Kiedy byłam nastolatką sprzeciw budziło we mnie wszystko. Ale tak dosłownie WSZYSTKO. Każde zdanie wypowiedziane przez moich rodziców było złe, byłam obrażona na cały świat właściwie całą dobę.
"Wybierz jedne spodnie, nie potrzebujesz dwóch par."- ale ja chce obie!
"Weź udział w tym konkursie, przecież sobie poradzisz."- nie potrzebuje konkursów!
"Trzeba jechać do dziadka, dawno u niego nie byłaś."- ale ja go nie lubię!
"Nie możesz iść na to ognisko" -całe życie mi wszystkiego zabraniasz!
I wiele, wiele więcej...
Najgorsze było jednak to, że kiedy już wykrzyczałam te moje "żale" to było mi poi prostu... głupio. Głupio, że się tak zachowywałam, że mówiłam takie rzeczy. I najbardziej na świecie chciałam wtedy cofnąć czas. Leżałam w łóżku i zastanawiałam się, jakby to było gdybym się cofnęła w czasie i nie powiedziała tego wszystkiego. Przecież tak na prawdę to lubiłam dziadka...
Człowiek młody to głupi - tylko czasami rozumie to jak jest za późno.

Kiedy byłam nastolatką sprzeciw budziło we mnie wszystko. Ale tak dosłownie WSZYSTKO. Każde zdanie wypowiedziane przez moich rodziców było złe, byłam obrażona na cały świat właściwie całą dobę.
"Wybierz jedne spodnie, nie potrzebujesz dwóch par."- ale ja chce obie!
"Weź udział w tym konkursie, przecież sobie poradzisz."- nie potrzebuje konkursów!
"Trzeba jechać do dziadka,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy byłam młodsza lubiłam od czasu do czasu (tj. często) przygarnąć jakąś chorobę. Lubowałam się w zapaleniu oskrzeli, anginie itp. W tamtych czasach bardziej popularne niż współczesne antybiotyki były zastrzyki. Na domiar złego moja babcia była pielęgniarką, więc to ona przychodziła by "pomóc" mi w chorobie. Kiedy będąc po wizycie lekarskiej słyszałam wchodzącą do domu babcię, w tajemniczy sposob znikałam w najgłębszych zakamarkach domu. Stół, fotel, szafa, wersalka - każda z tych rzeczy była, w tamtym momencie, moim największym sprzymierzeńcem. Rodzice na różne sposoby (muszę przyznać, że czasem były bardzo kreatywne) probowali mnie przekonać do zastrzyków. Nie było rady. Niestety, zdarzało się, że skrytka nie pomogła. W tamtym czasie przydałoby się coś więcej, jak możliwość stania się na te krótkie chwile niewidzialną. Awersję do igieł mam do dnia dzisiejszego. Obecnie zmieniło się to, że teraz nie wycieram kurzy w kątach ale pomimo, że zastrzyków nie lubię to je toleruję. Oczywiście tylko kiedy są konieczne.

Gdy byłam młodsza lubiłam od czasu do czasu (tj. często) przygarnąć jakąś chorobę. Lubowałam się w zapaleniu oskrzeli, anginie itp. W tamtych czasach bardziej popularne niż współczesne antybiotyki były zastrzyki. Na domiar złego moja babcia była pielęgniarką, więc to ona przychodziła by "pomóc" mi w chorobie. Kiedy będąc po wizycie lekarskiej słyszałam wchodzącą do domu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chyba najbardziej irytował mnie "mus bycia najlepszym", który zamiast motywować dzieci, zawsze ma odwrotny rezultat. Chyba każdy przeprowadzał z rodzicami rozmowy typu:
"- Dostałam 4+ ze sprawdzianu z polskiego
- Tego do którego uczyłaś się cały weekend? No to coś słabo ci poszło, a ile dostała Kasia?
- Ona dostała 5, ale ona chodzi na korki z polskiego...
- Jak Kasia dostała 5, to znaczy, że się dało. Następnym razem posiedzisz dłużej przy książkach..."
Zawsze mimo tego, że dawałam z siebie wszystko, zamiast słów uznania słyszałam tylko, że mogłam to zrobić lepiej. Nawet gdy przysłowiowa Kasia dostała niższą ocenę, ja i tak miałam być jeszcze lepsza.
Żałowałam wtedy, że nie mam fotograficznej pamięci, albo po prostu wszechwiedzy, która pozwoliłaby mi na nie uczenie się, więc wolny czas mogłabym spędzić na rozwijaniu pasji, a nie nauce do późnego wieczora, żeby finalnie usłyszeć od rodziców, że stać mnie na więcej i za mało przykładam się do nauki.

