godzin Sopel, jak potocznie o nim mówimy, obniży temperaturę naszego ciała do trzydzieści stopni i pozwoli przejść w stan długiego snu. Jedynie najmłodszy z nas, w wieku męskim, zostanie na warcie, aby pilnować grodu. Czekają go trzy samotne miesiące, aż do pierwszego dnia wiosny.
Ja, na szczęście, okres bycia najmłodszym mam już za sobą. A teraz, zanim zmoży mnie sen, muszę nacieszyć się najwspanialszą ucztą, jaką widział świat.
Biesiada Dworu Niedźwiedzia się rozpoczyna.

W blasku kominka stół biesiadny wygląda zachwycająco. Półmiski mięsiw, lśniące od tłuszczu, wręcz proszą się o to, żeby je zjeść. Jednak zanim zasiądziemy do stołu, głowa rodu musi wznieść toast i jak co roku, pobłogosławić okres zimowego odpoczynku.
Znam te słowa na pamięć, dlatego w myślach skupiam się już na układaniu kolejności potraw. Najpierw jako coś lekkiego -...

Babcia, jak co roku, gderała "Dej mu co w sercu mas, a pzysłe casy poznas". Miała na myśli Magiczne Jezioro, jaką bowiem inną nazwę mógł nadać lud jezioru, które nigdy nie zamarzało. Według mnie ta niezwykła cecha to po prostu wpływ Muru, który szedł wzdłuż jego prawego brzegu. Bardziej jednak nurtowało mnie pytanie, czy ukazana w tafli jeziora wizja musi się spełnić.
Pozostali biesiadnicy swą uwagę kierowali jedynie ku ogrzewającym właściwościom wróżkowego wina, odkładanego specjalnie na święto przesilenia. Nikt nie zauważył momentu, gdy się wymykałam.
Gdy dotarłam do celu, noc miała się już ku końcowi. Klęknęłam przy wodzie i zdałam sobie sprawę, że jedyną pamiątkę po zmarłej matce zostawiłam w domu. Zanurzyłam więc głowę uznając, że w obecnej sytuacji najcenniejszym darem jest gorące pragnienie poznania prawd otaczającego mnie świata. To, o dziwo, wystarczyło.
Morze książek. Schodziłam po drabinie, przytrzymując kilka książek pod ręką. Drabinę przytrzymywał...
- ...wyprawiasz?!
Ktoś siłą wyrwał mnie z objęć wody. "Gdyby Derek nie zabrał mi dzisiaj wstążki, długie włosy wciąż byłyby związane, a głowa nie wydawała się tak strasznie ciężka", pomyślałam. Spojrzałam na podtrzymującą mnie postać i wizja dopełniła się.
Derek.
- Skąd ty... tutaj...
- Widziałem cię, jak się wymykałaś. - Odburknął, nie patrząc mi w oczy, jak zawsze, gdy kłamał. Z kieszeni wystawał mu koniec niebieskiej wstążki.
Uznałam, że zrobię wszystko, by wizja się spełniła.

Babcia, jak co roku, gderała "Dej mu co w sercu mas, a pzysłe casy poznas". Miała na myśli Magiczne Jezioro, jaką bowiem inną nazwę mógł nadać lud jezioru, które nigdy nie zamarzało. Według mnie ta niezwykła cecha to po prostu wpływ Muru, który szedł wzdłuż jego prawego brzegu. Bardziej jednak nurtowało mnie pytanie, czy ukazana w tafli jeziora wizja musi się spełnić.
...

Codziennie wybudza mnie ze snu żelazne pojękiwanie otwierającej się z wolna kapsuły snu. Codziennie, ale nie tym razem. Otwieram oczy na długo przed ustawionym automatycznie trybem wybudzania. Przyciskiem nad głową zwalniam blokadę pokrywy kopuły i żwawo zeskakuję na posadzkę. W pośpiechu aplikuję śniadaniową pigułkę. Uśmiecham się na samą myśl, że w ziemskim życiu musiałam jeść i pić. Tutaj, na wyższym poziomie świadomości, nie ma takiej potrzeby. Z rzeczy ludzkich chcemy doświadczać jedynie przyjemności. A jedną z najlepszych ku temu okazji są obchody Międzygalaktycznego Przesilenia Zimowego, które już dziś…

W dłoni ściskam kartę wstępu do największego w galaktyce spa. Z okazji święta przewidziano wiele atrakcji. W programie kąpiel w Drodze Mlecznej oraz masaż na bazie marsjańskich minerałów. Podczas zabiegów ciało pokrywane będzie glinką pozyskaną w pierwszym dniu roku drakonicznego. Za sprawą maseczki wydłuży się życie ciała ziemskiego o kolejne 150 lat! Ale to nie na myśl o spa przechodzą mnie dreszcze. Najbardziej wyczekiwanym wydarzeniem w kosmosie jest Wielki Bal.

Biegnę do garderoby. Po raz kolejny przymierzam uszytą specjalnie na tę okazję kreację. Gwiezdna sukienka srebrzy się szklistymi kolorami. Przy każdym ruchu szeleści i rozpyla brokatowy pył. Im bardziej energiczne są moje ruchy, tym większa chmurka metalicznego puchu unosi się w powietrzu.
W myślach słyszę już jak dżentelmen z odległej planety komplementuje moją kreację i porywa mnie do tańca…

Codziennie wybudza mnie ze snu żelazne pojękiwanie otwierającej się z wolna kapsuły snu. Codziennie, ale nie tym razem. Otwieram oczy na długo przed ustawionym automatycznie trybem wybudzania. Przyciskiem nad głową zwalniam blokadę pokrywy kopuły i żwawo zeskakuję na posadzkę. W pośpiechu aplikuję śniadaniową pigułkę. Uśmiecham się na samą myśl, że w ziemskim życiu musiałam...

Pośród gruzów ciężko odnaleźć świąteczną atmosferę, a na odbudowę czasu za mało. Dobrze, że natura ma swoje piękno, któremu nie potrzeba dodatków. Jedna duża łąka, na której zniszczeń nie uświadczysz, to idealne miejsce, bo pod gwieździstym niebem brzydko być nie może. O świeczki nie trudno, gdyż wosk najwyżej zmienia stan skupienia i nic innego dolegać mu nie może. Będzie skromnie i romantycznie, czyli na święta jak znalazł. Kuchenne zapasy na święta zawsze są większe niż trzeba, a to zwiększa prawdopodobieństwo, że uchowa się dość by wszystkich zadowolić. Wspólnota zbierze się razem na kolędowanie, a z potłuczonego szkła, resztek bombek i dawnego styropianowego ocieplenia powstaną nowe ozdoby choinkowe. Najmłodsi zajmą się tworzeniem dzieł origami i kolorowymi łańcuchami. W wirze zajęć zapomnimy o smutkach, żeby radość ze świąt mogła do nas zawitać!

Pośród gruzów ciężko odnaleźć świąteczną atmosferę, a na odbudowę czasu za mało. Dobrze, że natura ma swoje piękno, któremu nie potrzeba dodatków. Jedna duża łąka, na której zniszczeń nie uświadczysz, to idealne miejsce, bo pod gwieździstym niebem brzydko być nie może. O świeczki nie trudno, gdyż wosk najwyżej zmienia stan skupienia i nic innego dolegać mu nie może. Będzie...