Dziękuję ślicznie i gratuluję pozostałym zwyciężczycziom:)

Dziękuję ślicznie i gratuluję pozostałym zwyciężczycziom:)

Dzięki za nagrodę, gratuluję pozostałym.

Dzięki za nagrodę, gratuluję pozostałym.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Olga
Kingaizabela
Iza Pałasz
whiteunicorn
Agunia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Olga
Kingaizabela
Iza Pałasz
whiteunicorn
Agunia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Dziewczyna szła szybko marudząc gniewnie pod nosem - Mela, srela i pierdela! Czy oni myślą, że jestem malutką dziewczynką, ktorą można postawić do kąta?- kopnęła energicznie kamień, który napotkała na swojej drodze i nagle go zobaczyła! Tak, to musi być ON. Nikt inny nie chodził w taki upał w czarnym płaszczu. Widziała tego mężczyzne wcześniej przelotem, nie zapamiętała jego twarzy, ale charakterystyczny płaszcz owszem. Wreszcie! Będzie się mogła wykazać w Stowarzyszeniu. Uważają ją za głupią smarkulę, już ona im pokaże co potrafi. Kiedy odkryje prawdziwą tożsamość Don Pedra, bo tak nazwali tego nieznajomego, wszyscy rzucą jej się do stóp. Tak, ona uratuje Stowarzyszenie od zagłady...Idąc zatopiona w swoich myślach, nie zauważyła, że obiekt jej zainteresowania zniknął, jakby zapadł się pod ziemie. Dziewczyna rozejrzała się zdezorientowana - O co chodzi, przecież jeszcze przed chwilą szedł przede mną. Nagle wszystko zaczęła spowijać czarna mgła a Meli przemknęła przez głowę tylko jedna myśl: Uciekaj! Zaczęła biec, coraz szybciej i szybciej, niestety czarna mgła zbliżała się nieuchronnie. Jedyną nadzieją wydawał jej się dom, który zobaczyła z daleka. - Byle się tam dostać, może ktoś otworzy mi drzwi. Dyszała cieżko ze zmęczenia i kiedy wydawało jej się, że już chwyta klamkę potknęła się i upadła. - Otwórzcie! Błagam! Wpuście mnie do środka! - Drzwi otwarły się powoli a Mela kątem oka zobaczyła czarny płaszcz...

Dziewczyna szła szybko marudząc gniewnie pod nosem - Mela, srela i pierdela! Czy oni myślą, że jestem malutką dziewczynką, ktorą można postawić do kąta?- kopnęła energicznie kamień, który napotkała na swojej drodze i nagle go zobaczyła! Tak, to musi być ON. Nikt inny nie chodził w taki upał w czarnym płaszczu. Widziała tego mężczyzne wcześniej przelotem, nie zapamiętała...

Albertyna Maj była żywiołową i przebojową czternastolatką. Rodzina żartobliwie mówiła, że zaskakiwała już od swoich narodzin. Początkowo wszyscy sądzili, że będzie Albertem, więc gdy przyszła na świat nadano jej imię Albertyna.
Dziewczyna lubiła zagadki, była sprytna i spostrzegawcza. To dzięki tym umiejętnością odkryła spisek.
Co tydzień dziewczynka, odwiedzała swoją sąsiadkę w domu opieki. To tam poznała zgorzkniałego Feliksa W. Podczas jednych z odwiedzin nasza bohaterka zauważyła, że staruszek podejrzanie się zachowuje. Pewnego dnia postanowiła go śledzić. Była w szoku, kiedy odkryła, że on i paru innych staruszków potajemnie wymyka się do piwnicy i ubiera w żółte skafandry, niczym z Breking Bad. Dziewczynka odkryła, że mają tam tajne laboratorium. Kiedy po godzinie ukrywania się, staruszkowie opuścili pomieszczenie, Albertynka zawinęła w chusteczkę, znaleziony kawałek ciasta i zawiadomiła policję.
Jak wykazało potem śledztwo banda Feliksa, chciała produkować zatrute wyroby cukiernicze, które miały zmienić znienawidzonych polityków w potulnych staruszków...

Albertyna Maj była żywiołową i przebojową czternastolatką. Rodzina żartobliwie mówiła, że zaskakiwała już od swoich narodzin. Początkowo wszyscy sądzili, że będzie Albertem, więc gdy przyszła na świat nadano jej imię Albertyna.
Dziewczyna lubiła zagadki, była sprytna i spostrzegawcza. To dzięki tym umiejętnością odkryła spisek.
Co tydzień dziewczynka, odwiedzała swoją...

Przeraża mnie kontrast między tym co możecie o mnie pomyśleć na pierwszy rzut oka, a tym jaka jestem naprawdę. Kiedy ktoś, kto jeszcze mnie nie poznał, wpada do mojego pokoju, to od razu ma mnie za kujona/nerda z zamiłowaniem do origami za to bez zamiłowania do odkładania wszystkiego na swoje miejsce. Nie ma się co dziwić, bo tak to wygląda, ale to nijak ma się doprawdy. NIECIERPIĘ ORIGAMI! Mój terapeuta uważa, że te składanie tych papierkowych gówienek dobrze wspomaga kontrolę gniewu i trenuje cierpliwość, dlatego mam tego od zatrzęsienia. Kolorowe, precyzyjnie poskładane wyglądają całkiem spoko.
Mam zawsze lekki bajzel, bo inaczej nie potrafię niczego znaleźć, ale jak ktoś mi coś poprzestawia to nie tylko się zorientuję. Sprawię, że pożałuje tego tak gorzko, iż nigdy nie powtórzy tego błędu.
Propos błędów, to ktoś mi zakosił cały komplet długopisów i czas by do mnie wróciły. Wiem którego dnia zniknęły kto wtedy wpadał z wizytą, więc skróciłam liczbę podejrzanych do dwóch. Oboje spisują ode mnie zadania z matmy, dlatego powstawiam w nie celowe błędy i powiem, że wszystkie poprawię jak tylko moje długopisy do mnie wrócą. Matma za dwie godziny, więc plan wcielam w życie za godzinkę. Ktoś będzie zdenerwowany, a ktoś przepocony strachem. Lubię tą władzę!
Klaudia znów gdzieś na mieście zostawiła dla mnie ulubione cukierki. Ciekawe kogo tym razem według niej koniecznie muszę poznać.
Umówiłyśmy się w maku, a ona flirtowała z którymś z pracowników empiku tuż obok. Jak tylko znajdę się na tamtej ulicy, to żołądek mnie poprowadzi.
To będzie dzień na luzie (pobawię się symbolikom) z parkurem w kapturze...

Przeraża mnie kontrast między tym co możecie o mnie pomyśleć na pierwszy rzut oka, a tym jaka jestem naprawdę. Kiedy ktoś, kto jeszcze mnie nie poznał, wpada do mojego pokoju, to od razu ma mnie za kujona/nerda z zamiłowaniem do origami za to bez zamiłowania do odkładania wszystkiego na swoje miejsce. Nie ma się co dziwić, bo tak to wygląda, ale to nijak ma się doprawdy....

Już na pierwszy rzut oka widać że Anka nie jest spokojną nastolatką. Mocny makijaż, ekstrawagancki ubiór, włosy koloru różowego to jej znaki rozpoznawcze. Wygląda zdecydowanie dojrzalej jak na swoje 16 lat. Anka lubi wyzwania i zagadki. Ostatnio udało się jej nawet rozwikłać tajemnicę uszkodzonych rowerów. Zagadkowo, czyli miejscowość Anki jest małą, spokojną wioską przez którą niestety przebiega ruchliwa droga wojewódzka. Mieszkańcy dbając o swoje bezpieczeństwo nie jeździli rowerami ani nie chodzili drogą, bo było to zbyt niebezpieczne, a chodzili poboczem, ponieważ nie było chodnika. Z czasem zrobiła się w tamtym miejscu dość wygodna ścieżka. Nagle zaczęło się dziać coś dziwnego. Wszyscy, którzy przejeżdżali tą ścieżką znajdowali później swoje rowery z uszkodzonymi dętkami. To w koło był wbity gwóźdź, to pineska. Anka wzięła się za tą sprawę ponieważ jej ulubiony rower został ofiarą aż trzy razy. Anka zaczęła notować komu został uszkodzony rower. Po 2 tygodniach obserwacji okazało się, że z każdego domu chociaż jedna osoba została pokrzywdzona, oprócz rodziny Iksów. To zastanowiło młodą panią detektyw. Może oni nie jeździli rowerami? Anka przeprowadziła krótką obserwacje i wszyscy w tej rodzinie mieli rowery i nimi jeździli. Postanowiła zabrać się do sprawy z innej strony. Zrobiła wywiad odnośnie rodziny i to czego się dowiedziała dało jej dużo do myślenia. Pan Iks był młodym, ambitnym urzędnikiem. Kandydował na burmistrza, a głównym postulatem w jego kampanii tyła budowa chodnika i ścieżki rowerowej. Anka miała mało czasu, bo wybory były dosłownie za kilka dni. Wieczorem przyczaiła się pod domem Iksów i czekała, czekała, czekała... W końcu, po północy z domu wyszedł pan Iks ubrany w ciemną bluzę. Anka poszła za nim. Iks zakradł się na podwórka jednego z mieszkańców Zagadkowa w wbił w koło roweru gwóźdź. Anka wszystko nagrała. Zadzwoniła po policję i nadal śledziła Iksa. Po 15 minutach przyjechał patrol i złapał Iksa na gorącym uczynku, a Anka stała się lokalnym bohaterem.

Już na pierwszy rzut oka widać że Anka nie jest spokojną nastolatką. Mocny makijaż, ekstrawagancki ubiór, włosy koloru różowego to jej znaki rozpoznawcze. Wygląda zdecydowanie dojrzalej jak na swoje 16 lat. Anka lubi wyzwania i zagadki. Ostatnio udało się jej nawet rozwikłać tajemnicę uszkodzonych rowerów. Zagadkowo, czyli miejscowość Anki jest małą, spokojną wioską przez...

Oni myślą, że nadaję się jedynie do tuszowania rzęs i wdychania do aktorów . -myślała poirytowana Roise wskakując do kolejnej kałuży.- Ile razy można powtarzać moim rodzicom, że nie jestem taka, jak inne dziewczęta. Ughhhh. Mam tego dość!- wykrzyczała i łupnęła podeszwą buta w taflę wody. Rozchlapując krople, zauważyła małe zawiniątko leżące w trawie. Nie znosiła śmieci i szybko podniosła papierek. Jednak nie był on zwyczajny pisało na nim: "Mam alzheimera. Jeżeli mnie znajdziesz proszę zadzwoń pod numer: 123-321-213". Dziewczynka zaczęła się rozglądać i szukać właściciela kartki. Jednak w pobliżu nie było ani żywej duszy. Wyjęła telefon i wykręciła numer. Wyłączony. Sprawa jest pewnie nie aktualna-pomyślała. Jednak część jej duszy wiedziała, że musi to sprawdzić. Przez następne godziny chodziła po okolicy i wypytywała ludzi, czy nie spotkali kogoś nieznajomego. Nikt nic nie widział, a numer nadal był wyłączony. W końcu postanowiła udać się na Policję, aby oni kontynuowali śledztwo. Wcześniej jednak pobiegła powiadomić rodziców. Gdy wchodziła do domu kątem oka zobaczyła starszą Panią karmiącą ptaki. Wyglądała znajomo. Rosie podskoczyła, bo właśnie zadzwonił jej telefon. To był ten numer! -Cześć Rosie! Tu Anton, skąd masz mój nowy numer? - Anton, chyba znalazłam twoją babcię. Przyjeżdżaj szybko, bo nie wiem na jak długo będę umiała ją tutaj zatrzymać. - powiedziała Rose i pobiegła do starszej Pani , aby pomóc jej karmić gołębie.

Oni myślą, że nadaję się jedynie do tuszowania rzęs i wdychania do aktorów . -myślała poirytowana Roise wskakując do kolejnej kałuży.- Ile razy można powtarzać moim rodzicom, że nie jestem taka, jak inne dziewczęta. Ughhhh. Mam tego dość!- wykrzyczała i łupnęła podeszwą buta w taflę wody. Rozchlapując krople, zauważyła małe zawiniątko leżące w trawie. Nie znosiła śmieci i...

Ona. Czarne włosy falujące na wietrze. Lodowo-niebieskie oczy. On. Brązowo-czarna sierść. Piękne bursztynowe oczy. Skórzana obroża. Wywalony język. Poznajcie Cecylli i Scoota. Dziewczyna ma czternaście lat. Scoot jest owczarkiem niemieckim. Zgrany duet detektywistyczny. Oboje szli ulicami pięknego Londynu. Kapryśna pogoda nie przeszkadzała tej dwójce. W pewnej sekundzie Scoot wyrwał się do biegu.
- Wracaj w tej chwili! Jeżeli to kolejna twoja „dziewczyna” to przysięgam, że nie dostaniesz smakołyku!
Mimo tego zaczęła biec w kierunku psa.
- O ble, o fu. Prawdziwa krew. Krew. Biedna kobieta.- przed nią leżał trup. Wyciągnęła notes i długopis. Skrupulatnie sporządzała notatkę.
-Poszkodowana jest nieżywa. To pewne. Prawdopodobnie zginęła na wskutek rozcięcia. W sumie... chwila, chwila. Co robi tu ten tatuaż? Scoot podaj mi rękawiczki.
Delikatnie obróciła rękę zmarłej. Tatuaż w kształcie księżyca. Idealne cięcie.
- Na pewno nie zrobiła tego sama. Ktoś musiał ją zabić z zimną krwią. Dzwonimy na policję i pogotowie.
Tymczasem Cecylli nie byłaby sobą, gdyby nie przeszukała torebki. Dowód na Robbie File. Szminka. Karta. Portfel. Wycięty księżyc z kartonu. I... nie to nie może być to! Rubin. Rubin, o który zabijała się mafia, spoczywał w jej zwykłych dłoniach.
- Woof, woof.- uciekaj, zdawał się mówić Scoot. Uciekaj Cecylli.

Ona. Czarne włosy falujące na wietrze. Lodowo-niebieskie oczy. On. Brązowo-czarna sierść. Piękne bursztynowe oczy. Skórzana obroża. Wywalony język. Poznajcie Cecylli i Scoota. Dziewczyna ma czternaście lat. Scoot jest owczarkiem niemieckim. Zgrany duet detektywistyczny. Oboje szli ulicami pięknego Londynu. Kapryśna pogoda nie przeszkadzała tej dwójce. W pewnej sekundzie...