Moja młoda kotka ma własnie pierwszą ruję i toczy ze mną ostatnio nieustanną rozgrywkę. Mała tydzień temu zaczęła bałaganić w domu, gdy byłem w pracy.

Pierwszego dnia weszła do niedomkniętej szafy i wdrapywała się po ubraniach na górny drążek na wieszaki- pozaciągała mi pazurkami dwie koszule. Następnego dnia uważałem, by zamknąć szafę.
Nie pomogło- najwyraźniej nauczyła się ją otwierać łapką- tym razem zaciągnęła mi marynarkę od garnituru. Pomyślałem, że tym razem będę mądrzejszy i zastawiłem drzwi podróżną walizką, wypchaną książkami, żeby kotka nie mogła jej przesunąć.
Następnego dnia po powrocie z pracy znalazłem zasikaną walizkę. To na prawdę zabolało. Stwierdziłem, że się nie poddam i tym razem zastawiłem szafę dużym kartonem wypełnionym starą makulaturą.
Następnego dnia- zasikany karton, zamokłe kafelki ehh.
Jak wygrać z kotem?
Otóż pomyślałem sobie, że nie dam się pokonać i zakupiłem kotce drapak dla osłody życia! Po powrocie z pracy zobaczyłem, że ma już teraz na czym wyładowywać swoje emocje i tak oto po raz pierwszy od kilku dni, nie zauważyłem żadnych strat w moim gospodarstwie domowym.

Piątego dnia to ja wygrałem rozgrywkę.

Moja młoda kotka ma własnie pierwszą ruję i toczy ze mną ostatnio nieustanną rozgrywkę. Mała tydzień temu zaczęła bałaganić w domu, gdy byłem w pracy.

Pierwszego dnia weszła do niedomkniętej szafy i wdrapywała się po ubraniach na górny drążek na wieszaki- pozaciągała mi pazurkami dwie koszule. Następnego dnia uważałem, by zamknąć szafę.
Nie pomogło- najwyraźniej nauczyła...

5 Rano.
No nie, nie teraz!
Po 4 godz. snu w głowie słyszę głośne „SPAĆ!”.
Nie wiem jak ale zczołguję się z łóżka dopełzacjąc do budzika i nawet staję na nogi. OK jest nieźle. Kawy! Ale jak ją zrobić skoro ręce odmawiają posłuszeństwa. Z niemal zamkniętymi oczami, po omacku przedzieram się przez przedpokój. Dwa siniaki później docieram do kuchni. Momentalnie mój nos wyczuwa ratunek i dostrzegam filiżankę pełną czarnego, niemal magicznego naparu , który może przywrócić mnie do żywych, a po który lada moment sięgnie mój małżonek. Tu liczą się sekundy! Mobilizuję siły, wyostrzam zmysły i niczym gepard w piżamie rzucam się w kierunku stojącego na blacie gorącego lekarstwa jednocześnie mówiąc:
- To dla mnie?! Ach, jaki Ty jesteś Kochany!
I upijając łyk kontynuuję:
-A wiesz, że robisz najlepszą kawę na świecie?
Ale zaraz… Ty dziś nie pijesz? A już rozumiem, najpierw pomyślałeś o mnie! Dziękuję, to takie miłe z Twojej strony!
Następnego dnia na blacie dostrzegłam 2 filiżanki ;-)

5 Rano.
No nie, nie teraz!
Po 4 godz. snu w głowie słyszę głośne „SPAĆ!”.
Nie wiem jak ale zczołguję się z łóżka dopełzacjąc do budzika i nawet staję na nogi. OK jest nieźle. Kawy! Ale jak ją zrobić skoro ręce odmawiają posłuszeństwa. Z niemal zamkniętymi oczami, po omacku przedzieram się przez przedpokój. Dwa siniaki później docieram do kuchni. Momentalnie mój nos wyczuwa...

Czas akcji: sobota przed niedzielą z zakazem handlu.
Miejsce akcji: parking przed marketem.
Zmuszona przez moją rodzicielkę, która z przerażeniem odkryła, że w jej lodówce jest już tylko światło, udałam się na zakupy do pobliskiego marketu. Sama z siebie nie uczyniłabym tego, gdyż wiem, jakie sceny rozgrywają się w sklepach i przed nimi, gdy zbliża się niedziela bez handlu. Jednak matka to matka - nic nie zatruje weekendu skuteczniej niż jej zrzędzenie, że pomrzemy z głodu.Wsiadłam więc w moją błękitną strzałę i niczym husarz pod Wiedeń ruszyłam na pole bitwy. Nim jednak stoczyłam walkę o bagietkę, jogurt i inne niezbędne do życia dobra, stoczyłam walkę na śmierć i brak zadrapań na karoserii błękitnej strzały o miejsce parkingowe.Wjechałam na parking, sprytnie omijając pieszych pchających wypełnione towarem wózki. Kilka razy objechałam wszelkie alejki, bezskutecznie wypatrując wolnego miejsca. Po 15 minutach krążenia wokół, zauważyłam, że właśnie jakaś rodzina, próbuje do bagażnika swego samochodu, upchać zawartość tira, którym przywieziono wcześniej zakupione przez nich dobra. Włączyłam kierunkowskaz i czekam. Rodzina ładowała, układała i przekładała, gdy naprzeciw mnie pojawił się czerwony jeep i również włączył kierunkowskaz. O nie - zakrzyknęłam w myślach- ta miejscówka jest już zarezerwowana. Nacisnęłam nogę na gaz, by dać kierowcy czerwonego znać, że bez walki się nie poddam.Gdy 10 minut później rodzina z towarem, jakimś cudem upchała się do samochodu i zaczęła wyjeżdżać, moje nerwy były jak napięte jak postronki.Ruszyłam do boju. nacisnęłam na gaz, wykonałam szybki skręt i zajęłam upragnioną pozycję. Czerwony zatrąbił z wściekłością. Zwycięstwo! - pomyślałam i ruszyłam do boju o towar z półek sklepowych...

Czas akcji: sobota przed niedzielą z zakazem handlu.
Miejsce akcji: parking przed marketem.
Zmuszona przez moją rodzicielkę, która z przerażeniem odkryła, że w jej lodówce jest już tylko światło, udałam się na zakupy do pobliskiego marketu. Sama z siebie nie uczyniłabym tego, gdyż wiem, jakie sceny rozgrywają się w sklepach i przed nimi, gdy zbliża się niedziela bez handlu....

Ja mam ograniczony budżet i staram się umiejętnie gospodarować moimi finansami dlatego w myślach zawsze zastanawiam się co kupię w sklepie spożywczym i to którym ponieważ nie robię zakupów w jednym sklepie i np. po chleb pełnoziarnisty potrafię pojechać na drugi koniec miasta. Przy czym staram się kupować produkty dobre jakościowo i urozmaicać sobie jadłospis. Nie jem na okrągło tego samego.

Ja mam ograniczony budżet i staram się umiejętnie gospodarować moimi finansami dlatego w myślach zawsze zastanawiam się co kupię w sklepie spożywczym i to którym ponieważ nie robię zakupów w jednym sklepie i np. po chleb pełnoziarnisty potrafię pojechać na drugi koniec miasta. Przy czym staram się kupować produkty dobre jakościowo i urozmaicać sobie jadłospis. Nie jem na...

Pracuję jako kelnerka. Codziennie muszę mierzyć się z sytuacjami od których zależy ile ofiar w postaci talerzy bądź szklanek przyniesie dzień, ode mnie zależy czy zamówienie dotrze na czas i czy stoliki będą wystarczająco błyszczące i przyciągające wzrok wymagającego klienta. Nieustannie walczę z plamami na podłodze po soku i odciskami palców na szybkie. Wczorajszy dzień był jednak wyjątkowo niebezpieczny. Wymagał ode mnie niezwykłej czujności i determinacji. Klient zamawia kawę z mlekiem, młoda praktykantka na okresie próbnym przyjmuje zamówienie i zmierza w stronę ekspresu z kawą. Wyjmuje mleko z podręcznej lodówki, które niebawem ma znaleźć się w pojemniku maszyny a minutę później w kawie starszej kobiety. Ukradkiem zerkam na datę ważności i zamieram na chwilę. Zepsute mleko. Zrywam się gwałtownie by uchronić ją przed zbrodnią. Mój refleks i spostrzegawczość nie zawiodły. Stałam się strażnikiem kawy ze świeżym mlekiem.

Pracuję jako kelnerka. Codziennie muszę mierzyć się z sytuacjami od których zależy ile ofiar w postaci talerzy bądź szklanek przyniesie dzień, ode mnie zależy czy zamówienie dotrze na czas i czy stoliki będą wystarczająco błyszczące i przyciągające wzrok wymagającego klienta. Nieustannie walczę z plamami na podłodze po soku i odciskami palców na szybkie. Wczorajszy dzień...

Co zrobić, iść spać czy dokończyć rozdział?

Najwiekszą walką, jaką stoczyłam była ta ze snem. Dorwałam interesująca książkę, która w tamtej chwili nie pozwoliła mi wrócić do rzeczywistości. Oczywiście na nic okazał się głos rozsądku w postaci rodziców, którzy wołali "idź już spać, bo jutro masz do szkoły". Siedziałam wygodnie w fotelu z książką jak oczarowana. Stwierdziłam, że przeczytam "jeszcze jeden rozdział", jednak powtarzanie tych słów wielokrotnie skończyło się na tym, że przeczytałam całą. Nie obyło się bez chwil zwątpienia, gdy oczy same zaczęły sie zamykać. Jednak dla "jeszcze jednego rozdziału" mogłabym nawet zapałki pod powieki podkładać. Mimo wszystko miałam silną wolę i wygrałam! Jak już lektura dobiegła końca, stwierdziłam, iż powinnam faktycznie odpocząć przed szkołą. Wstałam, odsłoniłam zasłony w oknie i popatrzyłam zrozpaczona jak zaczyna świtać. Wiedziałam, że czeka mnie kolejna, trudniejsza bitwa, tym razem nie spać na lekcjach.

Co zrobić, iść spać czy dokończyć rozdział?

Najwiekszą walką, jaką stoczyłam była ta ze snem. Dorwałam interesująca książkę, która w tamtej chwili nie pozwoliła mi wrócić do rzeczywistości. Oczywiście na nic okazał się głos rozsądku w postaci rodziców, którzy wołali "idź już spać, bo jutro masz do szkoły". Siedziałam wygodnie w fotelu z książką jak oczarowana....

I znów to samo. Jak co rano się z nimi męczę. W ogóle mnie nie słuchają...
Mam wrażenie,że robią mi to na złość. Już mam tego serdecznie dosyć!
Męczę się z nimi już pół godziny, ale już żaden sposób na nie nie działa. Prośby, groźby, kary...To wszystko bez sensu. Jestem wykończona.
Do głowy przychodzi mi tylko jedna myśl: "Dziś to zrobię i będę miała spokój. Pozbędę się ich. Już najwyższy czas."
Na miejsce dotarłam około 11.
- Jak tniemy? - spytał fryzjer.
- Na krótko poproszę. Te włosy mnie wykańczają. Musze mieć modną, krótką fryzurę. A jak nadal nie będą się układać, to tniemy na łyso.
- Oczywiście, da się zrobić.
Uffff, w końcu!

I znów to samo. Jak co rano się z nimi męczę. W ogóle mnie nie słuchają...
Mam wrażenie,że robią mi to na złość. Już mam tego serdecznie dosyć!
Męczę się z nimi już pół godziny, ale już żaden sposób na nie nie działa. Prośby, groźby, kary...To wszystko bez sensu. Jestem wykończona.
Do głowy przychodzi mi tylko jedna myśl: "Dziś to zrobię i będę miała spokój. Pozbędę się...

Ofiara[bookLink]4810947|Ofiara[/bookLink]

Ofiara[bookLink]4810947|Ofiara[/bookLink]

 [bookCover]4810947|Ofiara[/bookCover]