Przyznam się szczerze, że nie jestem zwolennikiem wesel. Gdybym sama miała decydować o swoim wymarzonym dniu, po ślubie udałabym się na pyszny obiad w gronie najbliższych z kolorowym deserem, a resztę czasu spędziła z mężem. Miałam jednak okazję uczestniczyć w wielu weselach. Od tych małych po kilkanaście osób do takich na których bawiło się blisko 300 gości. Jak wiadomo... jedni piją na umór i leżą pod stołem, inni jedzą ile wlezie, bo wpisowe (mam na myśli zawartość koperty) było spore i trzeba korzystać, a jeszcze inni zastanawiają się ile kosztowała sukienka i do której godziny zagra zespół.
Tego dnia impreza trwała na dobre. Byłam już dość zmęczona i zażenowana, bo sama nie piję alkoholu i średnio mnie bawi poziom żartów, które aktywują się w ludziach po takich trunkach. Nagle wielki chaos. Nie wiadomo o co chodzi. Ktoś szuka jakiegoś wujka. Wszyscy biegają po pokojach, toaletach i najciemniejszych kątach restauracji, która mieści się w hotelu. Pojawiają się mroczne hipotezy. Wpadł do zalewu! Utopił się! Potrąciło go auto! Leży w fontannie! I długo by tak można wymieniać. Strachu rodzina wspominanego wujka najadła się sporo. Finał akcji był zaskakujący i szczęśliwy. Zmęczony zabawą gość, szukał miejsca do odpoczynku i schronienia. Zdecydował się na domek dla dzieci na placu zabaw. I pewnie długo by go szukali, gdyby nie fakt, że wystawały mu nogi i bardzo głośno chrapał.

Przyznam się szczerze, że nie jestem zwolennikiem wesel. Gdybym sama miała decydować o swoim wymarzonym dniu, po ślubie udałabym się na pyszny obiad w gronie najbliższych z kolorowym deserem, a resztę czasu spędziła z mężem. Miałam jednak okazję uczestniczyć w wielu weselach. Od tych małych po kilkanaście osób do takich na których bawiło się blisko 300 gości. Jak wiadomo......

Dwa lata temu byłam na weselu kuzynki. Wiadomo, że wesele to śpiew, zabawa, itp, itd. Mija północ - oczepiny. Zostałam poproszona, by reprezentować rodzinę panny młodej, podczas zabaw "okołooczepinowych". Jakże wielkie było zdziwienie, gdy okazało się, że miałam udawać psa. Zabawa polegała na tym, iż wodzirej czytał tekst o zwierzętach,a każdy z nas miał przypisane, jakim jest zwierzęciem. Ja zostałam wspomnianym psem. Okazało się, że umiem merdać, biegać i co rozbawiło całą salę przewracać się, niczym najlepszy Azor na świecie. Najważniejsze, że nasza drużyna wygrała, a ja jeszcze przez długi czas miałam w rodzinie ksywkę Azor.

Dwa lata temu byłam na weselu kuzynki. Wiadomo, że wesele to śpiew, zabawa, itp, itd. Mija północ - oczepiny. Zostałam poproszona, by reprezentować rodzinę panny młodej, podczas zabaw "okołooczepinowych". Jakże wielkie było zdziwienie, gdy okazało się, że miałam udawać psa. Zabawa polegała na tym, iż wodzirej czytał tekst o zwierzętach,a każdy z nas miał przypisane, jakim...

Byłam uczestniczką wielu wesel. Swoje również mam za sobą. A oto najśmieszniejsze, najstraszniejsze czy też najdziwniejsze moje wspomnienia z nimi związane:

