W pojedynkę lubię opisywać swoje sny,tworząc w ten sposób ciekawe opowiadania.

W pojedynkę lubię opisywać swoje sny,tworząc w ten sposób ciekawe opowiadania.

Wsłuchiwać się. W siebie, w ciszę, w szum wiatru. W szept liści. W zależności od tego, gdzie się znajduję. Po prostu zamknąć oczy i być całym sobą. Stać po środku świata (bo przecież wtedy jest się po środku świata!) i dać się ponieść innym zmysłom, niż tylko wzrok. Polecam każdemu, gdyż wrażenie takiego "zapadania się" w daną chwilę jest bezcenne. Najpierw słyszy się tylko najbliższe dźwięki, czuje najbliższe zapachy... ale kilkanaście oddechów później, kiedy już zsynchronizujemy się z otoczeniem, zaczynamy falować wraz z nim... góra, dół, góra, dół, wdech, wydech... i wtedy czujemy i słyszymy więcej.
Wystarczy jeden porządny wdech, by poczuć dawno zapomniany zapach, albo dotknięcie opadającego przypadkiem liścia, by poczuć resztki ciepła dawnego dotyku.

Wsłuchiwać się. W siebie, w ciszę, w szum wiatru. W szept liści. W zależności od tego, gdzie się znajduję. Po prostu zamknąć oczy i być całym sobą. Stać po środku świata (bo przecież wtedy jest się po środku świata!) i dać się ponieść innym zmysłom, niż tylko wzrok. Polecam każdemu, gdyż wrażenie takiego "zapadania się" w daną chwilę jest bezcenne. Najpierw słyszy się tylko...

W pojedynkę lubię robić dużo rzeczy, nie przeszkadza mi samotność, a wręcz przeciwnie częściej przeszkadza mi czyjaś obecność. teraz te chwile samotności cenię podwójnie. Od kiedy zostałam mamą jest ich na prawdę bardzo niewiele. Jestem zapalonym kinomaniakiem i uwielbiam oglądać filmy sama (nawet horrory). Nie lubię gdy ktoś mnie rozprasza, bo mam wtedy wrażenie, że jakiś fragment mi umknie i nie wyłapie przesłania filmu. W samotności czytam również książki. Chwilę samotności lubię spędzać także w łazience. Wcześniej nawet bym nie pomyślała, że chwile ciszy i spokoju podczas kąpieli są takie cenne. Od kiedy na świecie pojawiła się córka to okazał się, że nawet tam muszę mieć zawsze wiernego towarzysza, a jak nie zdąży wedrzeć się do łazienki to wiernie czeka pod, oczywiście płacząc i tłukąc pięścią w drzwi, więc 5 minutowy szybki prysznic nie można nazwać chwilą samotności. Jak mi się uda pobyć tam dłuższą chwilę bez pośpiechu i stróża do drzwiami to działa to na mnie odprężająco i odstresowująco.

W pojedynkę lubię robić dużo rzeczy, nie przeszkadza mi samotność, a wręcz przeciwnie częściej przeszkadza mi czyjaś obecność. teraz te chwile samotności cenię podwójnie. Od kiedy zostałam mamą jest ich na prawdę bardzo niewiele. Jestem zapalonym kinomaniakiem i uwielbiam oglądać filmy sama (nawet horrory). Nie lubię gdy ktoś mnie rozprasza, bo mam wtedy wrażenie, że jakiś...

W swojej dziennej rutynie mam taką czynność, której nie wyobrażam sobie robić inaczej niż w samotności. Jest to modlitwa. Nie potrafiłabym chyba robić tego w grupie albo chociaż z kimś. Wszystko co mówię wydawałoby mi się wtedy jakieś fałszywe lub powiedziane trochę "na pokaz". W trakcie takich duchowych przeżyć potrzebuje samotności, żeby całkowicie skupić się na moich uczuciach i myślach. Całą swoją uwagę skupiam właśnie na tym, dlatego nie potrafię sobie wyobrazić, żeby ktokolwiek dotrzymywał mi w tym momencie towarzystwa.

W swojej dziennej rutynie mam taką czynność, której nie wyobrażam sobie robić inaczej niż w samotności. Jest to modlitwa. Nie potrafiłabym chyba robić tego w grupie albo chociaż z kimś. Wszystko co mówię wydawałoby mi się wtedy jakieś fałszywe lub powiedziane trochę "na pokaz". W trakcie takich duchowych przeżyć potrzebuje samotności, żeby całkowicie skupić się na moich...

Potrafię być sama nawet w grupie pełnej ludzi. W pojedynkę najlepiej się … wymyśla różne historie. Codziennie przed zaśnięciem leżę sobie i tworzę nowe światy. Gdy brakuje mi pomysłu, „piszę” w myślach nowe opowiadanie lub powieść w odcinkach. Gdy nie mam już pomysłu na kontynuację, żegnam się z moimi bohaterami i tworzę nową fabułę. Często jestem jedną z ważniejszych postaci moich opowieści. Mam w nich ciekawe życie, znam wiele osób, czasem przytrafiają mi się różne kłopoty, ale zawsze wychodzę z nich obronną ręką. Jestem dla innych ludzi bohaterem, wzorem do naśladowania. Rozmyślam, gdy gdzieś jadę autobusem, metrem, gdy skądś wracam, gdy mam chwilę i nic nie muszę robić. Mam marzenie, by mieć dyktafon, który mogłabym podłączyć do moich myśli. Miałabym mnóstwo materiału na kilka książek. Może kiedyś spiszę te moje wymyślanki, na razie wystarczy mi gimnastyka mózgu, czyli intensywne myślenie i tworzenie.

Potrafię być sama nawet w grupie pełnej ludzi. W pojedynkę najlepiej się … wymyśla różne historie. Codziennie przed zaśnięciem leżę sobie i tworzę nowe światy. Gdy brakuje mi pomysłu, „piszę” w myślach nowe opowiadanie lub powieść w odcinkach. Gdy nie mam już pomysłu na kontynuację, żegnam się z moimi bohaterami i tworzę nową fabułę. Często jestem jedną z ważniejszych...

czytać-zgadzam się z tekstem W. Młynarskiego:Jeśli za mało książek znasz -
- to Ci wychodzi na twarz.
Gdy nie wiesz, kim był J. S. Bach -
- to spłaszcza Ci czółka dach.
Nieznany Ci Edypa los -
- to deformuje Ci nos.
Gdy nie wiesz, co to savoir - vivre -
- żuchwę masz grubą, aż dziw!

czytać-zgadzam się z tekstem W. Młynarskiego:Jeśli za mało książek znasz -
- to Ci wychodzi na twarz.
Gdy nie wiesz, kim był J. S. Bach -
- to spłaszcza Ci czółka dach.
Nieznany Ci Edypa los -
- to deformuje Ci nos.
Gdy nie wiesz, co to savoir - vivre -
- żuchwę masz grubą, aż dziw!

W pojedynkę najbardziej lubię pływać. Uwielbiam pusty basen o poranku, kiedy ludzie jeszcze śpią w swoich domach. Jestem sama. Słyszę tylko swój oddech i swoje pluskanie w wodzie. Pływanie w tą i z powrotem. To samo tyczy się również jezior czy Bałtyku. Nie lubię grać w piłkę w wodzie, skakać, czy chlapać się z innymi. Nerwicy dostaję kiedy słyszę krzyki ludzi dookoła w wodzie. Woda nie jest dla mnie chwilą do zabawy, ale do odpoczynku, byciu samej ze sobą.

W pojedynkę najbardziej lubię pływać. Uwielbiam pusty basen o poranku, kiedy ludzie jeszcze śpią w swoich domach. Jestem sama. Słyszę tylko swój oddech i swoje pluskanie w wodzie. Pływanie w tą i z powrotem. To samo tyczy się również jezior czy Bałtyku. Nie lubię grać w piłkę w wodzie, skakać, czy chlapać się z innymi. Nerwicy dostaję kiedy słyszę krzyki ludzi dookoła w...

W pojedynkę dobrze się... rozmawia! Zawsze prowadzisz konwersację z kimś na twoim poziomie, trudno o różnicę zdań i skakanie sobie do gardeł. Twój rozmówca nigdy Cię okrutnie nie wyśmieje, zawsze ze zrozumieniem pokiwa głową i zrobi adekwatnie smutną minę. Jesteście ze sobą tak fantastycznie zżyci, że kończycie nawzajem wypowiadane zdania, a jeśli trzeba - zrozumiecie się bez słów. Gdy nie możesz sobie czegoś przypomnieć, ten drugi chętnie służy pomocą. To twój najlepszy przyjaciel!
Taka rozmowa sam na sam jest także niezawodnym miernikiem zdrowia psychicznego. Kiedy już pokłócicie się na amen i żadne z was nie chce iść na kompromis, należy bezzwłocznie udać się na mediacje do psychiatry.

W pojedynkę dobrze się... rozmawia! Zawsze prowadzisz konwersację z kimś na twoim poziomie, trudno o różnicę zdań i skakanie sobie do gardeł. Twój rozmówca nigdy Cię okrutnie nie wyśmieje, zawsze ze zrozumieniem pokiwa głową i zrobi adekwatnie smutną minę. Jesteście ze sobą tak fantastycznie zżyci, że kończycie nawzajem wypowiadane zdania, a jeśli trzeba - zrozumiecie się...

Przez większość nastoletnich lat w pojedynkę działałem ze wszystkim. Czy to rozrywka, czy to praca szkolna. Największą radość mi przynosiło to, gdzie było jak najmniej osób dookoła. Z czasem się to zmieniło. Od czasu rozpoczęcia nauki na studiach, zacząłem się otwierać bardziej na kontakty z ludźmi. Pewne kwestie się oczywiście nie zmieniły i wciąż są takie czynności, które potrafię i uwielbiam wykonywać jedynie w pojedynkę. Najważniejszą jest chyba mówienie i śpiewanie do samego siebie. Pewnie jakaś wyższa psychologia mogłaby być w to uwikłana ("mówi do siebie, znaczy się ma problemy społeczne"). Może. Nie wiem. Ale kocham to. Kocham poruszać każde najbardziej głupkowate dyskusje z samym sobą i śpiewać wybrane linijki tekstów piosenek, których oczywiście w całości nie znam na pamięć. Być może robię to dlatego, że tak naprawdę tylko ja rozumiem w pełni samego siebie. Jestem przyjacielem samego siebie. Ja znam wszystkie swoje sekrety oraz... ja znam wszystkie swoje sekrety. Jakkolwiek to brzmi. Nawet teraz pisząc to mówię do siebie i toczę batalię słowną, abym wspólnymi siłami z samym sobą napisał mój poprawny potok myśli. Być może pewnego dnia na starość zostanę sam, bez ludzi, to wiem że nigdy nie będę samotny tak naprawdę. Będę mieć przecież siebie. Najwspanialszego rozmówcę do każdego tematu.

Przez większość nastoletnich lat w pojedynkę działałem ze wszystkim. Czy to rozrywka, czy to praca szkolna. Największą radość mi przynosiło to, gdzie było jak najmniej osób dookoła. Z czasem się to zmieniło. Od czasu rozpoczęcia nauki na studiach, zacząłem się otwierać bardziej na kontakty z ludźmi. Pewne kwestie się oczywiście nie zmieniły i wciąż są takie czynności, które...

Powiem prosto i zwięźle: uwielbiam czytać :) Najlepiej na świeżym powietrzu. Kiedy jestem sama wychodzę na balkon, gdzie mam bardzo wygodny fotel i tam zaszywam się z książką :) czasem zabieram ze sobą kawusię ;)

Powiem prosto i zwięźle: uwielbiam czytać :) Najlepiej na świeżym powietrzu. Kiedy jestem sama wychodzę na balkon, gdzie mam bardzo wygodny fotel i tam zaszywam się z książką :) czasem zabieram ze sobą kawusię ;)