Różnica 58 lat stanowi cudowną wyrwę czasową. Kondensacja różnych wzlotów, upadków, radości i smutków, podsycana przez dwie różne osoby, kroczące podobnie, choć podzielone wiekiem i płcią. Pomyślcie tylko: Jak w przypadku dwóch różnych pokoleń wyglądałby prosty przedmiotowy opis? Skąd brałaby się inna forma wydobycia emocji, jak nie z różnych form doświadczeń czy stosowanych komunikatów?

Właśnie ta oto przewodnia myśl skłoniłaby mnie ku temu, by błagać niemalże na kolanach mego rozmówcę o stworzenie duetu. Wuj, starszy ode mnie człowiek, mógłby wówczas pić kawę w zwykłe spokojne popołudnie. – Spróbujmy swoich sił razem, w imię honoru naszej familii literatów! – rzuciłabym w jego kierunku, dziarskim tonem głosu.

Myślę, że na reakcję nie czekałabym zbyt długo.

Samo umożliwienie nam zderzenia perspektywy 83latka i 25latki wydaje się być kuszącą opcją. Nasza wspólna tendencja do popadania w dziwne, sytuacyjne oka cyklonu, gdzie pewne wydarzenia kręcą się dookoła nas – to nic innego jak kopalnia inspiracji, czekających na intensywne wydobycie. Oboje jesteśmy związani z książkami. Nie ma szans na to, aby coś miało nas poróżnić. Właśnie takie połączenie pasji i możliwość odmiennych spojrzeń, mogłyby stanowić motor naszych działań.

Kian Termann – albowiem tak brzmiałoby przemieszanie naszych imion z nazwiskami, nie jest dziwnym pseudonimem dla twórczych ludzi. Wprost przeciwnie – już samo to mogłoby kusić czytelników i wodzić ich za nos wizją tajemnicy do odkrycia.

Różnica 58 lat stanowi cudowną wyrwę czasową. Kondensacja różnych wzlotów, upadków, radości i smutków, podsycana przez dwie różne osoby, kroczące podobnie, choć podzielone wiekiem i płcią. Pomyślcie tylko: Jak w przypadku dwóch różnych pokoleń wyglądałby prosty przedmiotowy opis? Skąd brałaby się inna forma wydobycia emocji, jak nie z różnych form doświadczeń czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pisałabym z moim ukochanym, bo rozumiemy się bez słów, więc nie kłócilibyśmy się o szczegóły. Mamy głowy pełne pomysłów i entuzjazmu. No i uwielbiamy robić rzeczy razem, więc nawet pisanie książki byłoby doskonałą zabawą.
Pseudonim? Ewa Fritzl. To połączenie imienia partnerki Hitlera i nazwiska znanego przestępcy, potwora z Amstetten.

Pisałabym z moim ukochanym, bo rozumiemy się bez słów, więc nie kłócilibyśmy się o szczegóły. Mamy głowy pełne pomysłów i entuzjazmu. No i uwielbiamy robić rzeczy razem, więc nawet pisanie książki byłoby doskonałą zabawą.
Pseudonim? Ewa Fritzl. To połączenie imienia partnerki Hitlera i nazwiska znanego przestępcy, potwora z Amstetten.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Po krótkim namyślę wybrałbym napisanie kryminału z moją mamą,ponieważ ma Ona spojrzenie zupełnie inne na świat niż ja.Widzi wszystko z innej strony,bardzo dużo przeżyła i byłoby to piękne przedstawienie prawdziwych uczuć w książce.Ponadto interesuje się chorobami psychicznymi oraz pracuje z ludźmi,którzy zwierzają się z problemów z którymi sobie nie radzą.Ja natomiast interesuje się prawem,morderstwami,dokładnym przebiegiem sekcji zwłok i portretami psychologicznymi. Uważam,że każdy czytelnik Naszego autorstwa mógłby poczuć się jakby sam w niej był bohaterem,ponieważ też borykałby się z podobnymi problemami.A pisalibyśmy książki pod pseudonimem Gama, ponieważ po rumuńsku oznacza to zasięg.Książki jakby pseudonim dawałby dużo do myślenia.Ponadto pseudonim byłby pomocną wskazówką w każdej książce.

Po krótkim namyślę wybrałbym napisanie kryminału z moją mamą,ponieważ ma Ona spojrzenie zupełnie inne na świat niż ja.Widzi wszystko z innej strony,bardzo dużo przeżyła i byłoby to piękne przedstawienie prawdziwych uczuć w książce.Ponadto interesuje się chorobami psychicznymi oraz pracuje z ludźmi,którzy zwierzają się z problemów z którymi sobie nie radzą.Ja natomiast...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedyna osoba, która tak bardzo uwielbia kryminały jak ja to mój tato. Kiedy opowiadałam najbliższym jaką właśnie książkę czytam mówili „trochę straszna”, a kiedy dzieliłam się tym z rodzicami to tato odpowiadał, że pewnie ciekawa. Kiedy zastanawiam jaką to mu książkę kupić stawiam na kryminał. Pisząc razem mielibyśmy opisane wszystko tak jakby działo się to rzeczywiście. Wszystkie detale opisane w taki sposób by czytelnik czuł, że razem z nami prowadzi tę sprawę. Oczywiście wplątalibyśmy tam chwilę grozy takie które trzymałyby w napięciu. I oczywiście takie zakończenie, że nikt by o nim nawet nie pomyślał przez chwilę. Niektóre historię zaczerpnęlibyśmy z pierwszej ręki, a to dlatego, że mój tato jest byłym policjantem. Nasz pseudonim M.D Trhop.

Jedyna osoba, która tak bardzo uwielbia kryminały jak ja to mój tato. Kiedy opowiadałam najbliższym jaką właśnie książkę czytam mówili „trochę straszna”, a kiedy dzieliłam się tym z rodzicami to tato odpowiadał, że pewnie ciekawa. Kiedy zastanawiam jaką to mu książkę kupić stawiam na kryminał. Pisząc razem mielibyśmy opisane wszystko tak jakby działo się to rzeczywiście....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już czuje to jak z moją najlepszą kumpelą Anią siadamy i tworzymy bardzo mroczną, bardzo zagadkową, bardzo wciągająca historię kryminalną. Anka i ja tworzymy zgrany duet, wymieniamy naszymi zdobyczami książkowymi, prowadzimy dyskusje o książkach, snujemy historię. Często spotkaniu na kawie patrząc na ludzi w kawiarni "piszemy scenariusz w głowach" i i niczym Sherlock i Watson próbujemy odgadnąć ktoś i po co tu jest, czym się zajmuje. Brniemy w naszych historiach i gdyby tak jest spisać, byłyby naprawdę świetnie kryminały. Kto wie, może kiedyś ukażą się takowe, szukajcie na półkach książek autorstwa Sheryl Walsoon.

Już czuje to jak z moją najlepszą kumpelą Anią siadamy i tworzymy bardzo mroczną, bardzo zagadkową, bardzo wciągająca historię kryminalną. Anka i ja tworzymy zgrany duet, wymieniamy naszymi zdobyczami książkowymi, prowadzimy dyskusje o książkach, snujemy historię. Często spotkaniu na kawie patrząc na ludzi w kawiarni "piszemy scenariusz w głowach" i i niczym Sherlock i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Napiszemy horror- oznajmiłam mojej towarzyszce niedoli po powrocie ze spaceru.
Musiałam przeczekać wszystkie zmiany nastroju Kryśki, od śmiechu, przez zdenerwowanie (łagodnie mówiąc), później długo leżała na górnej pryczy i myślała, jeszcze trochę obrażona. W końcu zeskoczyła i usiadła, aż w końcu zapytała:
-Nie kręcisz mnie? Bo jak tak, to wiesz...
-Krycha, powaga, weź to obczaj. Przypomnij sobie, jak po wieczornym apelu leżymy już w kojach, a ty opawiadasz te swoje historie.
-No i co? Mogę nie mówić, mnie tam wszystko jedno- udawała obojętną.- Ale co to ma do tych twoich horrorów?
-Inspirujesz mnie, rozumiesz? Czasem jak nawijasz- bez urazy- to sama już nie wiem, czy taka z ciebie bajkopisarka, czy tak było.
Kryśka uśmiechnęła się pod nosem, ale po chwili zaczęła coś mamrotać.
-Co?
-... bo ja zawsze pały z pisania dostawałam. To znaczy z polskiego.
Ożywiłam się i przystąpiłam do ataku:
-I tutaj na scenę wchodzę ja. Ty zapodajesz pomysł, a ja go rozwijam, opisuję i mamy prawdziwy, polski dreszczowiec. Zobaczysz!
W takich to okolicznościach powstał duet dwóch kobiet, które dzieliło wszystko i 20 lat różnicy wieku. Po wielu sporach ustaliłyśmy roboczą nazwę dla duetu pisarskiego: Bella Freedom, czyli piękna wolność, w kombinacji francusko-angielskiej. To było dla nas najdroższe, kiedy powstał pomysł.

