- I jak jedziesz idioto?! - mocniej zacisnęłam ręce na kierownicy.
- Spokojnie Kochanie - odparł mój chłopak, jak zawsze opanowany.
- Ale widziałeś jak mi się wepchnął na drogę?! Denerwują mnie tacy ludzie.
- Będziesz częściej jeździła, to się przyzwyczaisz.
- Może i tak, ale zobacz - kolejny bałwan! Ku*** hamuje w ostatniej chwili i nie włącza kierunkowskazu przy zjeździe z ronda!
- Nie poznaję Cię Zosiu. Patrzę i nie wierzę, że to moja spokojna dziewczyna, która nigdy nie przeklina.
- Podczas jazdy wychodzi ze mnie jakiś potwór. Sama się wtedy nie poznaję - zerknęłam w jego stronę.
- Patrz na drogę.
- Ja pierniczę, gdzie się pchasz człowieku pod samochód?! Nie, nie, ja wysiadam i nie jeżdżę więcej. To ponad moje siły. Sorry, może później!

- I jak jedziesz idioto?! - mocniej zacisnęłam ręce na kierownicy.
- Spokojnie Kochanie - odparł mój chłopak, jak zawsze opanowany.
- Ale widziałeś jak mi się wepchnął na drogę?! Denerwują mnie tacy ludzie.
- Będziesz częściej jeździła, to się przyzwyczaisz.
- Może i tak, ale zobacz - kolejny bałwan! Ku*** hamuje w ostatniej chwili i nie włącza kierunkowskazu przy zjeździe...

- Co ty robisz?
- Maluje.
- Zwariowałaś? Przestań!
- Nie robię nic złego.
- Czy to jest krew? Skąd wzięłaś krew?!? Czy ona jest ludzka?!
- W pokoju leży właściciel.
- Zaraz oszaleję. Przestań nią malować po ścianie! Zaraz zadzwonię na policję.
- Nie zadzwonisz, jestem twoją córką. - Powiedziała to z taką beztroską. - Nie dasz rady.
- Dziecko, co się z tobą dzieje? Chodź, umyjesz się.
- Zostaw. Mnie. - Wysyczała.
- Ale, kochanie, przestań chociaż rysować... - To było trudne do wypowiedzenia. - Wi...wi...sielce.
- Krew się kończy. Mamusiu, jesteś gotowa do poświęceń? Dla swojej córeczki...

- Co ty robisz?
- Maluje.
- Zwariowałaś? Przestań!
- Nie robię nic złego.
- Czy to jest krew? Skąd wzięłaś krew?!? Czy ona jest ludzka?!
- W pokoju leży właściciel.
- Zaraz oszaleję. Przestań nią malować po ścianie! Zaraz zadzwonię na policję.
- Nie zadzwonisz, jestem twoją córką. - Powiedziała to z taką beztroską. - Nie dasz rady.
- Dziecko, co się z tobą dzieje?...

- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?
- Dzień dobry, poproszę pokój z widokiem na morze.
- Oczywiście.Pokój numer 4 jest wolny, już panią zaprowadzam.
- Dziękuję.
- A pani sama? Bez męża, bez dzieci?
- Nie mam męża. A od dzieci uciekłam. Myślę,że jeśli zostałabym w domu jeden dzień dłużej, to zrobiłabym im krzywdę...
Recepcjonistka się roześmiała. Uznała,że to żart.
Nie wie, jak bardzo się myli.
Musze zacząć nowe życie. Bez nich.

- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?
- Dzień dobry, poproszę pokój z widokiem na morze.
- Oczywiście.Pokój numer 4 jest wolny, już panią zaprowadzam.
- Dziękuję.
- A pani sama? Bez męża, bez dzieci?
- Nie mam męża. A od dzieci uciekłam. Myślę,że jeśli zostałabym w domu jeden dzień dłużej, to zrobiłabym im krzywdę...
Recepcjonistka się roześmiała. Uznała,że to żart.
Nie wie,...

- Cześć kochanie!
- Cześć...
- Coś nie tak?
- Nie, jest ok.
- Ej znam Cię nie od dziś. Co jest?
- Słuchaj Grzegorz, ja Ciebie nie kocham. Nie wyobrażam sobie życia z Tobą.
- Ale...ale mamy już wyznaczoną datę ślubu!!!
- Grzegorz...ja kocham inaczej! Rozumiesz? Kocham Ewę! Nie chcę oszukiwać Ciebie do końca życia! Zasługujesz na kogoś kto pokocha także Ciebie!

- Cześć kochanie!
- Cześć...
- Coś nie tak?
- Nie, jest ok.
- Ej znam Cię nie od dziś. Co jest?
- Słuchaj Grzegorz, ja Ciebie nie kocham. Nie wyobrażam sobie życia z Tobą.
- Ale...ale mamy już wyznaczoną datę ślubu!!!
- Grzegorz...ja kocham inaczej! Rozumiesz? Kocham Ewę! Nie chcę oszukiwać Ciebie do końca życia! Zasługujesz na kogoś kto pokocha także Ciebie!

- Cześć siostra.
- Cześć, gdzie byłaś?
- Na randce z moim nowym facetem... Kolejnym – dodałam lekko przymrużywszy oczy.
- Jak to na randce? Jak to z kolejnym, nowym facetem? Przecież ty nigdy nie miałaś chłopaka, nie umawiałaś się z nikim. Masz tylko kolegów, nikt się nigdy tobą nie interesował. Co się stało? Opowiadaj. - siostra aż wybałuszyła oczy ze zdziwienia.
No cóż, wiem, że wy wszyscy uważacie, że nie jestem dość atrakcyjna, by znaleźć sobie faceta. Już dawno stwierdziliście, że zawsze będę sama i nigdy nie założę rodziny, ale cóż muszę was rozczarować. Miałam chłopaka, wy myśleliście, że to tylko kolega z pracy. To ja z nim zerwałam. Potem zainteresował się mną jakiś chłopak na ulicy, ale go olałam. A w końcu zaczepił mnie w metrze Włoch. I co ty na to? Mam powodzenie i teraz to ja rozdaję karty, decyduję, z kim się chcę umówić, z kim związać na dłużej. - kokieteryjnym ruchem poprawiłam włosy i zatrzepotałam rzęsami.
- Niemożliwe. - Siostra do wybałuszonych oczu dodała szeroko otwartą buzię.
- Nie znasz przysłowia: „Każda potwora znajdzie swojego amatora”. Ja już znalazłam i to niejednego. Muszę lecieć. Aha, jak chcesz, możesz powiedzieć mamie i tak miałam to w końcu zrobić. - Lekkie, dumne uniesienie głowy i już mnie nie było.

- Cześć siostra.
- Cześć, gdzie byłaś?
- Na randce z moim nowym facetem... Kolejnym – dodałam lekko przymrużywszy oczy.
- Jak to na randce? Jak to z kolejnym, nowym facetem? Przecież ty nigdy nie miałaś chłopaka, nie umawiałaś się z nikim. Masz tylko kolegów, nikt się nigdy tobą nie interesował. Co się stało? Opowiadaj. - siostra aż wybałuszyła oczy ze zdziwienia.
No cóż,...

- Hej, Olka... co to za gruby zeszyt? Co tu jest zapisane?
- Zaraz! Zostaw to! To mój pamiętnik! Nie możesz...
- "25 lipca 2012 jestem beznadziejna we wszystkim za co się zabiorę", "29 lipca 2012 monotonność mojego życia mnie przytłacza", "2 sierpnia 2012 znów mam wszystkiego dość" O co w tym chodzi? Dlaczego tak pisałaś? Zaraz... kolejne wpisy są podobne. Czy Ty miałaś depresję? Masz ją nadal?! Nic nie rozumiem, przecież zawsze byłaś radosną dziewczyną, miałaś wielu znajomych, skąd to się wzięło?! Dlaczego o niczym nie powiedziałaś?
- Mieliście z tatą za dużo problemów, miałam wtedy 14 lat, nikt nie potraktowałby mnie poważnie, nie chciałam nikogo martwić. Ale teraz jest okej, trwało to ponad 4 lata, ale wyszłam z tego. W gruncie rzeczy cieszę się, że nikt wtedy nie poznał prawdy. Oszczędziłam wam bólu.
- Kochanie, gdybym wiedziała...
- Teraz to już nieważne. Po prostu czasem najbardziej cierpią ci, którzy najwięcej się śmieją... Takie jest już życie.

- Hej, Olka... co to za gruby zeszyt? Co tu jest zapisane?
- Zaraz! Zostaw to! To mój pamiętnik! Nie możesz...
- "25 lipca 2012 jestem beznadziejna we wszystkim za co się zabiorę", "29 lipca 2012 monotonność mojego życia mnie przytłacza", "2 sierpnia 2012 znów mam wszystkiego dość" O co w tym chodzi? Dlaczego tak pisałaś? Zaraz... kolejne wpisy są podobne. Czy Ty miałaś...

- Jak było w szkole?
- Zabiłam. (Trzaśnięcie drzwiami)

- Jak było w szkole?
- Zabiłam. (Trzaśnięcie drzwiami)

- Edyto nie znalazłaś sobie chłopaka w młodości to już teraz nie znajdziesz
- mamo ty nie znasz całej prawdy
- jakiej prawdy Edyto
- mamo ja mam gg
- i co z tego
- mamo ty nie zdajesz sobie sprawy z tego ilu mężczyzn do mnie pisze
- i co z tego że pisze
- mamo oni twierdzą że jestem piękna i składają mi różne propozycje
- Edyto ty masz powodzenie; nie wierzę
- mamo uwierz; wystarczy że wkleję swoje zdjęcie.

- Edyto nie znalazłaś sobie chłopaka w młodości to już teraz nie znajdziesz
- mamo ty nie znasz całej prawdy
- jakiej prawdy Edyto
- mamo ja mam gg
- i co z tego
- mamo ty nie zdajesz sobie sprawy z tego ilu mężczyzn do mnie pisze
- i co z tego że pisze
- mamo oni twierdzą że jestem piękna i składają mi różne propozycje
- Edyto ty masz powodzenie; nie wierzę
- mamo uwierz;...

5.32. budzik dzwoni nieubłaganie. Znów. Dzień jak co dzień. Wstałam i zaczęłam szykować się do pracy. Zadzwonił telefon. To Piotrek, mój przyjaciel.
-Cześć. - powiedziałam jeszcze zaspanym głosem.
-Hej! Wstawaj, Mała! - darł się jak oparzony. - Dziś meeeeeecz!
-Do meczu jesz kilka godzin, a ja mam dziś umówione spotkania z klientami. Poza tym, muszę iść do są..
-Tak, tak, do sądu. Ja wiem. Ale przyjdziesz na mecz? To znaczy wolałbym do parkingu. Ty zawsze wiesz, jak mam najlepiej wystartować i jaka zębatkę założyć.
Westchnęłam. Znów to samo. Kocham ten sport, ale jeszcze bardziej go nienawidzę.
-Tak. Będę. O 15.30. Będę. - W końcu zawsze jestem, bo Cię kocham. Ale ostatniego zdania nie mógł słyszeć, bo się rozłączyłam.
Godzina 14.50. Zaraz muszę wychodzić i jechać na stadion. Boże, znów to samo, będę mieć stan przedzawałowy. Zaczęłam mieć mdłości z nerwów. Zawsze tak jest, gdy Piotrek ma mecz.
16.20. Zaraz zacznie się mecz. Chodzę blada jak trup, zwalam to na stres w pracy, uwierzył. Uzgodniliśmy z Piotrem co i jak, która zębatka jest najlepsza, kiedy po szerokiej, a kiedy ścinać do krawężnika. Dwie godziny nerwów. Piotrek upadł dwa razy. "To żużel, nie szachy". Znów to słyszę, jak co mecz. Prawie zemdlałam, dwa razy.
19.56. Siedzimy w busie. Piotrek cieszy się z wygranej. Ja płaczę.
-Mała, co jest? - przysunął się bliżej i objął mnie ramieniem. - Przecież wygraliśmy mecz! - Posłał mi ten rozbrajający uśmiech.
-Drużyna wygrała. Ty omal się nie zabiłeś! - odtrąciłam jego ramię. - Dwa razy leżałeś w bandzie! Dwa razy miałam zawał! Mam już dość! Nienawidzę tego! Nie mogę jeździć z Tobą, nie zniosę tego, to nie dla mnie. Nie mogę patrzeć, jak ciągle narażasz życie! - krzyczałam tak głośno, że momentami traciłam głos. - To nie na moje nerwy! Nie przeżyłabym, gdybyś miał poważaniejszy wypadek alb.. albo..
-Przestań! Nie mów tak!
-A jak mam mówić!? To prawda! Nie dam rady tak dłużej.
Wstałam i wyszłam z busa. Piotrek próbował mnie zatrzymać, ale mu się wyrwałam. Wyszedł za mną.
-Przecież jeździsz ze mną tyle lat, dlaczego dopiero teraz mi to mówisz? Poczekaj! - pociągnął mnie za rękę i zmusił, bym się obróciła tak, że patrzyliśmy na siebie.
-Bo Cię kocham, bardziej niż Ty ten pieprzony sport.

5.32. budzik dzwoni nieubłaganie. Znów. Dzień jak co dzień. Wstałam i zaczęłam szykować się do pracy. Zadzwonił telefon. To Piotrek, mój przyjaciel.
-Cześć. - powiedziałam jeszcze zaspanym głosem.
-Hej! Wstawaj, Mała! - darł się jak oparzony. - Dziś meeeeeecz!
-Do meczu jesz kilka godzin, a ja mam dziś umówione spotkania z klientami. Poza tym, muszę iść do są..
-Tak, tak,...