Pamiętam moje 7. urodziny. Nie należały one do najlepszych... zorganizowałam je razem z przyjaciółką, urodziła się ona 3 dni po mnie.. przyjechał jej kuzyn - najwredniejsza osoba jaką wtedy znalam.. jak to 8 letnie lobuzy, cały czas nas bił i przezywal. Wziął kota mojej przyjaciółki i zaczął nim rzucać po pokoju i się z nim kręcić. Wreszcie kot się od niego uwolnil i z przerażeniem wpadł na mnie. Zaczal mnie drapac żeby się utrzymać. Całe urodziny skończyły się w szpitalu z 2 szwami na brodzie. ŚWIETNE WSPOMNIENIA. Ale przynajmniej jedzenie było dobre!

Pamiętam moje 7. urodziny. Nie należały one do najlepszych... zorganizowałam je razem z przyjaciółką, urodziła się ona 3 dni po mnie.. przyjechał jej kuzyn - najwredniejsza osoba jaką wtedy znalam.. jak to 8 letnie lobuzy, cały czas nas bił i przezywal. Wziął kota mojej przyjaciółki i zaczął nim rzucać po pokoju i się z nim kręcić. Wreszcie kot się od niego uwolnil i z...

Z czasu dzieciństwa pamiętam bardzo wiele. Pamiętam siebie uśmiechnięta i zawsze w dużej grupie dzieci. Pamiętam, że na urodziny zaprosiłam wszystkie dzieci z podwórka było nas dziesięcioro mama przygotowała torta, tato kupił każdemu po butelce oranżady takiej prawdziwej w butelkach, ach co to był za smak. Pamiętam, że od jednego kolegi dostałam piękne różowe korale, które do dziś ma w szkatułce bo mam do nich ogromny sentyment. Do dziś w albumie mam zdjęcia dokładnie z moich piątych urodzin, każdy się uśmiecha i przytulamy się wszyscy, a najlepsze jest to, że nadal utrzymujemy kontakt ze wszystkimi "dziećmi" z podwórka mimo, że każdy już jest dorosły i ma swoje życie, niektórzy daleko mieszkają, ale gdy tylko nadaży się okazja spotykamy się wspominamy te nasze czasy na podwórku przy trzepaku.

Z czasu dzieciństwa pamiętam bardzo wiele. Pamiętam siebie uśmiechnięta i zawsze w dużej grupie dzieci. Pamiętam, że na urodziny zaprosiłam wszystkie dzieci z podwórka było nas dziesięcioro mama przygotowała torta, tato kupił każdemu po butelce oranżady takiej prawdziwej w butelkach, ach co to był za smak. Pamiętam, że od jednego kolegi dostałam piękne różowe korale, które...

Moim ulubionym zdjęciem z dzieciństwa jest właśnie to z moich 5 urodzin. Zdmuchuję świeczki z tortu, na palcach pokazuję ile mam lat i pięknie się uśmiecham. Uśmiech może nie jest idealny, bo brakuje kilku zębów a reszta jest krzywa ale widać, że jest to prawdziwy uśmiech szczęśliwego dziecka. Dziecka, które nie jest styrane życiem. Dzień ten szczególnie zapadł mi w pamięci. Nie dlatego, że dostałam super prezenty, nie dlatego że wszyscy byli dla mnie mili. W ten dzień wszyscy byliśmy razem, cała rodzina. Ta najbliższa ale również przypadkiem odwiedzili nas dalsi krewni. Byłam szczęśliwa, że wszyscy mogą mi odśpiewać "sto lat". W ten dzień nie wydarzyło się nic szczególnego, a mimo to pamiętam te chwilę do dziś.

Moim ulubionym zdjęciem z dzieciństwa jest właśnie to z moich 5 urodzin. Zdmuchuję świeczki z tortu, na palcach pokazuję ile mam lat i pięknie się uśmiecham. Uśmiech może nie jest idealny, bo brakuje kilku zębów a reszta jest krzywa ale widać, że jest to prawdziwy uśmiech szczęśliwego dziecka. Dziecka, które nie jest styrane życiem. Dzień ten szczególnie zapadł mi w...

