Czy ktoś otrzymał już książki?

Czy ktoś otrzymał już książki?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lady_Luna
Dejziaczek
ogarbejbe
Wojciech
PaulaxBalcerzyk

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lady_Luna
Dejziaczek
ogarbejbe
Wojciech
PaulaxBalcerzyk

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

-Strusiu, masz coś na piórkach. Co to?
-Hm? A, to nic takiego, czasami rodzice rzucają w siebie słowami. Gdy jestem w pobliżu trafiają też we mnie, próbowałem je odczepić, ale nie umiem.
-Nie możesz tak tego zostawić! A co jeśli te słowa pokryją całego ciebie? Jeśli będzie ich tak dużo, że sam zaczniesz rzucać nimi w innych? Proszę, idź do Jednorożca, on ci pomoże.
-A kto to?
-To ktoś dużo starszy od nas, wie bardzo dużo o bardzo wielu rzeczach. Jest po to, aby pomagać takim jak ty. Wystarczy poprosić, a on spróbuje odczepić od ciebie te słowa.
-Ale to i tak nic nie da. Następnego dnia przyczepią się do mnie nowe- zapłakał Struś.
-Nie, Jednorożec na to nie pozwoli, on sprawi, że twoi rodzice przestaną rzucać słowami, zobaczysz, obroni cię. Musisz tylko mu zaufać i powiedzieć o wszystkim.
-Ale ja się boję, co jeśli mi nie uwierzy?
-Uwierzy, zobaczysz, mnie już pomógł, tobie też pomoże. On jest tam dla nas, po to aby nam pomóc, zapewnić bezpieczeństwo, uratować przed nami samymi i tymi, którzy chcą nas skrzywdzić.

-Strusiu, masz coś na piórkach. Co to?
-Hm? A, to nic takiego, czasami rodzice rzucają w siebie słowami. Gdy jestem w pobliżu trafiają też we mnie, próbowałem je odczepić, ale nie umiem.
-Nie możesz tak tego zostawić! A co jeśli te słowa pokryją całego ciebie? Jeśli będzie ich tak dużo, że sam zaczniesz rzucać nimi w innych? Proszę, idź do Jednorożca, on ci pomoże.
-A kto...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno, dawno temu, było sobie królestwo zwierząt. Wszystkie zwierzątka żyły w zgodzie, szczęściu i spokoju. Pewnego dnia, do królestwa nadeszła wiadomość, że ich krainę ma odwiedzić jednorożec. Jednorożców było bardzo mało i spotkanie jednego z nich było ogromnym zaszczytem.

Każde zwierzątko bardzo chciało przypodobać się jednorożcowi: lew czesał swoją puszystą grzywę, małpki ćwiczyły akrobacje na drzewie, żyrafa przyozdobiła swoją długą szyję pięcioma szalami, a paw spacerował po królestwie z wysoko podniesioną głową i pokaźnym, kolorowym pióropuszem.

Jedynie struś stał na uboczu strapiony. W porównaniu do reszty zwierzątek, wyglądał bardzo nieszykownie: jego szyja i nogi były gołe, a piórka szare. Daleko mu było do kolorowego, pawiego pióropusza. Nie miał nawet modnych łatek jak żyrafa. „Jednorożec na pewno nie przyjdzie do takiego zwierzątka jak ja”, zapłakał struś, po czym schował głowę w piasek.

Po jakimś czasie, struś poczuł, jak ktoś trąca go w nogę. „To pewnie zebra. Chce mi powiedzieć, że już po wszystkim”, pomyślał struś. Jak wielkie było jego zdziwienie, kiedy zobaczył jednorożca we własnej osobie!
- Pobiegasz ze mną? - zapytał bez ogródek jednorożec.
- Ale że ja? - struś nie mógł uwierzyć.
- Słyszałem, że jesteś najszybszy z żyjących tu zwierzątek. Chciałbym się z tobą pościgać. Zrobisz mi tę przyjemność?
Struś pościgał się z jednorożcem, a potem dołączyli do reszty zwierzątek. Struś zrozumiał wtedy, że nie tylko wyglądem można zabłysnąć.

Dawno, dawno temu, było sobie królestwo zwierząt. Wszystkie zwierzątka żyły w zgodzie, szczęściu i spokoju. Pewnego dnia, do królestwa nadeszła wiadomość, że ich krainę ma odwiedzić jednorożec. Jednorożców było bardzo mało i spotkanie jednego z nich było ogromnym zaszczytem.

Każde zwierzątko bardzo chciało przypodobać się jednorożcowi: lew czesał swoją puszystą grzywę,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na sawannie mieszkał mały struś Polo. Polo był zamknięty w sobie i nie lubił się bawić z innymi małymi strusiami, natomiast marzył by zostać jednorożcem. Zaczął o tym marzyć już jako mały nielot. Mama opowiadała mu piękną bajkę na dobranoc o tęczowym jednorożcu, który latał pośród chmur. Od tamtej pory to stało się jego marzeniem, ale nikomu o tym nie powiedział.
Mama widziała, że jej ukochanego synka od dłuższego czasu coś gryzie i że jest nieszczęśliwy. Postanowiła z nim porozmawiać. Polo nie chciał nic powiedzieć, ale stawał się co raz bardziej milczący i nieszczęśliwy.
Mama codziennie próbowała dowiedzieć się co się dzieje, aż w końcu pewnego dnia Polo powiedział mamie co go gryzie.
-Chciałbym zostać jednorożcem
-Jednorożcem? - zdziwiła się mama - Dlaczego jednorożcem?
- Bo one latają wysoko pośród chmur - odpowiedział Polo bez chwili namysłu
Mama uśmiechnęła się i zaczęła tłumaczyć synkowi, że jest strusiem i w jednorożca się nie zmieni, ale może latać tak jak ten jednorożec z bajki zostając pilotem balonu, lotni a nawet samolotu, tylko musi sobie obrać w życiu cel i do niego konsekwentnie dążyć a wtedy wszystko jest możliwe.
Polo chwilę się zastanowił i uznał, że mama ma rację, że chciał zostać jednorożcem, bo tak na prawdę marzył o lataniu,ale wcale nie musi się zmieniać by spełnić swoje marzenia.
Warto powiedzieć komuś czym się martwimy i porozmawiać o naszych problemach. Druga osoba pomoże nam spojrzeć na nasz problem z innej strony i może nam pomóc go rozwiązać.

Na sawannie mieszkał mały struś Polo. Polo był zamknięty w sobie i nie lubił się bawić z innymi małymi strusiami, natomiast marzył by zostać jednorożcem. Zaczął o tym marzyć już jako mały nielot. Mama opowiadała mu piękną bajkę na dobranoc o tęczowym jednorożcu, który latał pośród chmur. Od tamtej pory to stało się jego marzeniem, ale nikomu o tym nie powiedział.
Mama...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pan Struś był bardzo samotnym ptaszkiem. Przez całe życie wstydził się rozmawiać z innymi z powodu swojego wzrostu i nie barwnego upierzenia. Wydawało mu się, że inne ptaki śmieją się z niego. Kiedy pewnego dnia siedział na parkowej ławce, zobaczył śliczną Panią Kurkę. Była zaczytana w jego ulubionej książce. Pani Kurka musiała być nowa w Zwierzątkowie, ponieważ nigdy wcześniej jej tu nie widział. Gdy zaśmiała się perliście, Pan Struś stwierdził, że jej śmiech jest równie piękny, co ona sama. Jednak posmutniał nagle, zdając sobie sprawę z tego, że taka piękna istota jak ona nigdy nie zwróciłaby uwagi na kogoś takiego jak on. Jego oczy zaszkliły się, gdy o tym rozmyślał. Tymi myślami sprowadził do siebie magiczną istotę- Jednorożca.
-Jeśli chcesz sprawię, że twoja wybranka zakocha się w tobie. Zrobię to. Wystarczy, że podejdziesz do niej i będziesz sobą. Wszystkim się zajmę.
Pan Struś rozochocony zgodził się stwierdzając, że taka szansa więcej się nie powtórzy.
Podszedł do obiektu swoich westchnień i zapytał czy podoba jej się powieść, którą czyta. Rozmawiali i śmiali się długo a spotkanie zakończyło się obietnicą wspólnego spaceru, jutro o tej samej porze. Pan Struś nigdy nie czuł się tak szczęśliwy. Uśmiech gościł na jego twarzy przez całą drogę do domu. Gdy dotarł na miejsce natychmiast przywołał Jednorożca.
-Muszę Ci ogromnie podziękować, dzięki tobie…
-Nie, nic nie zrobiłem. To wszystko twoja własna zasługa. Nie mam władzy nad ludźmi. Udało Ci się, bo uwierzyłeś w siebie.

Pan Struś był bardzo samotnym ptaszkiem. Przez całe życie wstydził się rozmawiać z innymi z powodu swojego wzrostu i nie barwnego upierzenia. Wydawało mu się, że inne ptaki śmieją się z niego. Kiedy pewnego dnia siedział na parkowej ławce, zobaczył śliczną Panią Kurkę. Była zaczytana w jego ulubionej książce. Pani Kurka musiała być nowa w Zwierzątkowie, ponieważ nigdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Klacz o pięknym długim rogu, o tęczowej grzywie
gdzie raczyła się pojawić, tam dzieciaki się zbierały
i do społu tak piszczały:
aby dać w swej wspaniałości chciała do głaskania róg,
aby magią swego rżenia opiewała dzieci tłum.
I tańczyły, a śpiewały na cześć magicznego tworu,
a ten w łasce swej najwyższej wcale nie stawiał oporu
i przyjmował komplementy, mowy i wiersze pochwalne,
czasem nawet kogoś trącił swym magicznym ciałem, wcale
się nie chełpiąc, jakiej chwały tym komuś przysporzył,
że kontaktu z jednorożym cudem w swoim życiu dożył.
Ale z czasem dało zauważyć się ten regres, spadek
w liczbie klacz opiewających małych, wiernych dziatek.

Podążając planem w przyzwoleniu boskim - swoim
jęła kukać ku wielkiemu zadziwieniu swemu w okna.
Co odkryła? Oniemiała, gdy ujrzała dzieci tłum
zwarty przed obrazkiem w sznur
i wgapiony w ten obrazek zamknięty w dziwnym pudełku,
które świeciło, szumiało, dziwne dźwięki wydawało.
A z obrazka postać wyłaniała się.
Trochę śmieszna, w sumie brzydka, szara jakaś, ale szybka.
Przed szakalem uciekając, długą szyję wyginając uśmiechała się
wprost do dzieci które do niej tak w odpowiedzi krzyczały,
że najlepszy, że kochany. "Struś Szybkiwiatr" nazywały.

Róg odcięła klacz tęczowa. Przed porażką uciec chciała.
Nie wiedziała, że tymczasem struś żył w wielkim rozmarzeniu,
się wpatrując w klaczy zdjęcie, myśląc sobie tak zawzięcie:
"Jeszcze jeden sus i uśmiech, jeszcze troszkę więcej wzięcia.
Zauważy mię Tęczowa, moja muza, źródło szczęścia."

Klacz o pięknym długim rogu, o tęczowej grzywie
gdzie raczyła się pojawić, tam dzieciaki się zbierały
i do społu tak piszczały:
aby dać w swej wspaniałości chciała do głaskania róg,
aby magią swego rżenia opiewała dzieci tłum.
I tańczyły, a śpiewały na cześć magicznego tworu,
a ten w łasce swej najwyższej wcale nie stawiał oporu
i przyjmował komplementy, mowy i wiersze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ania miała kompleksy na punkcie swoich okularów. W całej 1a tylko ona chodziła w okularach i uważała, że nie dodają jej uroku. Wręcz przeciwnie- uważała, iż wygląda w nich okropnie brzydko. Nie ważne, że miała świetne oceny, piękne warkoczyki i ukochaną przyjaciółkę. Wszystko psuły te brzydkie okulary. Babcia widząc jej przygnębienie opowiedziała jej pewną historię:
"Chciałbym być tak piękny jak jednorożec" - westchnął struś - Jest taki dumny i wspaniały, wszystkie zwierzęta go podziwiają. A ten róg! Toć to najpiękniejsze zwierzę na świecie! - rozmyślał nadal smutno. Kiedy jednorożec pojawiał się w jego zasięgu zawsze patrzył na niego z podziwem i zazdrością uważając się przy tym za wielkie brzydactwo.
Pewnego dnia w lesie wybuchł straszny pożar. Wszystkie zwierzęta uciekały, co tchu. Struś, mając długie nogi i potrafiąc szybko biegać, jako jeden z pierwszych wydostał się z płomieni. Jednak jednorożec - długa i piękna grzywa zaplątała się w gałęzie ostrokrzewu i znalazł się w śmiertelnej pułapce. Struś nie mógł go tak zostawić. Wrócił i pomógł uwolnić się jednorożcowi. Niestety, grzywy nie udało się uratować.
-Jesteś najlepszym przyjacielem na świecie - powiedział jednorożec. -I masz najpiękniejsze wśród zwierząt serce. I popatrz, co zostało z mojego pięknego wyglądu - kilka nadpalonych włosów wokół rogu. Czy nadal uważasz, że jestem piękny?
Struś przyjrzał się osmolonemu jednorożcowi i wtedy zrozumiał: uroda to coś, co kiedyś minie, a prawdziwe piękno ukryte jest w sercu.

Ania miała kompleksy na punkcie swoich okularów. W całej 1a tylko ona chodziła w okularach i uważała, że nie dodają jej uroku. Wręcz przeciwnie- uważała, iż wygląda w nich okropnie brzydko. Nie ważne, że miała świetne oceny, piękne warkoczyki i ukochaną przyjaciółkę. Wszystko psuły te brzydkie okulary. Babcia widząc jej przygnębienie opowiedziała jej pewną historię:
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej