W moim pokoleniu najbardziej mnie dziwi liczba godzin spędzanych w pracy. Z jednej strony warunki zewnętrzne wymuszają poniekąd taką sytuację, bo przecież, aby pozwolić sobie na własne mieszkania i życie na przyzwoitym poziomie, czasami osiem godzin pracy dziennie nie wystarcza. Z drugiej jednak strony trudno mi zrozumieć, jak można poświęcać większość czasu na pracę, tak że nie zostaje nic na relacje z bliskimi czy hobby.

W moim pokoleniu najbardziej mnie dziwi liczba godzin spędzanych w pracy. Z jednej strony warunki zewnętrzne wymuszają poniekąd taką sytuację, bo przecież, aby pozwolić sobie na własne mieszkania i życie na przyzwoitym poziomie, czasami osiem godzin pracy dziennie nie wystarcza. Z drugiej jednak strony trudno mi zrozumieć, jak można poświęcać większość czasu na pracę, tak...

Najbardziej w moim pokoleniu zadziwia mnie to, jak bardzo potrafimy być tolerancyjni. Patrząc na moje kuzynostwo, notabene są starsi tylko może o 7-10 lat widzę jak bardzo są to odrębne światy. Pokolenie moich rodziców jest jeszcze tym, które twardo mówi nie odrębności jednostki, jej inności, natomiast widać, że kolejne pokolenia ludzi już wygryzają się z tej łatki. Wydaje mi się, że moje pokolenie jest tym, które już bez obaw akceptuje ludzi takimi, jacy są. I to jest piękne, oby tak dalej!

Najbardziej w moim pokoleniu zadziwia mnie to, jak bardzo potrafimy być tolerancyjni. Patrząc na moje kuzynostwo, notabene są starsi tylko może o 7-10 lat widzę jak bardzo są to odrębne światy. Pokolenie moich rodziców jest jeszcze tym, które twardo mówi nie odrębności jednostki, jej inności, natomiast widać, że kolejne pokolenia ludzi już wygryzają się z tej łatki. Wydaje...

Moje pokolenie to pokolenie tzw. millenialsów, pokolenie Y i pewnie wiele by jeszcze byłoby szukać podobnych nazw... Niektórzy mówią, że millenialsi są egoistyczni, zapatrzeni w siebie, zadufani. Wciąż "lawirują", a momentami potrafią być bezczelni - jednak też nie ma dla nich żadnego problemu, aby walczyć o swoje! Ja jednak nie o tym... Co mnie w tym moim pokoleniu zadziwia? Otóż to, że pamiętając doskonale swoje dzieciństwo, beztroskie (mam nadzieję, że w większości przypadków tak było!) zabawy na świeżym powietrzu od rana do nocy, nie przekładamy tego na własne dzieci. Nie jestem jeszcze matką, ale kiedy już będę, będę chciała pokazać swoim dzieciom moje dzieciństwo. Bez ciągłego siedzenia w telefonie, czy przed telewizorem. Przebywanie na świeżym powietrzu do "aż się ściemni". Brudne pięty szorowane w misce i świeże marchewki prosto z babcinego ogródka.

Moje pokolenie to pokolenie tzw. millenialsów, pokolenie Y i pewnie wiele by jeszcze byłoby szukać podobnych nazw... Niektórzy mówią, że millenialsi są egoistyczni, zapatrzeni w siebie, zadufani. Wciąż "lawirują", a momentami potrafią być bezczelni - jednak też nie ma dla nich żadnego problemu, aby walczyć o swoje! Ja jednak nie o tym... Co mnie w tym moim pokoleniu...

Chyba najbardziej zadziwia mnie głupota mojego pokolenia. Zarówna ta rozumiana dosłownie jak i ta metaforyczna.
Nie ma co ukrywać, jesteśmy głupsi. Może nie jest to do końca nasza wina, bo zewsząd jesteśmy otoczeni internetem, w którym możemy znaleźć wszystko, kiedyś na studia dostawali się najlepsi, a dziś każdy może zostać inżynierem. Stawiane nam są niższe wymaganie, niż naszym dziadkom, więc mniej się staramy, mniej się uczymy, bo nie musimy.
Moje pokolenie jest też głupie życiowo. Najważniejsze żeby wrzucić ładne zdjęcie na profile społecznościowe, żeby się pochwalić jedzeniem czy tez nowymi majtkami. Zamiast się spotkać, sms-ują. Boja się ciężkiej pracy, bo przecież "nie po to się uczyliśmy". W wieku 16 lat są "dorośli", pyskują i nie maja szacunku dla starszych. Szczerze powiem, ze czasami mi wstyd za moje pokolenie. Gdzie jest ta młodzież, która walczyła w powstaniu? Gdzie Ci ludzie, którzy budowali Polskę i byli jej dumą? Chciałoby się powtórzyć za słowami piosenki " ale to już było i nie wróci więcej" chociaż ja nadal mam nadzieję.

Chyba najbardziej zadziwia mnie głupota mojego pokolenia. Zarówna ta rozumiana dosłownie jak i ta metaforyczna.
Nie ma co ukrywać, jesteśmy głupsi. Może nie jest to do końca nasza wina, bo zewsząd jesteśmy otoczeni internetem, w którym możemy znaleźć wszystko, kiedyś na studia dostawali się najlepsi, a dziś każdy może zostać inżynierem. Stawiane nam są niższe wymaganie, niż...

Rocznik 78. Konsumujemy na potęgę. Posiadać natychmiast! Tu i teraz! W kilku wersjach! Coś nas zupełnie nie interesuje. Nie dostrzegamy możliwości zastosowania tego we własnym życiu. Widzimy to u sąsiada i bach! Siadamy przed komputerem i zamawiamy w tempie ekspresowym. Nie liczymy się z tym, czy możemy pozwolić sobie na taki wydatek. Potem zalega to całe bogactwo, zaśmiecając nie tylko nasz dom, życie, ale i głowę, którą przestajemy myśleć. Mamy ją już chyba tylko od parady. Za domem rozciągają się piękne góry. Przecież nie powiemy w pracy, że wakacje spędziliśmy w domu. Bach! Siadamy przed komputerem i zamawiamy wycieczkę last minut all inclusive. Zabieramy ryczące dzieciaki, które chcą zostać z kolegami. Lecimy na drugi koniec świata, rozkładamy się nad basenem, popijamy drinki, wracamy i zdajemy sobie sprawę, że nie potrafimy nic powiedzieć o kraju, w którym spędziliśmy ponad tydzień. Bach! Zasiadamy do Internetu i zamawiamy przewodnik po miejscu, z którego właśnie wróciliśmy. A za oknem przechodzą turyści. Przejechali całą Polskę, by pochodzić po naszych górach. Góry? Jakie góry? One zawsze tu były. Bach! Głupiejemy. Jednocześnie wydaje nam się, że jesteśmy tacy mądrzy. Tymczasem nie wiemy, jak ma na imię nasz sąsiad i jak ugotować kompot. Bach! Spoglądamy na nasze dzieci i zastanawiamy się, dlaczego chcą smartphone, komputer i elektryczną deskorolkę. My tego nie mieliśmy. Wisieliśmy na trzepaku oglądając świat do góry nogami. Góry… Jakie one wtedy były piękne.

Rocznik 78. Konsumujemy na potęgę. Posiadać natychmiast! Tu i teraz! W kilku wersjach! Coś nas zupełnie nie interesuje. Nie dostrzegamy możliwości zastosowania tego we własnym życiu. Widzimy to u sąsiada i bach! Siadamy przed komputerem i zamawiamy w tempie ekspresowym. Nie liczymy się z tym, czy możemy pozwolić sobie na taki wydatek. Potem zalega to całe bogactwo,...

W moim (trzydziestolatkowie) pokoleniu zadziwiają mnie ciągłe zmiany i umiejętność adaptacji. Ludzie ciągle gdzieś gonią, podążają za czymś, czasem sami nie wiedzą za czym. Praca zmieniana co kilka lat lub częściej, bo stara mi się znudziła, bo szukam nowych wyzwań, chcę czegoś nowego. Różne hobby, a to nauka języka obcego, a to kino, a to bieganie. Obecnie już nawet małżonek niekoniecznie musi być jeden na całe życie, może się „zużyć” i trzeba go będzie „wymienić na nowszy model”. Przedmioty codziennego użytku są tak naprawdę jednorazowego użytku. Pralka, lodówka się zepsuje, no cóż, nie warto naprawiać, zresztą za bardzo nie ma odpowiednich specjalistów, lepiej wyrzucić i kupić nowe. A telefon komórkowy to najlepiej wymieniać co dwa lata lub częściej. I się trzydziestolatkowie prześcigają w zapewnieniach, że ich komórka jest najlepsza, najnowocześniejsza, bo aparat ma ileś tam pikseli, apki takie, a nie inne, a Internet musi śmigać z prędkością światła itd., itp. Niestety lub stety ja należę do zupełnie innej epoki. Powinnam się urodzić z dwadzieścia lat wcześniej, nie ogarniam tych wszystkich aplikacji na komórkach, nie rajcuje mnie najnowszy model smartphone'a lub Iphone'a, mam stary telefon, niedotykowy i jestem zadowolona. Nie muszę brać udziału w tym owczym pędzie.

W moim (trzydziestolatkowie) pokoleniu zadziwiają mnie ciągłe zmiany i umiejętność adaptacji. Ludzie ciągle gdzieś gonią, podążają za czymś, czasem sami nie wiedzą za czym. Praca zmieniana co kilka lat lub częściej, bo stara mi się znudziła, bo szukam nowych wyzwań, chcę czegoś nowego. Różne hobby, a to nauka języka obcego, a to kino, a to bieganie. Obecnie już nawet...

A mnie najbardziej zadziwia to, że tak wiele ludzi "wiesza na nas psy", a my się na to godzimy, choć często myślenie innych o nas jest stereotypowe i zakłamane. Jesteśmy uważani za złych i niedobrych, totalna znieczulica w nas... owszem, jak w każdej grupie społecznej pojawiają się "czarne owce". A tak naprawdę jesteśmy ludźmi chętnymi do pomocy, otwartymi, wrażliwymi, chcącymi spełniać swoje marzenia. Młodzi ludzie! Zacznijmy mówić o tym co robimy! Często przyklejają nam łatkę, że siedzimy tylko w Intrnecie, a nie widzą lub nie chcą widzieć, że również my wyprowadzamy psy w schroniskach, pomagamy w domach dziecka, szpitalach, opiekujemy się starszymi- często nie mówiąc o tym nikomu, by nikt nie wyśmiał, nie spojrzał źle... a tak naprawdę tak wielu z nas to robi! I to jest piękne i zadziwiające że w całym tym naszym zabieganiu, pogoni za doświadczeniem, wykształceniem, pracą mamy chęci zrobić coś dla innych!

A mnie najbardziej zadziwia to, że tak wiele ludzi "wiesza na nas psy", a my się na to godzimy, choć często myślenie innych o nas jest stereotypowe i zakłamane. Jesteśmy uważani za złych i niedobrych, totalna znieczulica w nas... owszem, jak w każdej grupie społecznej pojawiają się "czarne owce". A tak naprawdę jesteśmy ludźmi chętnymi do pomocy, otwartymi, wrażliwymi,...

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie fakt, że w pogoni za karierą zawodową, sukcesami naukowymi i nieustannym przemieszczaniem się, coraz częściej zapominamy o tym, co dla człowieka najważniejsze - o spędzaniu czasu z rodziną. Tych chwil w otoczeniu bliskich nie sposób kupić za żadne pieniądze. Nie da się też zatrzymać czasu i sprawić, byśmy od teraz stali się nieśmiertelni. Dlatego właśnie powinniśmy w tym codziennym wyścigu umieć się zatrzymać, złapać oddech i poświęcić trochę czasu na to, by cieszyć się z małych rzeczy w otoczeniu bliskich nam osób.

W moim pokoleniu najbardziej zadziwia mnie fakt, że w pogoni za karierą zawodową, sukcesami naukowymi i nieustannym przemieszczaniem się, coraz częściej zapominamy o tym, co dla człowieka najważniejsze - o spędzaniu czasu z rodziną. Tych chwil w otoczeniu bliskich nie sposób kupić za żadne pieniądze. Nie da się też zatrzymać czasu i sprawić, byśmy od teraz stali się...

Jestem studentką i to najlepszy czas w życiu człowieka.
- Nie posiadamy odpowiedzialności za rodzinę
- Życie opłacają nam rodzice- my tylko dorabiamy na przyjemności
- Jesteśmy niezależni - daleko od domu, możemy się wyszaleć
- Uczymy się tego co chcemy na zajęciach
- Powoli uczymy się samodzielności - mama nam nie wypierze, nie ugotuje
- Mamy dużo wolnego czasu który możemy poświęcić na rozwój osobisty;)

Studenci to najlepsza grupa społeczna!

Jestem studentką i to najlepszy czas w życiu człowieka.
- Nie posiadamy odpowiedzialności za rodzinę
- Życie opłacają nam rodzice- my tylko dorabiamy na przyjemności
- Jesteśmy niezależni - daleko od domu, możemy się wyszaleć
- Uczymy się tego co chcemy na zajęciach
- Powoli uczymy się samodzielności - mama nam nie wypierze, nie ugotuje
- Mamy dużo wolnego czasu który...

A mnie we wszystkich pokoleniach zadziwia to samo - to, że tęskniąc za tym co było, ludzie potrafią brać od życia to co jest i z podniesionym czołem witać to, co będzie.
Jestem z lat osiemdziesiątych, moje dzieciństwo przypadło na lata dziewięćdziesiąte, pełne beztroski i kompletnie pozbawione komputeryzacji - wspominam je tęsknie, zwłaszcza obserwując na czym upływa czas dzieciom z obecnej dekady.
Czasem spotykam się z siostrą mojego dziadka, urodzoną w latach czterdziestych, ona również potrafi długo opowiadać o swoim dzieciństwie i młodości - jakże różnej od innych pokoleń.
W związku z tym niezmiennie zadziwia mnie jedno - umiejętność odnalezienia się w teraźniejszości mimo bagażu tak różnych wspomnień.

A mnie we wszystkich pokoleniach zadziwia to samo - to, że tęskniąc za tym co było, ludzie potrafią brać od życia to co jest i z podniesionym czołem witać to, co będzie.
Jestem z lat osiemdziesiątych, moje dzieciństwo przypadło na lata dziewięćdziesiąte, pełne beztroski i kompletnie pozbawione komputeryzacji - wspominam je tęsknie, zwłaszcza obserwując na czym upływa czas...