- Już mam dzisiaj dość, a on ciągle zawraca mi głowę...
- To zadanie jest jego zdaniem ponad twoje siły, chce je dać komuś innemu
_I to ma być szef idealny? Raczej jego karykatura!
Może chce ci dać jeszcze jedną szansę bo ma do Ciebie po prostu zaufanie.
- Lepiej spróbuję to zrobić i go pozytywnie zaskoczyć.
- Dam wszystko , co chcesz aby to zobaczyć!

- Już mam dzisiaj dość, a on ciągle zawraca mi głowę...
- To zadanie jest jego zdaniem ponad twoje siły, chce je dać komuś innemu
_I to ma być szef idealny? Raczej jego karykatura!
Może chce ci dać jeszcze jedną szansę bo ma do Ciebie po prostu zaufanie.
- Lepiej spróbuję to zrobić i go pozytywnie zaskoczyć.
- Dam wszystko , co chcesz aby to zobaczyć!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

didi1993air
Ewelina
Violetka
Gosiaczek
triste

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

didi1993air
Ewelina
Violetka
Gosiaczek
triste

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Kochanie, gdzie ty jesteś? - zapytał mnie mój narzeczony. I chyba nie spodziewał się tego, co za chwilę miał usłyszeć:

- W pracy. Nie uwierzysz, ale ta Jędza (czyt. Szefowa) przyszła dziś do mnie z pytaniem czy mogę zostać chwilę dłużej. Odpowiedziałam, że dziś odpada, że mamy dziś wybrać obrączki a ona na to, że to może poczekać, bo obrączka nie zając nie ucieknie.

- Żartujesz?

- A mam ton jakbym żartowała?

- Ale Mon...

Nawet nie zdążył dokończyć, bo Jędza wróciła do pokoju.

- Skarbie muszę kończyć, do zobaczenia w domu.

- Jest błąd w tym pliku. Trzeba to naprawić ASAP. Masz na to godzinę. I idź mi po kawę. - powiedziała Jędza.

Świetnie, zrobiła błąd, nie umie tego naprawić i jeszcze jest za leniwa, by ruszyć swoją dupę po kawę. Zaraz będzie mi kazać jeszcze sobie dupę podcierać.

- Aha i odbierz mojego syna z przedszkola.

Może Mały przy okazji ulepi mi obrączki z plasteliny?

(Kilka godzin później)

- Monika, zmień tą pracę, bo się wykończysz. - powiedział Dawid, kiedy po 15 godzinach w pracy wreszcie wróciłam do domu. - Taką w której będziesz mieć lepszego szefa.

- Wystarczy mi taki, który nie każe mi robić po godzinach. Który szanuje mój czas wolny i mając rodzinę sam stara się ja ogarniać a nie wysługuje się swoją asystentką. Taki, któremu nie trzeba powtarzać 50 razy tego samego oraz taki, który nie będzie mi obiecywał awansu od pół roku.

Mogłabym tak długo, ale przerwał mi dźwięk telefonu. Zgadnijcie kto dzwonił.

- Kochanie, gdzie ty jesteś? - zapytał mnie mój narzeczony. I chyba nie spodziewał się tego, co za chwilę miał usłyszeć:

- W pracy. Nie uwierzysz, ale ta Jędza (czyt. Szefowa) przyszła dziś do mnie z pytaniem czy mogę zostać chwilę dłużej. Odpowiedziałam, że dziś odpada, że mamy dziś wybrać obrączki a ona na to, że to może poczekać, bo obrączka nie zając nie ucieknie.
...

Już sam dźwięk nieśpiesznie przekręcanego klucza i opornie otwieranych drzwi mówi mi, że Ania miała kiepski dzień w pracy.

- hej, czyżby znowu jedna ze scen filmu "Szefowie wrogowie" odbyła się w twoim biurze?

- jedna? Mam wrażenie że codziennie od nowa kręcimy wszystkie sceny tego filmu.

- wiem, że łatwo mi się mówi, ale to się powinno zmienić. Wiem, że nie ma szefa idealnego, bo nie ma człowieka idealnego, zarządzający grupą ludzi powinien potrafić motywować do pracy, żeby człowiekowi rano chciało się do niej iść. Wszelakie spory powinien szybko i sprawiedliwie zażegnywać. Pochwalić kiedy trzeba na forum, a reprymendę w cztery oczy udzielić. Dla mnie idealny szef powinien być po prostu ludzki, bo najpierw się jest człowiekiem a dopiero później szefem. Szef to nie więcej możliwości by dokuczać podwładnym, ale szef to pracownik z większą ilością obowiązków.

- hej nie chciałabyś zostać moim szefem tak mądrze gadasz... :P

Już sam dźwięk nieśpiesznie przekręcanego klucza i opornie otwieranych drzwi mówi mi, że Ania miała kiepski dzień w pracy.

- hej, czyżby znowu jedna ze scen filmu "Szefowie wrogowie" odbyła się w twoim biurze?

- jedna? Mam wrażenie że codziennie od nowa kręcimy wszystkie sceny tego filmu.

- wiem, że łatwo mi się mówi, ale to się powinno zmienić. Wiem, że nie ma szefa...

- To frustrujące! - Z irytacją trzasnęłam drzwiami wejściowymi do domu.
- Co się stało? - dociekał Alek. Gdy mnie widział w wydaniu huraganowej Barbary, wolał schodzić z drogi. Tym razem dostał się w moje szpony.
- Ciężki dzień w pracy: ciągłe telefony, każdy coś czegoś chciał, piętrzące się bez końca dokumentu na biurku i znikąd pomocy. Szkoda gadać. Gdyby tylko otrzymać wsparcie od szefa, jakieś ciepłe słowo, a nawet wolny dzień na złapanie oddechu, byłoby super - marudziłam.
- Baśka? Ale zdajesz sobie sprawę z faktu, że sama sobie jesteś szefem? - zapytał.
- No właśnie... - ciężko westchnęłam i poszłam zmyć z siebie absurd tego dnia.

- To frustrujące! - Z irytacją trzasnęłam drzwiami wejściowymi do domu.
- Co się stało? - dociekał Alek. Gdy mnie widział w wydaniu huraganowej Barbary, wolał schodzić z drogi. Tym razem dostał się w moje szpony.
- Ciężki dzień w pracy: ciągłe telefony, każdy coś czegoś chciał, piętrzące się bez końca dokumentu na biurku i znikąd pomocy. Szkoda gadać. Gdyby tylko otrzymać...

-Hej Anka! Dobrze, że przyszłaś.
-Witaj Majka, szczerze mówiąc miałam do ciebie dzwonić, żeby przełożyć nasze spotkanie, miałam w pracy istny sajgon.
- Co się stało.
- Nawet nie pytaj...
- No dalej, opowiadaj
- Trafił mi się okropny klient. Tydzień temu był u nas żebyśmy zaprojektowały mu ogród. Wysłuchałam czego chce, zrobiliśmy razem plan, dogadaliśmy wszystkie szczegóły, ustaliliśmy cenę i umówiliśmy się dzisiaj na realizację projektu.
- I zaczął stwarzać problemy?
- Zaczął stwarzać to mało powiedziane! Przyjechałam dzisiaj z całą ekipą i z wszystkimi roślinami, które sobie zażyczył, a on już od początku, że jednak to by chciał zmienić i jeszcze tamto, że te rośliny mu się jednak nie podobają, a tamte kwiaty chce w innym kolorze.
- I co zrobiłaś?
- Spokojnie wysłuchałam wszystko zanotowałam i powiedziałam, że dzisiaj obsadzimy tym co mamy, a z resztą przyjedziemy za kilka dni. I wtedy się zaczęło
- Co?
- Zaczął na mnie krzyczeć, że jetem niekompetentna, że on chce mieć to zrobione dzisiaj koniec i kropka, bo inaczej to on w ogóle nic nie zapłaci. A i jeszcze, że postara się by mnie szef zwolnił
- I co było dalej?
- Zadzwoniłam do Marka, jaka jest sprawa
- I co na to twój szef?
- Poszli pogadać na osobności, ale jak wrócili to nie poznałam gościa. Przeprosił mnie i grzecznie umówił się na dokończenie projektu za trzy dni.
- To co ten twój szef mu powiedział?
- Podobno, że jestem jego najlepszym pracownikiem, że nie ma prawa mnie obrażać, bo zgłosi to na policję, że jak mu się nie podoba, to nie będziemy kończyć projektu, ale ma nam zapłacić za całą realizację, bo umowa zostaje zerwana z jego winy
- Fajnego masz szefa
- To prawda, Marek jest super. Jest wymagający, ale jak ktoś dobrze pracuje to potrafi to docenić i pochwałą i premią. Zawsze nam powtarza, że w razie problemów mamy do niego dzwonić, zawsze przyjeżdża i staje po naszej stronie. Dzięki niemu w pracy tworzymy na prawdę zgrany zespół. O i jeszcze jedno, za tydzień wyjeżdżam na super szkolenie, oczywiście szef mnie wysyła i za wszystko płaci. Twierdzi, że musi w nas inwestować, by mieć najlepszych fachowców, bo tylko wtedy i on zarobi
-Czy twój szef organizuje jakieś szkolenia z zarządzania. Wysłałabym tam mojego szefa
- (śmiech) Podsunę mu ten pomysł na nowy biznes

