Bez dwóch zdań wybrałabym moją przyjaciółkę Sarę. Dlaczego? Przez kilka lat naszej przyjaźni nigdy mnie nie zawiodła, ufam jej bezgranicznie. Jest osobą upartą, dzięki temu gdy zaczyna coś robić, to kończy to dając z siebie 100%. Nieraz piła uwarzone przeze mnie piwo, a przecież mogła dać sobie spokój i zostawić mnie samą. Jest osobą silną i wytrwałą, jej życie wcale nie jest usłane różami, częściej dostaje porządne kopy od losu. Nie zwraca na to większej uwagi, tylko dąży do wcześniej wyznaczonego przez siebie celu. Komu innemu jak nie jej miałabym powierzyć zadanie względnie nie do wykonania?

Bez dwóch zdań wybrałabym moją przyjaciółkę Sarę. Dlaczego? Przez kilka lat naszej przyjaźni nigdy mnie nie zawiodła, ufam jej bezgranicznie. Jest osobą upartą, dzięki temu gdy zaczyna coś robić, to kończy to dając z siebie 100%. Nieraz piła uwarzone przeze mnie piwo, a przecież mogła dać sobie spokój i zostawić mnie samą. Jest osobą silną i wytrwałą, jej życie wcale nie...

Moja przyjaciółka Gabriela. To ten typ osoby, która szybciej połknie własny język niż zdradzi sekret. Jest wierna, odważna, bezkompromisowa i silna (zarówno jeśli chodzi o ducha jak i ciało). Ponadto to właśnie ona przez 20 lat naszej przyjaźni nigdy mnie nie zawiodła, nigdy nie zdradziła, a zawsze była wsparciem. Czasem nie rozmawiamy ze sobą kilka miesięcy (brak czasu, rodzina itd), by powrócić do siebie, jakbyśmy wczoraj rozstały się po szkolnych zajęciach... Nie bez przyczyny moja córka nosi takie same imię. Mam nadzieję, że choć odrobina magii tego imienia uczyni ją podobną do mojej przyjaciółki.
Wiem, że jeśli to właśnie jej powierzylabym taką misję, to zrobiłaby wszystko, by ją wypełnić, a nie powiedziała (jak, podejrzewam, zrobiłby mój mąż)"jutro to zrobię".

Moja przyjaciółka Gabriela. To ten typ osoby, która szybciej połknie własny język niż zdradzi sekret. Jest wierna, odważna, bezkompromisowa i silna (zarówno jeśli chodzi o ducha jak i ciało). Ponadto to właśnie ona przez 20 lat naszej przyjaźni nigdy mnie nie zawiodła, nigdy nie zdradziła, a zawsze była wsparciem. Czasem nie rozmawiamy ze sobą kilka miesięcy (brak czasu,...

Ważną misję powierzyłabym mojej siostrze, mimo że to na pozór osoba najmniej odpowiednia. Jest roztrzepana, zapominalska, wiecznie zamyślona i oderwana od rzeczywistości. Przy tym jednak cechuje ją ogromne szczęście, mimo jej zaniedbań i ciągłego zapominania wszystko jej się udaje. Bo kiedy zaczyna robić się problematycznie, od razu potrafi zorganizować sobie pomocników, którzy służą jej drobną pomocą. Gdyby była rycerzem, który wyrusza z misją, jej przygody byłyby jedną komedią. Na swojej drodze spotykałaby pomocne istoty magiczne, znajdywałaby skarby i jak Szewczyk Dratewka zgarnęłaby główną nagrodę - przypadkiem, oczywiście.

Ważną misję powierzyłabym mojej siostrze, mimo że to na pozór osoba najmniej odpowiednia. Jest roztrzepana, zapominalska, wiecznie zamyślona i oderwana od rzeczywistości. Przy tym jednak cechuje ją ogromne szczęście, mimo jej zaniedbań i ciągłego zapominania wszystko jej się udaje. Bo kiedy zaczyna robić się problematycznie, od razu potrafi zorganizować sobie pomocników,...

Gdzie diabeł nie może tam babe poślę.

Mój ukochany wiecznie coś gubi i o czymś zapomina, więc nawet gdybym mu narysowała co i jak to kartkę z mapą by zgubił. Jest niezawodny i wszystko mu można powiedzieć, ale lepiej o tym wszystkim pamiętać samej.
Moja siostra nie jest zwinna, ani silna, a dodatkowo jeszcze leniwa, więc nie ma możliwości by ona zrobiła coś za mnie.
Jednak mojej przyjaciółce Wiktorii mogę wszystko powierzyć nie bojąc się o to, że zapomni czy nie zrobi tego tak jak by ja to zrobiła. Jesteśmy jak siostry bliźniaczki, choć jest młodsza ode mnie. Właśnie dlatego Wiktoria była by idealną kandydatką, odważna, sprytna i inteligentna.

Gdzie diabeł nie może tam babe poślę.

Mój ukochany wiecznie coś gubi i o czymś zapomina, więc nawet gdybym mu narysowała co i jak to kartkę z mapą by zgubił. Jest niezawodny i wszystko mu można powiedzieć, ale lepiej o tym wszystkim pamiętać samej.
Moja siostra nie jest zwinna, ani silna, a dodatkowo jeszcze leniwa, więc nie ma możliwości by ona zrobiła coś za mnie.
...

Chyba nie powierzyłabym takiego zadania nikomu z mojej rodziny. Nie chodzi o to, że nie mam zaufania, ale o to że nie chciałabym nikogo świadomie narażać na cokolwiek. Choć wiem, że w tym gronie znalazłoby się dużo osób, które z pewnością podołałyby wszystkim przeszkodom to znam kogoś lepszego. Kogoś kto nie tylko rozbiłby głową mur, ale miał także przy tym przez cały czas uśmiech na twarzy. Kiedy puściłam wodze fantazji w poszukiwaniu najodpowiedniejszej osoby, która miałaby wykonać ważne zadanie, przyszedł mi właśnie do głowy on - bohater "Kronik żelaznego druida", Atticus O'Sullivan. Ta znajomość trwa już sześć tomów i zapowiada się, że będzie kontynuowana. Przez tyle stron naprawdę zdołałam poznać wszystkie jego zalety, które zapewnią mu zakończenie zadania z powodzeniem. No i jest przesądzająca rzecz - ma psa. Więcej nic nie trzeba. Wiem, że znajdą się sceptycy, którzy powiedzą że Atticus sam ma wystarczającą dużo kłopotów z bogami z praktycznie wszystkich panteonów, ale kto nie ma wrogów? Poza tym jak druid coś obieca to zawsze dotrzyma słowa.

Chyba nie powierzyłabym takiego zadania nikomu z mojej rodziny. Nie chodzi o to, że nie mam zaufania, ale o to że nie chciałabym nikogo świadomie narażać na cokolwiek. Choć wiem, że w tym gronie znalazłoby się dużo osób, które z pewnością podołałyby wszystkim przeszkodom to znam kogoś lepszego. Kogoś kto nie tylko rozbiłby głową mur, ale miał także przy tym przez cały czas...

Na świecie jest tylko jedna osoba, której ufam w pełni, dlatego wybór dla mnie jest oczywisty. Tę ważną misję powierzyłabym mojemu przyjacielowi. Dlaczego? Bo jako jedyny jeszcze nigdy mnie nie zawiódł i niejednokrotnie udowodnił, że w każdej chwili mogę na niego liczyć. Poza tym, jest naprawdę na tyle inteligentną i sprytną osobą, że żadne zadnie nie jest mu straszne. I gdybym miała powierzyć komuś chociażby swoje życie, to z pewnością to byłby on.

Na świecie jest tylko jedna osoba, której ufam w pełni, dlatego wybór dla mnie jest oczywisty. Tę ważną misję powierzyłabym mojemu przyjacielowi. Dlaczego? Bo jako jedyny jeszcze nigdy mnie nie zawiódł i niejednokrotnie udowodnił, że w każdej chwili mogę na niego liczyć. Poza tym, jest naprawdę na tyle inteligentną i sprytną osobą, że żadne zadnie nie jest mu straszne. I...

