Zupełnie nikt mi się sugerował kim mam być w przyszłości. I to mi się podobało! Uważam, że każdy sam powinien - zabrzmie patetycznie - znaleźć swoją drogę w życiu. Tylko wtedy zawód i praca ma sens. Ja jestem zadowolona ze swojego wyboru chociaż gdybym mogła cofnąć się w czasie to zastanowiłabym się poważnie nad innym kierunkiem drogi życiowej... Bo skoro mogłabym jeszcze raz przeżyć swoje życie to dlaczego nie zrobić tego zupełnie inaczej? 😉

Zupełnie nikt mi się sugerował kim mam być w przyszłości. I to mi się podobało! Uważam, że każdy sam powinien - zabrzmie patetycznie - znaleźć swoją drogę w życiu. Tylko wtedy zawód i praca ma sens. Ja jestem zadowolona ze swojego wyboru chociaż gdybym mogła cofnąć się w czasie to zastanowiłabym się poważnie nad innym kierunkiem drogi życiowej... Bo skoro mogłabym jeszcze...

Moja mama pracowała jako sekretarka, referent. Od dziecka więc miałam styczność z biurem i dokumentami. Do dziś słyszę w uszach miarowy stukot maszyny do pisania. Wszak kiedyś nie było komputerów!
Uwielbiałam chodzić z mamą do pracy i podglądać jej pracę. Te wszystkie pieczątki, dokumenty papiery bardzo mnie przyciągały. Przecież chciałam być pisarką!
Brałam akordeon mojego brata i udawałam, że pracuję albo piszę książkę.
Od zawsze mówiłam, że będę pracować za biurkiem. Ba! Nawet że zastąpię moją mamę.
Koleje losu popchnęły mnie tak, że od 14 lat pracuję w biurze i wykonuję dokładnie taki zawód jak moja mama.
Przypadek?

Moja mama pracowała jako sekretarka, referent. Od dziecka więc miałam styczność z biurem i dokumentami. Do dziś słyszę w uszach miarowy stukot maszyny do pisania. Wszak kiedyś nie było komputerów!
Uwielbiałam chodzić z mamą do pracy i podglądać jej pracę. Te wszystkie pieczątki, dokumenty papiery bardzo mnie przyciągały. Przecież chciałam być pisarką!
Brałam akordeon mojego...

Wybierając swoją zawodową ścieżkę, absolutnie nie kierowałam się rodzinnymi tradycjami, albo zainteresowaniami najbliższych. Nigdy nie łączyły mnie z rodziną zbyt dobre stosunki, toteż zawsze starałam się jak najdalej uciec od wszystkiego, co z nimi związane. Jeżeli mieli jakikolwiek wpływ na moje wybory, dotyczące życia zawodowego, to na przykład taki, że moja ciotka całe swoje życie nie miała stałej pracy, lecz chełpiła się tym, iż wiecznie utrzymują ją mężczyźni, co dla mnie jest nie do pomyślenia, i motywuje mnie, aby być niezależną finansowo kobietą, która sama na siebie zarabia!

Wybierając swoją zawodową ścieżkę, absolutnie nie kierowałam się rodzinnymi tradycjami, albo zainteresowaniami najbliższych. Nigdy nie łączyły mnie z rodziną zbyt dobre stosunki, toteż zawsze starałam się jak najdalej uciec od wszystkiego, co z nimi związane. Jeżeli mieli jakikolwiek wpływ na moje wybory, dotyczące życia zawodowego, to na przykład taki, że moja ciotka całe...

Trudno mi odpowiedzieć na tak postawiona pytanie... Jeśli kierowałam się rodzinnymi tradycjami,to z pewnością nieświadomie, bez presji. Niezaprzeczalnie wpływ miała atmosfera, w jakiej się wychowywałam, rozmowy rodziców i ich znajomych - początkowo słyszane jako tzw. "szum" w tle, później już z moim aktywnym uczestnictwem.
Moi rodzice (i jeden z dziadków) byli nauczycielami. Ta praca była dla nich spełnieniem marzeń. Początki przypadły na trudny powojenny czas. W ramach wynarodowiania Kaszubów, jako mieszkańcy Mazowsza, dostali nakazy pracy do Pucka. Warunki pracy były bardzo trudne: po 50 osób w klasach, rodzice niemówiący po polsku, "stalinowskie" nakazy i podejrzliwość.

Do dzisiaj pamiętam ich opowieści o dzieciach i młodzieży tamtych lat, pamiętam wiele imion i nazwisk uczniów i historie z nimi związane.

Po latach... stało się - zostałam szkolnym pedagogiem. Były to studia "pierwszego wyboru", niczego innego nie chciałam.
Uwielbiam swoją pracę, wśród młodzieży czuję się jak ryba w wodzie.

Nauczycielką jest też moja córka. Uczy języka angielskiego w liceum. Otrzymuje różne, ciekawe i intratniejsze propozycje pracy (ma kilka specjalizacji), ale nie bierze ich pod uwagę. Kocha "tę robotę", tak jak pradziadek, dziadkowie i mama.

Trudno mi odpowiedzieć na tak postawiona pytanie... Jeśli kierowałam się rodzinnymi tradycjami,to z pewnością nieświadomie, bez presji. Niezaprzeczalnie wpływ miała atmosfera, w jakiej się wychowywałam, rozmowy rodziców i ich znajomych - początkowo słyszane jako tzw. "szum" w tle, później już z moim aktywnym uczestnictwem.
Moi rodzice (i jeden z dziadków) byli...

Moja rodzina ma korzenie chłopskie i od pokoleń zajmuje się uprawą ziemi. Ja miałam szansę wybrać sobie zawód wg własnych upodobań. Niezbyt lubiłam prace polowe, w kurzu i brudzie, często w upale lub w innych nieprzyjaznych warunkach. Zostałam pielegniarką i po 30 latach pracy wiem, że to także ciężka praca i nie zawsze czysta... Lecz mimo takiego wyboru - szanuję pracę rolników, kocham naturę i...mieszkam na wsi, gdyż wyszłam za rolnika! Moi synowie kochają przyrodę, nasz dom wśród uprawnych pól, przydomowy sad, ogród pełen kwiatów i wiejską, żwirową drogę biegnącą opodal rzeczki. Starszy syn jest ekonomistą i rolnikem. Zatem tradycje rodzinne nie zaginą! Cieszę się, że moje wnuki będą wiedziały jak rośnie zboże, z którego robi się chleb, który codziennie jemy. Mamy do niego wielki szacunek. I do ziemi, rodzinnej ziemi, w której tkwią nasze korzenie. Bez nich człowiek czuje się niepewny i zagubiony...Dlatego cieszę się, że tradycję można łączyć z czymś nowym- tak jak w moim przypadku. Wspólne zainteresowania, miłość do rodzinnych wartości sprawia, że nawet odejście na inną drogę nie przeszkodzi w kultywowaniu rodzinnych tradycji. Dobrze jeśli staje się to kwestią wyboru, a nie przymusu. To jest piękne!

Moja rodzina ma korzenie chłopskie i od pokoleń zajmuje się uprawą ziemi. Ja miałam szansę wybrać sobie zawód wg własnych upodobań. Niezbyt lubiłam prace polowe, w kurzu i brudzie, często w upale lub w innych nieprzyjaznych warunkach. Zostałam pielegniarką i po 30 latach pracy wiem, że to także ciężka praca i nie zawsze czysta... Lecz mimo takiego wyboru - szanuję pracę...

ZDECYDOWANIE NIE!
Byłam wychowana w bardzo przyjaznym domu i rodzice nigdy mi niczego nie narzucali. Tak samo było z wyborem studiów. Rodzice nigdy ich nie skończyli także nie mogli mi nic doradzić. Tata górnik, mama bizneswoman. ja wybrałam Technologię chemiczną na jedynym w Polsce wydziale ceramicznym. Wyboru do dziś, absolutnie nie żałuję. Dzięki tym studiom robię to co sprawia mi przyjemność. Ale jednak wszystkie dziwne zbiegi okoliczności doprowadziły mnie do tego, że tak jak tata zostałam górnikiem. Mimo, że nie chciałam kontynuować rodzinnej tradycji to zaczęłam to robić. Teraz wspólnie z tatą świętujemy Barbórkę, a radości w domu nie ma końca:)

ZDECYDOWANIE NIE!
Byłam wychowana w bardzo przyjaznym domu i rodzice nigdy mi niczego nie narzucali. Tak samo było z wyborem studiów. Rodzice nigdy ich nie skończyli także nie mogli mi nic doradzić. Tata górnik, mama bizneswoman. ja wybrałam Technologię chemiczną na jedynym w Polsce wydziale ceramicznym. Wyboru do dziś, absolutnie nie żałuję. Dzięki tym studiom robię to co...

Moja ścieżka zawodowa jest trochę skomplikowana, a jednocześnie nie stanowi, niestety, odzwierciedlenia moich zamierzeń.
Zacznę od tego, że moi rodzice są rolniakmi i, mimo że to bardzo ciężka i wyczerpująca fizycznie praca, robią to z zamiłowaniem i nie chcieliby robić niczego innego.
Ja nigdy nie chciałam podążyć tą drogą. Moją i moich rodziców ambicją było ukończenie studiów, dlatego wybrałam się na Politechnikę, gdzie po 5 latach ci ezkiej pracy zostałam Biotechnologiem. Nie pracuję jednak w wyuczonym zawodzie, gdyż jestem urzędnikiem, ale to co robię fascynuje mnie i daje dużo radości.
W mojej rodzinie każdy zajmuje się czymś innym, nie przekazujemy sobie firmy czy wiedzy z pokolenia na pokolenie. Myślę, że dzięki temu każdy zawodowo robi to, co lubi, nie zaś to, co chcięliby inni. I myślę, że jest to duża wartość w dzisiejszych czasach.

Moja ścieżka zawodowa jest trochę skomplikowana, a jednocześnie nie stanowi, niestety, odzwierciedlenia moich zamierzeń.
Zacznę od tego, że moi rodzice są rolniakmi i, mimo że to bardzo ciężka i wyczerpująca fizycznie praca, robią to z zamiłowaniem i nie chcieliby robić niczego innego.
Ja nigdy nie chciałam podążyć tą drogą. Moją i moich rodziców ambicją było ukończenie...

Nigdy tak naprawdę nie poznałam prawdy o pochodzeniu mojej rodziny.Mój tata urodził się w 1942 r.Miał pięcioro rodzeństwa.Kiedy miał 11 lat zginął jego ojciec a mój dziadek.To był wypadek na kolei. Dziadek nie był pochowany w naszej rodzinnej miejscowości bo babcię nie było stać na przewóz zwłok.Lubiałam oglądać jedyne zdjęcie dziadka.Tata opowiadał że to mundur kolejarze. Ja widziałam w nim mundur niemieckiego żołnierza.Jeszcze jak mój tata żyło wspominał ,że dziadek z babcią dobrze mówili po niemiecku.Dziadek również znał francuski, podobno był tam w wojsku.Było też palenie dokumentów jakby dziadkowie się czegoś bali.Tata i jego rodzeństwo mieli typowo niemieckie imiona.Babcia tez.Wszystko jest owiane tajemnica.Dokumentów nie ma.Jedyne zdjęcie dziadka zginęło. A ja mając 40 lat myślę o tym wszystkim i bardzo chciałabym poznać prawdę.

Nigdy tak naprawdę nie poznałam prawdy o pochodzeniu mojej rodziny.Mój tata urodził się w 1942 r.Miał pięcioro rodzeństwa.Kiedy miał 11 lat zginął jego ojciec a mój dziadek.To był wypadek na kolei. Dziadek nie był pochowany w naszej rodzinnej miejscowości bo babcię nie było stać na przewóz zwłok.Lubiałam oglądać jedyne zdjęcie dziadka.Tata opowiadał że to mundur kolejarze....

Nie pochodzę z rodziny lekarzy, czy prawników i może właśnie dlatego (a może dlatego, że mam mądrą mamę) nigdy nie byłam namawiana, czy zmuszana do pewnych wyborów. Moja mama zawsze powtarzała, że sama kieruję swoją przyszłością, ona mi jedynie w tym może pomóc. Tak też robiłam - wszystkie zajęcia dodatkowe wybierałam sama i prosiłam mamę o zapisanie mnie na nie. Mama zawsze była z tego zadowolona, ale nigdy nie namawiała mnie do uczęszczania na zajęcia, które po 2-3 miesiącach mnie męczyły. Liceum mundurowe też wybrałam samodzielnie i mama nigdy nie mówiła, że może to nie jest to przyszłościowy kierunek, tylko motywowała mnie do działania na każdym kroku. Studia też nie odbiegały od przyjętej wcześniej normy - wybrałam sama, kierunek, który sprawia mi przyjemność, a niekoniecznie taki, który sprawi, że będę zarabiać 10 tysięcy miesięcznie. Moja mama jest bardzo szczęśliwa, bo widzi, że to co robię sprawia mi przyjemność i dobrze wiem, że zawsze będzie mnie wspierać w moich życiowych wyborach.

Nie pochodzę z rodziny lekarzy, czy prawników i może właśnie dlatego (a może dlatego, że mam mądrą mamę) nigdy nie byłam namawiana, czy zmuszana do pewnych wyborów. Moja mama zawsze powtarzała, że sama kieruję swoją przyszłością, ona mi jedynie w tym może pomóc. Tak też robiłam - wszystkie zajęcia dodatkowe wybierałam sama i prosiłam mamę o zapisanie mnie na nie. Mama...

Rodzina z tradycjami, to dopiero rodzina - taka tradycyjna w schemat bita - ot rodzina.
Pradziadek prał dziadka, dziadek ojca, ociec mnie - mnie to już prali wszyscy - tradycja się umacniała i miała zapędy być szerszą, ale w pewnym momencie zacząłem się bronić i nie stało się zadość do końca.
Każdy prany, prał i powielał, przy tym samym tyrali tylko w innym okresie i byli kimś.
Ja zerwałem z tradycją nie zmajstrowałem sobie niczego do prania (pralkę mam kupną).
Konsekwencje - cóż były, a jakże… - tak właśnie zostałem nikim.
- Zawiodłem - dla rodziny to bez wątpienia ciężki zawód.

Rodzina z tradycjami, to dopiero rodzina - taka tradycyjna w schemat bita - ot rodzina.
Pradziadek prał dziadka, dziadek ojca, ociec mnie - mnie to już prali wszyscy - tradycja się umacniała i miała zapędy być szerszą, ale w pewnym momencie zacząłem się bronić i nie stało się zadość do końca.
Każdy prany, prał i powielał, przy tym samym tyrali tylko w innym okresie i byli...