Miałem wtedy zaledwie trzy lata i pamiętam to jak przez mgłę, ale pewne wydarzenie osadziło się głęboko w mojej pamięci. Tamtego dnia nie były moje urodziny, mało tego – mowa o dniu, w którym nikt z rodziny nie miał urodzin, ale jednak… świętowaliśmy.
Kilka dni wcześniej urodziła się bowiem moja siostra i jak tylko moja mama wróciła ze szpitala z nowym członkiem rodziny, rozpoczęła się oficjalna celebracja.
Co z tego pamiętam? Miny ciotek i wujków serdecznie gratulujących moim rodzicom czwartego już dziecka i pokój przepełniony radością. Wiem jeszcze, że stół ozdobiony był kwiatami. Powodzią kwiatów. Te były tam wszechobecne.
Podobno też – a wiem to z opowieści rodziców – gdy tylko moja mama wróciła do domu, ja chowałem się przed moją młodszą siostrą za fotelem! Chyba nie wyobrażałem sobie siebie w roli starszego brata – kogoś, kto już nie jest najmłodszy w rodzinie.

Miałem wtedy zaledwie trzy lata i pamiętam to jak przez mgłę, ale pewne wydarzenie osadziło się głęboko w mojej pamięci. Tamtego dnia nie były moje urodziny, mało tego – mowa o dniu, w którym nikt z rodziny nie miał urodzin, ale jednak… świętowaliśmy.
Kilka dni wcześniej urodziła się bowiem moja siostra i jak tylko moja mama wróciła ze szpitala z nowym członkiem rodziny,...

Ech.... Lepiej nie. Oszczędzę wam tej traumatycznej opowieści.

Ech.... Lepiej nie. Oszczędzę wam tej traumatycznej opowieści.

Moje (nie pamiętam które) urodziny, czas zdmuchiwać świeczki na torcie. Zebrała się cała rodzina. Każdy czeka w napięciu i kibicuje, żeby udało się zdmuchnąć wszystkie jednocześnie. Nagle w mojej młodej głowie pojawia się myśl, że wszyscy na mnie patrzą, wszyscy czegoś ode mnie oczekują. To okazuje się zbyt stresujące dla kilkuletniego brzdąca. Nagle zrywam się i uciekam do innego pomieszczenia.
Tę imprezę spędziłam do końca zaszyta w swoim pokoju, przestraszona i zapłakana.

Moje (nie pamiętam które) urodziny, czas zdmuchiwać świeczki na torcie. Zebrała się cała rodzina. Każdy czeka w napięciu i kibicuje, żeby udało się zdmuchnąć wszystkie jednocześnie. Nagle w mojej młodej głowie pojawia się myśl, że wszyscy na mnie patrzą, wszyscy czegoś ode mnie oczekują. To okazuje się zbyt stresujące dla kilkuletniego brzdąca. Nagle zrywam się i uciekam do...

Pamiętam jedynie 7 urodziny, ponieważ wcześniej rodzina nie urządzała dla mnie żadnego przyjęcia. W wieku 7 lat , jako uczennica podstawówki, miałam już spore grono znajomych, które moje Mama ochoczo zaprosiła do nas do domu. Zapamiętałam to upalne popołudnie z wielu powodów. Po pierwsze dom był pełen dzieci, które dawały mi najróżniejsze prezenty.Po drugie był to jedyny dzień w roku, kiedy mój młodszy brat nie miał prawa bawić się moimi zabawkami. Ostatnim zaś powodem było szczególne wydarzenie, jakie miało miejsce podczas imprezy. Kiedy pokroiłam tort i wszyscy odśpiewali mi STO LAT, kolega z klasy wstał i mi się oświadczył, wsuwając mi na palec piękny pierścionek, kupiony kilka tygodni wcześniej na corocznym jarmarku. Byłam niezwykle dumna i pamiętam, że poczułam się bardzo dorosła i ważna. Oświadczyny przyjęłam, ale do ślubu oczywiście nigdy nie doszło.

