Nigdy nie należy łączyć życia prywatnego z zawodowym. Mam jedną zasadę nigdy nie decyduje się na romans, bliższe relacje w pracy.

Nigdy nie należy łączyć życia prywatnego z zawodowym. Mam jedną zasadę nigdy nie decyduje się na romans, bliższe relacje w pracy.

Każda dziewczyna ma swojego wymarzonego faceta, a każdy facet swoją wymarzoną dziewczynę. Ze mną nie jest inaczej, też mam swój typ.
Kiedyś jak rozmawiałam ze sobą samą, to obiecałam sobie że nie będę się umawiać z osobami, które mogą postawić mnie w krępującej sytuacji. Najpierw byli to koledzy z klasy, później z grupy, a teraz ta zasada dotyczy moich współpracowników. Oprócz tej najważniejszej zasady było kilka, które też wpływały na za i przeciw. Nigdy nie chciałam się wiązać z osobami, które palą papierosy, słuchają disco polo i nie potrafią się ubrać. Niby nie zwracamy uwagi na wygląd, niby wszyscy tak mówią ale moim zdaniem jest to największe kłamstwo dzisiejszych czasów. Oczywiście moje wszystkie złote zasady zostały zmiażdżone i zweryfikowane przez życie, życie które aktualnie układam sobie z kolega z pracy :)

Każda dziewczyna ma swojego wymarzonego faceta, a każdy facet swoją wymarzoną dziewczynę. Ze mną nie jest inaczej, też mam swój typ.
Kiedyś jak rozmawiałam ze sobą samą, to obiecałam sobie że nie będę się umawiać z osobami, które mogą postawić mnie w krępującej sytuacji. Najpierw byli to koledzy z klasy, później z grupy, a teraz ta zasada dotyczy moich współpracowników....

Nie miałam nigdy takiej zasady, byłam raczej spolegliwa i łatwo było mnie przekonać, by się z kimś umówić. Lubiłam ludzi i spędzanie z nimi czasu. Dobrze dogadywałam się z mężczyznami, a poza tym nie chciałam ich ranić, dlatego jeżeli ktoś mnie gdzieś zaprosił, a z nikim się nie spotykałam, to dawałam szansę.
Chyba właśnie to było moją zasadą: Każdy dostawał szansę, często nie jedną.
Spotykałam się z mężczyznami, którzy nie byli w moim typie, nie odrzucałam nikogo i to właśnie dało mi szczęście - męża - prostego, dobrego człowieka, który zadbał o mnie i nasz życie. To mężczyzna, któremu gdybym miała twarde zasady zapewne nie dałabym szansę a jest miłością mojego życia. Mamy dzięki temu dwójkę dzieci i czuję się spełniona.

Nie miałam nigdy takiej zasady, byłam raczej spolegliwa i łatwo było mnie przekonać, by się z kimś umówić. Lubiłam ludzi i spędzanie z nimi czasu. Dobrze dogadywałam się z mężczyznami, a poza tym nie chciałam ich ranić, dlatego jeżeli ktoś mnie gdzieś zaprosił, a z nikim się nie spotykałam, to dawałam szansę.
Chyba właśnie to było moją zasadą: Każdy dostawał szansę, często...

1. Nie umawiaj się z mężczyzną, który wie co to pedicure i ma osobistego fryzjera do regulowania baczków. Na bank zacznie ci podkradać kosmetyki.

2. Jeśli jego auto, to jeżdżący festiwal muzyki disko polo, odpuść sobie, chyba że nie masz nic przeciwko randkom w tłumie, przy akompaniamencie Zenka M.

3. Gdy wśród tatuaży dostrzeżesz coś na kształt "ZK Wronki" udawaj, że kogoś masz, inaczej możesz z tego nie wyjść żywa.

4. Hobby to fajna sprawa, ale nie wiem czy można do niego zaliczyć domową plantację marihuany.

5. Lubisz trójkąty? Nie? W takim razie nie randkuj z facetem, który co drugie zdanie zaczyna od słów "moja mama".

6. Jeżeli nie pije (wcale) piwa i nie je mięsa, lepiej sprawdź czy w przeszłości nie miał na imię Ania i nie przeszedł operacji zmiany płci.

7. Hardkorowy koksu, spedzający pół dnia na siłce to chyba nie najlepszy typ do konwersacji, no chyba że lubisz rozmawiać o anabolikach.

8. Nie może oderwać oczu od twoich "wielkich, niebieskich oczu" i wciąż wypytuje o ulubione pozycje łóżkowe?
Odpuść sobie, bo następnego dnia możesz obudzić się w przyczepie pełnej dziewczyn, zmierzającej na zachód.

9. Wciąż myli twoje imię?
Albo ma amnezję i należy mu współczuć, albo go nie obchodzisz i należy go spławić.

10. A tak na poważnie, wpierw kochaj siebie, a miłość poprowadzi cię w odpowiednim kierunku (jednak na wszelki wypadek noś w torebce gaz pieprzowy, bo miłość znana jest z tego, że lubi być ślepa).

1. Nie umawiaj się z mężczyzną, który wie co to pedicure i ma osobistego fryzjera do regulowania baczków. Na bank zacznie ci podkradać kosmetyki.

2. Jeśli jego auto, to jeżdżący festiwal muzyki disko polo, odpuść sobie, chyba że nie masz nic przeciwko randkom w tłumie, przy akompaniamencie Zenka M.

3. Gdy wśród tatuaży dostrzeżesz coś na kształt "ZK Wronki" udawaj, że...

Gdy umawiałam się z mężczyznami na randki w celu znalezienia partnera do stałego związku, kierowałam się ściśle określonymi kryteriami, które dotyczyły zarówno spraw światopoglądowych, wyglądu, jak i nałogów, a robiłam to z tego prostego względu, iż wiedziałam dokładnie, jakiego faceta potrzebuję. Miałam kilka podstawowych zasad:
1. Szczupły i wysportowany, zadbany
2. Ateista
3. Nielubiący dzieci, niepragnący ich posiadać
4. Nieposiadający nałogów typu papierosy, alkohol, narkotyki, hazard
Jako że Polska to kraj skażony katolicyzmem i chorym przywiązaniem do tradycji, jaką jest choćby zakładanie rodziny, bardzo trudno było mi znaleźć odpowiedniego faceta, ale dziś mam cudownego narzeczonego i uważam go za najwspanialszego mężczyznę na świecie!

Gdy umawiałam się z mężczyznami na randki w celu znalezienia partnera do stałego związku, kierowałam się ściśle określonymi kryteriami, które dotyczyły zarówno spraw światopoglądowych, wyglądu, jak i nałogów, a robiłam to z tego prostego względu, iż wiedziałam dokładnie, jakiego faceta potrzebuję. Miałam kilka podstawowych zasad:
1. Szczupły i wysportowany, zadbany
...

Ja zawsze mówiłam: nie umawiam się z kolegami. Za każdym razem kiedy jakiś zapraszał mnie na randkę czy zaczął podrywać dawałam jasno do zrozumienia, że skoro jest moim kolegą to się z nim nie umówię. Za każdym razem, każdy jeden chłopak był wkurzony i dopytywał: no ale jak? To tylko z nieznajomymi się umawiasz? Nie chcesz kogoś poznać najpierw? Przestań wymyślać. A ja miałam taką zasadę i zawsze się jej trzymałam i dzięki temu dobrze na tym wychodziłam ☺️ O!

Ja zawsze mówiłam: nie umawiam się z kolegami. Za każdym razem kiedy jakiś zapraszał mnie na randkę czy zaczął podrywać dawałam jasno do zrozumienia, że skoro jest moim kolegą to się z nim nie umówię. Za każdym razem, każdy jeden chłopak był wkurzony i dopytywał: no ale jak? To tylko z nieznajomymi się umawiasz? Nie chcesz kogoś poznać najpierw? Przestań wymyślać. A ja...

Wobec kandydata na chłopaka mam znacznie większe wymagania niż wobec znajomych czy przyjaciół. Umawiając się na randkę rozważam możliwość związania się z nim, dlatego musi być wierzący. Dobrze gdyby nie pił i nie palił. Co rozumie się samo przez się, musi być samotny. Mężowie ani narzeczeni nie wchodzą w grę. Chłopak musiałby wcześniej zerwać z poprzednią dziewczyną. Dlaczego? Bo jeśli umówiłby się ze mną za jej plecami, to dlaczego nie miałby zrobić tego też za moimi? Nie powinna też dzielić nas zbyt duża różnica wieku (najlepiej starszy nie więcej niż 3 lata). Poza tym muszę mieć o czym z nim rozmawiać. Ale tu biorę pod uwagę możliwość, że na samym początku może być nieśmiały.

Najważniejsze wymieniłam. Miło byłoby też gdyby był wysoki (wyższy niż ja), przystojny, grał na gitarze i umiał tańczyć ;) Ale to są jedynie bonusy. Poza tym nad częścią z tych rzeczy (np. tańcem) możemy popracować razem :)

Wobec kandydata na chłopaka mam znacznie większe wymagania niż wobec znajomych czy przyjaciół. Umawiając się na randkę rozważam możliwość związania się z nim, dlatego musi być wierzący. Dobrze gdyby nie pił i nie palił. Co rozumie się samo przez się, musi być samotny. Mężowie ani narzeczeni nie wchodzą w grę. Chłopak musiałby wcześniej zerwać z poprzednią dziewczyną....

Moja złota zasada związana z umawianiem się na randki?
Nigdy nie umawiaj się z facetem który nie potrafi słuchać i rozmawiać!
Mam to do siebie, że ciągle bym o czymś mówiła. Uwielbiam opowiadać o różnych rzeczach, o czymś co wyczytałam, czego się dowiedziałam na temat który mnie interesuje, czy dotyczy zainteresowań partnera. Dzielić się odczuciami, pomysłami, ale i też poprosić o radę, zostać wysłuchanym, przedstawiać co jest grane. Nie potrzebuje osoby przytakującej, albo takiej która machnie ręką, bo nie wszystko w życiu można ominąć i zbagatelizować.
Z biegiem czasu zrozumiałam, że rozmowa jest najważniejsza. Nie tylko podczas poznawania się, ale i w dalszej relacji. Kiedyś będzie trzeba coś wyjaśnić, lub podjąć decyzję. Nie zawsze wystarczy się tylko uśmiechnąć i przytulić, trzeba też czasem otworzyć dziób i porozmawiać.

Moja złota zasada związana z umawianiem się na randki?
Nigdy nie umawiaj się z facetem który nie potrafi słuchać i rozmawiać!
Mam to do siebie, że ciągle bym o czymś mówiła. Uwielbiam opowiadać o różnych rzeczach, o czymś co wyczytałam, czego się dowiedziałam na temat który mnie interesuje, czy dotyczy zainteresowań partnera. Dzielić się odczuciami, pomysłami, ale i też...

Po przeżytym zawodzie miłosnym, postanowiłam nie być dłużej ofiarą i wziąć życie we własne ręce. Moją fundamentalną zasadą stało się „Nie traktuj życia za bardzo na serio, nie przyzwyczajaj się i nie bierz niczego za pewnik”. To chyba moja wariacja sentencji, którą kiedyś usłyszałam – pewności nie mam. Z tą myślą w głowie stałam się szczęśliwsza, bardziej pewna siebie. Skupiłam się na nawiązywaniu znajomości opartych na przyjaźni a nie ślepym poszukiwaniu partnera życiowego. Tak się złożyło, że niedługo po wprowadzeniu nowej zasady w życie, poznałam faceta. Zaczęliśmy się spotykać, poznał moich znajomych, ale niczego nie próbowałam się po nim spodziewać, niczego nie oczekiwałam. Kiedyś był świadkiem sceny, w której moja przyjaciółka rozpłakała się po tym, jak chłopak, który jej się podobał (ale niekoniecznie o tym wiedział), na imprezie flirtował z inną dziewczyną. Próbując ją pocieszać, przytoczyłam jej moje nowe życiowe motto. Mój znajomy się nie odzywał, jakby zamyślony.
Jakiś czas później zupełnie zaskoczył mnie pytając:
-Ty tak na serio z tą zasadą? Nie przyzwyczajasz się do nikogo?
Uznając za zabawne to, że zapamiętał coś, co powiedziałam raz, co w dodatku nie było skierowane bezpośrednio do niego, z uśmiechem odparłam, że owszem.
-To niedobrze. Bo ja zacząłem przyzwyczajać się do Ciebie – powiedział wtedy.
Przepadłam. Od tamtej rozmowy minęły 4 lata. Oboje wygraliśmy.

Po przeżytym zawodzie miłosnym, postanowiłam nie być dłużej ofiarą i wziąć życie we własne ręce. Moją fundamentalną zasadą stało się „Nie traktuj życia za bardzo na serio, nie przyzwyczajaj się i nie bierz niczego za pewnik”. To chyba moja wariacja sentencji, którą kiedyś usłyszałam – pewności nie mam. Z tą myślą w głowie stałam się szczęśliwsza, bardziej pewna siebie....

Jeżeli chodzi o randkowanie to ja zawsze byłam dziwadłem. Było mi bardzo trudno umawiać się na randki, ponieważ kiedy byłam nastolatką miałam w głowie faceta idealnego i wymogi, które sobie założyłam musiałby spełniać mój przyszły chłopak. A tych wymogów żaden z chłopaków nie spełniał. Potem stwierdziłam, że jednak ideał muszę schować głęboko do kieszeni, ponieważ nikt nie jest idealny. Zaczęłam się spotykać z facetami, którzy wydawali się dobrymi kumplami. Nie materiałami na faceta, ale kimś kto mógłby zostać najpierw moim przyjacielem, kumplem, kolegą. Przy nich czułam się zawsze swobodnie, nie krępowałam się i mogłam dobrze poznać. Uciekałam od facetów, którzy nie kryli się z tym, że się im podobam i nie spotykałam się z facetami którzy mi się podobali za bardzo lub byli zbyt przystojni. Ponieważ uważałam, że serce może mi za bardzo przysłonić rozum i ktoryś z tych facetów może mi złamać serce a ja nie chciałam tak cierpieć jak niektóre moje koleżanki. Nie chciałam nigdy poczuć tego co one czuły kiedy facet je zostawiał a one były bardzo zaangażowane w ten związek i nie mogły poradzić sobie z rozstaniem. Nigdy też nie przyszłoby mi do głowy żeby spotykać się z kimś z pracy. Faceci są rożni i gdyby nam się związek nie udał bałabym się, że mógłby mi urządzić piekło w pracy, wyśmiewać mnie lub robić inne różne rzeczy mi na złość.

Jeżeli chodzi o randkowanie to ja zawsze byłam dziwadłem. Było mi bardzo trudno umawiać się na randki, ponieważ kiedy byłam nastolatką miałam w głowie faceta idealnego i wymogi, które sobie założyłam musiałby spełniać mój przyszły chłopak. A tych wymogów żaden z chłopaków nie spełniał. Potem stwierdziłam, że jednak ideał muszę schować głęboko do kieszeni, ponieważ nikt nie...