Powiedziałabym Babci Weatherwax, żeby pod żadnym pozorem tego nie robiła ;)

Powiedziałabym Babci Weatherwax, żeby pod żadnym pozorem tego nie robiła ;)

Ja sama walczę o swoje życie i nikomu tej walki niestety nie mogę powierzyć. Wszystkie swoje sprawy też załatwiam sama. Niemniej myślę np. że gdybym miała stanąć w sądzie to bym wynajęła adwokata i to jemu powierzyłabym misję bronienia mnie. Ja też wypowiadam się sama i we własnym imieniu i nikogo nie upoważniam do przekazywania moich słów czy reprezentowania mnie gdziekolwiek - sama siebie reprezentuję i nikomu nic do tego.

Ja sama walczę o swoje życie i nikomu tej walki niestety nie mogę powierzyć. Wszystkie swoje sprawy też załatwiam sama. Niemniej myślę np. że gdybym miała stanąć w sądzie to bym wynajęła adwokata i to jemu powierzyłabym misję bronienia mnie. Ja też wypowiadam się sama i we własnym imieniu i nikogo nie upoważniam do przekazywania moich słów czy reprezentowania mnie...

Myślę, że najlepiej powierzyć dokończenie misji mojej siostrze, gdyż kto inny mógłby lepiej doprowadzić sprawę do końca, jak nie ona? Poza tym łączą nas więzy krwi, to o czymś świadczy. A wiadomo, że co w rodzinie to nie zginie. Stoimy zawsze za sobą. Nie ważne co się dzieje w domu, jak trzeba to się wspieramy. Należy do osób, że jak coś zacznie to rzadko rzuca to w diabły. Zawsze dopnie swego. Potrafi wykorzystać dobrze swój urok. A jeśli by chodziło o jakieś ważne sprawy rodzinne to już w ogóle, rzuci wszystko i będzie na moje zawołanie. ;D W rodzinie siła.
Zresztą ona uwielbia fantastykę i gry komputerowe. W szczególności Wiedźmina. Skoro daje radę przechodzić kolejne misje z Wieśkiem, to myślę że w realu też da radę. ;D Pokonywać wszelkie przeciwności losu i zło czyhające wszędzie.

Myślę, że najlepiej powierzyć dokończenie misji mojej siostrze, gdyż kto inny mógłby lepiej doprowadzić sprawę do końca, jak nie ona? Poza tym łączą nas więzy krwi, to o czymś świadczy. A wiadomo, że co w rodzinie to nie zginie. Stoimy zawsze za sobą. Nie ważne co się dzieje w domu, jak trzeba to się wspieramy. Należy do osób, że jak coś zacznie to rzadko rzuca to w diabły....

Zdecydowanie... mojego 3-latka. Skoro niezmordowanie, po 10 razy z rzędu pyta, czy może dostać żelkę, to na pewno nie straszne mu będą kolejki na poczcie, potwory z szafy, panie z urządu miasta, i wszystko to, co los może na nas zrzucić. Albo rozbroi przeciwnika uśmiechem, albo zagada go na śmierć, pytając, dlaczego woda jest mokra, a niebo niebieskie. A że dzieci jako takie nie wiedzą, że różne rzeczy są niebezpieczne, to... po prostu by je zrobił, mimo że inni nie zrobili. No bo niebezpieczne!

Zdecydowanie... mojego 3-latka. Skoro niezmordowanie, po 10 razy z rzędu pyta, czy może dostać żelkę, to na pewno nie straszne mu będą kolejki na poczcie, potwory z szafy, panie z urządu miasta, i wszystko to, co los może na nas zrzucić. Albo rozbroi przeciwnika uśmiechem, albo zagada go na śmierć, pytając, dlaczego woda jest mokra, a niebo niebieskie. A że dzieci jako...