Jako dziecko chciałam zostać Alchemikiem. Siedzieć w lochach i przelewać magiczne substancje, robić eliksiry miłosne (jeden dla księcia z bajki, który się we mnie zakocha), nalewki na młodość i leki na wszystkie choroby. Moja pasja polega na mieszaniu wszystkiego co moje dziecięce łapki dorwały. Nie raz zużyłam mamy ukochany szampon, bo łączyłam go z pianka taty :)
Dziś jestem współczesnym Alchemikiem. Nie pracuję w lochach tylko w laboratorium. Jestem po prostu chemikiem :)
Troszeczkę urealniły się moja marzenia, choć eliksir młodości jeszcze do odkrycia przede mną.

Jako dziecko chciałam zostać Alchemikiem. Siedzieć w lochach i przelewać magiczne substancje, robić eliksiry miłosne (jeden dla księcia z bajki, który się we mnie zakocha), nalewki na młodość i leki na wszystkie choroby. Moja pasja polega na mieszaniu wszystkiego co moje dziecięce łapki dorwały. Nie raz zużyłam mamy ukochany szampon, bo łączyłam go z pianka taty :)
Dziś...

Marzę o posiadaniu pensjonatu. Nazwałabym go... "Pensjonat pod Aniołami". Nie, mało oryginalne. To może... "U Dolores". Albo... "Pod śnieżynką". O tak! Klimat panowałby tam iście wyjęty z bieguna północnego. Wielka choina przystrojona najpięknienszymi bombkami, na ścianach ozdobne gwiazdki i śnieżynki, kominek obwieszony skarpetkami na prezenty i lukrowymi laseczkami, a ściany przyozdobiałyby lampki. Dużo lampek. Złote, srebrne, kolorowe... Wszystkie! Pensjonat prosperowałby od października do lutego, więc każdy z gości musiałby być wielkim miłośnikiem zimy i świąt. Przy wejściu czekałaby na nich gorąca czekolada i para ciepłych, pluszowych skarpetek. Pokoje byłyby przytulne aż do przesady. Pościel byłaby w czerwone, świąteczne wzory, okna przystrojone śnieżkami zrobionymi ze sztucznego śniegu, firanki obwieszone lampkami, a na komodzie stałaby mała choinka. Z kuchni ciągle wydobywałby się zapach pierniczków i ciasteczek korzennych, a w porze wieczornej goście rozgrzewaliby się grzańcem, patrząc na mroźną i śnieżną pogodę za oknem. To Norwegia. Tam śnieg jest czasem od września. A gdy już nadejdzie czas Wigilii, wszyscy goście, zbłąkani wędrowcy czy mali kolędnicy, uśiedliby razem przy wielkim stole pełnym pysznych potraw. Byłoby ich dwanaście, oczywiście. W tle leciałyby kolędy, a w powietrzu unosiłby się zapach miłości, szczęścia i oczywiście pierniczków. Marzę o dawaniu ludziom radości i szczęścia. Pensjonat ten byłby, a właściwie będzie moim drugim domem.

Marzę o posiadaniu pensjonatu. Nazwałabym go... "Pensjonat pod Aniołami". Nie, mało oryginalne. To może... "U Dolores". Albo... "Pod śnieżynką". O tak! Klimat panowałby tam iście wyjęty z bieguna północnego. Wielka choina przystrojona najpięknienszymi bombkami, na ścianach ozdobne gwiazdki i śnieżynki, kominek obwieszony skarpetkami na prezenty i lukrowymi laseczkami, a...

Zawsze marzyłam o pracy malarki. Świt pośród kołyszących się traw, pędzel płynący płynnie po płótnie, barwy mieszane tak, by oddać ten jeden, niepowtarzalny odcień nieba. Wąska, włoska uliczka. Kawałek murku, szkicownik i piękna, nieodkryta przez znawców sztuki kamienica. Z okna wystaje uśmiechnięta babcia o śnieżnobiałym uśmiechu, a pod oknami umorusane dziecko krzyczy do niej i śmiejąc się pokazuje różowe od zjadanych winogron dłonie - a to wszystko utrwalone na papierze. Uśmiech ukochanego, gdy usłyszał cudowne TAK! namalowany niedługo później - tak, by nigdy nie zapomnieć, by zawsze móc sobie przypomnieć tę radość i miłość w spojrzeniu. Malarze widzą świat inaczej, głębiej. Malowanie to trochę tak, jak zagłębianie się w fabułę książki - inny świat, inne doznania, różne emocje. Tylko niestety talentu mi nieco brak i wielu sławnych byłoby bogatych, ale po śmierci, więc mało opłacalny interes, ale i tak praca moich marzeń.

Zawsze marzyłam o pracy malarki. Świt pośród kołyszących się traw, pędzel płynący płynnie po płótnie, barwy mieszane tak, by oddać ten jeden, niepowtarzalny odcień nieba. Wąska, włoska uliczka. Kawałek murku, szkicownik i piękna, nieodkryta przez znawców sztuki kamienica. Z okna wystaje uśmiechnięta babcia o śnieżnobiałym uśmiechu, a pod oknami umorusane dziecko krzyczy do...

Moją pracą marzeń jest bycie sprzedawcą w sklepie muzycznym!
Od dziecka miłości do muzyki uczył mnie mój Tato, który na każdą możliwą okazję obdarowywał mnie płytami, zabierał na koncerty i opowiadał o wokalistach i zespołach w taki sposób, że czułam się jakbym słuchała pięknych bajek.
Zawsze bardzo cieszyłam się z powiększającej kolekcji ulubionych krążków, a każdy festiwal i każdy koncert sprawiał, że spełniałam swoje marzenia. Nawet pracę magisterską napisałam o muzyce, nie mogło być inaczej. Jeśli chodzi o moją drogę zawodową - bywa różnie, lekko nie jest. Gdybym mogła pracować w sklepie z płytami, biletami - byłabym w siódmym niebie. Muzyka nie przestawałaby grać nawet na chwilę, chętnie doradzałabym swoim klientom, a każdą kolejną płytę sprzedawałabym im z radością. I taka chyba powinna być wymarzona praca, prawda? :)

Moją pracą marzeń jest bycie sprzedawcą w sklepie muzycznym!
Od dziecka miłości do muzyki uczył mnie mój Tato, który na każdą możliwą okazję obdarowywał mnie płytami, zabierał na koncerty i opowiadał o wokalistach i zespołach w taki sposób, że czułam się jakbym słuchała pięknych bajek.
Zawsze bardzo cieszyłam się z powiększającej kolekcji ulubionych krążków, a każdy...

Wymarzona profesja, hmm. Od dziecka miałam różne pomysły. Od agentki CIA, po genetyka, do wokalistek i tancerek. Niestety nie przejawiałam większych talentów artystycznych, sportowych czy naukowych. Te artystyczne próbowałam długo wydobyć, dopiero nie dawno zaczęłam akceptować ich brak. Naukowe od 2 klasy szkoły podstawowej wszyscy wiedzieli, że drugą Marią nie zostanę. Sportowych – pod koniec liceum dostałam piątkę za to, że stanęłam na wyłączonej bieżni. Tak to pozostawię. Jednak każdy człowiek przecież ma ten talent, tę ścieżkę.. Cudem, w końcu, okazało się, że lubię uczyć się języków i tą ścieżką podążyłam. Wtedy zamarzyłam o byciu tłumaczką symultaniczną na spotkaniach ONZ (śmiech mojego dziadka, jak się z nim tym podzieliłam, będąc na pierwszym roku studiów – niezapomniany), a następnie o byciu tłumaczką, ale książkową i to jeszcze dla dzieci. Przyszłych nauczycieli z moich studiów krytykowałam, a co. Po studiach, w trakcie tego kryzysu, jakim jest dorosłość, nie wiedziałam chyba kompletnie, kim chcę być. W tej rozpaczy zapisałam się na studia podyplomowe i dziś uczę obcokrajowców polskiego. Czuję, że jestem na swoim miejscu. Nie zamieniłabym tej profesji na śpiewanie na wielkich scenach, badania w laboratorium, czy bieganiu w perukach w jakichś zakamarkach USA. Jednak pomarzyć można zawsze, a zawody, które są dla nas, mogą być dużo bliżej :)

Wymarzona profesja, hmm. Od dziecka miałam różne pomysły. Od agentki CIA, po genetyka, do wokalistek i tancerek. Niestety nie przejawiałam większych talentów artystycznych, sportowych czy naukowych. Te artystyczne próbowałam długo wydobyć, dopiero nie dawno zaczęłam akceptować ich brak. Naukowe od 2 klasy szkoły podstawowej wszyscy wiedzieli, że drugą Marią nie zostanę....

Chciałabym być politykiem. Lubię władzę i uczucie, że mam na coś wpływ. Uważam, że jest to zawód, który wymaga kreatywności a właśnie za taką osobę się uważam. Co więcej, będąc politykiem mogłabym spróbować zmienić rozwiązania, które obecnie uważam za złe. Chciałabym czuć się potrzebna i mieć świadomość tego, że robię coś ważnego. Gdyby było mi dane pracować w takim zawodzie, byłabym innym politykiem niż wszyscy, których znam.

