Moim jedynym i największym dziwactwem jest wyjadanie fusów z kawy.
Jakiś czas tego nie robiłam ale kiedyś nałogowo po wypiciu kawy małą łyżeczką zajadałam się fusami a co się ma marnować. Być może niezdrowe i nieco kontrowersyjne ale cóż każdy ma jakieś dziwactwa.

Moim jedynym i największym dziwactwem jest wyjadanie fusów z kawy.
Jakiś czas tego nie robiłam ale kiedyś nałogowo po wypiciu kawy małą łyżeczką zajadałam się fusami a co się ma marnować. Być może niezdrowe i nieco kontrowersyjne ale cóż każdy ma jakieś dziwactwa.

Od dziecka, gdy zasypiałam potrzebowałam drugiej osoby obok siebie, by miętosić jej ucho. Lubiłam, gdy były chłodne, wtedy fajniejsze uczucie odczuwałam w palcach. Pluszaki nie pomagały. Straszenie przez rodziców, że mojemu chłopakowi też tak będę robić - nie pomagały. Jakiś czas temu nie mogłam zasnąć u mojego chłopaka. Miętolenie (tak to nazywamy w domu) już dawno wyszło z moich nawyków. Jednak spróbowałam i... Zasnęłam! Dzień później mama w żartach ostrzegała mojego chłopaka, że miałam taki swój mały rytuał. Szkoda, że już zdążył przekonać się o nim na własnej skórze.

Od dziecka, gdy zasypiałam potrzebowałam drugiej osoby obok siebie, by miętosić jej ucho. Lubiłam, gdy były chłodne, wtedy fajniejsze uczucie odczuwałam w palcach. Pluszaki nie pomagały. Straszenie przez rodziców, że mojemu chłopakowi też tak będę robić - nie pomagały. Jakiś czas temu nie mogłam zasnąć u mojego chłopaka. Miętolenie (tak to nazywamy w domu) już dawno wyszło...

Moje dziwactwa mają związek z jednym ze zmysłów, konkretnie z węchem. Uwielbiam zapachy: świeżo skoszonej trawy, smoły, maciejki wieczorową porą oraz świeczki zaraz tuż po zdmuchnięciu płomienia.

Moje dziwactwa mają związek z jednym ze zmysłów, konkretnie z węchem. Uwielbiam zapachy: świeżo skoszonej trawy, smoły, maciejki wieczorową porą oraz świeczki zaraz tuż po zdmuchnięciu płomienia.

Wszyscy macie poduszki "jaśki" w domu. Otóż- nie zasnę bez niego.
Nie ze względu na jego kształt, niezwykłą urodę czy też mały rozmiar, ale.. Ze względu na to, że od małego kocham jego rogi. Wkładam róg poduszki pomiędzy palec środkowy, a serdeczny i obcieram rogi między tymi palcami. Jeeeny, jak to brzmi. Brzmi jak część ocenzurowanego filmu pornograficznego. Jednak nic nie poradzę, od małego tak zasypiam i zasypiać będę.

Wszyscy macie poduszki "jaśki" w domu. Otóż- nie zasnę bez niego.
Nie ze względu na jego kształt, niezwykłą urodę czy też mały rozmiar, ale.. Ze względu na to, że od małego kocham jego rogi. Wkładam róg poduszki pomiędzy palec środkowy, a serdeczny i obcieram rogi między tymi palcami. Jeeeny, jak to brzmi. Brzmi jak część ocenzurowanego filmu pornograficznego. Jednak nic...

Jako nałogowiec picia kawy moje dziwactwa wiążą się właśnie z piciem tego trunku. W moim mieszkaniu kawa smakuje mi tylko z jednego kubka. Jeśli jestem u kogoś w domu i robię sobie kawę zawsze staram się wybrać z szafki kubek zbliżony do mojego- około 300 ml pojemności, rozszerzany ku górze, biały lub jasny kolor, koniecznie z wygodnym, szerokim uszkiem. Nie może być to kubek obity, wyszczerbiony ani (o zgrozo) posiadający jakieś zacieki. Problem pojawia się w restauracjach. Staram się pijać kawę w miejscach, gdzie nie używa się papierowych lub plastikowych kubków, a gdy już jestem zmuszony wypić ją w McDonaldzie to oczywiście musi to być kawa 300 ml- średnia. W restauracjach często zaznaczam, żeby podano mi dużą kawę w kubku, a nie w filiżance. Dodam, że w stosunku do picia herbaty, kakao etc. moje dziwactwo się nie ujawnia.

Jako nałogowiec picia kawy moje dziwactwa wiążą się właśnie z piciem tego trunku. W moim mieszkaniu kawa smakuje mi tylko z jednego kubka. Jeśli jestem u kogoś w domu i robię sobie kawę zawsze staram się wybrać z szafki kubek zbliżony do mojego- około 300 ml pojemności, rozszerzany ku górze, biały lub jasny kolor, koniecznie z wygodnym, szerokim uszkiem. Nie może być to...

Mam świra na punkcie wychodzących z ubrań nitek. Zaraz po powrocie z zakupów wyjmuję ubrania z toreb, idę po niesamowicie ostre nożyczki fryzjerskie i zaczynam proces odcinania każdej odchodzącej nitki o długości przekraczające 2 milimetry. Po prostu tego nie znoszę. Pedant w 100 %. Natomiast gdy widzę, że mój rozmówca posiada na ubraniach wychodzące nitki natychmiast mam chęć sam mu je wyrwać. Jeśli chodzi o moją dziewczynę czy kogoś z rodziny- pozwalam sobie na to. Jeśli tą osobą jest jakiś znajomy- zwracam mu uwagę. Jeśli jest to osoba, której nie wypada zwrócić takiej uwagi (np. wykładowca na uczelni w czasie egzaminu ustnego)- patrzę się w to miejsce i staram się mentalnie wpłynąć na myśli rozmówcy tak, by zorientował się, że ta obrzydliwa nitka mu zwisa i zmusić go do jej oberwania.

Mam świra na punkcie wychodzących z ubrań nitek. Zaraz po powrocie z zakupów wyjmuję ubrania z toreb, idę po niesamowicie ostre nożyczki fryzjerskie i zaczynam proces odcinania każdej odchodzącej nitki o długości przekraczające 2 milimetry. Po prostu tego nie znoszę. Pedant w 100 %. Natomiast gdy widzę, że mój rozmówca posiada na ubraniach wychodzące nitki natychmiast mam...

Gdy się uczę, czytam, robię coś na komputerze przy biurku najwyższa szuflada w nim, musi być otwarta, inaczej nie potrafię się skupić. Bardzo często, gdy otwieram jakiekolwiek szuflady (w szafie, kuchni) prawie nigdy ich nie zamykam. Moją rodzinę bardzo to denerwuje, no ale cóż taka już jestem.

Gdy się uczę, czytam, robię coś na komputerze przy biurku najwyższa szuflada w nim, musi być otwarta, inaczej nie potrafię się skupić. Bardzo często, gdy otwieram jakiekolwiek szuflady (w szafie, kuchni) prawie nigdy ich nie zamykam. Moją rodzinę bardzo to denerwuje, no ale cóż taka już jestem.

Dziwactw mam wiele, o jednym napisze. Jak byłam młodsza wraz ze znajomymi oglądaliśmy pewien horror, w którym(tak mi opowiedziała starsza siostra, ponieważ byłam młoda i nie wszystko rozumiałam) ginęli ludzie, którzy zasypiali z odkrytą ręką w nadgarstku. Gdy to się działo, przychodziła wiedźma i ich zabijała. I tak właśnie do dzisiaj, pomimo tego, że minęło już ponad 12 lat oraz mimo to, że jako dorosła osoba wiem, że to nie może się stać, nadal zasypiam z ręką włożoną pod poduszkę lub przykrytą kołdrą...:)

Dziwactw mam wiele, o jednym napisze. Jak byłam młodsza wraz ze znajomymi oglądaliśmy pewien horror, w którym(tak mi opowiedziała starsza siostra, ponieważ byłam młoda i nie wszystko rozumiałam) ginęli ludzie, którzy zasypiali z odkrytą ręką w nadgarstku. Gdy to się działo, przychodziła wiedźma i ich zabijała. I tak właśnie do dzisiaj, pomimo tego, że minęło już ponad 12...

Wychodzę z domu, zamykam drzwi. Czy wyłączyłam gaz? A może nie zamknęłam drzwi od podwórka... Otwieram, chodzę po domu sprawdzam. No nic, wszystko gra. Ponownie wychodzę, w drodze na przystanek zastanawiam się czy aby na pewno zamknęłam drzwi wejściowe. Znowu cofam się i sprawdzam. Kiedyś tak miałam, teraz się kontroluję i nie muszę wracać, chociaż z tyłu głowy pozostaje niepokój.

Wychodzę z domu, zamykam drzwi. Czy wyłączyłam gaz? A może nie zamknęłam drzwi od podwórka... Otwieram, chodzę po domu sprawdzam. No nic, wszystko gra. Ponownie wychodzę, w drodze na przystanek zastanawiam się czy aby na pewno zamknęłam drzwi wejściowe. Znowu cofam się i sprawdzam. Kiedyś tak miałam, teraz się kontroluję i nie muszę wracać, chociaż z tyłu głowy pozostaje...

Moje dziwactwo objawia się, kiedy robię kanapki. Żółty ser czy wędlinę muszę dociąć, żeby idealnie pasowała do kształtu pieczywa. Jeśli kanapki zrobi ktoś inny zawsze tak przesuwam i przestawiam, żeby jak najmniej pieczywa widać było.

Moje dziwactwo objawia się, kiedy robię kanapki. Żółty ser czy wędlinę muszę dociąć, żeby idealnie pasowała do kształtu pieczywa. Jeśli kanapki zrobi ktoś inny zawsze tak przesuwam i przestawiam, żeby jak najmniej pieczywa widać było.