Najbardziej absurdalną,by nie powiedzieć, śmieszną etykietą jaką zostałem określony to, to że cierpię na hipochondrię. Otóż, jestem 36-latkiem, dbającym o swoje zdrowie. Zwracam uwagę na to, co jem, spożywam produkty nieprzetworzone lub w możliwe w najmniejszym stopniu. Kontroluję swój stan zdrowia, poddając się się regularnym okresowym badaniu zalecanym w moim wieku (m.in coroczna kontrola stanu uzębienia). Wyznają zasadę, że lepsza jest profilaktyka niż leczenie. Mogę zadać pytanie retoryczne: Czy moja postawa życiowa, nadal mało popularna w społeczeństwo (chociaż odnoszę wrażenie, że następuję trend rosnący), uzasadnia nazywanie mnie hipochondrykiem, chociażby w gronie rodzinnym ? Uważam, że NIE, i pod chodzę do tego z uśmiechem. Zawsze, próbuję wytłumaczyć danej osobie, że zwyczajnie myli pojęcia. :)

Najbardziej absurdalną,by nie powiedzieć, śmieszną etykietą jaką zostałem określony to, to że cierpię na hipochondrię. Otóż, jestem 36-latkiem, dbającym o swoje zdrowie. Zwracam uwagę na to, co jem, spożywam produkty nieprzetworzone lub w możliwe w najmniejszym stopniu. Kontroluję swój stan zdrowia, poddając się się regularnym okresowym badaniu zalecanym w moim wieku (m.in...

"Po czym poznasz studenta prawa? - Nie poznasz, sam ci o tym powie"
Ile razy to słyszałam? Dużo. A dlaczego? bo nowopoznani ludzie, którzy to wypowiadali nie wiedzieli, że jestem prawnikiem i że nie powinni sobie z tego żartować. A dlaczego o tym nie wiedzieli? Bo sama im o tym NIE powiedziałam!
Uwierzcie mi, że są normalni studenci prawa, którzy nie wywyższają się ze względu na studiowany przez siebie kierunek i nie uważają tego za "nadkierunek". Sama nie do końca rozumiem takie opinie, osobiście nigdy tego nie zauważyłam. Jeśli kiedykolwiek irytowało mnie mówienie o swoim kierunku studiów to były to teksty i zwyczaje ludzi z akademii sztuk pięknych, przesadnie akcentujących "ą" i "ę". Może dlatego, że tak różni się to od mojej profesji. W każdym razie wydaje mi się, że każdy zawód/ pasja/ kierunek studiów może mieć w swych szeregach ludzi, którzy się nim przesadnie chwalą, aby komuś zaimponować i nie zauważyłam, aby prawnicy w tym odbiegali znacząco od reszty.

"Po czym poznasz studenta prawa? - Nie poznasz, sam ci o tym powie"
Ile razy to słyszałam? Dużo. A dlaczego? bo nowopoznani ludzie, którzy to wypowiadali nie wiedzieli, że jestem prawnikiem i że nie powinni sobie z tego żartować. A dlaczego o tym nie wiedzieli? Bo sama im o tym NIE powiedziałam!
Uwierzcie mi, że są normalni studenci prawa, którzy nie wywyższają się ze...

Jest pewien stereotyp, z którym spotykam się właśnie teraz i to za każdym razem gdy wychodzę z domu.
Gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży, byłam szczęśliwa i tak jest do tej pory, ponieważ nie jestem typem osoby, która by się przejmowała zdaniem innych. Jednak zapomniałam nadmienić o jednej istotnej informacji: zanim zaszłam w ciążę, już miałam sporą nadwagę. Ile to się nasłuchałam, że na pewno stracę dziecko, będę miała nadciśnienie, a cukrzyca w ciąży murowana, nie będę potrafiła się ruszać. Dziś rozpoczynam 30 tydzień ciąży, i nie mam ani nadciśnienia, nawet cukier się nie podnosi (no chyba, że akurat mam smak na krówkę ;). Teraz jestem większa i może ja wiem o tym, że mój brzuch to nie tylko gromadzone przez lata sadełko, to zdecydowanie w moim przypadku musiałabym zakupić koszulkę: to nie tylko tłuszcz, mam w brzuchu pasażera na gapę! Przecież gruba osoba nie może być w ciąży czyż nie?

Jest pewien stereotyp, z którym spotykam się właśnie teraz i to za każdym razem gdy wychodzę z domu.
Gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży, byłam szczęśliwa i tak jest do tej pory, ponieważ nie jestem typem osoby, która by się przejmowała zdaniem innych. Jednak zapomniałam nadmienić o jednej istotnej informacji: zanim zaszłam w ciążę, już miałam sporą nadwagę. Ile to się...

Wielkim stereotypem jest tłumaczenie swojego lub czyjegoś zachowania poprzez znaki zodiaku. Śmieszy mnie zawsze, gdy ktoś mówi n. p. „Byki już tak mają” albo „Jestem Wodnikiem i to dlatego”. Przyznaję, że czasem natrząsam się z naiwności takich osób, tłumacząc choćby zwykłe spóźnienie tym, że jestem Koziorożcem – w wielu przypadkach to nawet skutkuje. Zachowuję wtedy poważną minę, a w środku parskam śmiechem.

Wielkim stereotypem jest tłumaczenie swojego lub czyjegoś zachowania poprzez znaki zodiaku. Śmieszy mnie zawsze, gdy ktoś mówi n. p. „Byki już tak mają” albo „Jestem Wodnikiem i to dlatego”. Przyznaję, że czasem natrząsam się z naiwności takich osób, tłumacząc choćby zwykłe spóźnienie tym, że jestem Koziorożcem – w wielu przypadkach to nawet skutkuje. Zachowuję wtedy...

,,Ci, którzy siedzą w pierwszej ławce podlizują się nauczycielowi''. Zupełnie się z tym nie zgadzam! Przez wiele lat siedziałam w pierwszej ławce, bo noszę okulary. Siedzę w pierwszej ławce, bo osoba, z którą siedzę w niej siedzi. Siedzę w pierwszej ławce, bo wszyscy ,,uciekli'' do ostatnich i szkoda mi nauczyciela, który może myśleć, że nikt go nie lubi, Siedzę w pierwszej ławce, bo chcę wszystko słyszeć, aby z tej lekcji wynieść jak najwięcej (w końcu po to się chodzi do szkoły). Wielokrotnie zostałam nazwana ,,pupilkiem nauczycieli'', choć nigdy się im nie podlizywałam i nie mam takiego zamiaru. Nauczyciel to też człowiek i można go lubić.

,,Ci, którzy siedzą w pierwszej ławce podlizują się nauczycielowi''. Zupełnie się z tym nie zgadzam! Przez wiele lat siedziałam w pierwszej ławce, bo noszę okulary. Siedzę w pierwszej ławce, bo osoba, z którą siedzę w niej siedzi. Siedzę w pierwszej ławce, bo wszyscy ,,uciekli'' do ostatnich i szkoda mi nauczyciela, który może myśleć, że nikt go nie lubi, Siedzę w...

Skończyłam filologię polską, więc jestem humanistką. Mój szwagier uważa, że każda humanistka to polonistka, a każda polonistka to bibliotekarka. Bibliotekarka zaś jest stara, brzydka, ciągle siedzi w bibliotece i oczywiście jest samotna. Zawsze mnie to śmieszyło. W związku według mojego szwagra urodą nie grzeszę, zostanę starą panną, dzieci mieć nie będę i nie mam innych zainteresowań poza książkami. No cóż, nie do końca ma rację. Moja siostra częściowo podziela jego zdanie. Uważa, że polonistki żyją tylko książkami. Gdy szukałam mieszkania do kupienia, zachwalała mi jakieś, mówiąc: „To świetne mieszkanie i wspaniała lokalizacja, a najważniejsze na parterze budynku jest biblioteka”, o innym mówiła: „Musisz je kupić, na sąsiedniej ulicy jest księgarnia”. Ponadto na urodziny postanowiła zamówić mi ręcznie malowany talerz w kształcie... książki. Zapytałam ją, czy chciałaby talerz z namalowanymi dziećmi. W końcu skończyła pedagogikę. Książki są ważne w moim życiu, ale bez przesady.

Skończyłam filologię polską, więc jestem humanistką. Mój szwagier uważa, że każda humanistka to polonistka, a każda polonistka to bibliotekarka. Bibliotekarka zaś jest stara, brzydka, ciągle siedzi w bibliotece i oczywiście jest samotna. Zawsze mnie to śmieszyło. W związku według mojego szwagra urodą nie grzeszę, zostanę starą panną, dzieci mieć nie będę i nie mam innych...

Będąc studentką psychologii wspólnie z koleżanką udałyśmy się na tzw. "domówkę" do kolegi z innej uczelni. Znałyśmy tam niewiele osób, ale nie był to dla nas problem, obie jesteśmy kontaktowe, więc czułyśmy się bardzo swobodnie. Co chwila poznawałyśmy kogoś nowego. Tak też było z pewnym chłopakiem, który podszedł do nas i zagaił rozmowę pytaniem o studia. Jego reakcja na hasło "psychologia" do dziś tkwi w mojej pamięci.
- Nie rozmawiam z psychologami!!! Zrujnowałyście moje życie, przez takie jak wy, nie mogłem zostać strażakiem- odwrócił się na pięcie i odszedł.
Teraz gdy już od 10 lat pracuję w tym zawodzie, wiem, że ludzie przypinają nam różne łatki. Począwszy od wariatów, jasnowidzów czytających w myślach po przebiegłych manipulatorów mieszających w głowach niewinnych istot...

Będąc studentką psychologii wspólnie z koleżanką udałyśmy się na tzw. "domówkę" do kolegi z innej uczelni. Znałyśmy tam niewiele osób, ale nie był to dla nas problem, obie jesteśmy kontaktowe, więc czułyśmy się bardzo swobodnie. Co chwila poznawałyśmy kogoś nowego. Tak też było z pewnym chłopakiem, który podszedł do nas i zagaił rozmowę pytaniem o studia. Jego reakcja na...

Przez 10 lat trenowałam zapasy, sport kojarzony od zawsze z potem, wielkimi facetami i kalafiorami na uszach, więc stereotyp babochłopa towarzyszył mi na co dzień. Gdy kolega zaprosił mnie na imprezę, też usłyszał od znajomych ‘zwariowałeś? zapaśniczka? weź zaproś jakąś normalną dziewczynę’. Na wieczór wyszykowałam się jak nigdy, a im szczęki opadły, gdy zobaczyli dziewczynę 160 cm i 48 kilo w pięknej, dziewczęcej sukience i bez zdeformowanych uszu czy twarzy. :D

Przez 10 lat trenowałam zapasy, sport kojarzony od zawsze z potem, wielkimi facetami i kalafiorami na uszach, więc stereotyp babochłopa towarzyszył mi na co dzień. Gdy kolega zaprosił mnie na imprezę, też usłyszał od znajomych ‘zwariowałeś? zapaśniczka? weź zaproś jakąś normalną dziewczynę’. Na wieczór wyszykowałam się jak nigdy, a im szczęki opadły, gdy zobaczyli...

Od dzieciaka byłam wrzucana do różnych szufladek, dziwię się, że wyszłam z tego bez większego szwanku na psychice, bo nasłuchałam się na różnych etapach życia, że:
- jako harcerka byłam "dzieckiem-żabą" - przecież wszyscy harcerze uwielbiają tanie wino i taplanie się w błocie,
- jako okularnica automatycznie byłam klasowym kujonem,
- jako fance rocka i metalu po prostu nie pasowało bym ubierała się inaczej niż w glany i czarne koszulki,
- jako wysoka dziewczyna na pewno gram w koszykówkę albo siatkówkę (szkoda, że jakoś nikt nie chciał zakładać, że może jestem modelką...)
- jako oazowiczka tylko się modliłam i chodziłam w spódnicach do ziemi,
- jako studentka byłam narkomanką - do dzisiaj nie usłyszałam na poparcie tej tezy żadnych sensownych argumentów, po prostu nią byłam i już,
- jako mieszkanka Śląska na pewno znam śląską gwarę a na każdy niedzielny obiad jem roladę z kapustą,
Wszystkie te stereotypy jednak kryją się przed stereotypem autorstwa mojej babci. Otóż dla niej każdy czarnoskóry człowiek równa się, uwaga uwaga... diabeł! :)

Od dzieciaka byłam wrzucana do różnych szufladek, dziwię się, że wyszłam z tego bez większego szwanku na psychice, bo nasłuchałam się na różnych etapach życia, że:
- jako harcerka byłam "dzieckiem-żabą" - przecież wszyscy harcerze uwielbiają tanie wino i taplanie się w błocie,
- jako okularnica automatycznie byłam klasowym kujonem,
- jako fance rocka i metalu po prostu nie...