Pamiętam jedynie 7 urodziny, ponieważ wcześniej rodzina nie urządzała dla mnie żadnego przyjęcia. W wieku 7 lat , jako uczennica podstawówki, miałam już spore grono znajomych, które moje Mama ochoczo zaprosiła do nas do domu. Zapamiętałam to upalne popołudnie z wielu powodów. Po pierwsze dom był pełen dzieci, które dawały mi najróżniejsze prezenty.Po drugie był to jedyny...

Były to najpiękniejsze urodziny w moim życiu. Kończyłam wtedy 5 lat i wybrałam się z mamą na całodniową wycieczkę. Bardzo się cieszyłam, w końcu miałam kochaną mamę tylko dla siebie! :-)
Był piknik na plaży, plac zabaw i długie spacery. Niby nic takiego, ale dla mnie był to wyjątkowy dzień. Do dziś go wspominam.
Nie liczy się bowiem to, gdzie się człowiek znajduje, tylko to, z kim przeżywa daną sytuację...

Były to najpiękniejsze urodziny w moim życiu. Kończyłam wtedy 5 lat i wybrałam się z mamą na całodniową wycieczkę. Bardzo się cieszyłam, w końcu miałam kochaną mamę tylko dla siebie! :-)
Był piknik na plaży, plac zabaw i długie spacery. Niby nic takiego, ale dla mnie był to wyjątkowy dzień. Do dziś go wspominam.
Nie liczy się bowiem to, gdzie się człowiek znajduje, tylko...

Pierwsze urodziny które pamiętam to takie kiedy moje koleżanki chciały mi zrobić niespodziankę i przyszły niezapowiedzianie z prezentem.  Mialam wtedy 6 lub 7 lat. Bardzo się ucieszyłam. Pamiętam, że był to środek tygodnia, mama była w pracy a tata próbował coś wykombinować żeby je czymś poczęstować. Nie pamiętam już w co się bawiliśmy i co od nich dostałam, ale ten miły gest, że ktoś o mnie pamiętał pozostał mi w pamięci.

Pierwsze urodziny które pamiętam to takie kiedy moje koleżanki chciały mi zrobić niespodziankę i przyszły niezapowiedzianie z prezentem.  Mialam wtedy 6 lub 7 lat. Bardzo się ucieszyłam. Pamiętam, że był to środek tygodnia, mama była w pracy a tata próbował coś wykombinować żeby je czymś poczęstować. Nie pamiętam już w co się bawiliśmy i co od nich dostałam, ale ten miły...

Pamiętam z dzieciństwa, jak jeszcze nie chodziłam do szkoły, gdy nie żyło się ze świadomością, która godzina albo który dziś dzień. Zupełnie nieświadoma, że dziś moje urodziny siedziałam przy stole w kuchni zajęta kolorowaniem rysunku. Nagle wchodzi moja mama i dwójka starszego rodzeństwa i zaczyna składać mi życzenia. W ręku mamy był seledynowy kuferek z kłódką i czekolada. Z punktu widzenia dziecka był to niezwykły podarunek, w którym mogłam schować swoje skarby. Stary pojedynczy kolczyk z pawiem, bransoletki z koralików, znaleziony kamyk o niezwykłym kształcie, pierścionek. Później mama upiekła ciasto i postawiła jedną świeczkę, mimo, że były to moje piąte urodziny. Kazała mi pomyśleć życzenie i zdmuchnąć świeczkę. Nawet nie pamiętam co sobie zażyczyłam. Te chwile zapamiętałam szczególnie, a prezent zachował się w mojej szafce wypełniony skarbami z dzieciństwa.

Pamiętam z dzieciństwa, jak jeszcze nie chodziłam do szkoły, gdy nie żyło się ze świadomością, która godzina albo który dziś dzień. Zupełnie nieświadoma, że dziś moje urodziny siedziałam przy stole w kuchni zajęta kolorowaniem rysunku. Nagle wchodzi moja mama i dwójka starszego rodzeństwa i zaczyna składać mi życzenia. W ręku mamy był seledynowy kuferek z kłódką i...