-Hej Anka! Dobrze, że przyszłaś.
-Witaj Majka, szczerze mówiąc miałam do ciebie dzwonić, żeby przełożyć nasze spotkanie, miałam w pracy istny sajgon.
- Co się stało.
- Nawet nie pytaj...
- No dalej, opowiadaj
- Trafił mi się okropny klient. Tydzień temu był u nas żebyśmy zaprojektowały mu ogród. Wysłuchałam czego chce, zrobiliśmy razem plan, dogadaliśmy wszystkie szczegóły,...

- Tak się dłużej nie da. Ileż można pracować z takimi ludźmi!
- Co znowu wymyślili u Ciebie w pracy kochanie?
- No wiesz, to już nawet nie chodzi o to co oni wymyślą. To jest kwestia nieodpowiednich osób na nieodpowiednich stanowiskach. Jak można pracować, kiedy nikt nie potrafi podjąć żadnej decyzji. Do kierowania całym zespołem trzeba mieć jaja, umieć powiedzieć robimy tak, czy tak. Wiadomo, że praca, to często ogromna presja. Ale właśnie po to jest szef, żeby w takich chwilach to on podejmował najważniejsze decyzje, a nie dzwonił po niżej obsadzonych ludziach.
- Z pewnością tak jest. Ale szef, to nie tylko decyzje.
- Zgadzam się! Powinien też potrafić zapanować nad swoimi pracownikami. Nie używać siły, czy przemocy. Powinien być opanowany, dyplomatyczny, wyrozumiały, ale zarazem zdecydowany i stanowczy. Nie może być ciepłymi kluchami, którym można wejść na głowę. Pracownicy muszą czuć jakiś respekt, ale nie strach.
- A no dokładnie tak! Przede wszystkim powinien potrafić rozmawiać, a swoje racje przedstawiać siłą argumentów popartych faktami.
- Tylko czy tacy szefowie gdzieś są...

- Tak się dłużej nie da. Ileż można pracować z takimi ludźmi!
- Co znowu wymyślili u Ciebie w pracy kochanie?
- No wiesz, to już nawet nie chodzi o to co oni wymyślą. To jest kwestia nieodpowiednich osób na nieodpowiednich stanowiskach. Jak można pracować, kiedy nikt nie potrafi podjąć żadnej decyzji. Do kierowania całym zespołem trzeba mieć jaja, umieć powiedzieć robimy...

- Cześć, ledwo zdążyłam, uff, ależ jestem padnięta... Ubieraj się Niki. - wbiegła znajoma do szkolnej szatni po córkę.
- Hej, było zadzwonić, bym odebrała Nikolę za ciebie. Przecież i tak przyjeżdżam po Lilkę. - odpowiedziałam.
- Szef okazał mi litość i pozwolił wyjść 10 minut wcześniej... I tak pędziłam, prawie jak pojazd uprzywilejowany do wypadku. - zdyszana rzuciła szybko.
- Łał, chyba miał dzień miłosierdzia, albo wyrzuty sumienia po ostatnim. - powiedziałam i wyszłyśmy na szkolny plac.
- Jednak te wyrzuty sumienia potargały jego serce. Od kilku dni chodzę zakatarzona i z gorączką do pracy, jestem na najgorszym stanowisku, a wiesz jak u nas w pracy jest... Ostatnio nawet do lekarza nie chciał mnie zwolnić, dziewczyny nie chcą się zamienić, a on rozkłada ręce, bo muszę wyrobić normę. Wrrr wściekła jestem jak diabli - wyrzucała z siebie z prędkością światła żal a ja kręciłam głową z politowaniem.
- Niestety ciężko jest podzielić życie zawodowe z obowiązkami rodzicielskimi. Szef jednak powinien być trochę bardziej ludzki. Nie możesz ustalić z nim, żeby pracować w innym wymiarze?
- Też miałaś podobnie, wiesz jak to jest z takimi na wyższych stołkach... Za marny gorsz chciałby aby człowiek pracował całą dobę...
- Doskonale Cię rozumiem. Wyzyskiwany, niedoceniony pracownik przecież nie pracuje efektywnie, więc to się mija. Szef powinien dbać o pracownika, bo przecież dzięki niemu ma zyski. Więcej empatii! Jakaś motywująca premia! Czy to tak wiele?
- Wystarczy żeby traktował bardziej po partnersku i szanował ludzi. Skacze mi ciśnienie jak widzę że za te same pieniądze jedni mogą więcej niż inni. Mają dodatkowe przerwy na papierosa kiedy ja haruję jak wół tylko dlatego właśnie że palą, a mi nawet 10 minut wcześniej nie wolno wyjść.
- Szlag by to... Musisz chyba zacząć palić. - dodałam z lekkim uśmiechem.
- Wiesz, jeszcze trochę i chyba tak zrobię (śmiech). Albo rzucę pracę. A teraz na razie! Muszę przecież ogarnąć rzeczywistość.
- Trzymaj się! I pamiętaj że możesz na mnie liczyć, wystarczy SMS. Bo palić z tobą nie będę, za drogi nałóg. - rzuciłam na odchodne i pożegnaliśmy się w nieco lepszych nastrojach.

- Cześć, ledwo zdążyłam, uff, ależ jestem padnięta... Ubieraj się Niki. - wbiegła znajoma do szkolnej szatni po córkę.
- Hej, było zadzwonić, bym odebrała Nikolę za ciebie. Przecież i tak przyjeżdżam po Lilkę. - odpowiedziałam.
- Szef okazał mi litość i pozwolił wyjść 10 minut wcześniej... I tak pędziłam, prawie jak pojazd uprzywilejowany do wypadku. - zdyszana rzuciła...

-Hej, dlaczego masz taką smutną minę? Coś się stało?
-Właśnie wróciłem z pracy i nie mam już na nic ochoty.
-Przecież dopiero co awansowałeś i zostałeś kierownikiem. Źle się czujesz na tym stanowisku?
-Wiesz... Chyba wolę wykonywać polecenia niż je wydawać. Ludzie wcale nie chcą mnie słuchać. A wiesz co jest najgorsze?
-Co takiego?
-Nie umiem im zwrócić uwagi. Przecież to moi koledzy i koleżanki, a większość z nich pracuje w firmie dłużej niż ja. Jak mam im powiedzieć, że robią coś źle i, że mają się bardziej postarać. To bardzo trudne.
-Wiem, że trudne, ale nie możesz zapominać o swojej roli. W końcu to Ty jesteś teraz kierownikiem.
-Wiesz co dzisiaj zrobili?
-Co takiego?
-Powiedzieli, że jest piękna pogoda i przecież nie zmuszę ich do pracy i wszyscy poszli do nowej cukierni. Nie było ich chyba z godzinę. To ja odbierałem wszystkie telefony, a raczej próbowałem, bo trudno jest odbierać cztery jednocześnie.
-Posłuchaj mnie uważnie
-Słucham Cię bardzo uważnie
-Jeżeli chcesz by Twoi pracownicy mieli do Ciebie szacunek, musisz mieć szacunek również i dla nich.
-Przecież mam.
-Ale to nie wystarczy.
-Co jeszcze muszę zrobić?
-Musisz dać im do zrozumienia, że jesteś nie tylko przyjacielem, ale też ich szefem. Szefem, który ma konkretne oczekiwania wobec ich pracy. Takim, który potrafi docenić, ale też zwrócić uwagę.
-Konstruktywna krytyka powiadasz?
-Oczywiście. Zawsze, jak kogoś krytykujesz, popieraj swoje słowa argumentami i bądź wiarygodny. Spróbuj zasugerować inne rozwiązanie.

-Hej, dlaczego masz taką smutną minę? Coś się stało?
-Właśnie wróciłem z pracy i nie mam już na nic ochoty.
-Przecież dopiero co awansowałeś i zostałeś kierownikiem. Źle się czujesz na tym stanowisku?
-Wiesz... Chyba wolę wykonywać polecenia niż je wydawać. Ludzie wcale nie chcą mnie słuchać. A wiesz co jest najgorsze?
-Co takiego?
-Nie umiem im zwrócić uwagi. Przecież to...