Chyba najbardziej irytował mnie "mus bycia najlepszym", który zamiast motywować dzieci, zawsze ma odwrotny rezultat. Chyba każdy przeprowadzał z rodzicami rozmowy typu:
"- Dostałam 4+ ze sprawdzianu z polskiego
- Tego do którego uczyłaś się cały weekend? No to coś słabo ci poszło, a ile dostała Kasia?
- Ona dostała 5, ale ona chodzi na korki z polskiego...
- Jak Kasia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najbardziej przeszkadzało mi to, że mama tak ograniczała mi wyjścia weekendami gdy byłam nastolatką, że czułam się prawie jak ta biedna księżniczka zamknięta w wieży. Oczywiście smokiem była moja rodzicielka. Oczywiście brat, też mi się nie przysłużył. On oczywiście wychodził niemal kiedy chciał i z kim chciał. Chciałabym w tamtych czasach mieć moc teleportowania się by niepostrzeżenie wydostawać się z domu. Albo żebym chociaż mogła być niewidzialna.

Najbardziej przeszkadzało mi to, że mama tak ograniczała mi wyjścia weekendami gdy byłam nastolatką, że czułam się prawie jak ta biedna księżniczka zamknięta w wieży. Oczywiście smokiem była moja rodzicielka. Oczywiście brat, też mi się nie przysłużył. On oczywiście wychodził niemal kiedy chciał i z kim chciał. Chciałabym w tamtych czasach mieć moc teleportowania się by...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętacie to zdanie...: "To film dla dorosłych, idź do swojego pokoju!"

O matko, jak mnie to zawsze irytowało, gdy oto raz do roku - takie to były czasy, pojawił się w TV jakiś fajny, ciekawy i w miarę nowy film. I nie mam tu na myśli żadnych erotyków, ale chociażby filmy kostiumowe, wojenne, westerny, czy też np. moje ulubione horrory.

Niestety, z rodzicami nie dało się wygrać..., i zawsze ze spuszczoną głową wracałam do swojego pokoju, zatapiając się siłą rzeczy w lekturze książki - co swoją drogą, na dobre mi wyszło:)

Niemniej, wówczas marzyła mi się moc "niewidzialności", gdy oto po przekręceniu pierścienia, założeniu czapki niewidki,czy też wypowiedzeniu zaklęcia - dowolny wybór, stałabym się niewidzialną i mogłabym wówczas udać się do salony, przysiąść na rogu kanapy i obejrzeć mój wymarzony film!

Prawda, że to byłoby naprawdę - jak to dziś się mówi, "cool!":)

Pamiętacie to zdanie...: "To film dla dorosłych, idź do swojego pokoju!"

O matko, jak mnie to zawsze irytowało, gdy oto raz do roku - takie to były czasy, pojawił się w TV jakiś fajny, ciekawy i w miarę nowy film. I nie mam tu na myśli żadnych erotyków, ale chociażby filmy kostiumowe, wojenne, westerny, czy też np. moje ulubione horrory.

Niestety, z rodzicami nie dało...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją największą bolączką dzieciństwa była zasada mojego taty, brzmiąca: Nie obchodzi mnie kto zaczął, szlaban dostajecie oboje.
A tak się składa, że mój młodszy brat zawsze był moim zdaniem winny.

Zaradzić temu prawu trudno, ale gdybym umiała cofnąć się w czasie!?
Konkretnie do złotych czasów bycia jedynaczką. Powiedziałabym mamie, że nie chcę rodzeństwa... I było by tak pięknie...

Tylko, że potem bym wróciła do swojego czasu. I chyba jednak by mi się nie podobało...

Moją największą bolączką dzieciństwa była zasada mojego taty, brzmiąca: Nie obchodzi mnie kto zaczął, szlaban dostajecie oboje.
A tak się składa, że mój młodszy brat zawsze był moim zdaniem winny.

Zaradzić temu prawu trudno, ale gdybym umiała cofnąć się w czasie!?
Konkretnie do złotych czasów bycia jedynaczką. Powiedziałabym mamie, że nie chcę rodzeństwa... I było by tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja pamiętam dobrze przedszkole nie lubiłam ichniejszej kuchni ale to był pikuś najgorsze były 2 rzeczy leżakowanie i to że jak szliśmy na spacer i zobaczyłam Babcię nie mogłam z nią pójść choć tak bardzo chciałam. Z leżakowania uciekałam a znalazłam sposób mi pasował choć nie wiedziałam że to niebezpieczne, przysuwałam pod okno schodek był dość lekki przełaziłam przez nie a po drugiej stronie był materac który był miękki a że było bardzo nisko po prostu pupą lądowałam na nim i w te pędy do Babci a Babcia choć mnie kochała zaprowadzała mnie z powrotem co za niesprawiedliwość. Teraz wiem że mogło być różnie ale wtedy cóż nie wiedziałam, parę razy mi się udało ale w końcu poznali mój sekret i się skończyło

Ja pamiętam dobrze przedszkole nie lubiłam ichniejszej kuchni ale to był pikuś najgorsze były 2 rzeczy leżakowanie i to że jak szliśmy na spacer i zobaczyłam Babcię nie mogłam z nią pójść choć tak bardzo chciałam. Z leżakowania uciekałam a znalazłam sposób mi pasował choć nie wiedziałam że to niebezpieczne, przysuwałam pod okno schodek był dość lekki przełaziłam przez nie a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Posprzątaj pokój! Ledwie można do niego wejść...
Pozmywaj naczynia po obiedzie!
Śmieci same się nie wyniosą!
Wyłącz komputer i idź spać, jutro szkoła!

