Kraków
Miasto pełne ludzi, z których każdy jest na swój własny sposób wyjątkowy.
Miasto, w którym przeplata się wiele kultur i tradycji. W którym różnorodność jest na porządku dziennym. W którym każdy jest inny. Różne religie, osobowości, zachowania, marzenia, sposoby bycia. Nie spotkasz w nim dwóch podobnych ludzi, zwierząt, zjawisk, budynków czy roślin. Każde wspomnienie jest inne. Każde uczucie w tym wielkim mieście różni się od reszty. Każde słowo nabiera nowego, innego znaczenia. Dwa podobne dni nigdy nie będą miały tam miejsca. Każde spotkanie jest wyjątkowe. Każda myśl różni się od poprzedniej, niby tak podobnej, a jednak całkiem różnej. Tam nie ma mniejsca na smutek, rozpacz czy żałobę. Każda chwila jest zmienna. Tysiące ludzi przechodzących po chodnikach, ścieżkach, ulicach. Każdy z nich różni się czymś od innych. Przeszłością, teraźniejszością, przyszłością. Historią, jaką pisze z dnia na dzień. Wystarczy spędzić choćby jeden dzień wśród ludzi innych obyczajów, kultur, by samemu stać się innym. By być kimś nowym. By zapomnieć o problemach, bólu, stracie. By żyć pełnią życia. By swoim "ja" zmieniać innych. By nie żałować żadnej chwili, żadnego momentu swojego życia, bo nawet te złe czegoś nas uczą. By spowrotem nasze serce było całe, gotowe pisać nową historię w innym świecie.

Kraków
Miasto pełne ludzi, z których każdy jest na swój własny sposób wyjątkowy.
Miasto, w którym przeplata się wiele kultur i tradycji. W którym różnorodność jest na porządku dziennym. W którym każdy jest inny. Różne religie, osobowości, zachowania, marzenia, sposoby bycia. Nie spotkasz w nim dwóch podobnych ludzi, zwierząt, zjawisk, budynków czy roślin. Każde wspomnienie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dolina Bugu. Miejsce niezwykle spokojne i urokliwe. Dużo zieleni, historycznych miejscowości. Ciepli ludzie, pełni pogody ducha i uśmiechu. Malutkie kościółki z przepięknym wykończeniem. Pyszne jedzenie i cudowne nalewki. Niewielkie ceny więc człowiek nie zbankrutuje. Czas dla siebie, częste problemy z zasięgiem, więc można odłączyć się od innych ludzi.

Dolina Bugu. Miejsce niezwykle spokojne i urokliwe. Dużo zieleni, historycznych miejscowości. Ciepli ludzie, pełni pogody ducha i uśmiechu. Malutkie kościółki z przepięknym wykończeniem. Pyszne jedzenie i cudowne nalewki. Niewielkie ceny więc człowiek nie zbankrutuje. Czas dla siebie, częste problemy z zasięgiem, więc można odłączyć się od innych ludzi.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czasem uciekamy gdzieś, by się kurować lub leczyć, ale zabieramy ze sobą problemy, bo nie potrafimy jechać woli duchem. W nas samych najczęściej tkwi problem. Zabieramy ze sobą wielki i ciężki bagaż porażek, trudów, niemocy i taszczymy go gdziekolwiek się akurat wybieramy. A to do niczego nie prowadzi, nic nie da. Można stanąć na szczycie Giewontu, można zdobyć najdłuższy szlak Bieszczad, można leżeć na plaży w otuleniu szumu fal, ale warunkiem jest swoboda ciała. Swoboda umysłu. Jeśli nie potrafię tego zrobić w wannie napełnionej aromatyczną wodą, w otoczeniu świec, ciepła i poczucia bezpieczeństwa, to na próżno ruszać gdziekolwiek. Stwórzmy sobie raj w domu. Ciepłe koce, nowy kubek do herbaty, świeczki palone wieczorem, czy zwykłe wyłączenie telefonów. Utkanie sobie nowego, "własnego gniazda" czasem bardziej pomaga aniżeli terapia, kozetka czy wyjazd.

