Jestem typem outsiderki i mimo fajnej rodzinki wiele rzeczy lubię robić samotnie. W zależności od nastroju wsłuchuję się w ciszę bądź zupełnie przeciwnie w muzykę, taką, do której nie odważyłabym się nawet przyznać jak cover Siekiery w wykonaniu Behemotha;)
Samotnie lubię jeść chałwę słonecznikową. Nikt nie wypomina mi kalorii, a przede wszystkim nie muszę się dzielić;)
Poza tym nie będę oryginalna, ale uwielbiam czytać:) Oczywiście w samotności, jedną książkę mam do sypialni, drugą do salonu a latem dodatkowo do ogrodu i czyta mi się ją rewelacyjnie z lampką czegoś zimnego, wśród zapachu lawendy...

Jestem typem outsiderki i mimo fajnej rodzinki wiele rzeczy lubię robić samotnie. W zależności od nastroju wsłuchuję się w ciszę bądź zupełnie przeciwnie w muzykę, taką, do której nie odważyłabym się nawet przyznać jak cover Siekiery w wykonaniu Behemotha;)
Samotnie lubię jeść chałwę słonecznikową. Nikt nie wypomina mi kalorii, a przede wszystkim nie muszę się dzielić;)
...

Jako książkowy okaz introwertyka większość rzeczy lubię robić w samotności. Począwszy od czynności, które towarzystwa nie wymagają (czytanie, rysowanie, ćwiczenie, oglądanie seriali, gotowanie), kończąc na czynnościach, które ludzie zazwyczaj wykonują w parach (chodzenie do kina, spacerowanie czy chodzenie na basen). Największą przyjemność sprawia mi jednak samotne pisanie. Nie liczy się nawet to, czy piszę opowiadanie, czy wiersz, czy własne przemyślenia. Lubię być wówczas sam na sam ze swoimi myślami, lubię się skupić i skoncentrować, nie musieć się martwić o to, że jestem nieobecna duchem. Spisywanie własnych myśli ma dla mnie działanie terapeutyczne: pozwala mi uporządkować sobie swoje priorytety, rozjaśnić umysł, zmotywować się do działania. Kiedy piszę, nie chcę martwić się o resztę świata, ale dać sobie chwilę na złapanie oddechu.

Jako książkowy okaz introwertyka większość rzeczy lubię robić w samotności. Począwszy od czynności, które towarzystwa nie wymagają (czytanie, rysowanie, ćwiczenie, oglądanie seriali, gotowanie), kończąc na czynnościach, które ludzie zazwyczaj wykonują w parach (chodzenie do kina, spacerowanie czy chodzenie na basen). Największą przyjemność sprawia mi jednak samotne pisanie....

Haha. Nie wiem, czy to przejdzie. Uwielbiam samotnie przytulić się do mojego psa. Nie wiem, kto tego bardziej potrzebuje - ja, czy on. Spoglądam przy tym na niego i nie mogę się nadziwić, jakie to jest mądre stworzenie. Mam wrażenie, że wie, co w danej chwili czuję, chociaż przecież nie ma najmniejszego pojęcia, co robiłam i co myślę. Nie macie wrażenia, że pies wie, do którego człowieka powinien podejść, bo najbardziej potrzebuje on jego obecności? Ja nie raz coś takiego zaobserwowałam. Popatrzy, wybierze najbardziej potrzebującą osobę, podejdzie, położy głowę na kolanach, a jego oczy mówią, że wszystko wie, rozumie i że będzie lepiej. Zupełnie nie na temat. Bo czuję się wtedy mniej samotna niż z dziesiątką ludzi, którym się wydaje, że są mi bliscy.

Haha. Nie wiem, czy to przejdzie. Uwielbiam samotnie przytulić się do mojego psa. Nie wiem, kto tego bardziej potrzebuje - ja, czy on. Spoglądam przy tym na niego i nie mogę się nadziwić, jakie to jest mądre stworzenie. Mam wrażenie, że wie, co w danej chwili czuję, chociaż przecież nie ma najmniejszego pojęcia, co robiłam i co myślę. Nie macie wrażenia, że pies wie, do...

