Moim przyjacielem jest mój ukochany. Nie mam przyjaciółki, bo w przyjaźń damsko-damską nie wierzę. Być może zbyt wiele razy się przyjechałam. Wracając do mojego mężczyzny. Już w szkole średniej za nim latałam. Nie, to nie była walka mężczyzny o kobietę, ale odwrotnie. Jako, że byłam jeszcze w głupim wieku to nie mogłam po prostu podejść i się przedstawić tylko setki razy przechodziłam obok niego na korytarzu i się gapiłam, podśmiewując się. Co za durny wiek i głupoty w głowie... Finalnie ktoś mu sypnął, że latam za nim. Ale wtopa! Moi znajomi jakimś cudem umówili nas na spotkanie, na które nikt nie przyszedł na początku prócz mnie i jego... Ostatecznie doszło do tego, że staliśmy sami przez niecałą godzinę w kompletnym zażenowaniu (czekając na pozostałych znajomych), ponieważ on wiedział, że za nim latam jak głupia, tyle że ja nie wiedziałam, że on wie. Rozumiecie? Powtarzam się - jaki to był głupi wiek. Obecnie mija nam siedem lat związku.

Moim przyjacielem jest mój ukochany. Nie mam przyjaciółki, bo w przyjaźń damsko-damską nie wierzę. Być może zbyt wiele razy się przyjechałam. Wracając do mojego mężczyzny. Już w szkole średniej za nim latałam. Nie, to nie była walka mężczyzny o kobietę, ale odwrotnie. Jako, że byłam jeszcze w głupim wieku to nie mogłam po prostu podejść i się przedstawić tylko setki razy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może to dziwnie zabrzmi, ale połączyła nas zazdrość naszych ówczesnych partnerów. Mój facet był zazdrosny o Niego, a jego dziewczyna o mnie. Po prostu istna paranoja. Na początku śmialiśmy się z tego, ale chorobliwa zazdrość powoli zaczynała nas męczyć. Zaczęliśmy o tym rozmawiać, zwierzaliśmy się sobie... i po prostu w tym wzajemnym zrozumieniu poczuliśmy, że musimy się wyrwać z tej szopki bezpodstawnych oskarżeń i domysłów.
To, czego nasi partnerzy tak bardzo się bali, stało się prawdą.
Do tej pory jesteśmy razem i dobrze nam ze sobą.
Także ten...taka sytuacja.

Może to dziwnie zabrzmi, ale połączyła nas zazdrość naszych ówczesnych partnerów. Mój facet był zazdrosny o Niego, a jego dziewczyna o mnie. Po prostu istna paranoja. Na początku śmialiśmy się z tego, ale chorobliwa zazdrość powoli zaczynała nas męczyć. Zaczęliśmy o tym rozmawiać, zwierzaliśmy się sobie... i po prostu w tym wzajemnym zrozumieniu poczuliśmy, że musimy się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zima na początku 2014 roku.
Gadu Gadu tętniło jeszcze życiem, serwery prężnie rozwijały się, użytkownicy przychodzili i odchodzili. Miałem tam swój serwer, założony głównie dla przyjaciół. W pewien styczniowy wieczór kuzynka przyprowadziła na ten serwer swoją koleżankę z pokoju internatowego. Była trochę nieśmiała jakby zagubiona w nowym miejscu. Po kilku tygodniach rozmowy na chacie ogólnym wyszło, że potrzebuje pomocy przy napisaniu pracy na język angielski, więc napisałem do niej pierwszą wiadomość 11 Lutego. Niechętnie się zgodziła, już wtedy starała się być niezależna. Spędziliśmy pół dnia i całą noc na rozmowie o pierdołach i nic nie wyszło z pisania pracy.

W Marcu dokładnie w dzień wagarowicza, pierwszy raz się spotkaliśmy, oczywiście z przyzwoitką w postaci wyżej wspomnianej kuzynki. Okazała się dość niską szatynką z delikatną nadwagą oraz najpiękniejszymi oczami, jakie kiedykolwiek widziałem. Od razu coś zaiskrzyło. Nasza „opiekunka” zupełnie przestała istnieć, cały czas ze sobą rozmawialiśmy, wygłupialiśmy się i śmialiśmy wniebogłosy.
Na koniec odprowadziłem obie do ich pokoju w internacie.
Kuzynka gdzieś zniknęła, a ona? Pocałowała mnie szybko w usta i uciekła szybko za drzwi. To był pierwszy pocałunek w moim życiu.
Tak zaczęła się nasza przyjaźń. Były w niej wzloty i upadki, jak w każdej relacji, jednak zebrałem się w końcu na odwagę i zapytałem, czy chciałaby spróbować związku.
I co? Od tamtego dnia minęło ponad 4 lata, a my od roku i 5 miesięcy jesteśmy razem.

Zima na początku 2014 roku.
Gadu Gadu tętniło jeszcze życiem, serwery prężnie rozwijały się, użytkownicy przychodzili i odchodzili. Miałem tam swój serwer, założony głównie dla przyjaciół. W pewien styczniowy wieczór kuzynka przyprowadziła na ten serwer swoją koleżankę z pokoju internatowego. Była trochę nieśmiała jakby zagubiona w nowym miejscu. Po kilku tygodniach rozmowy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój początek znajomości z obecnym partnerem obfitował w wyborny humor, bo oboje uwielbiamy się śmiać i w taki sposób chcieliśmy też przełamać swoją nieśmiałość. Kluczowe okazały się żarty z podtekstem w dobrym guście, które zapoczątkowały bardzo fajny flirt trwający do dziś i z którego pewnie nie zrezygnujemy do późnej starości :) W zwyczajnej relacji ktoś mógłby to źle odebrać i poczuć się wręcz urażony, ale w naszym przypadku chemia pojawiła się od pierwszej wiadomości i nić porozumienia wywiązała się błyskawicznie. Flirt, pikantny żarcik, dużo śmiechu i beztroski. Tak właśnie pamiętam nasze początki i uważam, że nie mogłam sobie wymarzyć lepszego startu dla nas dwojga. Niby banalne żarty przeplatane nutką osobistej fantazji, a dały mi jasny przekaz, że trafiłam na swoją drugą połówkę, która mnie świetnie rozumie. Ktoś kto ujawnia nam coś więcej, niż czystą sympatię nie może być tylko dobrym kolegą, świetnym przyjacielem, ale partnerem do tańca i różańca i to na całe życie. Zdecydowanie preferuję jasne przekazy, niż domyślanie się ukrytych intencji drugiej osoby przez pół życia i za tą bezpośredniość i odwagę pół żartem, pół serio jestem mojemu facetowi niezmiernie wdzięczna.

Mój początek znajomości z obecnym partnerem obfitował w wyborny humor, bo oboje uwielbiamy się śmiać i w taki sposób chcieliśmy też przełamać swoją nieśmiałość. Kluczowe okazały się żarty z podtekstem w dobrym guście, które zapoczątkowały bardzo fajny flirt trwający do dziś i z którego pewnie nie zrezygnujemy do późnej starości :) W zwyczajnej relacji ktoś mógłby to źle...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czasem w życiu trafiamy w miejsca do których na pierwszy rzut nie pasujemy. Trudno się odnaleźć,dostosować, zjednać sobie ludzi a co dopiero z kimś sympatyzować. Trafiłam w męski świat, czyli do pracy, gdzie kobiet szukać ze świecą.
Jako nowa chciałam być miła. Do jednego ze współpracowników, który był w wieku mojej mamy mówiłam: "dzień dobry", "proszę pana" itp. Za każdym razem odpowiadał mi tym samym tekstem: "Nie jestem pan!" A ja nie mogąc się przełamać, każdego dnia popełniałam ten błąd. Wreszcie po jednej z rozmów okazało się,że PAN kibicuje tej samej drużynie piłkarskiej co ja. I popłynęła nasza znajomość w dobrym kierunku. Pasja czyli sport, sprawił, że obecnie jesteśmy w pracy najlepszymi kumplami. Nikt nikomu nie wtyka, ani nie wytyka słowa PAN przy dzień dobry.

Czasem w życiu trafiamy w miejsca do których na pierwszy rzut nie pasujemy. Trudno się odnaleźć,dostosować, zjednać sobie ludzi a co dopiero z kimś sympatyzować. Trafiłam w męski świat, czyli do pracy, gdzie kobiet szukać ze świecą.
Jako nowa chciałam być miła. Do jednego ze współpracowników, który był w wieku mojej mamy mówiłam: "dzień dobry", "proszę pana" itp. Za każdym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pierwszy dzień szkoły – nowej szkoły, w której nikogo nie znałam. Panicznie bałam się tego dnia. Już od tygodnia nie mogłam spać, wymyślając coraz to nowsze scenariusze, z których każdy malował mi się w czarnych barwach. Byłam nieśmiała, nerwowa. Kiedy więc pierwszego dnia stałam wśród tłumu pierwszoklasistów, z przerażeniem zauważyłam, że niemal wszyscy się znają i czarny scenariusz zaczyna się ziszczać. Powlokłam się do klasy razem z resztą uczniów. Udało mi się usiąść w ławce na samym końcu. Właśnie przeglądałam nowinki na stronie PZPSu, gdy usłyszałam głos:
- Cześć, wolne? - podniosłam wzrok i zobaczyłam wysokiego chłopaka z blond grzywą.
- Tak, jasne. Siadaj. - powiedziałam cicho i wróciłam do przeglądania. Chłopak zajrzał mi przez ramię.
- Wywiad z Kurkiem? Fanka siatkówki? - spojrzał na mnie z uśmiechem na ustach. Rozluźniłam się.
- Tak, już niedługo mistrzostwa świata. Mam nadzieję, że nasi chłopcy spiszą się na medal.
- To się jeszcze okaże, ale wychodzi na to, że są na dobrej drodze. Winiar poprowadzi ich do zwycięstwa! - moje oczy się rozjaśniły. - Radek.
- Kaśka. - uścisnęliśmy dłonie. - Kto jest twoim ulubionym zawodnikiem?

Tak się to wszystko zaczęło. Po rozdaniu planów lekcji razem z Radkiem wróciłam piechotą do domu. Okazało się, że mieszkamy tuż obok siebie. Radek był moim najlepszym przyjacielem przez całe liceum. Kontakt mamy do dziś i nadal, spotykając się raz na jakiś czas, tematem przewodnim jest siatkówka. To ona nas połączyła.

Pierwszy dzień szkoły – nowej szkoły, w której nikogo nie znałam. Panicznie bałam się tego dnia. Już od tygodnia nie mogłam spać, wymyślając coraz to nowsze scenariusze, z których każdy malował mi się w czarnych barwach. Byłam nieśmiała, nerwowa. Kiedy więc pierwszego dnia stałam wśród tłumu pierwszoklasistów, z przerażeniem zauważyłam, że niemal wszyscy się znają i czarny...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No i co ja mam powiedzieć? to była miłość od pierwszego wejrzenia. Nie wierzyłam wtedy w miłość, a już na pewno nie od wejrzenia, a jednak. Poznaliśmy się na kursie jęz. włoskiego. Nie rozmawialiśmy przez cały czas trwania owego kursu. Ale po jego zakończeniu zaproponował wyjazd do Włoch - przy okazji ubijania tam biznesu. I pojechałam, myśląc że ma na imię Jan. Z dnia na dzień, grzeczna dziewczynka mieszkająca z rodzicami, wyszła na chwilę do Włoch. Długa droga uświadomiła mi jedno - nie znam go,a co jeśli...? jak się dowiedziałam miał na imię Janusz, a po tygodniu wyprawy powiedziałam: będziesz moim mężem, boisz się? Odpowiedział: nie. 1,5 roku później zaprosił mnie do wspólnego życia. 2 synów i 7 lat później: Czy myślałam o rozwodzie? Nie. Ale o zabójstwie - wielokrotnie. O co w tym chodzi? nie wiem, pewnie o miłość.

No i co ja mam powiedzieć? to była miłość od pierwszego wejrzenia. Nie wierzyłam wtedy w miłość, a już na pewno nie od wejrzenia, a jednak. Poznaliśmy się na kursie jęz. włoskiego. Nie rozmawialiśmy przez cały czas trwania owego kursu. Ale po jego zakończeniu zaproponował wyjazd do Włoch - przy okazji ubijania tam biznesu. I pojechałam, myśląc że ma na imię Jan. Z dnia na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Studiowałam dwa kierunki jednocześnie. Na każdym z nich miałam do zaliczenia wf. Wybrałam Samoobronę, której jeden semestr zaliczyłam i na drugim kierunku wybrałam to samo żeby mieć przepis. Na pierwszych zajęciach nie mogłam być, a to na nich dobiera się w pary, w których później się ćwiczy. Poszłam na drugie zajęcia chcąc przypomnieć sobie co i jak i po rozgrzewce czekałam aż ludzie podobierają się w pary jak tydzień temu żeby zobaczyć kto jest "wolny". Podczas rozgrzewki (rozciąganie, przewroty itd) zauważyłam chłopaka, który widać było że coś ćwiczy i na moje szczęście stał jak ten ciołek bez pary więc niewiele myśląc podeszłam do niego i zapytałam czy będziemy razem ćwiczyć. W tym samym momencie podeszła do mnie dziewczyna czy będę z nią ćwiczyć - biorąc pod uwagę zeszły semestr że bałam się robić coś porządnie żeby nie zrobić krzywdy osobie z którą ćwiczyłam powiedziałam, że wolę ćwiczyć z facetem. Prowadzący podszedł, popatrzył na naszą trójkę (mnie już kojarzył) i stwierdził że ja będę ćwiczyć z chłopakiem a dziewczyna dołączy do jakiejś pary i będą w trójkę ćwiczyć. Z tym chłopakiem ćwiczyło się świetnie i w przyszłym roku bierzemy ślub :)

Studiowałam dwa kierunki jednocześnie. Na każdym z nich miałam do zaliczenia wf. Wybrałam Samoobronę, której jeden semestr zaliczyłam i na drugim kierunku wybrałam to samo żeby mieć przepis. Na pierwszych zajęciach nie mogłam być, a to na nich dobiera się w pary, w których później się ćwiczy. Poszłam na drugie zajęcia chcąc przypomnieć sobie co i jak i po rozgrzewce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapewne nie zaprzyjaźnilibyśmy się gdyby nie komers na zakończenie gimnazjum. Potrzebowałam partnera i to nie byle jakiego. Zapytałam jednego z moich kolegów, którego sobie "upatrzyłam". Zgodził się jako, że lubił tańczyć.
Okres prób trwał pół roku, przez ten czas zbliżyliśmy się do siebie całkiem bardzo. Po takim czasie mogłam go nazwać przyjacielem, czego nigdy nawet nie spodziewałam się, że będziemy kimś więcej niż tylko znajomymi z klasy.
Po gimnazjum wybraliśmy to samo liceum, co pomogło naszej przyjaźni przetrwać. Nigdy nie spodziewałam się, że możemy się aż tak dobrze dogadywać. I nigdy bym się pewnie nie dowiedziała, gdybym nie chciała tańczyć tego poloneza... ;)

Zapewne nie zaprzyjaźnilibyśmy się gdyby nie komers na zakończenie gimnazjum. Potrzebowałam partnera i to nie byle jakiego. Zapytałam jednego z moich kolegów, którego sobie "upatrzyłam". Zgodził się jako, że lubił tańczyć.
Okres prób trwał pół roku, przez ten czas zbliżyliśmy się do siebie całkiem bardzo. Po takim czasie mogłam go nazwać przyjacielem, czego nigdy nawet nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przyjaźń, która rozpoczęła się pierwszego dnia w przedszkolu i trwa do dnia dzisiejszego. Tak, właśnie poznałam moją najlepszą przyjaciółkę - w przedszkolu. Pierwszy dzień w nowym miejscu, mega zagubiona sześcioletnia dziewczynka, nie znająca nikogo - aż do momentu kiedy Pani przedszkolanka poprosiła aby każdy zajął miejsce przy stoliku. Jak teraz to wspominam, to muszę przyznać, że nie mogłam wybrać wtedy lepszego miejsca. Od razu złapałam nić porozumienia z dziewczynką, koło której usiadłam i nasza przyjaźń trwa od tamtego dnia aż po dzisiejszy. Codziennie ze sobą rozmawiamy, lubimy spędzać razem czas, i często rozumiemy się bez słów, a co najważniejsze wiem, że mogę na nią liczyć w każdej sytuacji.

Przyjaźń, która rozpoczęła się pierwszego dnia w przedszkolu i trwa do dnia dzisiejszego. Tak, właśnie poznałam moją najlepszą przyjaciółkę - w przedszkolu. Pierwszy dzień w nowym miejscu, mega zagubiona sześcioletnia dziewczynka, nie znająca nikogo - aż do momentu kiedy Pani przedszkolanka poprosiła aby każdy zajął miejsce przy stoliku. Jak teraz to wspominam, to muszę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej