Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

InBook
greenmafa
juka
Agnieszka
Mystery

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

InBook
greenmafa
juka
Agnieszka
Mystery

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Od zawsze lubiłem czytać książki, opowiadania czy historie opowiadane przed snem przez babcie. Jednak najbardziej w pamięć zapadła mi rzecz A. Pilipiuka o tytule,,Dziennik norweski". W tamtych czasach była to, zgodnie z opisem, książka którą każdy chciałby przeczytać. Obecnie nie oceniłbym jej dobrze jednak wtedy... Odrestaurowywanie domu, zabawy z petardami, czy chociażby posiadanie psa wielkości cielaka- to było Marzenie każdego z nas. Bycie beztroskim. Teraz czymś niesamowitym byłby powrót do dziecinstwa, gdzie o nic nie trzeba się martwić. Książka podziałała na mnie terapeutyczne. Zacząłem więcej czasu spędzać na łonie natury, dzięki czemu poznałem smak dzieciństwa :)

Od zawsze lubiłem czytać książki, opowiadania czy historie opowiadane przed snem przez babcie. Jednak najbardziej w pamięć zapadła mi rzecz A. Pilipiuka o tytule,,Dziennik norweski". W tamtych czasach była to, zgodnie z opisem, książka którą każdy chciałby przeczytać. Obecnie nie oceniłbym jej dobrze jednak wtedy... Odrestaurowywanie domu, zabawy z petardami, czy chociażby...

Mam tylko 1500 znaków, więc będzie ciężko. Mimo to spróbuję. Długo myślałam nad wyborem historii - tej jednej, najlepszej, tej, która najbardziej mnie poruszyła.
W końcu przypomniała mi się historia dalszej krewnej mojej babci. Żyła ona w czasach wojny, straciła matkę, gdy była małym dzieckiem. Później odszedł jej ojciec, mąż, niektóre jej dzieci umarły albo trafiły do więzienia (nie za przestępstwa, bardziej chodziło o politykę). Mimo to ona zawsze była wielką optymistką, zarażając ludzi uśmiechem. Zawsze, gdy o tym myślę czuję wielki podziw i jednocześnie łzy zbierające mi się pod powiekami. Myślę, że spośród wielu historii opowiedzianych przez babcię, ta jest moją ulubioną - dodaje mi sił, a krewna babci jest dla mnie wzorem do naśladowania.

Mam tylko 1500 znaków, więc będzie ciężko. Mimo to spróbuję. Długo myślałam nad wyborem historii - tej jednej, najlepszej, tej, która najbardziej mnie poruszyła.
W końcu przypomniała mi się historia dalszej krewnej mojej babci. Żyła ona w czasach wojny, straciła matkę, gdy była małym dzieckiem. Później odszedł jej ojciec, mąż, niektóre jej dzieci umarły albo trafiły do...

Taką historią była dla mnie opowieść o Czerwonym Kapturku. Ta bajka najbardziej kojarzy mi się z dzieciństwem, ponieważ była to jedna z pierwszych książeczek, jakie czytano mi w dzieciństwie i bardzo rozbudziła u mnie wyobraźnię. Zawsze wyobrażałam sobie kapturka, wilka, babcie, leśniczego i związane z nimi wydarzenia podczas czytania. Widziałam również wiele filmów, ale i tak z tyłu głowy zawsze miałam swoją własną wersję historii. Opowieść ta była dla mnie ciekawa, fascynująca, ale jednocześnie przerażająca. Do tej pory lubię tę historię i często do niej wracam pod różnymi postaciami.

Taką historią była dla mnie opowieść o Czerwonym Kapturku. Ta bajka najbardziej kojarzy mi się z dzieciństwem, ponieważ była to jedna z pierwszych książeczek, jakie czytano mi w dzieciństwie i bardzo rozbudziła u mnie wyobraźnię. Zawsze wyobrażałam sobie kapturka, wilka, babcie, leśniczego i związane z nimi wydarzenia podczas czytania. Widziałam również wiele filmów, ale i...

Dla mnie to był "Rok 1984" Orwella. Wiem, że może to być przez niektórych niezrozumiane, ale przeczytałam tą książkę z jakieś dwa, może trzy razy i za każdym razem jestem w szoku.
Pierwszy raz natchnęłam się na tą książkę, jak przeczytałam "Folwark zwierzęcy" w gimnazjum i jakoś zafascynowałam się Orwellem. To był jeden z niewielu autorów, który potrafił wzbudzić u mnie prawdziwe przejęcie losami jednostek ukazanych w jego historiach.
Zwłaszcza historia Winstona mnie w jakiejś mierze wzruszyła. Nie była tylko o swobodzie, o seksie, o organach władzy porządkujących sobie społeczeństwo. Książka ta miała prawdziwe znaczenie. Orwell ukrył w niej swoje przemyślenia na temat II wojny światowej, a może nawet komunizmu.
Pozwolił mi otworzyć jeszcze jedno oko, które dostrzegło prawdę na temat ludzi. Poznałam z nim krzywdę, prawdziwy strach, ale też i radość ukrywającą się pod postacią "proli". To oni odzwierciedlają swobodę i wskazują, że wszyscy powinniśmy skupić się na przyziemnych sprawach- nie patrząc na niektóre rzeczy jako obowiązek, lecz jako przyjemność.

Dla mnie to był "Rok 1984" Orwella. Wiem, że może to być przez niektórych niezrozumiane, ale przeczytałam tą książkę z jakieś dwa, może trzy razy i za każdym razem jestem w szoku.
Pierwszy raz natchnęłam się na tą książkę, jak przeczytałam "Folwark zwierzęcy" w gimnazjum i jakoś zafascynowałam się Orwellem. To był jeden z niewielu autorów, który potrafił wzbudzić u mnie...

"Płatek śniegu" Maxence Fermine. Orient, poezja i barwy zawarte w zwięzłym utworze, który niesamowicie porusza wyobraźnię. Czytałam już jakiś czas temu, ale wciąż przed oczami mam obraz ciała nagiej kobiety, ukochanej bohatera. Bladego, martwego ciała. Żaden utwór dotąd nie działał na mnie takimi obrazami. Nie poruszył ukrytych głęboko strun. Polecam z całego serca przeczytać!

"Płatek śniegu" Maxence Fermine. Orient, poezja i barwy zawarte w zwięzłym utworze, który niesamowicie porusza wyobraźnię. Czytałam już jakiś czas temu, ale wciąż przed oczami mam obraz ciała nagiej kobiety, ukochanej bohatera. Bladego, martwego ciała. Żaden utwór dotąd nie działał na mnie takimi obrazami. Nie poruszył ukrytych głęboko strun. Polecam z całego serca...

Pierwsza opowieść, która przyszła mi do głowy, taka, która wzbudziła moją wyobraźnię, to bajanie babci o stworze, który mieszkał na strychu w kamienicy, a czasem pomieszkiwał w szafie. Szafa dwudrzwiowa, na wysoki połysk, z mnóstwem paltocików, bluzeczek i apaszek oraz skarbów pochowanych na dnie tejże szafy. Oczywiście, na pewno tam było mnóstwo przedmiotów interesujących przedmiotów. A na strych wchodziło się po drewnianych schodach. I przede wszystkim tak naprawdę mieszkał tam kurz, a w części strychu - tej użytkowanej przez babcię - suszyło się czasem pranie. Schody skrzypiały i byłe bardzo "wydeptane", co tylko dodatkowo pobudzało wyobraźnię. Niemalże słyszało się kroki na tych drewnianych schodach. Stwór miał oczywiście swoje imię, przerażające świecące oczy i wilcze uszy. Nie wiadomo, czy był groźny i czym w ogóle groziło spotkanie z nim, ale na pewno był bardzo straszny.

Pierwsza opowieść, która przyszła mi do głowy, taka, która wzbudziła moją wyobraźnię, to bajanie babci o stworze, który mieszkał na strychu w kamienicy, a czasem pomieszkiwał w szafie. Szafa dwudrzwiowa, na wysoki połysk, z mnóstwem paltocików, bluzeczek i apaszek oraz skarbów pochowanych na dnie tejże szafy. Oczywiście, na pewno tam było mnóstwo przedmiotów interesujących...

Najbardziej moją wyobraźnię pobudzają historie o duchach i innych paranormalnych zjawiskach. Gdy w dzieciństwie taką usłyszałam przez miesiąc nie gasiłam światła w pokoju, a jak w nocy szłam do łazienki wszędzie po drodze świeciłam światło. Do tej pory jak jakąś usłyszę moja wyobraźnia zaczyna bardzo intensywnie i kreatywnie pracować.

Najbardziej moją wyobraźnię pobudzają historie o duchach i innych paranormalnych zjawiskach. Gdy w dzieciństwie taką usłyszałam przez miesiąc nie gasiłam światła w pokoju, a jak w nocy szłam do łazienki wszędzie po drodze świeciłam światło. Do tej pory jak jakąś usłyszę moja wyobraźnia zaczyna bardzo intensywnie i kreatywnie pracować.

Nic tak nie rozbudza mojej wyobraźni jak dobre fantasy i wcale nie chodzi mi o jedną książkę, ale o serię, która opowiada JEDNĄ HISTORIĘ TYCH SAMYCH BOHATERÓW. Na początku była J. K. Rowling i „Harry Potter”. Mało kto nie zachwycił się tą serią powieści. Mnie osobiście urzekł cały pomysł i - choć byłam zbyt rozsądna, by czekać na list z Hogwartu – niewątpliwie świat czarodziejów pochłonął mnie bez reszty. Całymi dniami potrafiłam rozmawiać tylko o tym, a szkolne wypracowania pisać w oparciu o losy Harry'ego, Rona i Hermiony ku zgrozie nauczycielki polskiego. Potem była Cornelia Funke i „Atramentowy świat”. Koleżanka z klasy pożyczała mi kolejne części, ponieważ były nie do zdobycia w miejskiej bibliotece. Chłonęłam je jak gąbka. Na przerwach urządzałyśmy sobie długie pogawędki na ich temat. Do tej pory mam przed oczami wydarzenia z książki, tak jakby nakręcono dokładnie taki film. Wyobraźcie sobie moje rozczarowanie, gdy przyszło mi zobaczyć ekranizację pierwszej części, tak skopaną i beznadziejną! Wizja reżyserska w ogóle nie pokrywała się z moją wizją. Obecnie zawładnęła mną seria autorstwa Sarah J. Maas - „Dwór cierni i róż”. Czytając powieści, nigdy nie miałam dość. Czułam się, jakbym była w samym centrum wydarzeń: najpierw na Dworze Wiosny, potem pod Górą, w Velaris i Adriacie. Cała seria rozpaliła moją wyobraźnię do granic możliwości. Przez cały okres czytania, jak i później, żyłam wydarzeniami z książki, w kółko odsłuchując piosenek Inquillery. Teraz czekam na nowelkę!

Nic tak nie rozbudza mojej wyobraźni jak dobre fantasy i wcale nie chodzi mi o jedną książkę, ale o serię, która opowiada JEDNĄ HISTORIĘ TYCH SAMYCH BOHATERÓW. Na początku była J. K. Rowling i „Harry Potter”. Mało kto nie zachwycił się tą serią powieści. Mnie osobiście urzekł cały pomysł i - choć byłam zbyt rozsądna, by czekać na list z Hogwartu – niewątpliwie świat...

Mnie bardzo ujęła książka "Dzieci z Bullerbyn", którą przeczytałam w szkole podstawowej.Jest to lektura, aczkolwiek uważam, iż to bardzo dobrze, ponieważ ta opowieść jest piękna. Kapitalnie jest w niej opisana przyjaźń i wzajemna pomoc.

Mnie bardzo ujęła książka "Dzieci z Bullerbyn", którą przeczytałam w szkole podstawowej.Jest to lektura, aczkolwiek uważam, iż to bardzo dobrze, ponieważ ta opowieść jest piękna. Kapitalnie jest w niej opisana przyjaźń i wzajemna pomoc.