Gdy mój syna miał 4 lata musiałam niespodziewanie zabrać go ze sobą do pracy, gdyż zachorowała niania. Pech chciał, że tego dnia musiałam załatwić też kilka spraw urzędowych. Wiązało się to z opuszczeniem budynku pracy. Zostawiłam więc małego pod opieką koleżanki z pracy i wyszłam. Moja nieobecność niestety się przedłużała, a syn zaczął się nudzić i tęsknić. Koleżanka w akcie desperacji włączyła komputer i przeczesywała sieć w poszukiwaniu gry odpowiedniej dla 4-latka. Znalazła! Króliczka Boby Boby:-) Gra w rzeczywistości nosi inna nazwę, ale oni dwoje tak o niej mówią. Ot zwykła gierka, w której postać królika musi zebrać jak największą ilość marchewek. Jaka tu wartość terapeutyczna? Otóż ta gra bardzo zbliżyła moją koleżankę i syna, który ma obecnie 6 lat. Tych dwoje nawiązało ze sobą jakąś magiczną nić porozumienia. Mikołaj nadal mówi o swojej dorosłej przyjaciółce "Pani Małgosia od króliczka Boby Boby" Spotykają się i spędzają czas na wspólnych rozmowach i zabawach, choć rzadko już zaglądają do gry o króliczku, a to jednak od niego wszystko się zaczęło.

Gdy mój syna miał 4 lata musiałam niespodziewanie zabrać go ze sobą do pracy, gdyż zachorowała niania. Pech chciał, że tego dnia musiałam załatwić też kilka spraw urzędowych. Wiązało się to z opuszczeniem budynku pracy. Zostawiłam więc małego pod opieką koleżanki z pracy i wyszłam. Moja nieobecność niestety się przedłużała, a syn zaczął się nudzić i tęsknić. Koleżanka w...

Jest taka gra online w której głównym zadaniem jest przyrządzenie odpowiedniego drinka. Często w celu terapeutycznym po ciężkim tygodniu korzystam z tej gry aby przygotować sobie pysznego i drinka i w końcu się zrelaksować. Takich gier powinno być więcej.

Jest taka gra online w której głównym zadaniem jest przyrządzenie odpowiedniego drinka. Często w celu terapeutycznym po ciężkim tygodniu korzystam z tej gry aby przygotować sobie pysznego i drinka i w końcu się zrelaksować. Takich gier powinno być więcej.

Oczywiście, że tak. Nie są to gry, ale aplikacje. Jestem mało zdyscyplinowany, więc korzystam np. z aplikacji powiązanej z moją pralką czy zmywarką. Na godzinę (tyle trwają programy w oby urządzeniach) przed wyjściem z pracy włączam je zdalnie i po przyjściu do domy tylko jej opróżniam. Używam też programu treningowego, który przypomina mi o ćwiczeniach i podlicza kalorie, które spalam. Kolejny podpowiada mi dietę, której powinienem przestrzegać. Mam też odkurzacz, który o wybranych godzinach sam się uruchamia i sprząta za mnie. Aktualnie mam zamiar nauczyć się pisać na klawiaturze, nie patrząc na nią. W tym też pomaga mi gra/program, w której/którym trzeba wciskać losowo wskazywane klawisze, za co zdobywa się punkty. Niby nic, ale kolejne osiągnięcia motywują mnie do dalszej nauki. Jeszcze inny program to kalendarz z powiązanym GPSem, który biorąc pod uwagę natężenie ruchu drogowego, mówi mi, kiedy muszę wyjść, by nie spóźnić się na umówione spotkanie. Gram też w gry komputerowe. Te z kolei potrafią mnie zrelaksować. Wcześniej próbowałem jogi, medytacji, a nawet chodziłem na masarze. Jednak nic tak mnie nie odpręża jak wcielanie się w wirtualne postacie i wspólne przeżywanie ich przygód. Pozwoliło mi to nawet rzucić palenie.
Takich programów czy gier jest wiele, są w zasięgu każdego z nas i w nieoceniony sposób potrafią ułatwić oraz uprzyjemnić życie zabieganym lub leniwym osobom.

Oczywiście, że tak. Nie są to gry, ale aplikacje. Jestem mało zdyscyplinowany, więc korzystam np. z aplikacji powiązanej z moją pralką czy zmywarką. Na godzinę (tyle trwają programy w oby urządzeniach) przed wyjściem z pracy włączam je zdalnie i po przyjściu do domy tylko jej opróżniam. Używam też programu treningowego, który przypomina mi o ćwiczeniach i podlicza kalorie,...

Z pewnością wszyscy znają kultowe już telefony firmy nokia. Jedną z niewielu gier na nich dostępnych był "Snake". Banalnie prosta gra, bez większej fabuły, a naszym zadaniem było jedynie łapanie owoców. Dla mnie "Snake" jest czymś więcej. Gdy wyciągam z dna szuflady zakurzony telefon, mówiąc sobie "tylko jedna rundka" zazwyczaj po dwóch godzinach spędzonych na "łapaniu owoców" dociera do mnie, że znowu dałam się wkręcić. W odniesieniu do tej gry słowa takie jak "produkcja", czy "terapeutyczne właściwości" brzmią całkiem komicznie. Dla mnie jest jednak miłym umileniem czasu podczas stania w kolejce do lekarza lub długiej podróży.

Z pewnością wszyscy znają kultowe już telefony firmy nokia. Jedną z niewielu gier na nich dostępnych był "Snake". Banalnie prosta gra, bez większej fabuły, a naszym zadaniem było jedynie łapanie owoców. Dla mnie "Snake" jest czymś więcej. Gdy wyciągam z dna szuflady zakurzony telefon, mówiąc sobie "tylko jedna rundka" zazwyczaj po dwóch godzinach spędzonych na "łapaniu...

Dla nas z siostrą bardzo pouczającą grą była „SIMS”. Siostra była bardzo opiekuńcza dla swoich SIMSów. Bardzo się denerwowała jeśli jej dzieci nie zdążały na szkolny autobus, bo wtedy była groźba zabrania dzieci do szkoły specjalnej z internatem. Płakała jeśli tak się zdarzyło. Ja byłem łobuziak i próbowałem kiedyś utopić swojego Sima w basenie zabierając mu drabinkę, ale kiedy mi się to udało popłakałem się rozumiejąc, że to nieodwracalne i że wyrządziłem swemu Simowi krzywdę. Było też wiele innych pouczających przygód jak np. nie zawsze grzeczne podrywanie. W sumie uważam, że gra nas wiele nauczyła zarówno na dalszą jak i bliższą przyszłość. Zaczęliśmy lepiej rozumieć własnych rodziców i doceniać ich opiekuńcze skrzydła roztaczane nad nami.
Inne rodzaje edukacji płynęły z gry „Grand authority metropolitean transport”, gdzie zarządzaliśmy transportem miejskim rozwijając go od autobusów, poprzez tramwaje, kolej podmiejską, aż po kolej magnetyczną. Bardzo pouczająca przygoda z techniką i ekonomią.

Dla nas z siostrą bardzo pouczającą grą była „SIMS”. Siostra była bardzo opiekuńcza dla swoich SIMSów. Bardzo się denerwowała jeśli jej dzieci nie zdążały na szkolny autobus, bo wtedy była groźba zabrania dzieci do szkoły specjalnej z internatem. Płakała jeśli tak się zdarzyło. Ja byłem łobuziak i próbowałem kiedyś utopić swojego Sima w basenie zabierając mu drabinkę, ale...

Marzy mi się gra, która by mi pomogła uporać się z nieśmiałością. Na przykład wczoraj - miałam podejść do biura turystycznego, zadać dwa pytania. Zaglądam - siedzi miły człowiek, ciut starszy ode mnie, na pewno nie gryzie, nawet patrząc w komputer sympatycznie się uśmiecha... jednak podejście do niego zajęło mi pięć minut, bo za bardzo się bałam... no właśnie, czego?
W głowie buduję dialogi. Im bardziej przewidywalny - tym lepiej. Pan powie to, ja mu odpowiem tamto i się dogadamy. Bułka z masłem. Jednak każda nowa interakcja, na przykład w urzędzie, w którym jeszcze nigdy nie byłam, wyprowadza mnie z równowagi. A co jeśli wyrażę się nieprecyzyjnie, dojdzie do qui pro quo, wyjdę na głąba, pani urzędniczka na mnie nawarczy? W bibliotece umiem sobie poradzić, w spożywczym, w wielu innych miejscach – bo znam schematy konwersacji.
Dlatego marzy mi się gra dla nieśmiałych, w której pojawią się różne postaci w różnych sytuacjach. Na przykład pani w zakładzie ubezpieczeń albo pan w biurze paszportowym. Postać, którą gram, wchodziłaby do takiego miejsca, wybierała sprawę, z którą przyszła, i sposób przedstawienia jej urzędnikowi. Postać urzędnika odpowiadałaby mniej więcej tak, jak w rzeczywistości i cała rozmowa przebiegałaby gładko i bezstresowo, dzięki czemu mogłabym przećwiczyć swoje reakcje i odpowiedzi przed znalezieniem się w takim miejscu – bez krążenia przed drzwiami przez dziesięć minut, podsłuchiwania, jak inni to załatwiają i spoconych ze stresu dłoni.

Marzy mi się gra, która by mi pomogła uporać się z nieśmiałością. Na przykład wczoraj - miałam podejść do biura turystycznego, zadać dwa pytania. Zaglądam - siedzi miły człowiek, ciut starszy ode mnie, na pewno nie gryzie, nawet patrząc w komputer sympatycznie się uśmiecha... jednak podejście do niego zajęło mi pięć minut, bo za bardzo się bałam... no właśnie, czego?
W...

Chłopiec z klocków[bookLink]4843276|Chłopiec z klocków[/bookLink]

Chłopiec z klocków[bookLink]4843276|Chłopiec z klocków[/bookLink]

 [bookCover]4843276|Chłopiec z klocków[/bookCover]