Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kotkad
Magdalena
georgia93
Gabriela
Klops

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kotkad
Magdalena
georgia93
Gabriela
Klops

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W takiej sytuacji znalazłam się kiedy jako mała dziewczynka razem z siostrą wybrałyśmy się do szkoły z kolegami na rowerach. Ponieważ czasy były inne, my nie miałyśmy rowerów to koledzy zabrali nas na bagażnik.
Ja jechałam z kolegą, ale złapaliśmy kapcia i niestety musieliśmy większą część drogi rowery prowadzić. Natomiast moja siostra z kolegą szalała i śmiali się z nas, że prowadzimy rower. Tak się niefortunnie złożyło, że wsadziła z bagażnika nogę w szprychę!
Należało zachować stoicki spokój i udzielić im pomocy, a przede wszystkim wezwać posiłki! Ale wierzcie mi, że do dziś się z nich śmiejemy. Szaleli, popisywali się i co najlepsze śmiali się z nas. Ale nie śmiej się dziadku z czyjego wypadku....My z nich śmiejemy się po dziś dzień, a oni mieli jedynie chwilowy ubaw :)

W takiej sytuacji znalazłam się kiedy jako mała dziewczynka razem z siostrą wybrałyśmy się do szkoły z kolegami na rowerach. Ponieważ czasy były inne, my nie miałyśmy rowerów to koledzy zabrali nas na bagażnik.
Ja jechałam z kolegą, ale złapaliśmy kapcia i niestety musieliśmy większą część drogi rowery prowadzić. Natomiast moja siostra z kolegą szalała i śmiali się z nas,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętam jak dziś sytuację sprzed roku gdy wybraliśmy się na działkę oddaloną sporo od miejsa zamieszkania i położona zupełnie na bezludziu. Wkoło były tylko domki letniskowe i działki, lecz wczesna wiosna nie była jeszze odpowiednim sezonem na to by pojawiła sie tu jakakolwiek żywa dusza. Małżonek obcinał piłą motorową gałęzie, gdy ta nagle odskoczyła lądując na jego palcu. Gdy ujrzałam wiszący jak na włosku palec zaczęłam odczuwać potrzebę wymiotowani i mdlenia na raz. Krew płynęła strumieniem, a mój małżonek powoli zaczął tracić świadomość. Co gorsza nie miałam prawo jazdy, a moja wiedza na temat kierowania była nieo poniżej podstawowej. Musiałam wziąć się w garść i zachować spokój. Rozdarłam kamizelkę i przewiązałam ją na ręce tamując dopływ krwi. Zadzwoniłam po pogotowie i... zapakowałam męża do samochodu. Wsiadłam za kierownicę i polną dróżką wykorzystując prześwity wiedzy z dzieciństwa gdy tato uczył mnie jeździć dotarlam do glównej drogi. Okazało się że mój spokój i opanowanie uratował mojemu mężowi palca a być może i życie. Gdy oddałam męża w ręce ratowników medycznych pozwoliłam sobie na panikę i już bez wyrzutów sumienia jak długa runęłam na ziemię!

Pamiętam jak dziś sytuację sprzed roku gdy wybraliśmy się na działkę oddaloną sporo od miejsa zamieszkania i położona zupełnie na bezludziu. Wkoło były tylko domki letniskowe i działki, lecz wczesna wiosna nie była jeszze odpowiednim sezonem na to by pojawiła sie tu jakakolwiek żywa dusza. Małżonek obcinał piłą motorową gałęzie, gdy ta nagle odskoczyła lądując na jego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trzeci rok studiów. Egzamin, który zadecyduje o mojej obronie licencjatu w czerwcu. Siadam przed bardzo eleganckim i uśmiechniętym starszym Panem. Również z uśmiechem na ustach losuję pytania i okazuje się, że nie mam zielonego pojęcia jak na nie odpowiedzieć. Mam 15 minut na przygotowanie, a na mojej kartce zamiast odpowiedzi pojawiają się karykatury wykładowców. W końcu przychodzi czas na odpowiedź.
-Co mi pani powie o Tadeuszu Różewiczu?
-(moja odpowiedź, która zawiera informacje na poziomie liceum)
-Bardzo dobrze, a co wpłynęło na jego przemianę?
-No tak, Różewicz nagle zaczął pisać całkiem inaczej...
-Nagle?!
-Powiedziałam nagle? Miałam na myśli, że jego zmiana chwilę trwała i... (lanie wody).
Przez cały egzamin wyłapywałam z wypowiedzi profesora (który na moje szczęście okazał się gadułą) ważne informacje i po prostu je powtarzałam. Z kamienną twarzą, jakbyśmy prowadzili rozmowę na równym poziomie. Nigdy wcześniej ani nigdy później nie byłam tak zestresowana, a przecież ze spokojem musiałam udawać osobę bardzo inteligentną. Ostatecznie - zdałam.

Trzeci rok studiów. Egzamin, który zadecyduje o mojej obronie licencjatu w czerwcu. Siadam przed bardzo eleganckim i uśmiechniętym starszym Panem. Również z uśmiechem na ustach losuję pytania i okazuje się, że nie mam zielonego pojęcia jak na nie odpowiedzieć. Mam 15 minut na przygotowanie, a na mojej kartce zamiast odpowiedzi pojawiają się karykatury wykładowców. W końcu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Będąc młodą lekarką...Nie nie...Wróć.Będąc nauczycielką przedszkola często i gęsto mam okazję testować cierpliwość,dyplomację,negocjacje i wiele innych umiejętności.Ale...nie w przypadku dzieci, tylko ich rodziców.Jak wytłumaczyć ambitnej mamie,że jej trzylatka jest chorobliwie wstydliwa,moczy się kiedy się stresuje i dawanie jej na siłę wiersza i piosenki na Festyn nie jest strzałem w 10...Bo przecież powinna już tańczyć,śpiewać i fikać koziołki.Albo jeśli dziadkowie rozpuszczają bliźnięta przez 3 lata to po 2 miesiącach nie zmienią się one w aniołki .A w dodatku zapłakana mama twierdzi,że ten sam dziadek wysyła maluchy do psychologa bo podobno mają ADHD...Nóż się otwiera...Ale uśmiecham się...pocieszam...tłumaczę...wspieram...Odreagowanie przychodzi później...

Będąc młodą lekarką...Nie nie...Wróć.Będąc nauczycielką przedszkola często i gęsto mam okazję testować cierpliwość,dyplomację,negocjacje i wiele innych umiejętności.Ale...nie w przypadku dzieci, tylko ich rodziców.Jak wytłumaczyć ambitnej mamie,że jej trzylatka jest chorobliwie wstydliwa,moczy się kiedy się stresuje i dawanie jej na siłę wiersza i piosenki na Festyn nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W zeszłoroczne wakacje rzem z przyjacielem postanowiliśmy wspiąç się na Rysy. Dobrze przygotowani jednak niedoświadczeni wyruszyliśmy późną porą z parkingu w kierunku góry. Wyprzedzając innych pokonywaliśmy szybko śliski i kamienisty szlak, aż dotarlismy nad Czarny Staw i uświadomiliśmy sobie, że od tego miejaca turyści zawracają i nikt poza nami o tej porze nie wybiera się już na szczyt. Poczuliśmy dreszcz emocji. Postanowiliśmy policzyć czas wejścia i powrotu tak, by przed zmrokiem pokonać łańcuchy i wrócić nad Czarmy Staw, od niego szlak jest już niestromy i mogliśmy wracać bezpiecznie z latarkami. Dalsza podróż była przyjemna, napawaliśmy sie pięknymi widokami. Po dłuższym czasie dotarliśmy do łańcichow i kolejny raz poczułem niepewność. Nie spodziewałem się takiego widoku. Łańcuchy były co prawda stabilne, jednak przestrzeń i wysykość powodowały u mnie strach. Z każdą chwilą marzyłem aby zdobyć szczyt i wrócić jak najszybciej z łańcuchów. Po wyczerpującej wspinaczce i wielu chwilach zwątpienia dotarliśmy na górę. Niestety goniący nas czas odebrał możliwość napawania się widokami.Najgorsze było jednak przed nami. Do Czarnego Stawu dotarliśmy po zmroku tak jak sie spodziewaliśmy. Zmęczeni i obolali szliśmy z latarkamu w dół bez rozmów. W okolicy Morskiego Oka przestraszyliśmy sie niemal na śmierć. W pewnyn momencie zobaczyłem ogromne zwierze pijące wode, stało tuż obok nas. Zobaczyło nas w tym samym momencie co my je. Stanąłem jak wyrty, a ciarki przeszły po moim ciele. Zwierze spłoszone uciekło w las, a my przerażeni dopiero dochodziliśmy do siebie. Widzieliśmy jeszcze jak jego oczy obserwują nas z oddali między drzewami. Liter nieco wiecej, najzyzej utnie sie przód ;)