Chciałabym być politykiem. Lubię władzę i uczucie, że mam na coś wpływ. Uważam, że jest to zawód, który wymaga kreatywności a właśnie za taką osobę się uważam. Co więcej, będąc politykiem mogłabym spróbować zmienić rozwiązania, które obecnie uważam za złe. Chciałabym czuć się potrzebna i mieć świadomość tego, że robię coś ważnego. Gdyby było mi dane pracować w takim...

Moją wymarzoną pracą byłby etat w bibliotece. Czy dla mola książkowego jest lepsza praca? Od dziecka fascynuje mnie katalogowanie książek, ten specyficzny zapach bibliotek, nawet odrobina kurzu czy wytarte okładki mają w sobie pewien urok. Nie zgodzę się z twierdzeniem, że w bibliotekach powinny pracować (bądź pracują) same starsze babcie, pachnące naftaliną. Dzisiejsze biblioteki organizują wiele spotkań z autorami, aktorami, jakieś zabawy dla dzieci, bądź inne atrakcje. Są kupowane nowości (byłabym więc na bieżąco), a poza tym mogłabym innym ludziom doradzać - w kwestii co można przeczytać. Spokój biblioteki i setki książek stojących na regałach uspokajają oraz stwarzają dostęp do wielu innych światów, a wiadomo - kto czyta, żyje wielokrotnie :)

Moją wymarzoną pracą byłby etat w bibliotece. Czy dla mola książkowego jest lepsza praca? Od dziecka fascynuje mnie katalogowanie książek, ten specyficzny zapach bibliotek, nawet odrobina kurzu czy wytarte okładki mają w sobie pewien urok. Nie zgodzę się z twierdzeniem, że w bibliotekach powinny pracować (bądź pracują) same starsze babcie, pachnące naftaliną. Dzisiejsze...

Zostałabym scenarzystką. Regularnie pracowałabym dla Marvel Studios, ale czasem współpracowałabym z Disney Channel Polska, a innymi razy z Netflix Polska. Od czasu do czasu pracowałabym nad ekranizacjami książkowych nowości, jednak nie tylko, bo jakoś trzeba spożytkować te wszystkie opowiadania co chodzą mi po głowie (ale nie chcą dać się spisać).

Poszukiwanie na kastingach realnych odpowiedników książkowych i komiksowych postaci. Tam gnają moje marzenia, a ja je popędzam, bo nie mogę się tego doczekać!

Zostałabym scenarzystką. Regularnie pracowałabym dla Marvel Studios, ale czasem współpracowałabym z Disney Channel Polska, a innymi razy z Netflix Polska. Od czasu do czasu pracowałabym nad ekranizacjami książkowych nowości, jednak nie tylko, bo jakoś trzeba spożytkować te wszystkie opowiadania co chodzą mi po głowie (ale nie chcą dać się spisać).

Poszukiwanie na...

Uważam, że najważniejsze w wyborze pracy jest to, aby sprawiała nam ona radość i satysfakcję. Od dziecka marzę o tym, aby zostać lekarzem. Jest to zawód, który wymaga wielu wyrzeczeń i poświęcenia, ale każde uratowane życie ludzkie jest bezcenne. Szczególnie chciałabym pracować z dziećmi, ponieważ nikt nie okazuje radości i wdzięczność tak szczerze jak one. Jest to oczywiście ciężka praca, ale myślę, że jeden usmiech małego pacjenta jest w stanie sprawić, że zapominasz o całym zmęczeniu i niepowodzeniach :)

Uważam, że najważniejsze w wyborze pracy jest to, aby sprawiała nam ona radość i satysfakcję. Od dziecka marzę o tym, aby zostać lekarzem. Jest to zawód, który wymaga wielu wyrzeczeń i poświęcenia, ale każde uratowane życie ludzkie jest bezcenne. Szczególnie chciałabym pracować z dziećmi, ponieważ nikt nie okazuje radości i wdzięczność tak szczerze jak one. Jest to...

Wymarzony zawód to architekt. Ta możliwość kreowania otaczającego świata, tworzenia rzeczy monumentalnych, które zostaną na lata jest bardzo kusząca.
Zostawić po sobie ślad nie tylko w postaci góry plastikowych śmieci to spełnienie marzeń.

Wymarzony zawód to architekt. Ta możliwość kreowania otaczającego świata, tworzenia rzeczy monumentalnych, które zostaną na lata jest bardzo kusząca.
Zostawić po sobie ślad nie tylko w postaci góry plastikowych śmieci to spełnienie marzeń.