Oczywiście, szybciej i sprawniej sprzątam w samotności. Bez tych rozbieganych nóżek, które lubią brudzić nowoumytą podłogę i ciekawskich łapek, które chętnie zostawiają ślady na właśnie polerowanym lustrze. To jasne, że przyjemniej czyta się w samotności, kiedy nikt z zewnątrz nam tego nie zakłóca. Ale to tylko "praktyczna strona samotności", wykorzystany moment w pojedynkę na zadania, które i tak by trzeba było wykonać. Ale tę prawdziwą chwilę samotności, kiedy nic nie muszę, przeznaczam najczęściej na... chodzenie! Bez znaczenia czy po pokoju, czy w lesie, czy między blokami. Pozwala mi to uspokoić myśli, ochłonąć i wbrew pozorom odprężyć się.

Raz. Dwa. Noga za nogą, trzymając równe tempo. Byle iść. Byle do przodu.
Jest coś kojącego w tym automatyzmie ruchów.

Oczywiście, szybciej i sprawniej sprzątam w samotności. Bez tych rozbieganych nóżek, które lubią brudzić nowoumytą podłogę i ciekawskich łapek, które chętnie zostawiają ślady na właśnie polerowanym lustrze. To jasne, że przyjemniej czyta się w samotności, kiedy nikt z zewnątrz nam tego nie zakłóca. Ale to tylko "praktyczna strona samotności", wykorzystany moment w pojedynkę...

Uwielbiam długie samotne spacery. Trudny dzień i natłok przeżyć sprawiają, że nawet wśród bliskich czuję się jak w cyrku. Potrzebuję spokoju i kontaktu z naturą - budzi się takie pierwotne ludzkie pragnienie. Spacer, najlepiej po wcześniej nieznanym lesie czy dróżce w parku, wspaniale wycisza. Marsz lub bieg wyzwala ukryte w ciele emocje, daje się "wyszaleć". Szmer drzew wokół pozwala ukoić myśli, zastanowić się nad problemami lub kompletnie wyłączyć analizowanie i skupić się tylko na odgłosach natury. Po takim wyciszeniu z przyjemnością mogę zatęsknić i wrócić do ludzi. Najważniejsze, że wszystkie emocje zostały już wyzwolone i czas z innymi może być relaksem i radością.

Uwielbiam długie samotne spacery. Trudny dzień i natłok przeżyć sprawiają, że nawet wśród bliskich czuję się jak w cyrku. Potrzebuję spokoju i kontaktu z naturą - budzi się takie pierwotne ludzkie pragnienie. Spacer, najlepiej po wcześniej nieznanym lesie czy dróżce w parku, wspaniale wycisza. Marsz lub bieg wyzwala ukryte w ciele emocje, daje się "wyszaleć". Szmer...

Ja uwielbiam być samotna. Potrzebuję raz na jakiś czas samotnie obejrzeć film, przeczytać książkę w pojedynkę i wyjść bez towarzystwa na spacer. Jednak wśród wielu czynności, które wykonuję w pojedynkę jest jedna, przy której wręcz nie znoszę towarzystwa i są to zakupy.
Oczywiście powodem były męczarnie, jakie musiałam przeżywać wielokrotnie, gdy na nie chodziłam z moim chłopakiem oraz braćmi - wieczne stękanie, pospieszanie, popychanie do kasy, "nie potrzebujesz tego", "przecież już takie masz", "jestem zmęczony", "chce mi się siku".
I do dzisiaj nie lubię chodzić na zakupy nawet z moimi koleżankami, nawet do warzywniaka. Nie lubię być od kogoś zależna w czasie wybierania jedzenia, kosmetyków, ubrań, mebli czy czegokolwiek innego. Mój chłopak może pojawić się dopiero na końcu shopingu, gdy przyjdzie za niego płacić :)

Ja uwielbiam być samotna. Potrzebuję raz na jakiś czas samotnie obejrzeć film, przeczytać książkę w pojedynkę i wyjść bez towarzystwa na spacer. Jednak wśród wielu czynności, które wykonuję w pojedynkę jest jedna, przy której wręcz nie znoszę towarzystwa i są to zakupy.
Oczywiście powodem były męczarnie, jakie musiałam przeżywać wielokrotnie, gdy na nie chodziłam z moim...

Ja uwielbiam być samotna. Potrzebuję raz na jakiś czas samotnie obejrzeć film, przeczytać książkę w pojedynkę i wyjść bez towarzystwa na spacer. Jednak wśród wielu czynności, które wykonuję w pojedynkę jest jedna, przy której wręcz nie znoszę towarzystwa i są to zakupy.
Oczywiście powodem były męczarnie, jakie musiałam przeżywać wielokrotnie, gdy na nie chodziłam z moim chłopakiem oraz braćmi - wieczne stękanie, pospieszanie, popychanie do kasy, "nie potrzebujesz tego", "przecież już takie masz", "jestem zmęczony", "chce mi się siku".
I do dzisiaj nie lubię chodzić na zakupy nawet z moimi koleżankami, nawet do warzywniaka. Nie lubię być od kogoś zależna w czasie wybierania jedzenia, kosmetyków, ubrań, mebli czy czegokolwiek innego. Mój chłopak może pojawić się dopiero na końcu shopingu, gdy przyjdzie za niego płacić :)

Ja uwielbiam być samotna. Potrzebuję raz na jakiś czas samotnie obejrzeć film, przeczytać książkę w pojedynkę i wyjść bez towarzystwa na spacer. Jednak wśród wielu czynności, które wykonuję w pojedynkę jest jedna, przy której wręcz nie znoszę towarzystwa i są to zakupy.
Oczywiście powodem były męczarnie, jakie musiałam przeżywać wielokrotnie, gdy na nie chodziłam z moim...

Przyznam, że gdy się zastanowiłem doszedłem do tego, że zdecydowana większość codziennych zajęć sprawia mi większą przyjemność, gdy ktoś mi towarzyszy. Jest jednak jedna jedyna rzecz, którą uwielbiam robić w samotności i jest to modlitwa.
Jestem wierzący i oczywiście chodzę do kościoła, gdzie wspólne modlitwy są główną istotą całego nabożeństwa. Oczywiście jest to dla mnie bardzo ważne, lecz prawdziwa relacja z Bogiem jest dla mnie czymś całkowicie osobistym - najlepiej mi się z nim rozmawia sam na sam, w zamkniętym pokoju, po cichu. Nie lubię również, gdy ktoś mi się w czasie modlitwy przygląda.

Przyznam, że gdy się zastanowiłem doszedłem do tego, że zdecydowana większość codziennych zajęć sprawia mi większą przyjemność, gdy ktoś mi towarzyszy. Jest jednak jedna jedyna rzecz, którą uwielbiam robić w samotności i jest to modlitwa.
Jestem wierzący i oczywiście chodzę do kościoła, gdzie wspólne modlitwy są główną istotą całego nabożeństwa. Oczywiście jest to dla mnie...

Jesiennymi wieczorami, najlepiej już po zmroku, uwielbiam spacery z samym sobą po starówce mego miasta.
W pojedynkę lubię również, dłuższe spacery po górach.
Nic tak nie oczyszcza duszy, jak te dwie okoliczności.

Jesiennymi wieczorami, najlepiej już po zmroku, uwielbiam spacery z samym sobą po starówce mego miasta.
W pojedynkę lubię również, dłuższe spacery po górach.
Nic tak nie oczyszcza duszy, jak te dwie okoliczności.

Czasem myślę, że zwariuję jeśli nie pobędę chwilę sama. Taka odskocznia należy się każdemu z nas. Ja lubię sprzątać, gdy nikogo nie ma w pobliżu. Najlepiej porządkuje mi się dom, kiedy nikt nie pałęta mi się pod nogami. Nie jest to jedyna czynność, którą wykonuję w ciszy i samotności. Jak już jestem przy sprzątaniu to gotować i piec ciasta również lubię sama. Przyznam szczerze, że wtedy najlepiej mi to wychodzi. Zero stresu, tylko ja i kuchnia. Cenię sobie również słuchanie muzyki w pojedynkę czy czytanie książek. Pozwala mi to na odstresowanie się i wyłączenie na chwilę akumulatorów. Dodatkowy komfort zapewnia fakt, że nikogo nie ma, więc żadna osoba nie zaburzy mojego spokoju.

Czasem myślę, że zwariuję jeśli nie pobędę chwilę sama. Taka odskocznia należy się każdemu z nas. Ja lubię sprzątać, gdy nikogo nie ma w pobliżu. Najlepiej porządkuje mi się dom, kiedy nikt nie pałęta mi się pod nogami. Nie jest to jedyna czynność, którą wykonuję w ciszy i samotności. Jak już jestem przy sprzątaniu to gotować i piec ciasta również lubię sama. Przyznam...