Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

sloneczko89
Gosiaczek
Iwona Matelska
Smorfia
monadia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

sloneczko89
Gosiaczek
Iwona Matelska
Smorfia
monadia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Ona, urocza i beztroska dziewczyna z Krakowa. On, spokojny i pełen pokory mieszkaniec okolicznej wsi. Na pozór niewiele ich łączyło, a mimo to los skrzyżował ich ścieżki. Wojtek poznał Anię, gdy ta spędzała wakacje u babki. Na początku nie zwracała na niego uwagi, z czasem jednak urzekła ją cierpliwość i dobre serce młodzieńca. Wojtek wodził oczami za długowłosą pięknością, ale z uwagi na wrodzoną nieśmiałość trzymał się na uboczu. To Ania zrobiła pierwszy krok i zapytała z przekąsem:
- To kiedy w końcu zaprosisz mnie na kawę?
Nie musiała długo czekać na zaproszenie, a na jednej randce się nie skończyło.
Zauroczony młodzieniec mógł słuchać urzeczony swojej sympatii godzinami. A i ona sama nie potrafiła obejść się bez jego obecności i obezwładniającego uśmiechu. Na wspólnych spacerach i rozmowach, a w zasadzie na uroczych monologach Anny, mijały im długie dnie, tygodnie i miesiące.
Pewnego dnia młoda kobieta oznajmiła, że musi wyjechać na kilka miesięcy do rodzinnego miasta. Przyrzekła, że powróci i osiądzie na stałe w magicznej wiosce, ukrytej pośród małopolskich, spowitych mgłą pagórków, nim nastanie wiosna.
Ukochana przepadła jak kamień w wodę. Ludzie powiadają, że wyszła za mąż za bogatego Amerykanina, ale poczciwy Wojtek nie chce nawet tego słuchać. Skoro obiecała, że wróci, to on będzie czekał! Mijają kolejne wiosny i zimy, a mężczyzna wciąż wygląda swojej połówki. Dlaczego? Bo tak trzeba! Bo tak powinien kochać mężczyzn! Bo tak wygląda MIŁOŚĆ NA DZIESIĄTEJ WSI...

Ona, urocza i beztroska dziewczyna z Krakowa. On, spokojny i pełen pokory mieszkaniec okolicznej wsi. Na pozór niewiele ich łączyło, a mimo to los skrzyżował ich ścieżki. Wojtek poznał Anię, gdy ta spędzała wakacje u babki. Na początku nie zwracała na niego uwagi, z czasem jednak urzekła ją cierpliwość i dobre serce młodzieńca. Wojtek wodził oczami za długowłosą pięknością,...

Siedziały w trójkę na werandzie domku Zosi na wsi. Zosia trąciła Anię łokciem. Gdy ta podniosła wzrok znad robótki, Zosia spojrzała na nią znacząco i wskazała gestem zamyśloną Hanię.
- Zakochała się - szepnęła Zosia.
- Gdzie tam - odparła Ania i wróciła do swej robótki. Po chwili spojrzała jednak w stronę Hani. Ta siedziała zamyślona, co chwila przymykała oczy, wzdychała, rozchylała i zamykała usta, patrząc niewidzącym wzrokiem w dal. Robótka osunęła jej się na kolana.
- Haniu, co Ci jest? - spytała Ania.
- Och, nie, nic - szepnęła ta spłoszona, po czym jej twarz oblała się rumieńcem. Wróciła do swej robótki, lecz nie mogła się na niej skupić.
- Hubert. Mój sąsiad - szepnęła Zosia.
- Nie sądzę - odrzekła Ania. - Przyjechałyśmy do ciebie na kilka dni, a ty myślisz, że oni już są razem? Hania nie znajdzie szczęścia w szóstej wiosce za lasem.
- Dziesiątej - poprawiła ją Zosia.
- Ona będzie szukała miłości w Paryżu lub Rzymie. W dużych miastach.
- Phi! - ofuknęła ją Zosia.
Wtem Hubert wyszedł ze swojego domu, by popracować w ogrodzie. Skinął uprzejmie Zosi i Ani, ale to na Hani jego wzrok zatrzymał się dłużej.
- Pomożesz mi przy kwiatach? - spytał Hubert.
- Och, czemu nie? - rzekła rozpromieniona Hania i już za chwilę była w jego ogrodzie.
- Sama widzisz - rzekła Zosia.
- No widzę. Ale Hania zawsze wolała wielkie miasta.
- A co to za różnica? Najważniejsze, że znalazła szczęście. Po co miałaby szukać w Pradze czy Wiedniu? Skoro można znaleźć MIŁOŚĆ nawet NA DZIESIĄTEJ WSI.