* gdy podczas zabawy oczepinowej wujek tak biegał, że aż spalił sobie podeszwę od buta. Po prostu nie wiem jak to zrobił, ale zrobiła się dziura w podeszwie...
* gdy Pana Młodego użądliła pszczoła w trakcie, gdy ze mną rozmawiał. Nagle zaczął puchnąć. Na szczęście wesele było w remizie, gdzie poniżej znajdował się Gminny Punkt Pierwszej Pomocy. Więc Młody dostał zastrzyk i wszystko wróciło do normy
* gdy podczas słynnego wypuszczania gołębi przed kościołem, owy gołąb "narobił" to i owo na sukienkę Panny Młodej- mojej kuzynki
* gdy trafia się na wesele prawie "bezalkoholowe" i do dyspozycji mamy tylko eleganckie wino do określonych dań...
* gdy ksiądz w kościele myli imiona Młodych mówiąc kazanie
* gdy Panna Młoda w dni swojego ślubu zaczyna rodzić. Ooo tak! Byłam wtedy mała. Moja ciocia brała ślub i ze stresu bodajże zaczął się u niej poród. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Ważne, że ślub kościelny się odbył. A wesele odbyło się już bez Młodych. Młody przyjechał pod koniec zabawy... Dobre i to :)

Byłam uczestniczką wielu wesel. Swoje również mam za sobą. A oto najśmieszniejsze, najstraszniejsze czy też najdziwniejsze moje wspomnienia z nimi związane:

* gdy podczas zabawy oczepinowej wujek tak biegał, że aż spalił sobie podeszwę od buta. Po prostu nie wiem jak to zrobił, ale zrobiła się dziura w podeszwie...
* gdy Pana Młodego użądliła pszczoła w trakcie, gdy ze mną...

Ostatnimi czasy wesele kojarzy mi się z dość nieprzyjemną sytuacją. Nie znałam pary młodej, uczestniczyłam w celebracji jedynie jako osoba towarzysząca. Już podczas pierwszej wymiany zdań pan młody dał się poznać jako śmieszek. Typ, który śmieje się ze swoich żartów najgłośniej. Do rzeczy – zabawa była przednia, typowe weselne potańcówki i zabawy, wódka lała się strumieniami, spoceni wujkowie wirowali z ciotkami jak szaleni. Wszystko układało się po myśli organizatorów. Nadszedł moment prezentacji tortu - góra śmietanowej rozkoszy wjechała na salę. Młodzi zgodnie z tradycją przymierzali się do krojenia. Jako że główny tort miał za mało porcji, obok na mniejszej paterze ułożono dodatkowy, mniejszy tort. Pan młody nalegał, aby pani młoda napoczęła również tamten. Po chwili śmiechu, pani młoda nachyliła się nad drugim ciastem. Nagle ręka męża spoczęła na jej karku i dość mocno pchnęła głowę żony w dół. Z zaskoczenia pani młoda odruchowo chciała uciec do tyłu, straciła jednak równowagę, a jej twarz, zamiast w cieście – jak planował młody pan (przecież to byłoby takie zabawne!), wylądowała na krawędzi stołu. Wszyscy zamarli, polała się krew i łzy. Myślę, że noc poślubna była przednia.

Ostatnimi czasy wesele kojarzy mi się z dość nieprzyjemną sytuacją. Nie znałam pary młodej, uczestniczyłam w celebracji jedynie jako osoba towarzysząca. Już podczas pierwszej wymiany zdań pan młody dał się poznać jako śmieszek. Typ, który śmieje się ze swoich żartów najgłośniej. Do rzeczy – zabawa była przednia, typowe weselne potańcówki i zabawy, wódka lała się...

Wiejskie wesele. Moja ciota zadbana 40 latka uwielbiająca wesele, wystroiła się w czarno-różową sukienkę i wysokie szpilki. Na zmianę nic nie brała bo jak to, ona stała bywalczyni wesel i imprez buty na zmianę? Nigdy!
- Idziemy na piechotę! - oznajmiła godzinę przed ślubem.
Pomyślałam, daleko do Kościoła nie mamy, wiec czemu nie.
Ślub minął szybko, więc spod kościoła do remizy. Moja ciotka uśmiechnięta od ucha do ucha szła nie patrząc na nic i witała się ze znajomymi. Pech chciał, że niedaleko remizy znajdowała się łąka dla krów. Pech chciał, że jedno ze zwierząt nie wytrzymało i zostawiło niespodziankę na drodze.
Nawet nie zdążyłam ostrzec mojej cioci kiedy ta z rozpędem weszła w sam środek. Od tamtej pory na wszystkie uroczystości jeździ samochodem...

