Jest takie powiedzenie - "nie lubię chamstwa i góralskiej muzyki". W pełni się z tym zgadzam. Jeśli chodzi o to drugie, cóż, kwestia gustu. Ale jeśli chodzi o to pierwsze... No, to już temat rzeka. Do szewskiej pasji doprowadzają mnie nawet takie małe przejawy chamstwa, zupełnie niepotrzebne, które wymagają tak niewiele wysiłku by je naprawić. Ktoś mnie popchnie w autobusie, stanie mi na stopę, wepchnie się w kolejkę... Przykładów jest mnóstwo b przecież okey, zdarza się. Ale wystarczyłoby zwykłe "przepraszam", "czy mogłabym...?". Może jestem naiwna, ale czyż codzienność nie byłaby przyjemniejsza gdyby ludzie okazywało sobie zwykłą uprzejmość?

Jest takie powiedzenie - "nie lubię chamstwa i góralskiej muzyki". W pełni się z tym zgadzam. Jeśli chodzi o to drugie, cóż, kwestia gustu. Ale jeśli chodzi o to pierwsze... No, to już temat rzeka. Do szewskiej pasji doprowadzają mnie nawet takie małe przejawy chamstwa, zupełnie niepotrzebne, które wymagają tak niewiele wysiłku by je naprawić. Ktoś mnie popchnie w...

Jestem jedną z osób, które posiadają tą jedyną cechę uznawaną zarówno za wadę jak i zaletę, a mianowicie bezwzględną szczerość. Moje demony budzą się niezmiernie rzadko, lecz najczęściej zdarza się to w sytuacjach, gdy narażana jest opinia dotycząca bliskich mi osób.W takich momentach zawsze staję w ich obronie i mimo, iż ciężko mi to przyznać nie do końca panuję wtedy nad tym co mówię. To własnie wtedy potrafię przekroczyć granicę i wyrazić zdanie na ich temat z niezwykłą dla mnie zajadliwością.

Jestem jedną z osób, które posiadają tą jedyną cechę uznawaną zarówno za wadę jak i zaletę, a mianowicie bezwzględną szczerość. Moje demony budzą się niezmiernie rzadko, lecz najczęściej zdarza się to w sytuacjach, gdy narażana jest opinia dotycząca bliskich mi osób.W takich momentach zawsze staję w ich obronie i mimo, iż ciężko mi to przyznać nie do końca panuję wtedy nad...

Nie znoszę rozkazywania mi, szczególnie jeśli chodzi o moją mamę. "Posprzątaj, teraz! Wynieś śmieci, teraz! Kiedy umyjesz okno, zrób to teraz!" Uspokojenie się w takich sytuacjach nie jest łatwe, wewnętrzne demony wręcz pchają się żeby zacząć krzyczeć. Jedna minuta przecież nikogo nie zbawi, a ja właśnie robię coś ekstraważnego! Ale i tak najgorzej jest, kiedy zaczyna swoje wywody. Pięć sekund później słyszę: "Dalej tego nie zrobiłaś! Ja wszystko w tym domu robię, nikt mi nie chce pomagać! Będziecie jeszcze coś ode mnie chcieli, jeszcze ktoś będzie chory i trzeba będzie kupić lekarstwa!" Wtedy to mnie szlag trafia, pioruny z gradem, krew zalewa i gdybym mogła to wyszłabym z siebie, stanęła obok i zatańczyła dance makabr.

Nie znoszę rozkazywania mi, szczególnie jeśli chodzi o moją mamę. "Posprzątaj, teraz! Wynieś śmieci, teraz! Kiedy umyjesz okno, zrób to teraz!" Uspokojenie się w takich sytuacjach nie jest łatwe, wewnętrzne demony wręcz pchają się żeby zacząć krzyczeć. Jedna minuta przecież nikogo nie zbawi, a ja właśnie robię coś ekstraważnego! Ale i tak najgorzej jest, kiedy zaczyna swoje...

Mój demon budzi się, gdy jestem zmęczona pomad normę. Już nawet nie mam ochoty palcem ruszyć,a głupie teksty typu : "A może Ci przynieść...", "A może byś zjadła..." wtedy sobie tylko myślę, żeby się ten ktoś uciszył, bo mimo tego, że to jest miłe, to ja już nawet nie mam siły odpowiadać..

Mój demon budzi się, gdy jestem zmęczona pomad normę. Już nawet nie mam ochoty palcem ruszyć,a głupie teksty typu : "A może Ci przynieść...", "A może byś zjadła..." wtedy sobie tylko myślę, żeby się ten ktoś uciszył, bo mimo tego, że to jest miłe, to ja już nawet nie mam siły odpowiadać..

Mój demon pojawia się wraz z bezdechem i zimnym potem , kiedy pochłonięta objęciami morfeusza obserwuje jego walkę z sumieniem. Widzę rzeczy, które mogłabym osiągnąć wyłączając człowieczeństwo i nie bacząc na morale dążyła do celu. Tym demonem są pragnienia nakreślające drogę do pozornego szczęścia. Szczęścia, którego osiągnięcie, kosztowałoby niebosiężność ludzkich cierpień. Utopie moich żądzy wykreował Mefistofeles. Jest przepełniona egoizmem i ciemnością, paradoksalnie dając uczucie radości lecz czy naprawdę jej pragnę? Czy takiego świata zapragnę dla moich dzieci? Ojczyzny bez miłosierdzia, ojczyzny pozbawionej współczucia i bezinteresowności? Jestem w epicentrum sumienia i pragnień obserwując, na którą stronę przechyli się szala.

Mój demon pojawia się wraz z bezdechem i zimnym potem , kiedy pochłonięta objęciami morfeusza obserwuje jego walkę z sumieniem. Widzę rzeczy, które mogłabym osiągnąć wyłączając człowieczeństwo i nie bacząc na morale dążyła do celu. Tym demonem są pragnienia nakreślające drogę do pozornego szczęścia. Szczęścia, którego osiągnięcie, kosztowałoby niebosiężność ludzkich...

We mnie drzemie cała armia demonów, a sen mają raczej płytki. Drzemka - to dobre słowo.

Jeden z nich pojawia się, gdy spędzam czas za kółkiem. Jadę sobie spokojnie z przepisową prędkością, a mój demon cicho mruczy na tylnym siedzeniu. Nagle ni stąd, ni zowąd pojawia się za mną warcząca bestia, wyprzeda mnie i równie szybko znika. Ale za późno, mój demon zdążył się już zbudzić...

Właśnie minął mnie jakiś burak w aucie wielkości własnego ego! I to z jaką prędkością?! Pewnie przekroczył dozwoloną o 30 km/h! I to na zabudowanym! Jakim samolubnym cymbałem trzeba być, żeby tak pędzić w miejscu,w którym żyją ludzie! Czy oni nie mają prawa czuć się bezpiecznie? Jak chcesz się zabić, matole, to zrób to sam, a nie zabieraj ze sobą niewinnych ludzi! Tyyyyy @#$!?*%#$@#!$#!!!!1

Wierzcie mi, demon nie bawi się w cenzurę...

We mnie drzemie cała armia demonów, a sen mają raczej płytki. Drzemka - to dobre słowo.

Jeden z nich pojawia się, gdy spędzam czas za kółkiem. Jadę sobie spokojnie z przepisową prędkością, a mój demon cicho mruczy na tylnym siedzeniu. Nagle ni stąd, ni zowąd pojawia się za mną warcząca bestia, wyprzeda mnie i równie szybko znika. Ale za późno, mój demon zdążył się już...

Demon? Cóż, dla mojego męża jestem chodzącym demonem i gadziną praktycznie w każdym momencie życia.
A to kiedy wracam z pracy głodna (dlatego pilnuje żebym pokaźne śniadanie do pracy zabierała).
A to kiedy ktoś mnie wkurzy (dlatego na zszargane nerwy mam pyszny obiadek w domu).
Znów staję się demonem kiedy widzę narzekających i biadolących na wszystko ludzi (dostaję na uspokojenie batonika).
No wybaczcie, ale jest jeden czas w miesiącu kiedy moja demoniczna postać przybiera na sile i cały świat mógłby stanąć u mych stóp a pokonać go może tylko słodka czekolada milka.
Dlatego ja demonem jestem praktycznie zawsze i powinniście dziękować mojemu mężowi że tak skutecznie daje sobie z nim radę. Swoją drogą słodycze to naprawdę najlepsza broń, a jeśli mój luby chce mieć spokój z potworą na dłużej, to po prostu kupuje mi książkę :)

Demon? Cóż, dla mojego męża jestem chodzącym demonem i gadziną praktycznie w każdym momencie życia.
A to kiedy wracam z pracy głodna (dlatego pilnuje żebym pokaźne śniadanie do pracy zabierała).
A to kiedy ktoś mnie wkurzy (dlatego na zszargane nerwy mam pyszny obiadek w domu).
Znów staję się demonem kiedy widzę narzekających i biadolących na wszystko ludzi (dostaję na...

Moje demony są zabijane przez leki.
Przez wiele lat wszystko wyprowadzało mnie z równowagi: bo ktoś za długo myślał, bo się przejęzyczył, mlaskał przy jedzeniu.
Robiłam o to ogromne awantury. Krzyk, wrzask, płacz.

Potem psychiatra. Leki. Terapia.
Nigdy nie byłam tak szczęśliwa i nie widziałam świata tak kolorowo.

Teraz demony we mnie gniją i nie pozwolę im już ujrzeć światła dziennego.

Moje demony są zabijane przez leki.
Przez wiele lat wszystko wyprowadzało mnie z równowagi: bo ktoś za długo myślał, bo się przejęzyczył, mlaskał przy jedzeniu.
Robiłam o to ogromne awantury. Krzyk, wrzask, płacz.

Potem psychiatra. Leki. Terapia.
Nigdy nie byłam tak szczęśliwa i nie widziałam świata tak kolorowo.

Teraz demony we mnie gniją i nie pozwolę im już ujrzeć...

We mnie demon się budzi zawsze w czwartek.
Akurat tego dnia chodzę do biblioteki po zapasy książek na najbliższy tydzień.
Ustalam mniej więcej co bym chciał przeczytać. Hmmm może "Grę o tron" albo "Percy Jackson".... W sumie nie wiem.
Ale chyba tak... No dobrze wezmę "Grę o tron".
Idę spokojnie do biblioteki nastawiony na przeczytanie literackiej wersji mojego ulubionego serialu.
Wchodzę, patrzę na półkę a tam...
Tom 4 i 5... Nosz k****.
Diabeł we mnie wstępuje, biorę pierwszą lepszą sagę z brzegu, wychodzę i trzaskam drzwiami... Po prostu super!

We mnie demon się budzi zawsze w czwartek.
Akurat tego dnia chodzę do biblioteki po zapasy książek na najbliższy tydzień.
Ustalam mniej więcej co bym chciał przeczytać. Hmmm może "Grę o tron" albo "Percy Jackson".... W sumie nie wiem.
Ale chyba tak... No dobrze wezmę "Grę o tron".
Idę spokojnie do biblioteki nastawiony na przeczytanie literackiej wersji mojego ulubionego...

We mnie budzi się demon, kiedy ktoś próbuje dokuczać lub krzyczeń na moje zwierzęta. A niestety takie sytuacje prawie zawsze zdarzają się w moim - no i ich, moich zwierzaków, domu. Tak, są rozpieszczone. Tak, traktowane są jak członkowie rodziny. Tak, wolno im dużo. Tak je nauczyliśmy i na to pozwalamy. Dlatego kiedy ktoś z gości próbuje zepchnąć mojego psa z fotela wcale nie dlatego, że to jedyne miejsce, na którym on, gość, może usiąść, ale dlatego, że wg niego psy powinny najlepiej być w budzie przed domem, budzi się we mnie demon. I zaczynam wtedy bronić moich zwierzaków i ich praw. Zdarza mi się wtedy coś odpyskować, odezwać się chamsko do takiej osoby, być tą gorszą mną. I chyba widać po mnie, że nie odpuszczę, bo jeszcze nie zdarzyło się, żeby ktoś się upierał i dalej żądał swojego.

We mnie budzi się demon, kiedy ktoś próbuje dokuczać lub krzyczeń na moje zwierzęta. A niestety takie sytuacje prawie zawsze zdarzają się w moim - no i ich, moich zwierzaków, domu. Tak, są rozpieszczone. Tak, traktowane są jak członkowie rodziny. Tak, wolno im dużo. Tak je nauczyliśmy i na to pozwalamy. Dlatego kiedy ktoś z gości próbuje zepchnąć mojego psa z fotela wcale...