Siedziały w trójkę na werandzie domku Zosi na wsi. Zosia trąciła Anię łokciem. Gdy ta podniosła wzrok znad robótki, Zosia spojrzała na nią znacząco i wskazała gestem zamyśloną Hanię.
- Zakochała się - szepnęła Zosia.
- Gdzie tam - odparła Ania i wróciła do swej robótki. Po chwili spojrzała jednak w stronę Hani. Ta siedziała zamyślona, co chwila przymykała oczy, wzdychała,...

Janek Cichy serce dla Sary otworzył, przepełniony ciepłymi emocjami rękę na jej ramieniu położył. - Będziemy razem do końca świata, tak w śnie powiedział mi Tata. Jako proroctwo to potraktowałem, tak bardzo oświadczyć Ci się chciałem. Jesteś moją drugą połówką jabłka, z tej samej gałęzi pochodzimy, a dzisiaj się zaręczymy. Saro, kochanie, czy wyjdziesz za mnie i dorodne jabłko, z którego drzewo wyrośnie, skompletujemy, czy na zawsze w mocy miłości połączyć się chcemy. - O tak kochany, nie ma rzeczy i osoby, która tak prawdziwą miłość by zniszczyła, nawet gdybyś nie posiadał nic to i tak nasza miłość by zwyciężyła. Wyjdę za Ciebie, Tyś Mój, a ja Twoja na wieki, łza wzruszenia płynie mi spod powieki. Nie ma słów, które to, co czuję, by przekazały, stanowisz dla mnie świat cały. Twoimi oczami na świat spoglądam, ufam Ci najbardziej na świecie, będę do końca życia Cię wspierała zimą, latem, jesienią i w lecie. Miłość absolutna to coś, co w naszym sercu się pojawiło, gdy jedno drugiego zobaczyło. Moja kobieca intuicja mówi mi: TAK, to ten, na którego wieki czekałam, jego kochałam, za nim płakałam. Jesteś moją pierwszą i jedyną miłością, spotkało nas coś nieziemskiego, dzięki Tobie doświadczam nieba niebieskiego. Ono się dzisiaj rozpogodziło, serce Twojej matki zazdrość odrzuciło. Ona wie, że nasza miłość to coś, co raz w życiu się przydarza, tak Janku, pójdę z Tobą do ołtarza. Będę się modliła, aby żadna istota szczęścia naszego nie zakłóciła. - MIŁOŚĆ NA DZIESIĄTEJ WSI, sąsiedzi gadali, jednak oni za takim uczuciem tęsknili, młodą parę wspierali. - Jednak młoda para spojrzeniami innych się nie przejmowała i namiętnie się całowała. Ich ciała rozpalone były, wszelkie myśli, gdzieś się rozmyły. Moment zjednoczenia był cudem, namiętność jak w kominku buchała, miłością oblała się izba cała. To magia, która szczęśliwe zakończenia przynosi, zaraz nasza rodzina zaręczyny ogłosi.

Janek Cichy serce dla Sary otworzył, przepełniony ciepłymi emocjami rękę na jej ramieniu położył. - Będziemy razem do końca świata, tak w śnie powiedział mi Tata. Jako proroctwo to potraktowałem, tak bardzo oświadczyć Ci się chciałem. Jesteś moją drugą połówką jabłka, z tej samej gałęzi pochodzimy, a dzisiaj się zaręczymy. Saro, kochanie, czy wyjdziesz za mnie i dorodne...

Zofia siedziała przed domem w swoim fotelu bujanym - słońce chyliło się ku zachodowi, był upalny, piękny czerwcowy dzień. Wnuki biegały po podwórku bawiąc się z psem, kury dziobały trawę, a Zofia czuła ból w sercu, który nie opuszczał jej od... ile to już dni? Czterdzieści pięć? Tak, od czterdziestu pięciu dni. Ból był palący jak skóra, która była okryta czarną odzieżą. Stasiu. Mój kochany Stasiu. Pięćdziesiąt trzy lata miłości, pokonali razem wszystko, biedę, stratę dziecka, przymusową wyprowadzkę, chorobę Zosi, ale rak Stasia był silniejszy. Zosia nie chciała się skupiać na złych chwilach, wracała do lat wstecz, gdy byli okrzyknięci MIŁOŚCią NA DZIESIĄTEJ WSI, najlepiej dobraną parą, przyjaciółmi mieszkającymi w miejscowości Dziesiąta Wieś.
Zosia wiedziała, że nic nie trwa wiecznie, jest to kolej rzeczy i tak mało kto dobija wieku dziewięćdziesięciu dwóch lat. Tylko dlaczego ta choroba zaatakowała ich tak nagle? Nie jego, a ich. Cierpieli razem, przeżywali razem, chodzili razem po lekarzach i płakali z bezradności też razem. Zofia chciała, żeby razem odeszli. Jakie to szalone, ale człowiek obdarzony miłością jest szaleńcem. Dopiero później myśli się o dzieciach, wnukach i codziennym życiu. Stasiu był najważniejszą osobą w jej życiu, nadal jest, czuje to nawet teraz siedząc prze domem, jednak nic nie zastąpi ciepła jego dłoni na jej dłoni podczas zasypiania.

Zofia siedziała przed domem w swoim fotelu bujanym - słońce chyliło się ku zachodowi, był upalny, piękny czerwcowy dzień. Wnuki biegały po podwórku bawiąc się z psem, kury dziobały trawę, a Zofia czuła ból w sercu, który nie opuszczał jej od... ile to już dni? Czterdzieści pięć? Tak, od czterdziestu pięciu dni. Ból był palący jak skóra, która była okryta czarną odzieżą....

Miłość dwojga młodych ludzi, zakochanych w sobie bezgranicznie. Młodzi świata poza sobą nie widzą. Ich serca biją w jednym rytmie. Na pozór nic nie może ich rozłączyć. Lecz los lubi płatać figle. Wojna która nagle nadeszła postanowiła napisać inną historię. Przewrotnie rzuciła chłopca na front, a dziewczynę zostawiła samą. Ona myśląc, że ukochany odszedł, dla dobra rodziny związała się z kimś innym. On jednak wrócił. Dziś siedzi nad jego grobem i płacze za swoim ukochany. Jedyne co to świeże kwiaty i znicza może mu dziś zaoferować.

Miłość dwojga młodych ludzi, zakochanych w sobie bezgranicznie. Młodzi świata poza sobą nie widzą. Ich serca biją w jednym rytmie. Na pozór nic nie może ich rozłączyć. Lecz los lubi płatać figle. Wojna która nagle nadeszła postanowiła napisać inną historię. Przewrotnie rzuciła chłopca na front, a dziewczynę zostawiła samą. Ona myśląc, że ukochany odszedł, dla dobra rodziny...

Wszyscy mówili mu, żeby bawił się dobrze i nie myślał o konsekwencjach. Co z tego, skoro teraz nie myśli o niczym innym jak o bólu, który niszczy go od środka? Czuje jak krew uderza o ścianki jego żył, które stają się coraz cieńsze aż w jednej sekundzie wszystko w nim pęknie. Według jego kumpla, którego nigdy nie nazwał przyjacielem i pewnie nigdy tego nie zrobi, była to „przygoda na łonie natury”. „Miłość na dziesiątej wsi”, tak nazwała to jego siostra. Ależ pięknie, myślał. Szkoda, że skończyło się tak brzydko. Ale przecież nikt nie wie, jak to się skończyło. Nikomu o tym nie powiedział. Te wszystkie komentarze to tylko domysły. Jednak ci wszyscy kretyni, bo tak teraz o nich myśli, całkiem trafnie domyślili się, że wydarzyło się tam coś wielkiego. Jednak on teraz leży w uniwersalnej pozycji dla załamanych życiem, a ona... być może wygląda podobnie, kilka metrów pod ziemią. Teraz nawet nie wie, kogo za to nienawidzić. Siebie, ją czy może tę przeklętą wieś? Dla niej świat już się skończył, ale on wie, że z każdym dniem będzie kochał ją mniej, co boli go najbardziej.

Wszyscy mówili mu, żeby bawił się dobrze i nie myślał o konsekwencjach. Co z tego, skoro teraz nie myśli o niczym innym jak o bólu, który niszczy go od środka? Czuje jak krew uderza o ścianki jego żył, które stają się coraz cieńsze aż w jednej sekundzie wszystko w nim pęknie. Według jego kumpla, którego nigdy nie nazwał przyjacielem i pewnie nigdy tego nie zrobi, była to...

- Kto wymyślił ten tytuł? Jak niby to brzmi? Witam państwa w naszym nowym programie "Miłość na dziesiątej wsi"? - pytał zbulwersowany operatora.
- Stary, wiesz, że góra pozazdrościła tamtym "Chłopaków do wzięcia" i też chcą mieć u siebie coś takiego. Robota to robota.
Marek- młody wilk popularnej telewizji, z rezerwą podszedł do tworzenia reportażu. Gdy w końcu dotarli do ostatniego domu z trudem maskował swoje znużenie. Kobieta w średnim wieku opowiadała o swojej samotności i potrzebie znalezienia partnera. Wtem do pokoju weszła ONA. Marek nigdy nie doświadczył takiego onieśmielenia. Ich spojrzenia skrzyżowały się na moment, a on już wiedział, że przepadł. Zanim zdążył cokolwiek powiedzieć dziewczyna wyszła. "Czy to możliwe? Przecież nic o niej nie wiem... Muszę z nią porozmawiać!" Delikatnie wypytywał o dziewczynę bohaterkę reportażu, lecz ta go zbyła. Po skończonej rozmowie nadal oszołomiony wyszedł przed dom. Nie mógł uwierzyć własnym oczom, gdy znów ją zobaczył. W promieniach zachodzącego słonca wyglądała jak anioł. Marek na nogach jak z waty ruszył w jej kierunku. Nagle jak spod ziemi wyrósł obok niej inny mężczyzna i obejmując ją, pocałował. Marek stanął jak wryty i chciał zawrócić, lecz został zauważony.
- To pan jest tym gościem z telewizji? - zaczął mężczyzna. - Mogę w czymś pomóc?
Dziewczyna podniosła wzrok i odgarnęła dłonią włosy z twarzy. Na jej palcu zabłyszczała obrączka.
- Piękny macie państwo dom... - powiedział Marek i usłyszał jak jego serce pęka na pół.

- Kto wymyślił ten tytuł? Jak niby to brzmi? Witam państwa w naszym nowym programie "Miłość na dziesiątej wsi"? - pytał zbulwersowany operatora.
- Stary, wiesz, że góra pozazdrościła tamtym "Chłopaków do wzięcia" i też chcą mieć u siebie coś takiego. Robota to robota.
Marek- młody wilk popularnej telewizji, z rezerwą podszedł do tworzenia reportażu. Gdy w końcu dotarli do...

Wszyscy byli zdziwieni, kiedy Beata oznajmiła, że opuszcza Poznań, by wyprowadzić się do jakiejś wioski. Zapadłej dziury. Ale Beata miała już dość miejskiego gwaru, smogu i hektycznego życia. Chciała odpocząć od tego wszystkiego. Własnie przyszedł czas na zmiany. Czasami zmiany bywają bolesne. Rodzina nie popierała tego pomysłu a przyjaciółki, próbowały wybić jej ten niemądry pomysł z głowy. Ale Beta była uparta. Tak oto nowa Beata znalazła swoje przytulne gniazdko wśród zieleni, śpiewu ptaków. Na Dziesiątej wsi. Bo tak własnie mieszkańcy nazywali swoja wioskę. Nie wiedziała też, że jej życie odmieni się nie tylko za sprawą przeprowadzki, ale także za sprawą przystojnego sąsiada. To właśnie Paweł sprawił, że jej poukładany świat przewróci się do góry nogami. Beata, która zaklinała się,że nie chce związku i faceci byli dla niej samcami, którzy myśleli tylko o jednym. Sąsiad pokazał jej, że faceci to nie wyrachowani macho ale czuli kochający mężczyźni, którzy chcą mieć szczęśliwą rodzinę. On pragnął tego szczególnie, gdyż jego serce było szczególnie potrzebujące miłości. Jego kruche, chore serce.I to właśnie Beta miała zaopiekować się tym sercem i pokochać go, I tak rozpoczęła się Miłość na Dziesiątej Wsi i wędrówka Beaty poprzez serce Pawła.

Wszyscy byli zdziwieni, kiedy Beata oznajmiła, że opuszcza Poznań, by wyprowadzić się do jakiejś wioski. Zapadłej dziury. Ale Beata miała już dość miejskiego gwaru, smogu i hektycznego życia. Chciała odpocząć od tego wszystkiego. Własnie przyszedł czas na zmiany. Czasami zmiany bywają bolesne. Rodzina nie popierała tego pomysłu a przyjaciółki, próbowały wybić jej ten...