W zeszłoroczne wakacje rzem z przyjacielem postanowiliśmy wspiąç się na Rysy. Dobrze przygotowani jednak niedoświadczeni wyruszyliśmy późną porą z parkingu w kierunku góry. Wyprzedzając innych pokonywaliśmy szybko śliski i kamienisty szlak, aż dotarlismy nad Czarny Staw i uświadomiliśmy sobie, że od tego miejaca turyści zawracają i nikt poza nami o tej porze nie wybiera się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Spojrzałam na kota, głowę pokrytą miał skorupą krwi a gałki oczne przemieściy się w pozycję niefizjologiczną poza obręb oczodołów. Kot był zadbany, maść szynkretowa, może 3 lata, nie więcej. Leżał teraz bezwłądnie na stole gabinetu lekarskiego, a jego właścicelka stała nad nim w rękami umazanymi krwią krzycząc jakieś niezrozumiałe słowa i wykonując nieskoordynowane gesty.
-Proszę wyjść i poczekać w poczekalni - rzuciłam beznamiętnie i podeszłam do pacjenta. Właśicelka popatrzyła na mnie osłupiała
- Ale jak to mnie Pani wyprasza? Niech Pani ratuje mojego kota. Pieprzone konowały - krzyczała. Głucha na obegi wskazałam jej drzwi. Zdezorientowana chwię się zastanawiała, ale w końcu zrozumiała i wyszła. Podeszłam do kota. Tętno - brak, oddehchy - brak, ciepłota ciała - znacznie poniżej normy, odruchy źreniczne - nieobecne, rdzeniowe - brak, jeszcze kilka innych testów - negatywne. Wszystko wkazywało na to, że śmierć nastąpiła sporo wcześniej. Dzień jak co dzień kiedy emocje biorą górę a rozsądek miesza się z błotem.

Spojrzałam na kota, głowę pokrytą miał skorupą krwi a gałki oczne przemieściy się w pozycję niefizjologiczną poza obręb oczodołów. Kot był zadbany, maść szynkretowa, może 3 lata, nie więcej. Leżał teraz bezwłądnie na stole gabinetu lekarskiego, a jego właścicelka stała nad nim w rękami umazanymi krwią krzycząc jakieś niezrozumiałe słowa i wykonując nieskoordynowane gesty.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wyobraźcie sobie taką sytuację
jesteś głodna, chcesz zrobić sobie kanapkę, a masz pod opieką dwulatkę, która uparła się, że masz być głodna. Bierzesz do ręki chleb - dziecko wchodzi na krzesło. Rzucasz wszystko i ściągasz dziecko z krzesła, aby nie spadło na podłogę. Znowu bierzesz do ręki chleb i kroisz - dziecko znowu wychodzi na krzesło. Rzucasz chleb i lecisz je ratować...
Gdy dziesiąty raz ściągasz z krzesła swoje dziecko, a twoja kanapka jest na etapie posmarowania masłem zaczyna się w tobie gotować. Ale przecież nie możesz wybuchnąć. Przecież to twoje dziecko, które kocha cię nad życie i nie zdaje sobie sprawy, że ta fajna zabawa gdzie mama biega, łapie i stawia na podłodze jest w tym momencie dla ciebie denerwująca.
Tak oto moje dziecko ćwiczy moje opanowanie przynajmniej kilka razy w tygodniu.

Wyobraźcie sobie taką sytuację
jesteś głodna, chcesz zrobić sobie kanapkę, a masz pod opieką dwulatkę, która uparła się, że masz być głodna. Bierzesz do ręki chleb - dziecko wchodzi na krzesło. Rzucasz wszystko i ściągasz dziecko z krzesła, aby nie spadło na podłogę. Znowu bierzesz do ręki chleb i kroisz - dziecko znowu wychodzi na krzesło. Rzucasz chleb i lecisz je...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Klient nasz Pan". I trafił się klient, który postanowił udowodnić prawdziwość tej tezy. Mimo, iż racji nie miał, i wbrew wszelkim zasadom. Na nic wyjaśnienia, inne propozycje, interwencja kierownika. Klient żąda dyrektora. "Nieobecny? W takim razie papier i długopis, piszę skargę!". Ląduję na dywaniku, w gabinecie dyrektor, z-ca i kierownik. Pan dyr. człowiek młodszy ode mnie, domaga się wyjaśnień, ale ich nie słucha. Czerwony na twarzy, nadmiernie gestykuluje, rzuca groźbami (zwolnienie dyscyplinarne, nagana z wpisem do akt) i... PRZEKLEŃSTWAMI. Tego było mi za wiele. Już miałam ostrym tonem powiedzieć, że jeśli pan dyr. tak krzyczy, to pewnie chce, aby go wszyscy słyszeli. Skoro tak, to usłyszy sam prezes i cała centrala, bo napiszę skargę! Lecz przyszła myśl: opanuj się, nie odwzajemniaj gróźb, nie zniżaj się do takiego poziomu zachowania. Wzięłam głęboki oddech, patrząc dyr.w oczy rzekłam: "Nie życzę sobie, aby w mojej obecności przeklinano.", spojrzałam na niemych widzów spotkania, którzy o mało nie zemdleli i wyszłam.
P.S. Po tym zdarzeniu nadal pracowałam, awansowałam i przyjemność sprawia mi myśl, że nie dałam się zastraszyć ani sprowokować, zachowałam zimną krew. A pan dyr? Wyciągnął wnioski, zmienił zachowanie i wiem (z netu) że dobrze sobie radzi jako... nie ma znaczenia w tej historii, ale mnie jest podwójnie przyjemnie.

"Klient nasz Pan". I trafił się klient, który postanowił udowodnić prawdziwość tej tezy. Mimo, iż racji nie miał, i wbrew wszelkim zasadom. Na nic wyjaśnienia, inne propozycje, interwencja kierownika. Klient żąda dyrektora. "Nieobecny? W takim razie papier i długopis, piszę skargę!". Ląduję na dywaniku, w gabinecie dyrektor, z-ca i kierownik. Pan dyr. człowiek młodszy ode...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swego czasu pracowałam jako doradca-kasjer w banku. Miałam założyć lokatę, na którą klient przeznaczył 6tys. Wypełniłam dane w systemie, przygotowałam papiery, klient podpisał, wszyscy zadowoleni. Do czasu, gdy doczytał się, że wpłacił na konto 6tys EUR zamiast PLN. Popełniłam błąd. Nie dało się ręcznie skorygować formularza. Przybiegła dyrektorka, przeprasza klienta, dzwoni do swoich przełożonych, atmosfera gęstnieje. Gdy poprosiła mnie na słówko i poinformowała, że jeśli nie da się tego odkręcić, będę musiała wyłożyć z własnej kieszeni różnicę w kwocie, zbladłam. 20tys zł piechotą nie chodzi… Wróciłam blada jak ściana do biurka. Klient cały poczerwieniał, nie był zadowolony, inni tłumaczyli mu, że dopiero się uczę. Podnosił głos, rzucał papierami, a ja? Zagadnęłam go najlepiej jak umiałam, zapewniłam, że nie straci na tym ani grosza, zdobyłam się nawet na luźny uśmiech, chcąc go uspokoić, mimo że ważyły się moje losy. Gdy wróciła dyrektorka z anulowaną lokatą nie wiedziałam, czy przez następne kilka miesięcy będę pracować za darmo, stracę pracę czy dostanę zawału. W tej niewiedzy zaczęłam wprowadzać nową lokatę. Do tej pory pamiętam żółte okno z napisem PLN, na które patrzyłam w nieskończoność zanim kliknęłam zatwierdź. Klient otrzymał nowe papiery i wyszedł, a ja zniknęłam na zapleczu z dyrektorką. Okazało się, że informatycy wycofali błędne dane. Nie wylali mnie też z pracy. Po 2 mies sama odeszłam, nie byłam w stanie tak pracować, z przyklejonym uśmiechem na twarzy.

Swego czasu pracowałam jako doradca-kasjer w banku. Miałam założyć lokatę, na którą klient przeznaczył 6tys. Wypełniłam dane w systemie, przygotowałam papiery, klient podpisał, wszyscy zadowoleni. Do czasu, gdy doczytał się, że wpłacił na konto 6tys EUR zamiast PLN. Popełniłam błąd. Nie dało się ręcznie skorygować formularza. Przybiegła dyrektorka, przeprasza klienta,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej