Nic nie dzieje się bez przyczyny. Nierówności społeczne czy brak wzajemnego szacunku nie są, niestety, wytworem ludzkiej wyobraźni i nie wzięły się z niczego. To my, zwykli ludzie, jesteśmy ich źródłem. To my, pospolite indywidua, które nierzadko doświadczyły nienawiści, niechęci, czy pogardy, zapoczątkowujemy łańcuch wrogości i odrazy. Dlaczego to sobie robimy? Dlaczego na to pozwalamy? Dlaczego powtarzamy błędy naszych poprzedników?
Nienawiść, niechęć czy pogarda wynikają ze strachu przed nieznanym. Ze zwykłej niewiedzy. Nie rozumiemy tego, czego nie mieliśmy okazji doświadczyć. Każda odmienność, każde zachowanie, każdy gest, które nie są utartymi schematami, wywołują w nas lęk. Co zrobić, by to zmienić?
Być sobą. Nie bać się. Stawić czoła „inności” i spróbować ją zrozumieć. To nie kopie powodują, że świat jest piękny, tylko nasza odmienność. Gdy zrozumiemy, że każdy jest inny, kiedy spróbujemy otworzyć się na to, co jest nam obce, i zaczniemy szanować prawo drugiego człowieka do stania się tym, kim jego serce i dusza pragną być, środowisko, w którym żyjemy, od razu stanie się lepsze.
Nie chowajmy się za maskami. Nie próbujmy dostosowywać się do otoczenia. Udawanie kogoś, kim nie jesteśmy, nie tylko nas nie uszczęśliwia, ale sprawia, że zapominamy o naszym jestestwie. Bądźmy sobą! Uśmiechajmy się i traktujmy innych tak, jak sami byśmy chcieli być traktowani.

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Nierówności społeczne czy brak wzajemnego szacunku nie są, niestety, wytworem ludzkiej wyobraźni i nie wzięły się z niczego. To my, zwykli ludzie, jesteśmy ich źródłem. To my, pospolite indywidua, które nierzadko doświadczyły nienawiści, niechęci, czy pogardy, zapoczątkowujemy łańcuch wrogości i odrazy. Dlaczego to sobie robimy? Dlaczego na...

Ktoś kiedyś mi powiedział, że rzeczywisctość wokół nas tworzymy my sami. Dlatego to od nas w dużej mierze zależy jak wygląda nasze środowisko. Przede wszystkim powinniśmy się wzajemnie wspierać niezależnie od poglądów czy statusu materialnego. Bowiem nie ma nic gorszego niż wzajemne wytykanie sobie wad, czy też ocenianie drugiego człowieka odwołując się do panujących stereotypów. A przecież nikt nie jest idealny, ponieważ każdy z nas jest tylko człowiekiem. W przyjaznym środowisku powinna panować przede wszystkim: miłość, ład oraz harmonia.

Ktoś kiedyś mi powiedział, że rzeczywisctość wokół nas tworzymy my sami. Dlatego to od nas w dużej mierze zależy jak wygląda nasze środowisko. Przede wszystkim powinniśmy się wzajemnie wspierać niezależnie od poglądów czy statusu materialnego. Bowiem nie ma nic gorszego niż wzajemne wytykanie sobie wad, czy też ocenianie drugiego człowieka odwołując się do panujących...

Szczerze mówiąc, to czego cały czas brakuje mi w naszym społeczeństwie to otwartość na drugiego człowieka. Patrzenie na niego jako osobę równą i nie ocenianie go w sprawach, których wiemy zdecydowanie za mało. Wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje czasem pomocy i z pewnie skorzystałby z wyciągniętej dłoni, jednak jak ją uchwycić jeśli nikt do nas jej nie wyciąga?
Życie w społeczeństwie, gdzie nikt nie uśmiechnie się do nieznajomego, nie przywita się czy nie zagada jest bardzo ciężkie. Sami możemy zauważyć jak wiele osób jest przez to samotnych, zaszytych w internecie, w książkach czy nawet w swojej własnej głowie. Ludzie popełniają samobójstwa, samookaleczają się, a my moglibyśmy temu zapobiec jedną rozmową czy czasem nawet jednym miłym słowem. Gdybyśmy okazali trochę więcej zainteresowania ludźmi, których nie znamy, ale moglibyśmy, zapobieglibyśmy wielu nieszczęściom i oszczędzilibyśmy wielu łez.

Szczerze mówiąc, to czego cały czas brakuje mi w naszym społeczeństwie to otwartość na drugiego człowieka. Patrzenie na niego jako osobę równą i nie ocenianie go w sprawach, których wiemy zdecydowanie za mało. Wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje czasem pomocy i z pewnie skorzystałby z wyciągniętej dłoni, jednak jak ją uchwycić jeśli nikt do nas jej nie wyciąga?
Życie w...

Jak większej części Polaków, zdarza się że wraz z rodziną spędzamy wolny czas w miejscach publicznych, np. w galeriach handlowych. Mój 5-cio letni synek Kuba obcym osobom mówi "dzień dobry" - tak spontanicznie i bez zagłębiania się w temat DLACZEGO. Zaskoczę Was? Odpowiadają mu głównie kobiety, często przy tym uśmiechają się szczerze, niekiedy kontynuują rozmowę. Kiedyś policzyliśmy, że na dwadzieścia osób odpowiedziało mu tylko sześć. Taki prosty gest, a jak niewiele nas kosztuje. Uczmy się życzliwości od naszych dzieci :)

Jak większej części Polaków, zdarza się że wraz z rodziną spędzamy wolny czas w miejscach publicznych, np. w galeriach handlowych. Mój 5-cio letni synek Kuba obcym osobom mówi "dzień dobry" - tak spontanicznie i bez zagłębiania się w temat DLACZEGO. Zaskoczę Was? Odpowiadają mu głównie kobiety, często przy tym uśmiechają się szczerze, niekiedy kontynuują rozmowę. Kiedyś...

Zaczynam od samego początku, od siebie. Staram się nie pouczać i nie przekonywać za wszelką cenę, tylko żyć według swoich zdrowych, nie krzywdzących innych reguł. Jestem osobą, która akceptuje i toleruje różnego rodzaju odmienności. Mam dobrą koleżankę, która jest lesbijką, bardzo przyjazna i miła osoba, dlaczego miałabym mięć jakiś problem tylko dlatego, że woli kobiety? Jeśli jest dobrym człowiekiem, to niech kocha osobę tej samej płci. Wiara osoby też nie jest dla mnie ważna, znowu kieruję się tym, żeby być dobrym człowiekiem. Jeśli ktoś jest katolikiem, islamistą, czy też buddystą, ale skupia się na swojej wierze w zdroworozsądkowy sposób - nie rani innych, nie jest pseudowierzącą osobą, to dlaczego mam być zła tylko dlatego, że wierzy w coś innego niż ja? Ważne dla mnie jest to, żeby owa osoba nie narzucała swoich racji i nie zmusza do przekonań, w których ona żyje. Staram się tak naprawdę nie toczyć agresywnych dyskusji na ten temat, jak często się mówi - polityka i wiara nie jest tematem do dyskusji i przekonywania innego człowieka. Reaguję dopiero wtedy, gdy ktoś swoimi przekonaniami krzywdzi drugą osobę, wyśmiewa, obraża, czy też dyskryminuje. Powinniśmy wszyscy kierować się zasadą dobra i zła, każdy pod postacią nazwaną w swój sposób.

Zaczynam od samego początku, od siebie. Staram się nie pouczać i nie przekonywać za wszelką cenę, tylko żyć według swoich zdrowych, nie krzywdzących innych reguł. Jestem osobą, która akceptuje i toleruje różnego rodzaju odmienności. Mam dobrą koleżankę, która jest lesbijką, bardzo przyjazna i miła osoba, dlaczego miałabym mięć jakiś problem tylko dlatego, że woli kobiety?...

Pamiętajmy, że jeżeli chcemy zacząć zmieniać świat, musimy zacząć od samego siebie. Każdemu z nas zdaje się, że nie jest uprzedzony, nie jest rasista i jest otwarty na świat oraz innych ludzi. Jest to mylne założenie. Gdy dochodzi do konfrontacji, przyjmujemy zgoła inne założenie. W naturze ludzi leży myśleć jedno a robić drugie. Czy to z presji społeczeństwa czy z chęci bycia takim samym jak wszyscy. Boimy się wyjść poza ramy i otworzyć się na nieznane, gdyż myślimy, że przez to nasze otoczenie nas zlinczuje. Musimy zacząć przełamywać swoje bariery i strać się uczyć od innych osób. Schować nasze uprzedzenia na bok, tak samo jak i stereotypy oraz irracjonalne lęki. Spróbować otworzyć się na innych ludzi i krok po kroku, nawet jeśli mają być to malutkie kroki, iść do przodu i wyzbywać się nienawiści oraz wrogości w stosunku do innych. Nikt nie jest idealny, z pewnością także nikt nie wyzbędzie się całkowicie swoich uprzedzeń, jednak każda zmiana jest czymś dobrym. Jedna osoba może zapoczątkować niekończącą się reakcję łańcuchową, która będzie zbierała coraz to więcej osób. Jeden nawet nic nieznaczący gest może być czymś wielki. Nie bójmy się takich gestów i zachęcajmy do nich inne osoby, które może dzięki temu zmienią coś w swoim postępowaniu i spojrzą na świat z innej perspektywy.

Pamiętajmy, że jeżeli chcemy zacząć zmieniać świat, musimy zacząć od samego siebie. Każdemu z nas zdaje się, że nie jest uprzedzony, nie jest rasista i jest otwarty na świat oraz innych ludzi. Jest to mylne założenie. Gdy dochodzi do konfrontacji, przyjmujemy zgoła inne założenie. W naturze ludzi leży myśleć jedno a robić drugie. Czy to z presji społeczeństwa czy z chęci...

Całego świata nie zmienię, ale o swoje najbliższe otoczenie warto powalczyć. Jak? Będąc przykładem, tak po prostu. Ugryźć się w język, kiedy coś niemiłego mamy już na jego końcu, ugiąć się, kiedy takie podejście przyniesie najwięcej korzyści i być otwartym na spontaniczną rozmowę, bezinteresowną pomoc czy zwykły pokrzepiający uśmiech. Twoja akcja wywoła reakcję, a łańcuszek miłych drobnostek pójdzie dalej.

Całego świata nie zmienię, ale o swoje najbliższe otoczenie warto powalczyć. Jak? Będąc przykładem, tak po prostu. Ugryźć się w język, kiedy coś niemiłego mamy już na jego końcu, ugiąć się, kiedy takie podejście przyniesie najwięcej korzyści i być otwartym na spontaniczną rozmowę, bezinteresowną pomoc czy zwykły pokrzepiający uśmiech. Twoja akcja wywoła reakcję, a łańcuszek...

Przede wszystkim musimy otworzyć się na znajomości z ludźmi innymi niż my sami. Nie zamykać się jedynie w gronie swoich znajomych, ale czasem na takie wyjście zaprosić inną, nową osobę. Kogoś kto pochodzi z daleka, różni się od nas kolorem skóry lub wyznaniem religijnym. Poznać jego kulturę, a może postarać się również zrozumieć niektóre kwestie.
Należy przestać podchodzić do człowieka jak do kogoś innego, jak każdego z nas należy najpierw poznać, a dopiero później oceniać. Często ten którego skreśliliśmy na początku przez chociażby kolor skóry może później okazać się lepszym przyjacielem, którego wielbiliśmy z początku z uwagi na jego wizualne podobieństwo do nas.

Przede wszystkim musimy otworzyć się na znajomości z ludźmi innymi niż my sami. Nie zamykać się jedynie w gronie swoich znajomych, ale czasem na takie wyjście zaprosić inną, nową osobę. Kogoś kto pochodzi z daleka, różni się od nas kolorem skóry lub wyznaniem religijnym. Poznać jego kulturę, a może postarać się również zrozumieć niektóre kwestie.
Należy przestać podchodzić...

Moim zdaniem, żeby myśleć o zmianie świata, powinniśmy pierwsze zajrzeć w głąb siebie i zobaczyć co w nas samych możemy "podreperować".
Jestem przekonana, że każdy z nas ma w sobie takie cechy lub odruchy,
które ranią innych i sprawiają, że nie wszyscy czują się przez nas akceptowani.
Gdyby każdy z nas zamiast wytykać błędów innym, zaczął od uświadomienia sobie swoich mankamentów i walki z nimi, to świat byłby znacznie bardziej przyjaznym miejscem.

Moim zdaniem, żeby myśleć o zmianie świata, powinniśmy pierwsze zajrzeć w głąb siebie i zobaczyć co w nas samych możemy "podreperować".
Jestem przekonana, że każdy z nas ma w sobie takie cechy lub odruchy,
które ranią innych i sprawiają, że nie wszyscy czują się przez nas akceptowani.
Gdyby każdy z nas zamiast wytykać błędów innym, zaczął od uświadomienia sobie swoich...

Mój sposób na jednostkowe staranie, aby uczynić świat lepszym miejscem, to zwykłe powstrzymywanie się od zbędnych komentarzy, szczególnie w pracy, gdy mam do czynienia z tak irytującymi lub głupimi klientami, że mam ochotę powiedzieć im co nieco do słuchu. Gdyby oni także ujarzmili swoje zapędy do paplania jęzorem, środowisko wokół z pewnością stałoby się dla wszystkich o wiele bardziej otwarte i przyjazne!

Mój sposób na jednostkowe staranie, aby uczynić świat lepszym miejscem, to zwykłe powstrzymywanie się od zbędnych komentarzy, szczególnie w pracy, gdy mam do czynienia z tak irytującymi lub głupimi klientami, że mam ochotę powiedzieć im co nieco do słuchu. Gdyby oni także ujarzmili swoje zapędy do paplania jęzorem, środowisko wokół z pewnością stałoby się dla wszystkich o...