Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Johel
Shino11
Ishtir
mika
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Johel
Shino11
Ishtir
mika
Iwa_90

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dajcie ludziom trochę luzu.Wyniki będą z pewnością.Adminom też urlop się należy😜

Dajcie ludziom trochę luzu.Wyniki będą z pewnością.Adminom też urlop się należy😜

Halo, halo! Ktoś zapomniał o tym konkursie?

Halo, halo! Ktoś zapomniał o tym konkursie?

Wsiadam po całym dniu do busa. Znowu nie mam gdzie usiąść! Też marzę o wolnym miejscu! Chcę usiąść i spać czy to tak wiele!

Wsiadam po całym dniu do busa. Znowu nie mam gdzie usiąść! Też marzę o wolnym miejscu! Chcę usiąść i spać czy to tak wiele!

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Gdy dostaję smsa od meżusia (dosłownie przed sekundką) cytuję: "Robisz z tych dzieci debili. Takie obsrane niedojdy które nie potrafią dojść do domu jak pada deszcz. Do tego prowadzisz." Wtedy budzi się we mnie nie tylko demon..ale mam ochotę popełnić zbrodnię doskonałą.

Gdy dostaję smsa od meżusia (dosłownie przed sekundką) cytuję: "Robisz z tych dzieci debili. Takie obsrane niedojdy które nie potrafią dojść do domu jak pada deszcz. Do tego prowadzisz." Wtedy budzi się we mnie nie tylko demon..ale mam ochotę popełnić zbrodnię doskonałą.

Dla mnie prawdziwą próbą charakteru jest styczność z ludźmi, którzy są całkowicie pochłonięci swoimi smartfonami. Takie osoby nie zauważają ludzi na chodniku, przejściu dla pieszych, aut, budynków, kolejki w sklepie, swojego rozmówcy – po prostu reszty świata. Jeszcze jak widzę gest palca wskazującego by chwilę zaczekać, bo komórka jest ważniejsza to dostaję białej gorączki. Wychodząc na miasto nie relaksuję się bo muszę nieustannie wymijać zombie, jak przeszkody na specjalnym torze. W przeciwnym razie staranują mnie, moje zakupy lub dziecko. A jeszcze nie daj Boże zdarzy się, że gdzieś przypadkowo szturchniemy ramieniem taką osobę. Manekin wyrwany z letargu posyła wtedy spojrzenie pełne wyrzutu i złości. Ludzka arogancja i brak szacunku dla innych budzą we mnie prawdziwego demona i mam ochotę potrząsnąć takimi osobami i zrobić im od ręki bardzo skuteczną terapię szokową. Może nią być pisk opon samochodowych, które na tyle wystraszą manekina, że upuści swój cały „świat” i to nauczy go, w jakich miejscach korzysta się z komórki, albo będą to bardzo pokaźne i świeże odchody pupila, które jasno dadzą do zrozumienia, że pod nogi trzeba patrzeć. Mówię o nich „ślepcy z wyboru” i uważam to zjawisko za współczesną chorobę cywilizacyjną. Bardzo denerwuje mnie fakt, że zupełnie nie poczuwają się do odpowiedzialności za brak rozwagi i nie mają poszanowania dla ogólnych zasad i norm. Słowa przepraszam też nigdy nie usłyszałam, bo wciąż liczy się tylko smartfon, a nie ludzie.

Dla mnie prawdziwą próbą charakteru jest styczność z ludźmi, którzy są całkowicie pochłonięci swoimi smartfonami. Takie osoby nie zauważają ludzi na chodniku, przejściu dla pieszych, aut, budynków, kolejki w sklepie, swojego rozmówcy – po prostu reszty świata. Jeszcze jak widzę gest palca wskazującego by chwilę zaczekać, bo komórka jest ważniejsza to dostaję białej...

Mnie najbardziej denerwuje ludzka tendencja do zbytniego interesowania się czyimś wyglądem. Jeśli ktoś wyróżnia się z tłumu, od razu wzbudza sensację. I to nie tylko w małych miastach. Tak jakby istniały jakieś standardy, do których trzeba się dopasować. Jak gdyby wszyscy musieli wyglądać tak samo. Najgorzej jest latem. Jeśli na horyzoncie pojawi się dziewczyna w krótkich spodenkach, która jest przy tuszy, ma rozstępy lub cellulit to nie ma opcji, by pozostała niezauważona przez wszystkich tych usłużnych "znawców", skanujących otoczenie w poszukiwaniu osobników gwałcących swym wyglądem ich poczucie estetyki. Ile to już razy słyszałam, jak na widok osoby, która wychodziła poza ogólnie przyjęte ramy, ktoś obok mnie komentował na głos: „Taka gruba, a nosi legginsy”, „Z takim cellulitem nie powinna pokazywać się w krótkich spodenkach”, „Ale idiotycznie wygląda z tymi niebieskimi włosami”, „Po co mu ta obroża na szyi?” itd. I wówczas szlag mnie jasny trafia. Bo co komu do cudzego wyglądu? Niech każdy nosi, co chce i w czym się dobrze czuje, a włosy farbuje na taki kolor, jaki mu się podoba. Wszyscy ci nieproszeni komentatorzy doprowadzają mnie do szewskiej pasji i nieraz mam ochotę wykrzyczeć im w twarz, że to nie ich sprawa, jak kto wygląda. Niech się lepiej zajmą sobą. A nawet w pewnym stopniu jest mi ich żal, bo skoro ich największym hobby jest nadmierne interesowanie się wyglądem innych ludzi, to ich życie musi być przeraźliwie nudne.

Mnie najbardziej denerwuje ludzka tendencja do zbytniego interesowania się czyimś wyglądem. Jeśli ktoś wyróżnia się z tłumu, od razu wzbudza sensację. I to nie tylko w małych miastach. Tak jakby istniały jakieś standardy, do których trzeba się dopasować. Jak gdyby wszyscy musieli wyglądać tak samo. Najgorzej jest latem. Jeśli na horyzoncie pojawi się dziewczyna w krótkich...

Mój charakter jest jedną wielką sprzecznością i to samo w sobie jest już jednym, wielkim, mrocznym żartem. Myślę, że może właśnie z tego wewnętrznego rozdarcia wynika moja najmroczniejsza strona : strona, która jest zbyt zmęczona. Zbyt zmęczona, żeby się starać, żeby pisać do ludzi, żeby się angażować, żeby znaleźć pracę, żeby zdać prawo jazdy, żeby wyjść z domu, żeby żyć. Potworny fragment mnie, który nie widzi sensu, nie rozumie dlaczego miałabym gonić za czymś, co pod koniec dnia nie ma żadnego znaczenia. Nie lubię tego głosu w mojej głowie - głosu wewnętrznego introwertyka, aspołecznego wariata, leniwego pasożyta ( nazwijcie to, jak chcecie) - bo przez niego omijają mnie najlepsze lata mojego życia. Chcę czegoś, ale nie wyciągam po to ręki, bo jestem zbyt zmęczona, żeby znów się czymś zawieść. Po co mam rysować, skoro nigdy nie będę w tym dobra? Po co mam ćwiczyć, skoro nigdy nie będę chuda? Po co mam się angażować, skoro ludzie odchodzą?
To męczy, odbiera motywację, zamyka w domu na cztery spusty i sprawia, że czuję się jak porażka. Jak obiekt warty wyśmiania. Jak rozczarowanie dla mojej rodziny.

Mój charakter jest jedną wielką sprzecznością i to samo w sobie jest już jednym, wielkim, mrocznym żartem. Myślę, że może właśnie z tego wewnętrznego rozdarcia wynika moja najmroczniejsza strona : strona, która jest zbyt zmęczona. Zbyt zmęczona, żeby się starać, żeby pisać do ludzi, żeby się angażować, żeby znaleźć pracę, żeby zdać prawo jazdy, żeby wyjść z domu, żeby żyć....

Do obudzenia mojej mrocznej strony potrzeba niewiele. Można powiedzieć, że mam w sobie więcej mroku niż światła. Zbyt mocny wiatr? Budzi się demon, który każe mi krzyczeć na powietrze, walczyć z nim na pięści. Jeszcze nigdy nie doszło do rękoczynów - kobieta bijąca się z powietrzem, byłby to niecodzienny widok. Siedzenie w zatłoczonych autobusie? Okej, kolejny demon się budzi, jeden ze starszych, żyjący ze mną dość długo. Natomiast, gdy jeden (lub większa ilość) z pasażerów zaczyna się intensywnie na mnie patrzeć, mierzyć wzrokiem z góry do dołu, myśląc, że tego nie zauważam - wtedy pojawia się kolejny demon, bardzo agresywny. W głowie aż wiruje od sposobów na zabicie delikwenta. Tak bardzo pragnę dać nauczkę temu bezwstydnikowi w zatłoczonym(!)autobusie. Ręce mi się trzęsą, zagryzam wargę, zaczynam wyglądać jak tykająca bomba. Stanie w długiej kolejce także daje podobny efekt. Niecierpliwość, oczekiwanie na premierę książki, gry, wyniki egzaminów - to tylko wierzchołek góry moich demonów.

Do obudzenia mojej mrocznej strony potrzeba niewiele. Można powiedzieć, że mam w sobie więcej mroku niż światła. Zbyt mocny wiatr? Budzi się demon, który każe mi krzyczeć na powietrze, walczyć z nim na pięści. Jeszcze nigdy nie doszło do rękoczynów - kobieta bijąca się z powietrzem, byłby to niecodzienny widok. Siedzenie w zatłoczonych autobusie? Okej, kolejny demon się...