Wiejskie wesele. Moja ciota zadbana 40 latka uwielbiająca wesele, wystroiła się w czarno-różową sukienkę i wysokie szpilki. Na zmianę nic nie brała bo jak to, ona stała bywalczyni wesel i imprez buty na zmianę? Nigdy!
- Idziemy na piechotę! - oznajmiła godzinę przed ślubem.
Pomyślałam, daleko do Kościoła nie mamy, wiec czemu nie.
Ślub minął szybko, więc spod kościoła do...

Na spotkaniach rodzinnych zawsze można dowiedzieć się czegoś ciekawego. Tak też było ostatnim razem. Dowiedziałam, się jak dokładnie przebiegło wesele mojego wujka.
Było to końcem lat 80tych. Żyło się im trochę biednie, jak wielu ludziom w tamtym okresie. Jednak nazbierali trochę pieniędzy i w końcu mogli się pobrać.
Jako, że moja rodzina od zawsze była dość duża - a zaprosić trzeba wszystkich - to było także wielu gości.
Lecz głównymi bohaterkami jest grupa kobiet w podeszłym wieku, których osobiście nie kojarzę, jednak mogę sobie wyobrazić, że były to ciocie mojego wujka.
Uroczysty obiad, rozmowy, alkohol, zabawa trwała w najlepsze. Jednak późnym popołudniem mój dziadek zauważył, że wiele osób zniknęło z salonu i nie do końca wiedział gdzie mogły pójść. Znalazł je w pokoju obok, siedzące przed telewizorem z pretekstem, że właśnie rozpoczął się ich ulubiony serial i po prostu nie mogą przegapić tego odcinka.
Początkowo próbował ich przekonać, żeby odpuściły sobie ten jeden raz i wróciły do salonu, jednak one uparcie siedziały wpatrzone w ekran.
Mój dziadek chyba doszedł do wniosku, że jedynym sposobem by je odciągnąć od telewizora było jego wyłączenie. Nie zrobił tego jednak w normalny sposób.
Wziął telewizor i wyrzucił go przez okno, tym samym nie dając większego wyboru swoim siostrom, które musiały wrócić do salonu. Niekonwencjonalnie, lecz jak skutecznie.
Kolejnego dnia pan młody bardzo się zdziwił, gdy znalazł telewizor w ogrodzie...

Na spotkaniach rodzinnych zawsze można dowiedzieć się czegoś ciekawego. Tak też było ostatnim razem. Dowiedziałam, się jak dokładnie przebiegło wesele mojego wujka.
Było to końcem lat 80tych. Żyło się im trochę biednie, jak wielu ludziom w tamtym okresie. Jednak nazbierali trochę pieniędzy i w końcu mogli się pobrać.
Jako, że moja rodzina od zawsze była dość duża - a...

Mówią,że potrzeba jest matką wynalazków.O znaczeniu tego powiedzenia przekonałam się na własnej skórze w dniu ślubu mojej przyjaciółki,której byłam druhną.Panna Młoda już była uczesana,umalowana,właśnie założyła suknię ślubną,jednak bardzo się stresowała całą uroczystością.Na parapecie stało czerwone wino,jedna z dziewczyn rzuciła:
-Może napijmy się po lampce wina,wznieśmy toast za ostatnie chwile panieństwa Agi.Tobie Aguś też dobrze to zrobi,rozluźnisz się trochę.
No i wszystkie jak jeden mąż wzniosłyśmy lampki, pech chciał,że Aga jakimś cudem wylała trochę wina na swoją śnieżno białą suknię.No i zaczął się lament.Była sobota, do uroczystości pozostało niewiele czasu.
-Jak ja będę wyglądała na własnym ślubie,wszystko stracone..-krokodyle łzy płynęły po policzku mojej przyjaciółki.
Postanowiła zdać się na mnie,bo miałam chociaż jakiś pomysł.
Znalazłam w pokoju starą gazetę, zmięłam ją w kulkę.Wino wlałam do miseczki i w tym właśnie winie, moczyłam gazetę, robiąc kolejne plamy na sukni Panny Młodej, w ten sposób,że wyglądały one jak róże.Reszta dziewczyn suszyła te plamy suszarką do włosów.Efekt końcowy przeszedł moje najśmielsze oczekiwania.Suknia wyglądała pięknie,oryginalnie i co najważniejsze moja przyjaciółka przestała rujnować swój ślubny makijaż.Wszyscy obecni zachwycali się kreacją Agi i pytali o salon sukien, w którym można taką kupić.Nikt,oprócz najbliższych nie domyślał się nawet,że ostateczny wygląd sukni nie był zamierzony,tylko wynikł z nieszczęśliwego wypadku.

Mówią,że potrzeba jest matką wynalazków.O znaczeniu tego powiedzenia przekonałam się na własnej skórze w dniu ślubu mojej przyjaciółki,której byłam druhną.Panna Młoda już była uczesana,umalowana,właśnie założyła suknię ślubną,jednak bardzo się stresowała całą uroczystością.Na parapecie stało czerwone wino,jedna z dziewczyn rzuciła:
-Może napijmy się po lampce wina,wznieśmy...

Będąc na weselu u kuzynki byłam świadkiem wydarzenia, które przybrało rozmiar tragedii rodzinnej. Po tradycyjnych oczepinach przyszedł czas na kolejne “zabawy” wymyślone wspólnie przez parę młodą i zespół muzyczny. Jak to często bywa inwencja twórcza poniosła zarówno pierwszych jak i drugich, pojawiły się więc zawody pomiedzy trzema grupami uczestników. Ich zadaniem było jak najszybciej pokonać trzy stacje i dotrzeć do mety. Oczywiście na każdej stacji musieli wykonać pewne zadanie: na pierwszej wypalić do końca papierosa, na drugiej wypić chochlę wódki, na trzeciej dojechać na deskorolce do mety. Powszechnie wiadomo, że w tego typu zabawach najchętniej startują najbardziej pijani, więc dodatkowo po zaliczeniu aktywności na stacji numer dwa, ojciec panny młodej szaloną jazdę na deskorolce przypłacił wybitymi dwoma zębami.
Poszkodowanym musiała zająć sie żona, parze młodej nieco zrzedły miny, zespół muzyczny uratował jednak sytuację, tak że goście mogli kontynuować zabawę w rytm piosenek Zenka Martyniuka.

Będąc na weselu u kuzynki byłam świadkiem wydarzenia, które przybrało rozmiar tragedii rodzinnej. Po tradycyjnych oczepinach przyszedł czas na kolejne “zabawy” wymyślone wspólnie przez parę młodą i zespół muzyczny. Jak to często bywa inwencja twórcza poniosła zarówno pierwszych jak i drugich, pojawiły się więc zawody pomiedzy trzema grupami uczestników. Ich zadaniem było...

Nie znoszę wesel i , na szczęście, w niewielu tego typu imprezach w swym życiu uczestniczyłam. Pamiętam jednak wesele mojego brata. Miałam wtedy siedemnaście lat. Poszłam na nie bez osoby towarzyszącej, ale nie narzekałam na nudę, ponieważ czas umilał mi mój, nie żyjący już niestety, wujek Włodek. Zawsze byliśmy bratnimi duszami i nie brakowało nam tematów do rozmów. To od niego dostałam pierwszą kasetę Scorpions i był jedynym człowiekiem w rodzinie wspierającą moje zamiłowanie do rocka. Na weselu Łukasza , gdy młoda para tańczyła pierwszy taniec, a wszyscy weselnicy otoczyli ich i tańczyli w ogromnym kole, wujek Włodek wciągnął mnie do tego koła i zaczęliśmy tańczyć wraz z młodymi W pewnym momencie nachylił się i powiedział : "no, Iron Maiden to tu raczej nie usłyszymy". Nasz śmiech, który wtedy wybuchł, dla wielu pozostaje zagadką do dziś :-)

Nie znoszę wesel i , na szczęście, w niewielu tego typu imprezach w swym życiu uczestniczyłam. Pamiętam jednak wesele mojego brata. Miałam wtedy siedemnaście lat. Poszłam na nie bez osoby towarzyszącej, ale nie narzekałam na nudę, ponieważ czas umilał mi mój, nie żyjący już niestety, wujek Włodek. Zawsze byliśmy bratnimi duszami i nie brakowało nam tematów do rozmów. To od...