Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarnula
Buggly
Krystyna
anin
renia511

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarnula
Buggly
Krystyna
anin
renia511

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Jestem typem słuchacza i bardzo dużo osób powierza mi swoje tajemnice, a wręcz opowiada mi o swoim życiu i prosi o poradę. Uwielbiam słuchać, ponieważ osoba,która opowiada czuje się wtedy wspaniale, ponieważ może uzewnętrznić nawet najskrytsze marzenia i u mnie zawsze znajdzie motywację. Wydaje mi się,że ludzie, którzy rozpoczynają opowiadać mi swoją historię przy mnie popadają w obłęd,ponieważ sami są zdziwieni,dlaczego powiedzieli mi te skrywane tajemnice.Tylko jak to w życiu bywa nic nie może być oczywiste,ponieważ zawodowo zajmuję się nauką dzieci matematyki i tam muszę otworzyć,aby w jak najdokładniejszy sposób przekazać wiedzę i cudowne aspekty związane z tą dziedziną nauki.

Jestem typem słuchacza i bardzo dużo osób powierza mi swoje tajemnice, a wręcz opowiada mi o swoim życiu i prosi o poradę. Uwielbiam słuchać, ponieważ osoba,która opowiada czuje się wtedy wspaniale, ponieważ może uzewnętrznić nawet najskrytsze marzenia i u mnie zawsze znajdzie motywację. Wydaje mi się,że ludzie, którzy rozpoczynają opowiadać mi swoją historię przy mnie...

Jestem typem dobrego słuchacza, ale pod warunkiem, że mam świetnego mówcę. Staram się unikać prawdziwych pesymistów z krwi i kości, którzy muszą negatywnie wypowiedzieć się na każdy temat i rzucają jadowite zaklęcia na sąsiadów, rodzinę i przechodniów. W większości przypadków spotykam jednak rozmówców godnych uwagi i sądzę, że to nie przypadek, że wyjątkowi ludzie pojawiają się na mojej drodze, tak jak i oni nie decydują się z byle powodu na krok, by powierzyć mi ułamek lub całą historię swojego życia. Dobrze mi z oczu patrzy i lubię obdarowywać ludzi szczerym uśmiechem i tak właśnie wabię swoich gawędziarzy. Duże pokłady empatii to moja wizytówka, którą widać z daleka właśnie dzięki pozytywnemu nastawieniu do życia i otwartości na nowych ludzi bez względu na wiek. Każdy ma coś interesującego do powiedzenia, a ja chłonę każde słowo jak gąbka. Słuchanie sprawia mi prawdziwą przyjemność i nie ukrywam, że należę do osób sentymentalnych, dlatego uwielbiam kiedy mogę przenieść się choć na chwilę do czasów młodości starszego pokolenia. Podzielam ich szczęście, uczę się na ich błędach i doceniam to co mam, kiedy słucham jak życie bardzo ich doświadczyło. W świecie musi być zachowana równowaga między gawędziarzami i słuchaczami, ale mam wrażenie, że ludzi chcących poświęcić swój czas komuś zupełnie obcemu jest coraz mniej. Czas to pieniądz, a życiorys każdego z nas jest bezcenny i potrafią docenić go jedynie takie dinozaury jak ja :)

Jestem typem dobrego słuchacza, ale pod warunkiem, że mam świetnego mówcę. Staram się unikać prawdziwych pesymistów z krwi i kości, którzy muszą negatywnie wypowiedzieć się na każdy temat i rzucają jadowite zaklęcia na sąsiadów, rodzinę i przechodniów. W większości przypadków spotykam jednak rozmówców godnych uwagi i sądzę, że to nie przypadek, że wyjątkowi ludzie pojawiają...

Zdecydowanie jestem typem słuchacza. Zawsze miałam problem z opowiadaniem dowcipów, historii czy nawet tak jak teraz, pisać tekst aby dla potencjalnego słuchacza oraz czytelnika było to ciekawe. Może moja umiejętność słuchania, wynika z tego, że uwielbiam czytać więc w pewien sposób "wysłuchuje" tego co mają do powiedzenia inni. Tak samo w realnym życiu, to moje przyjaciółki zawsze przychodzą do mnie aby się wyżalić, wyrzucić z siebie złe emocje, a więc myślę, że bez powodu nie wybierałyby mnie do roli słuchacza.

Zdecydowanie jestem typem słuchacza. Zawsze miałam problem z opowiadaniem dowcipów, historii czy nawet tak jak teraz, pisać tekst aby dla potencjalnego słuchacza oraz czytelnika było to ciekawe. Może moja umiejętność słuchania, wynika z tego, że uwielbiam czytać więc w pewien sposób "wysłuchuje" tego co mają do powiedzenia inni. Tak samo w realnym życiu, to moje...

Być może daleko mi do Bilbo Bagginsa albo do Gandalfa. Jednak w dziedzinie opowiadania bajek najmłodszym nie mam sobie równych! Jestem jak Babcia Gąska i potrafię moim chrześniakom na bieżąco układać bajki. Często też wkręcam maluchy w różne bajkowe historie tak, aby poczuły, że świat baśni i rzeczywistość mogą się ze sobą pięknie zaplatać. Słyszeliście historię o płaczących Aniołach w niebie i o deszczu? Może kiedyś Wam też ją opowiem ;)
A wśród dorosłych uchodzę raczej jako postać drugoplanowa, która przysłuchuje się i przygląda wydarzeniom w życiu. Czasem jestem tym silnym ramieniem, na którym można się wypłakać. A czasem tą przypadkową panią z nadmiarową chusteczką w torebce do otarcia komuś łez. Chyba ta drugoplanowość (przejawiająca się również w moim wyglądzie i sposobie bycia) sprawia, że ludzie chętnie się przede mną otwierają. Snują swoje historie, a ja grzecznie kiwam głową i daję im przestrzeń na monolog, który być może jest dla nich czymś w rodzaju katharsis. I wcale mi to nie przeszkadza w codziennym życiu, ponieważ na scenę i pierwszy plan wkraczam tylko w towarzystwie dzieciaków.

Być może daleko mi do Bilbo Bagginsa albo do Gandalfa. Jednak w dziedzinie opowiadania bajek najmłodszym nie mam sobie równych! Jestem jak Babcia Gąska i potrafię moim chrześniakom na bieżąco układać bajki. Często też wkręcam maluchy w różne bajkowe historie tak, aby poczuły, że świat baśni i rzeczywistość mogą się ze sobą pięknie zaplatać. Słyszeliście historię o...

Zdecydowanie jestem typem „wolnego” słuchacza. Sama nie lubię mówić, za to słuchać lubię bardzo. Wynika to chyba z mojej nieśmiałości. Już od dziecka bałam się występów, bycia w centrum uwagi. Owszem chciałam być bardziej wygadana, ale strach powodował, że trzymałam się z boku. W dorosłym życiu nic się nie zmieniło. Nie wiem czy jestem dobrym słuchaczem, o to trzeba by było spytać osoby, które są moim przeciwieństwem i dużo mówią, gdy ja słucham. Nie wiem czy oprócz słuchacza jestem tez dobrym doradcą, bo o to również trzeba by zapytać innych. Z całą pewnością jednak można mi się wygadać, gdy nie chce się gadać do lustra albo do pustki tylko do kogoś. No cóż za osobą małomówną i słuchaczem stoi przysłowie „Mowa jest srebrem, a milczenie złotem”. Hmm czy to się sprawdza? pałacu ze złotymi klamkami się nie dorobiłam, ale przyjaciół na pewno tak.

Zdecydowanie jestem typem „wolnego” słuchacza. Sama nie lubię mówić, za to słuchać lubię bardzo. Wynika to chyba z mojej nieśmiałości. Już od dziecka bałam się występów, bycia w centrum uwagi. Owszem chciałam być bardziej wygadana, ale strach powodował, że trzymałam się z boku. W dorosłym życiu nic się nie zmieniło. Nie wiem czy jestem dobrym słuchaczem, o to trzeba by było...

Chyba nie jestem ani wspaniałym słuchaczem, ani wybitnym gawędziarzem. Jestem nieśmiała i małomówna, chociaż teraz to się trochę zmieniło, bo dzięki zawodowi, który wykonuję stałam się bardziej otwarta i odważniejsza w nawiązywaniu kontaktów. Jednak nie lubię dużo mówić i gawędziarzem nigdy nie zostanę. Trochę lepiej ze słuchaniem. Ponieważ nie lubię mówić, gdy ktoś ze mną rozmawia, nie wtrącam się w słowo, nie przerywam, tylko słucham i czasem zadaje pytania. Podczas rozmowy z kimś staram się nie rozpraszać, nie zerkam co chwilę na telefon, nie pisze smsów tylko skupiam się na rozmówcy. Jednak nie jestem na tyle dobrym słuchaczem by otwierały się przede mną obce osoby (no może oprócz kilku starszych pań, które opowiadają każdemu całe swoje życie, kto tylko się do nich uśmiechnie i powie "dzień dobry").

Chyba nie jestem ani wspaniałym słuchaczem, ani wybitnym gawędziarzem. Jestem nieśmiała i małomówna, chociaż teraz to się trochę zmieniło, bo dzięki zawodowi, który wykonuję stałam się bardziej otwarta i odważniejsza w nawiązywaniu kontaktów. Jednak nie lubię dużo mówić i gawędziarzem nigdy nie zostanę. Trochę lepiej ze słuchaniem. Ponieważ nie lubię mówić, gdy ktoś ze mną...

Jedno i drugie. Moi bliscy uważają, że idealnie opowiadam historię potrafię w prostej opowiastce wzruszyć, rozśmieszyć, przestraszyć ale też dać radę i wskazać drogę. Przy bliskich buzia mi się nie zamyka. Ale to nie wszystko, potrafię wyczuwać nastroje innych i milczeć, gdy potrzebują się wygadać.
Przy dalszych znajomych lub obcych wolę słuchać i często słyszałam, że wychodzi mi to dobrze. Wiem jak zachować się, by rozmówca wiedział, że jestem zainteresowana jego opowieścią...

Jedno i drugie. Moi bliscy uważają, że idealnie opowiadam historię potrafię w prostej opowiastce wzruszyć, rozśmieszyć, przestraszyć ale też dać radę i wskazać drogę. Przy bliskich buzia mi się nie zamyka. Ale to nie wszystko, potrafię wyczuwać nastroje innych i milczeć, gdy potrzebują się wygadać.
Przy dalszych znajomych lub obcych wolę słuchać i często słyszałam, że...

Zdecydowanie jestem i jednym, i drugim. Wszystko zależy od sytuacji i tego z jakimi ludźmi obcuję.
W towarzystwie przyjaciół mogę śmiało powiedzieć, że jestem gadułą, duszą towarzystwa i najlepszym gawędziarzem. A kiedy widze usmiecj na twarzy moich najbliższych to jeszcze bardziej popuszczam wodzę mojej mowy i staram sie ich jeszcze bardziej rozbawić.
Natomiast w towarzystwie obcych osób, moje zachowanie całkowicie się zmienia. Zamieniam się w grzecznego słuchacza, który bacznie obserwuje swoich rozmówców. Analizuję każde wypowiedziane słowa i jedynie czasami wtrącam jakiś bezpieczny i w sumie nic nie znaczący komentarz.

Zdecydowanie jestem i jednym, i drugim. Wszystko zależy od sytuacji i tego z jakimi ludźmi obcuję.
W towarzystwie przyjaciół mogę śmiało powiedzieć, że jestem gadułą, duszą towarzystwa i najlepszym gawędziarzem. A kiedy widze usmiecj na twarzy moich najbliższych to jeszcze bardziej popuszczam wodzę mojej mowy i staram sie ich jeszcze bardziej rozbawić.
Natomiast w...