Czasem uciekamy gdzieś, by się kurować lub leczyć, ale zabieramy ze sobą problemy, bo nie potrafimy jechać woli duchem. W nas samych najczęściej tkwi problem. Zabieramy ze sobą wielki i ciężki bagaż porażek, trudów, niemocy i taszczymy go gdziekolwiek się akurat wybieramy. A to do niczego nie prowadzi, nic nie da. Można stanąć na szczycie Giewontu, można zdobyć najdłuższy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pojechać do Sopotu. Dojść do końca molo. Spojrzeć na miejsce, gdzie morze styka się z niebem i zdać sobie sprawę, że życie się jeszcze nie skończyło i warto dać sobię trochę czasu na wyleczenie ran.

Pojechać do Sopotu. Dojść do końca molo. Spojrzeć na miejsce, gdzie morze styka się z niebem i zdać sobie sprawę, że życie się jeszcze nie skończyło i warto dać sobię trochę czasu na wyleczenie ran.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kanapa. A do tego dobry serial i kieliszek wina.

Kanapa. A do tego dobry serial i kieliszek wina.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim zdaniem, najlepsza na złamane serce jest chwila tylko dla siebie. Trzeba poukładać myśli, oczyścić umysł, wziąć głęboki oddech. Pobyć z samym sobą by naprawić swoje małe rany po wielkiej miłości. Uważam, że najlepsze będą góry. Samotne, długie spacery. Urok widoków, który zachwyca z każdej strony. Cisza. Nie tylko poprawi nam się zdrowie psychiczne ale również fizyczne. Góry mają to do siebie, że są niezwykle uniwersalne i potrafią zachwycić każdego. Dać się pokochać, zostawić im serce. Nie złamią go. Będą strzec i pielęgnować tę miłość. Góry są jak wymarzony przyjaciel. Najlepszy w swej prostocie, najbardziej stałe w uczuciach i odporne na nasze marudzenie. Im można powierzyć wszystko. Negatywne uczucia rozejdą się z czystym powietrzem i więcej nie wrócą.

Moim zdaniem, najlepsza na złamane serce jest chwila tylko dla siebie. Trzeba poukładać myśli, oczyścić umysł, wziąć głęboki oddech. Pobyć z samym sobą by naprawić swoje małe rany po wielkiej miłości. Uważam, że najlepsze będą góry. Samotne, długie spacery. Urok widoków, który zachwyca z każdej strony. Cisza. Nie tylko poprawi nam się zdrowie psychiczne ale również...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jednym z piękniejszych miejsc w Polsce, które nadaje się na emocjonalną rekonwalescencję, jest Ojcowski Park Narodowy.
Zwiedzany koniecznie latem lub złotą jesienią, gdy drzewa przeplatane skałami, tworzą bajeczny pejzaż.

Każde serce zachwyci się tamtejszym klimatem i widokami, a jeśli wspomni Janosika, który ganiał po Jurze Marynę, to samo skieruje sie ku Zródełku Miłości. Legenda głosi, że gdy dwie osoby zakosztują stamtąd wody, zapałają do siebie uczuciem.
Jeśli to nie pomoże, zawsze można odwiedzić Zamek w Pieskowej Skale. Serce kobiece, może powspominać filmowego Skrzetuskiego, który na dziedzińcu tulił do piersi Helenę, a męskiemu lżej się zrobi, gdy spoglądając w dół na ogrody zamkowe, wyobrazi sobie młodziutką Kasię Figurę, która jako Różyczka biegała tam podczas kręcenia "Pierścienia i róży".
Gdyby nie pomogły wyżej wymienione miejsca, zawsze można wspiąć się do Jaskini Ciemnej, gdzie po wejściu nic nie widać (sprawdzałam na własne oczy) i korzystając z tak intymnej atmosfery, złapać kogoś za rękaw, wymawiając się lękiem przed nietoperzami, nawiązać nową znajomość :)

Jednym z piękniejszych miejsc w Polsce, które nadaje się na emocjonalną rekonwalescencję, jest Ojcowski Park Narodowy.
Zwiedzany koniecznie latem lub złotą jesienią, gdy drzewa przeplatane skałami, tworzą bajeczny pejzaż.