Takie polecenia rodziców mogłabym tylko mnożyć...

Jako nastolatka nie znosiłam, gdy ktoś dyktował mi, co mam robić. Przy każdym „rozkazie” mocno się zniechęcałam i chciałam zrobić wszystkim na złość!

Najbardziej nie znosiłam jednak mojej „godziny policyjnej”.

- Wróć o 21.
- Mamo, ale to urodziny Anki i nie ma jutro szkoły...
- Powiedziałam, że masz wrócić o 21. Nie rozumiesz po polsku?
- Wszyscy zostaną co najmniej do 22.
- Bez dyskusji!
- Ale mam już 16 lat!
- Młoda damo, zawsze możesz zostać w domu.
- Wyjdę na ofiarę losu!
- Nic podobnego!

Nienawidziłam takich jałowych rozmów. Mama i tata byli nie do przegadania i żaden argument do nich nie trafiał. Z każdych urodzin zawsze wychodziłam pierwsza. Nigdy nie mogłam zostać dłużej na koncercie i nie dlatego, że sprawiałam kłopoty wychowawcze. Moi rodzice byli zwyczajnie nadopiekuńczy, a ja byłam bezsilna wobec ich poleceń. Chciałam wówczas mieć moc Sabriny Spellman. Tak, nastoletniej czarownicy. Chciałam móc pstryknąć palcami i w magiczny sposób przekonać rodziców do swoich racji.

Dzisiaj jestem wdzięczna rodzicom za to, jak mnie wychowali, ale gdy byłam nastolatką, naprawdę nie znosiłam tych "wczesnych" powrotów do domu, gdy moi przyjaciele wciąż bawili się w najlepsze i dopiero w poniedziałek w szkole opowiadali mi, co mnie ominęło.

Posprzątaj pokój! Ledwie można do niego wejść...
Pozmywaj naczynia po obiedzie!
Śmieci same się nie wyniosą!
Wyłącz komputer i idź spać, jutro szkoła!

Takie polecenia rodziców mogłabym tylko mnożyć...

Jako nastolatka nie znosiłam, gdy ktoś dyktował mi, co mam robić. Przy każdym „rozkazie” mocno się zniechęcałam i chciałam zrobić wszystkim na złość!

Najbardziej nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy byłam małym dzieckiem moje problemy były najważniejsze na świecie. Stop - wydawały mi się najważniejsze na świecie. Przecież co może być gorsze od tego że Kasia z piątego piętra nie chce się ze mną bawić. Wykluczenie z grupy rówieśników? Będąc małym dzieckiem ma się wiele pytań dotyczących funkcjonowania świata. Najbardziej irytowało mnie to że nie dostaję odpowiedzi. Najczęstsze powtarzane zdanie "nie zrozumiesz, jesteś mała". Nie mówię tu o przewidywaniu przyszłości, ale o wyjaśnieniu dlaczego jest tak, może być inaczej i dlaczego nie jest tak jak ja bym chciała. Super moc jaka byłaby przydatna to cofanie się do przeszłości, ale z zachowaniem dotychczasowych doświadczeń i wiedzy.

Gdy byłam małym dzieckiem moje problemy były najważniejsze na świecie. Stop - wydawały mi się najważniejsze na świecie. Przecież co może być gorsze od tego że Kasia z piątego piętra nie chce się ze mną bawić. Wykluczenie z grupy rówieśników? Będąc małym dzieckiem ma się wiele pytań dotyczących funkcjonowania świata. Najbardziej irytowało mnie to że nie dostaję odpowiedzi....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy nie lubiłam jak mi się mówiło co mam robić np. masz zrobić to czy to. Zawsze reagowałam agresją. Do tej pory nie lubię jak mi ktoś wykrzykuje co mam robić. Może jest to kwestia sposobu w jaki mi się to przekazuję.
Chciałabym posiadać magiczną moc cierpliwości i mądrości, żeby zawsze mieć możliwość spokojnie powiedzieć o co mi chodzi i tak dobierać słowa, że nikogo przy tym nie zranić.

Nigdy nie lubiłam jak mi się mówiło co mam robić np. masz zrobić to czy to. Zawsze reagowałam agresją. Do tej pory nie lubię jak mi ktoś wykrzykuje co mam robić. Może jest to kwestia sposobu w jaki mi się to przekazuję.
Chciałabym posiadać magiczną moc cierpliwości i mądrości, żeby zawsze mieć możliwość spokojnie powiedzieć o co mi chodzi i tak dobierać słowa, że nikogo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej