Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

patka
Elwira
Yevoni
Ivon
Lilianna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

patka
Elwira
Yevoni
Ivon
Lilianna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Moja siostra i najlepsza przyjaciółka upatrzyły sobie tego samego faceta! Nie ma nic gorszego niż stać między młotem, a kowadłem. A kobiety potrafią kłócić się długie tygodnie!
Postanowiłam wkroczyć do akcji i załagodzić spór!
Okazało się, że poszło mi wyśmienicie. Siostra wyszła za mąż za faceta o którego wtedy toczył się spór, a my po dziś dzień jesteśmy przyjaciółkami!

Moja siostra i najlepsza przyjaciółka upatrzyły sobie tego samego faceta! Nie ma nic gorszego niż stać między młotem, a kowadłem. A kobiety potrafią kłócić się długie tygodnie!
Postanowiłam wkroczyć do akcji i załagodzić spór!
Okazało się, że poszło mi wyśmienicie. Siostra wyszła za mąż za faceta o którego wtedy toczył się spór, a my po dziś dzień jesteśmy przyjaciółkami!

Dlaczego zawsze jestem mediatorem w sporach znajomych lub bliskich?
1. Bo wzbudzam zaufanie
2. Umiem słuchać
3. Nie narzucam swojej opinii.

W jakich sytuacjach byłam rozjemcą?
1. "Bo on powiedział, że jestem gruba." " Nie, że jesteś, ale, że sukienka Cię pogrubia. Przecież pytałaś!" --> rozmówki damsko męskie
2. Gdy Tato zapomniał o rocznicy, a Mama była wściekła.
3. Gdy dwóch kolegów podrywało tę samą dziewczynę.

To tylko trzy przykłady. Ale za to jak ciekawe. Co ważne, spory rozwiązane :)

Dlaczego zawsze jestem mediatorem w sporach znajomych lub bliskich?
1. Bo wzbudzam zaufanie
2. Umiem słuchać
3. Nie narzucam swojej opinii.

W jakich sytuacjach byłam rozjemcą?
1. "Bo on powiedział, że jestem gruba." " Nie, że jesteś, ale, że sukienka Cię pogrubia. Przecież pytałaś!" --> rozmówki damsko męskie
2. Gdy Tato zapomniał o rocznicy, a Mama była wściekła.
3. Gdy...

Trzy koty i tylko jeden przysmak. Rzucę w całości to jeden chwyci i ucieknie zostawiając pozostają dwójkę bez niczego albo jeszcze gorzej, bo mogą chwycić wszystkie i dosłownie rozerwać się na strzępy. Wolałabym jednak, żeby moja mediacja odbyła się bez ofiar w postaci kłęby kłaków. Czas mija, a trzy wygłodniałe potwory patrzą się intensywnie na trzymany przeze mnie przysmak. Co robić? Czy dam radę uniknąć konfliktu? Powoli oddalam się w stronę drzwi, chwytam za portfel i biegnę do najbliższego sklepu. Wracam z pełnym opakowaniem i teraz mogą opychać się do woli. Potencjalny konflikt zażegnany, tym razem udało się bez większej mediacji.

Trzy koty i tylko jeden przysmak. Rzucę w całości to jeden chwyci i ucieknie zostawiając pozostają dwójkę bez niczego albo jeszcze gorzej, bo mogą chwycić wszystkie i dosłownie rozerwać się na strzępy. Wolałabym jednak, żeby moja mediacja odbyła się bez ofiar w postaci kłęby kłaków. Czas mija, a trzy wygłodniałe potwory patrzą się intensywnie na trzymany przeze mnie...

Głos w sprawie zabieram tylko wtedy, kiedy bardzo dobrze znam obie strony i wiem, gdzie leży problem. Zazwyczaj diabeł tkwi w szczegółach, którymi obie strony nie chcą się dzielić z kimś trzecim, więc mediacje przeprowadzam tylko w moim związku. Rozmowy w nerwach nie są najlepszym rozwiązaniem, bo można powiedzieć coś czego później będzie się żałować, dlatego wyszłam z inicjatywą, by każdy napisał list od serca. I teraz to one pełnią rolę mediatora. Sprawdzają się rewelacyjnie i dzięki nim życie stało się prostsze i przyjemniejsze. Listy dają możliwość, by zastanowić się co chcemy przekazać drugiej osobie, przelać na papier uczucia, o których boimy się mówić, pokazać nasz punkt widzenia i wyrazić swoje oczekiwania. Nie ma w nich złości, każde słowo jest dwa razy przemyślane i każdy w gruncie rzeczy zostaje „wysłuchany”. Później siadamy razem na kanapie i dyskutujemy o problemie już bez emocji i okazuje się, że nie był on tak duży, tak poważny i jesteśmy w stanie go rozwiązać wspólnymi chęciami i zaangażowaniem. Odkąd rozwiązujemy nasze niesnaski w ten sposób, staliśmy się sobie jeszcze bliżsi i przekonaliśmy się, że nie ma takiego problemu, z którym nie moglibyśmy sobie poradzić. Tak naprawdę wszystko zależy od rozmowy. Nieważne czy będzie to rozmowa w formie listów, czy tradycyjna, ale ważne by nie dać się ponieść emocjom i wysłuchać się nawzajem. Nauczyłam się, że spór zawsze ma dwie strony medalu i warto poznać wersję naszego rozmówcy, bo to wszystko zmienia.

Głos w sprawie zabieram tylko wtedy, kiedy bardzo dobrze znam obie strony i wiem, gdzie leży problem. Zazwyczaj diabeł tkwi w szczegółach, którymi obie strony nie chcą się dzielić z kimś trzecim, więc mediacje przeprowadzam tylko w moim związku. Rozmowy w nerwach nie są najlepszym rozwiązaniem, bo można powiedzieć coś czego później będzie się żałować, dlatego wyszłam z...

Typowym mediatorem nigdy nie byłam, ale na studiach koleżanki lubiły ze mną rozmawiać o swoich bliskich kumpelach. Była trójka przyjaciółek, które często się kłóciły. W takim wypadku przychodziła do mnie jedna i gadała na drugą i trzecią. Potem przychodziła druga i gadała na pierwszą i trzecią, na szczęście trzecia już nie przychodziła. Starałam się wysłuchać wszystkie strony i jakoś wytłumaczyć racje pozostałych. Nie wiem, czy słuchały mnie i dlatego się godziły, czy po prostu złość im mijała. W każdym razie następnego dnia po kłótni znowu były najlepszymi przyjaciółkami.

Typowym mediatorem nigdy nie byłam, ale na studiach koleżanki lubiły ze mną rozmawiać o swoich bliskich kumpelach. Była trójka przyjaciółek, które często się kłóciły. W takim wypadku przychodziła do mnie jedna i gadała na drugą i trzecią. Potem przychodziła druga i gadała na pierwszą i trzecią, na szczęście trzecia już nie przychodziła. Starałam się wysłuchać wszystkie...

Byłam mediatorem w konflikcie: mój chłopak vs "Droga królów". Poleciłam lubemu lekturę, on posłusznie wziął się za czytanie. Jednak po pewnym czasie stwierdził, że w książce nic się nie dzieje, a tomiszcze jest tak wielkie, że nie zamierza się z tym męczyć przez kilka tygodni. Tutaj uruchomiłam kobiecą perswazję, przekonywałam, pokazywałam zalety dzieła Sandersona. I udało się! Ukochany dał książce jeszcze jedną szansę. Efekt jest taki, że teraz chętniej czyta kolejne tomy, niż spędza ze mną czas. Co i tak bardzo mnie cieszy.

Byłam mediatorem w konflikcie: mój chłopak vs "Droga królów". Poleciłam lubemu lekturę, on posłusznie wziął się za czytanie. Jednak po pewnym czasie stwierdził, że w książce nic się nie dzieje, a tomiszcze jest tak wielkie, że nie zamierza się z tym męczyć przez kilka tygodni. Tutaj uruchomiłam kobiecą perswazję, przekonywałam, pokazywałam zalety dzieła Sandersona. I udało...

Mediatorem być - trudna rzecz. W mojej rodzinie najczęściej staje się mediatorem w relacji dziadkowie-mój syn. Za każdym razem walkę przegrywam, gdyż powszechnie się utarło, że rodzice są od wychowywania a dziadkowie od rozpieszczania. I nawet najlepiej przygotowane argumenty nie trafiają do dziadków i odwrotnie. Sytuacja patowa, mediator do zwolnienia. :)

Mediatorem być - trudna rzecz. W mojej rodzinie najczęściej staje się mediatorem w relacji dziadkowie-mój syn. Za każdym razem walkę przegrywam, gdyż powszechnie się utarło, że rodzice są od wychowywania a dziadkowie od rozpieszczania. I nawet najlepiej przygotowane argumenty nie trafiają do dziadków i odwrotnie. Sytuacja patowa, mediator do zwolnienia. :)

Ja przed laty jak byłam studentką odbywałam praktykę w jednym z gimnazjum. Któregoś dnia jak wyszłam ze szkoły widziałam dwóch kłócących się chłopców, chyba nawet doszło do rękoczynów - może nawet przemocy silniejszego nad słabszym. Pamiętam, że wdałam się w ten spór i starałam się swoim przemówieniem zażegnać ten spór. Miałam odwagę. Chłopcy byli zaskoczeni moja ingerencją i chyba nawet zaniemówili. A ja jakby nigdy nic poszłam dalej własną drogą.

Ja przed laty jak byłam studentką odbywałam praktykę w jednym z gimnazjum. Któregoś dnia jak wyszłam ze szkoły widziałam dwóch kłócących się chłopców, chyba nawet doszło do rękoczynów - może nawet przemocy silniejszego nad słabszym. Pamiętam, że wdałam się w ten spór i starałam się swoim przemówieniem zażegnać ten spór. Miałam odwagę. Chłopcy byli zaskoczeni moja ingerencją...