Każde serce zachwyci się tamtejszym klimatem i widokami, a jeśli wspomni Janosika, który ganiał po Jurze Marynę, to samo skieruje sie ku Zródełku...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Złamane serce to nic innego jak uraz, który trzeba odpowiednio pielęgnować. Nic nie da zgiełk miasta i zagłuszanie bólu; co z tego, że oddasz się bodźcom zewnętrznym, kiedy ból nadal będzie obecny w tobie? Złamane serce trzeba starannie poskładać, całując przy tym z namaszczeniem każdą z ran.

Uważam, że idealnym miejscem na leczenie rozczarowań są Mazury; sama niejednokrotnie opłakiwałam tam swoje zawody miłosne. Siadałam wtedy na pomoście i godzinami patrzyłam w taflę jeziora. To niesamowite jak woda uspokaja i wycisza, działając kojąco na duszę. Wiatr otula delikatnie policzki, jakby chciał przynieść ze sobą pocieszenie. Tak łatwo jest, tam na Mazurach, spojrzeć w głąb siebie, sięgnąć do zakamarków duszy i zasklepić rany łzami. A jaka piękna jest tafla jeziora o zachodzie słońca! Ma się wrażenie, że całe jezioro płonie! Pod koniec dnia, gdy już zrobi się ciemno i zimno, zawsze można się ogrzać przy prawdziwym ognisku, słuchając w oddali melodii szant i ogrzewając też przy okazji to zaniedbane, zranione serce.

I koniec końców, po tym nieszczęsnym uczuciu, tak jak po ognisku, pozostaną tylko zgliszcza, a fale poniosą twój smutek dalej z wiatrem. Daleko od ciebie.

Złamane serce to nic innego jak uraz, który trzeba odpowiednio pielęgnować. Nic nie da zgiełk miasta i zagłuszanie bólu; co z tego, że oddasz się bodźcom zewnętrznym, kiedy ból nadal będzie obecny w tobie? Złamane serce trzeba starannie poskładać, całując przy tym z namaszczeniem każdą z ran.

Uważam, że idealnym miejscem na leczenie rozczarowań są Mazury; sama...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja na całe szczęście nie muszę leczyć mojego złamanego serca, bo takiego nie mam. Z moim wszystko jest w porządku i fajnie!
Ale gdyby kiedyś, ktoś postanowił złamać mi serce to pewnie uciekłabym na piękne i kochane mazury. Gdzie chciałabym być budzona przez cichy szept poranka, gdzie trawy by śpiewały a jeziora miło szumiały-mój ulubiony dźwięk. Nie chciałabym biec, tylko powoli iść. Zobaczyć gdzieś kota polującego na myszy, bociana lecącego nad moją głową i wtedy chciałabym sobie uzmysłowić, że to już nie moja gra.
Życie przestałoby być szare. Porzuciłabym wszystko, żeby wszystko mieć.

Ja na całe szczęście nie muszę leczyć mojego złamanego serca, bo takiego nie mam. Z moim wszystko jest w porządku i fajnie!
Ale gdyby kiedyś, ktoś postanowił złamać mi serce to pewnie uciekłabym na piękne i kochane mazury. Gdzie chciałabym być budzona przez cichy szept poranka, gdzie trawy by śpiewały a jeziora miło szumiały-mój ulubiony dźwięk. Nie chciałabym biec, tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej