Ja na chwilę obecną nie, ale zostawiałbym go sobie na później, jakby brat ataku padaczkowego dostał albo ktoś z rodziny by potrzebował pomocy, to wtedy bym się zjawiła jak Superman :)

Ja na chwilę obecną nie, ale zostawiałbym go sobie na później, jakby brat ataku padaczkowego dostał albo ktoś z rodziny by potrzebował pomocy, to wtedy bym się zjawiła jak Superman :)

Zdecydowanie. W tej chwili mam krótką przerwę od ogromu nauki i naprawdę mam dosyć. Jestem strasznie wyczerpana, śpie mało, a na dodatek po każdym napisanym sprawdzianie muszę się uczyć na kolejny. Marzę o wakacjach. Dokądkolwiek. Zabierzcie mnie stąd jak najdalej. Nadzieja tylko w tym, że już niedużo czasu zostało do zasłużonej wolności. I może wtedy będę mogła sobie trochę poczytać.

Zdecydowanie. W tej chwili mam krótką przerwę od ogromu nauki i naprawdę mam dosyć. Jestem strasznie wyczerpana, śpie mało, a na dodatek po każdym napisanym sprawdzianie muszę się uczyć na kolejny. Marzę o wakacjach. Dokądkolwiek. Zabierzcie mnie stąd jak najdalej. Nadzieja tylko w tym, że już niedużo czasu zostało do zasłużonej wolności. I może wtedy będę mogła sobie...

Pomyślałbym od razu Hogwart!
Chwila zastanowienia...
Nie, nie chce się przenosić. Straciłbym wszystko co mam.
Moja druga połówka, kot, kochana, malutka siotrzyczka.
Nie ma opcji, ja zostaje.
Jak się przeniosę to co zrobi moja Lilucha (moja siostra)? Kto będzie mówił do mnie "sisia"?
Za DUŻO bym stracił...
Może to jedyna taka okazja w życiu i to wręcz nielogiczne, żeby jej nie wykorzystać, ale ja bym został...

Pomyślałbym od razu Hogwart!
Chwila zastanowienia...
Nie, nie chce się przenosić. Straciłbym wszystko co mam.
Moja druga połówka, kot, kochana, malutka siotrzyczka.
Nie ma opcji, ja zostaje.
Jak się przeniosę to co zrobi moja Lilucha (moja siostra)? Kto będzie mówił do mnie "sisia"?
Za DUŻO bym stracił...
Może to jedyna taka okazja w życiu i to wręcz nielogiczne, żeby...

„Jak najdalej stąd, jak najdalej chcę biec, byle jak najdalej...”.

Gdyby medalion Evie trafił w moje ręce, udałabym się – jak w piosence – jak najdalej stąd. Nie dlatego, że mi tu źle, że mi się tu nie podoba, że nudno. Nie! Udałabym się jak najdalej, ponieważ jestem już zmęczona i przydałby mi się odpoczynek. Jestem studentką, a studenci nienawidzą okresu zwanego sesją. Niby na moim wydziale zaczyna się dopiero w połowie czerwca, ale – gdy istnieje możliwość zaliczenia wcześniejszego egzaminu – człowiek robi wszystko, by potem w czerwcu mieć ich 2 lub maksymalnie 3, a nie 6. Okazuje się, że praktycznie od końca kwietnia co tydzień czeka mnie jakieś zaliczenie – a to egzamin, a to ćwiczenia, a to monograf, a do tego jeszcze praca. Jedyne o czym marzę to kilka godzin nieprzerwanego snu i brak zmuszania się do wstawania przed 6, a kładzenia po północy. Gdyby medalion Evie trafił w moje ręce, udałabym się na cichą, spokojną polską wieś, by pooddychać świeżym powietrzem, a nie spaliną i odpocząć, odpocząć, ODPOCZĄĆ!

„Jak najdalej stąd, jak najdalej chcę biec, byle jak najdalej...”.

Gdyby medalion Evie trafił w moje ręce, udałabym się – jak w piosence – jak najdalej stąd. Nie dlatego, że mi tu źle, że mi się tu nie podoba, że nudno. Nie! Udałabym się jak najdalej, ponieważ jestem już zmęczona i przydałby mi się odpoczynek. Jestem studentką, a studenci nienawidzą okresu zwanego sesją....

Taki skarb w moich rękach? Kto by nie skorzystał?! Przenoszę się na Islandię, gdzie życie toczy się zupełnie innym biegiem niż u nas. Podziwiam piękne widoki, które zapierają dech w piersiach i odkrywam każde z miejsc na nowo, za każdym razem zaskakują mnie czymś magicznym, czego szybciej nie dostrzegłam. Spotykam się z ludźmi, spędzam czas w małych kawiarenkach i daje się ponieść klimatowi tej niezwykłej wyspy.

Taki skarb w moich rękach? Kto by nie skorzystał?! Przenoszę się na Islandię, gdzie życie toczy się zupełnie innym biegiem niż u nas. Podziwiam piękne widoki, które zapierają dech w piersiach i odkrywam każde z miejsc na nowo, za każdym razem zaskakują mnie czymś magicznym, czego szybciej nie dostrzegłam. Spotykam się z ludźmi, spędzam czas w małych kawiarenkach i daje się...

Hm... Chcę się przenieść do przeszłości, do czasów Bolesława Prusa. Ubrać krynolinę, wziąć parasolkę chroniącą przed promieniami słonecznymi, nałożyć na głowę kapelusz i prowadzona pod rękę przez dżentelmena ubranego we frak przejść się po dawnych Łazienkach. Potem wsiąść do powodu zaprzężonego w dwa konie i pojechać na przejażdżkę brukowanymi kamieniczkami po dawnej Warszawie. Udać się do teatru i obejrzeć z balkonu w towarzystwie wytwornych dam i przystojnych jegomościów spektakl z udziałem tamtejszych aktorów. Na koniec zatańczyć na proszonym balu w pięknej sukni wysadzanej tysiącem pereł i odhaczać w karneciku adoratorów chcących porwać mnie w swoje ramiona.

Hm... Chcę się przenieść do przeszłości, do czasów Bolesława Prusa. Ubrać krynolinę, wziąć parasolkę chroniącą przed promieniami słonecznymi, nałożyć na głowę kapelusz i prowadzona pod rękę przez dżentelmena ubranego we frak przejść się po dawnych Łazienkach. Potem wsiąść do powodu zaprzężonego w dwa konie i pojechać na przejażdżkę brukowanymi kamieniczkami po dawnej...

Już ja znam moje szczęście. Madalion wpadł w moje ręce i akurat się zepsuł. Zostaję w tym brudnym, smutnym mieście i piorę skarpety.

Już ja znam moje szczęście. Madalion wpadł w moje ręce i akurat się zepsuł. Zostaję w tym brudnym, smutnym mieście i piorę skarpety.

Do domu mojej mamy. Dziś jest tak szaro buro i ponuro a u mamy zawsze cieplutko i pachnie świeżym ciastem.

Do domu mojej mamy. Dziś jest tak szaro buro i ponuro a u mamy zawsze cieplutko i pachnie świeżym ciastem.

Oczywiście, że z niego korzystam. Przenoszę się do krainy traw, łąk i jezior, pełnej kwitnących wiśni i pięknych olbrzymich rododendronów. Wszystko ładnie pachnie i mieni się całą paletą kolorów. Jest tylko mała różnica. W tej krainie nie ma pyłków, a moja alergia daje mi żyć. Nie zrozumcie mnie źle. Teraz tez mi jest dobrze. Siedzę sobie w pracy w biurze i mam nawet chwilkę, aby napisać coś na konkurs. Firma jest położona z dala od miasta, jest cisza i spokój. Jednak okoliczne pola, łąki, trawy i olbrzymie topole rosnące przy wjeździe do firmy, nie dają mi żyć. Z nosa wciąż cieknie, nieustannie kicham, a jak wezmę dwie tabletki anty-alergiczne to prawie zasypiam. Tylko cierpiący na ten sam problem wiedzą co czuję. Chciałbym się przenieść do krainy traw i łąk, ale bez pyłków.

Oczywiście, że z niego korzystam. Przenoszę się do krainy traw, łąk i jezior, pełnej kwitnących wiśni i pięknych olbrzymich rododendronów. Wszystko ładnie pachnie i mieni się całą paletą kolorów. Jest tylko mała różnica. W tej krainie nie ma pyłków, a moja alergia daje mi żyć. Nie zrozumcie mnie źle. Teraz tez mi jest dobrze. Siedzę sobie w pracy w biurze i mam nawet...

Okazje są po to żeby korzystać!
a więc.. przeniosłabym się do przeszłości, kiedy żyła jeszcze moja babcia i była w pełni sił. Niczego do szczęścia mi nie potrzeba jak tylko pełnej rodziny, w której jej teraz brakuje. Oczywiście pociągnęłabym za sobą mojego chłopaka. Byłoby idealnie!

Okazje są po to żeby korzystać!
a więc.. przeniosłabym się do przeszłości, kiedy żyła jeszcze moja babcia i była w pełni sił. Niczego do szczęścia mi nie potrzeba jak tylko pełnej rodziny, w której jej teraz brakuje. Oczywiście pociągnęłabym za sobą mojego chłopaka. Byłoby idealnie!