Napiszemy horror- oznajmiłam mojej towarzyszce niedoli po powrocie ze spaceru.
Musiałam przeczekać wszystkie zmiany nastroju Kryśki, od śmiechu, przez zdenerwowanie (łagodnie mówiąc), później długo leżała na górnej pryczy i myślała, jeszcze trochę obrażona. W końcu zeskoczyła i usiadła, aż w końcu zapytała:
-Nie kręcisz mnie? Bo jak tak, to wiesz...
-Krycha, powaga, weź to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybrałbym moją siostrę Marysię! Oboje czytamy książki grozy, ja dodatkowo niesamowite historie a ona thrillery medyczne. Ja jestem katechetą a ona pielęgniarką. Czy może być lepszy zestaw? Rozpisanie powieście grozy z mrocznymi bóstwami i eugeniką w tle? Na samą myśl mam ochotę zaprosić moją siostrę do pisania. Myślę, że podstawą jest dobre rozumienie się i otwartość. Każde rozwiązanie może być dobre, jeżeli odpowiednio się je przedstawi. Myślenie nieszablonowe i odrobina szaleństwa (no może więcej niż odrobina) ubogacą każde dzieło. Jaki kryptonim? Stephen Cook byłby odpowiedni. Każdy kto czyta, domyśli się od razu a kto nie, to zrozumie z czasem. Nieważne czy zapamiętają nazwisko, ważne aby się bali!

Wybrałbym moją siostrę Marysię! Oboje czytamy książki grozy, ja dodatkowo niesamowite historie a ona thrillery medyczne. Ja jestem katechetą a ona pielęgniarką. Czy może być lepszy zestaw? Rozpisanie powieście grozy z mrocznymi bóstwami i eugeniką w tle? Na samą myśl mam ochotę zaprosić moją siostrę do pisania. Myślę, że podstawą jest dobre rozumienie się i otwartość. Każde...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Inspiracji poszukałabym u mojego kolegi-klawisza z zakładu karnego, znajdującego się nieopodal mojego miejsca zamieszkania. Życie często pisze nieprawdopodobne i tak zaskakujące scenariusze, że czasami wyobraźnia zostaje daleko w tyle. Więc skorzystałabym z gotowca, któremu tylko trochę dodałabym pikanterii. A pseudonim? Może KLAudia WISZon.

Inspiracji poszukałabym u mojego kolegi-klawisza z zakładu karnego, znajdującego się nieopodal mojego miejsca zamieszkania. Życie często pisze nieprawdopodobne i tak zaskakujące scenariusze, że czasami wyobraźnia zostaje daleko w tyle. Więc skorzystałabym z gotowca, któremu tylko trochę dodałabym pikanterii. A pseudonim? Może KLAudia WISZon.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wciągający kryminał napisałabym bez wątpienia z moją mamą!
Jest bardzo bliską mi osobą i sądzę, iż zdołałybyśmy wpaść razem na naprawdę itrygującą opowieść.
Można swobodnie powiedzieć, że mama ma lekkie pióro, nieraz już znajdywałam wiersze oraz krótkie opowieści pozapisywane przez nią w starych zeszytach. Dodatkowo ta kobieta ma naprawdę piękne serce, kierujące się szczerymi intencjami i chęcią niesienia pomocy, co możnaby z pewnością dostrzec w napisanej przez nią powieści. Kryminał jednak powinien nieść za sobą zagadkę, nutę niepewności i mroku... Z tym również nie byłoby problemu! Gdy moja mama wciągnie się w wir pisania jest w stanie stworzyć absolutnie wszystko, czasami aż zaskoczona jestem jakie mroczne i niepokojące historie potrafi napisać.
Z tych właśnie powodów chciałabym napisać kryminał z nią, nie kim innym. Zawsze miałyśmy dobrą relację, pisanie wspólnej książki mogłoby to nawet umocnić, a nasz pseudonim brzmiałby... Fortis Vince (ma dla nas pewne znaczenie).

Wciągający kryminał napisałabym bez wątpienia z moją mamą!
Jest bardzo bliską mi osobą i sądzę, iż zdołałybyśmy wpaść razem na naprawdę itrygującą opowieść.
Można swobodnie powiedzieć, że mama ma lekkie pióro, nieraz już znajdywałam wiersze oraz krótkie opowieści pozapisywane przez nią w starych zeszytach. Dodatkowo ta kobieta ma naprawdę piękne serce, kierujące się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak to z kim? Z tą panną w lustrze! Co jak co, ale współpraca i ja to złe połączenie. Te liczne kłótnie z tą drugą osobą o imię,czy o cokolwiek, przystwarzają mi bólu głowy.

Jak to z kim? Z tą panną w lustrze! Co jak co, ale współpraca i ja to złe połączenie. Te liczne kłótnie z tą drugą osobą o imię,czy o cokolwiek, przystwarzają mi bólu głowy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post