Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nekromar
krokus19
viktoriav

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nekromar
krokus19
viktoriav

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jeśli miałabym z kimś pisać kryminał to tylko z moim chłopakiem. Jest to osoba, z którą nadajemy na tych samych falach, a jednocześnie jesteśmy od siebie na tyle różni i mamy na tyle różnorodne pomysły pisarskie, że mogłoby nam wyjść coś naprawdę ciekawego! Ponad to, często dyskutujemy na różnorodne tematy i potrafimy dojść do porozumienia, czy wyciągnąć z czegoś podobne wnioski, więc nie kłócilibyśmy się mocno o fabułę książki. Kompromis też nie jest nam obcy co wróżyłoby dobrze powstaniu powieści. Oboje czytamy dużo książek, on bardziej fantastykę, ja skłaniam się ku literaturze kobiecej, ale z przyjemnością sięgamy po inne gatunki. Lubimy też w książkach nutkę dreszczyku i adrenaliny, a bez tego żaden kryminał nie mógłby się obejść. No i najważniejsze, bogatej wyobraźni nam nie brakuje! Napisanie wspólnej książki byłoby niesamowitą przygodą, kto wie, może rzeczywiście to zrobimy! Wypatrujcie więc na półkach kryminału napisanego przez Alejandro Dosamantes (hiszp. dwójka zakochanych; bo oboje kochamy kraje latynoamerykańskie).

Jeśli miałabym z kimś pisać kryminał to tylko z moim chłopakiem. Jest to osoba, z którą nadajemy na tych samych falach, a jednocześnie jesteśmy od siebie na tyle różni i mamy na tyle różnorodne pomysły pisarskie, że mogłoby nam wyjść coś naprawdę ciekawego! Ponad to, często dyskutujemy na różnorodne tematy i potrafimy dojść do porozumienia, czy wyciągnąć z czegoś podobne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybieram moją najlepszą przyjaciółkę. Znamy się od przedszkola. W szkole podstawowej, gimnazjum i liceum byłyśmy w jednej klasie. Rozdzieliliśmy się dopiero na studiach. W szkole zawsze razem robiłyśmy wszystkie grupowe zadania. Byłyśmy niepokonaną dwuosobową drużyną. Szczególnie dobrze radziliśmy sobie na języku polskim. Bardzo chciałabym wrócić do czasów, gdy pracowaliśmy razem nad wypracowaniem. Zawsze sprawiało nam to dużo, jak na szkolne zadanie, radości. Moja przyjaciółka kocha pisać i właśnie za to byłaby odpowiedzialna w naszym zespole. Ona rozumie wszystkie zawiłości gramatyki i stylistyki, o których ja nie mam pojęcia. Ja zajmowałabym się researchem i kontaktem z wydawnictwem. Obie kochamy rozwiązywać zagadki oraz interesujemy się prawdziwymi kryminalnymi sprawami. Razem wymyślałybyśmy fabułę naszych powieści. Tworzyłybyśmy również dziwacznych bohaterów oraz obmyślałybyśmy dla nich sarkastyczne dialogi.
Nasza pseudonim literacki utworzyłybyśmy z anagramu pierwszych liter naszych drugich imion oraz pierwszych imion - Daniela Pera. Przy interesująco i odrobinę obco. Najbardziej jednak podoba mi się to, że samo w sobie jest zagadką.
Strzeżcie się autorzy kryminałów, nadchodzimy!

Wybieram moją najlepszą przyjaciółkę. Znamy się od przedszkola. W szkole podstawowej, gimnazjum i liceum byłyśmy w jednej klasie. Rozdzieliliśmy się dopiero na studiach. W szkole zawsze razem robiłyśmy wszystkie grupowe zadania. Byłyśmy niepokonaną dwuosobową drużyną. Szczególnie dobrze radziliśmy sobie na języku polskim. Bardzo chciałabym wrócić do czasów, gdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z kim napisałabym kryminał? To proste - z moją siostrą! Skrywa się tutaj pod pseudonimem związanym z kajakiem, więcej nie będę zdradzać... Ma świetne poczucie humoru, bujną wyobraźnię i smykałkę do wymyślania historii, zwłaszcza tych o kryminalnym zabarwieniu. Na pewno byśmy się dogadały w kwestii fabuły i bohaterów, jako że mamy podobne gusta czytelnicze. Co do realizacji też nie byłoby problemu, w końcu obie z pisaniem jakoś sobie radzimy, a zawsze co dwie głowy to nie jedna i z pewnością brak weny w naszym duecie by nie występował. Najwięcej problemów sprawiłby wybór pseudonimu, coś co będzie tajemnicze, a jednocześnie chwytliwe i łatwe zapamiętania no i oczywiście będzie oddawało nasze charaktery. Myślę, że skoro są z nas dwie super dziewczyny, to pseudonimem, pod którym ukazałby się kryminał byłby: Sophia (mądrość) Victory (zwycięstwo).

Z kim napisałabym kryminał? To proste - z moją siostrą! Skrywa się tutaj pod pseudonimem związanym z kajakiem, więcej nie będę zdradzać... Ma świetne poczucie humoru, bujną wyobraźnię i smykałkę do wymyślania historii, zwłaszcza tych o kryminalnym zabarwieniu. Na pewno byśmy się dogadały w kwestii fabuły i bohaterów, jako że mamy podobne gusta czytelnicze. Co do realizacji...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najlepiej wybrać swojego największego wroga. Zrobić zbrodnię doskonałą, dobre pisarstwo niestety wymaga ofiar. Najlepiej więc ktoś kogo nam nie będzie szkoda. Trzeba zadbać o to, żeby nas tak łatwo nie odkryli. Śledzić poczynania policji w śledztwie. Wszystko szczegółowo opisywać. Taka historia widziana na żywo musi być dobrze opisana. Jeszcze oczami mordercy a może tak zmylić czytelnika i wmówić sobie, że nie jest się mordercą. W końcu ta osoba to był mój współtowarzysz. Zaczął pisać ze mną książkę. To ja zgłosiłam sprawę na policję i teraz patrzę jak przebiega śledztwo. Nie mogę jednak przestać pisać to dobry materiał. Tak... Tak... Tylko ciekawe jak się ta książka skończy...

Najlepiej wybrać swojego największego wroga. Zrobić zbrodnię doskonałą, dobre pisarstwo niestety wymaga ofiar. Najlepiej więc ktoś kogo nam nie będzie szkoda. Trzeba zadbać o to, żeby nas tak łatwo nie odkryli. Śledzić poczynania policji w śledztwie. Wszystko szczegółowo opisywać. Taka historia widziana na żywo musi być dobrze opisana. Jeszcze oczami mordercy a może tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Osobą, z którą wspólnie napisałabym kryminał, jest moja przyjaciółka - Wiktoria. Dlaczego właśnie ona? Tak jak ja, uwielbia czytać kryminały, jednak to nie jest główny powód.
Wybrałabym właśnie ją, ponieważ dzięki jej pomysłom, fabuła nie byłaby przewidywalna. Jest bardzo kreatywną osobą i ma milion pomysłów na sekundę. Potrafi stworzyć niezwykłe połączenia zdarzeń czy osób, na które nikt by nie wpadł. Nie znam drugiej takiej osoby, która ma tak bujną wyobraźnię i zawsze uparcie dąży do celu. Znam ją od bardzo dawna, ale i tak codziennie zaskakuje mnie swoimi koncepcjami. Obie lubimy pisać, a nasi czytelnicy nie mogliby oderwać się od lektury.
Według mnie pisałybyśmy pod pseudonimem Gołąb - miłość do gołębi ;)

Osobą, z którą wspólnie napisałabym kryminał, jest moja przyjaciółka - Wiktoria. Dlaczego właśnie ona? Tak jak ja, uwielbia czytać kryminały, jednak to nie jest główny powód.
Wybrałabym właśnie ją, ponieważ dzięki jej pomysłom, fabuła nie byłaby przewidywalna. Jest bardzo kreatywną osobą i ma milion pomysłów na sekundę. Potrafi stworzyć niezwykłe połączenia zdarzeń czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam czytać kryminały i podczas lektury snuć w głowie różne możliwe rozwiązania. Zwracam uwagę na najdrobniejsze szczegóły, które mogą rzutować na dalszy przebieg wydarzeń. Gdybym miała podjąć się pisania kryminału to moim kompanem byłby zdecydowanie mój chłopak, który zupełnie inaczej postrzega świat i w odróżnieniu do mnie jest realistą i nie wierzy w przypadki. To byłaby mieszanka wybuchowa! Myślę że w kwestii świata przedstawionego zostawiłabym wole pole mojemu wybrankowi, pewnie wszystko byłoby związane z wojskiem i militariami bo to jego największa pasja. Moim zadaniem byłoby wymyślanie wciągających intryg i zagadek. Pojawiałyby się zwroty akcji które totalnie zbijałyby czytelnika z tropu i stawiały sprawę w nowym świetle. Zakończenie wprawiałoby w osłupienie. Co do pseudonimu... Idealnie pasowałby White Sparrow. A dlaczego? Nie mogę tego zdradzić, to nasza tajemnica ;)

Uwielbiam czytać kryminały i podczas lektury snuć w głowie różne możliwe rozwiązania. Zwracam uwagę na najdrobniejsze szczegóły, które mogą rzutować na dalszy przebieg wydarzeń. Gdybym miała podjąć się pisania kryminału to moim kompanem byłby zdecydowanie mój chłopak, który zupełnie inaczej postrzega świat i w odróżnieniu do mnie jest realistą i nie wierzy w przypadki. To...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co dwie głowy, to nie jedna – jak mówi znane przysłowie. Jednak warto się zastanowić, czy więcej pomysłów sprzyja powstawaniu projektów, które mogą okazać się czymś wartym uwagi. W przypadku powieści kryminalnej ważniejsza może być jakość, a nie ilość.
Uważam, że sam współautor pomysłu nie musi wcale pełnić roli kreatora nowych rozwiązań i interesujących postaci czy też osobistego doradcy. Może stać się bowiem budulcem świata przedstawionego powieści – pewnym wzorcem. Mało tego – współautor nie musi wcale być człowiekiem.
Słynnemu Sherlockowi Holmesowi z utworów Conana Doyle’a pomaga doktor John Watson, a z kolei Jakub Skarre jest pomocnikiem inspektora Konrada Sejera znanego z tekstów Karin Fossum. A jeśli na miejscu pomocnika postawilibyśmy psa?
Relacja człowiek-pies, jako motyw, wiązałaby się ze znajomością zwierzęcych zachowań i metod szkolenia, a wiedza ta niewątpliwie musiałaby pochodzić od twórcy dzieła.
Mój pies z pewnością mógłby posłużyć za wzorzec czworonożnej postaci pomagającej detektywowi w rozwiązaniu zagadki i odnalezieniu sprawcy. Z kolei ode mnie zależałoby przekształcenie tej relacji w coś naturalnego, a zarazem unikatowego i wciągającego czytelnika.
Mimo iż zwierzę nie może pomóc bezpośrednio w napisaniu utworu, to jednak uważam, że może ono wpłynąć na piszącego tekst, pozwalając mu wczuć się w rolę detektywa i oddać w prawidłowy sposób jego relację z psim partnerem. Jako nietypowy, niewątpliwie, współautor stanowiłby istotny człon duetu Matecky.

Co dwie głowy, to nie jedna – jak mówi znane przysłowie. Jednak warto się zastanowić, czy więcej pomysłów sprzyja powstawaniu projektów, które mogą okazać się czymś wartym uwagi. W przypadku powieści kryminalnej ważniejsza może być jakość, a nie ilość.
Uważam, że sam współautor pomysłu nie musi wcale pełnić roli kreatora nowych rozwiązań i interesujących postaci czy też...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Do napisania kryminału namówiłabym moja przyjaciółkę. Obie piszemy, obie tworzymy skandale, obie męczymy naszych bohaterów, obie jesteśmy momentami przerażające. Nasze style pisarskie różnią się od siebie, to oczywiste. Mój jest bardziej pod kątem przeżyć wewnętrznych postaci, a jej pod względem opisowym pod kątem wyjaśnień wątków i kombinacji w fabule. Dałybyśmy upust naszej fantazji, bez wątpienia wynikłoby z tego coś niewyobrażalnie podłego i intrygującego. Nasz pseudonim artystyczny? Trudno stwierdzić, może Black Pearl?

Do napisania kryminału namówiłabym moja przyjaciółkę. Obie piszemy, obie tworzymy skandale, obie męczymy naszych bohaterów, obie jesteśmy momentami przerażające. Nasze style pisarskie różnią się od siebie, to oczywiste. Mój jest bardziej pod kątem przeżyć wewnętrznych postaci, a jej pod względem opisowym pod kątem wyjaśnień wątków i kombinacji w fabule. Dałybyśmy upust...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na wspólnika pisarskiego wybrałabym sąsiadkę, żonę kuzyna, z którą się zaprzyjaźniłam, bo tak jak ja ma zwariowany charakter :) a napisałybyśmy kryminał o pewnej znajomej, która rzadko wychodzi z domu... po prostu jest typową domatorką. My jednak już nieraz zastanawiałyśmy się - dlaczego tak jest. I wymyśliłyśmy: pani X jest przetrzymywana wbrew własnej woli, a jej mąż dowozi jej jedzenie i sprawdza czy się czasem nie wymknęła :) Może wygrała w totka i mąż ją szantażuje, albo miała romans z kimś z ich bloku i boi się, że ktoś wie, albo jeszcze inna wersja, że pobiła babcię z 3 piętra i teraz boi się, że ktoś ją rozpozna...i tak snujemy wyimaginowane opowieści, jedna lepsza od drugiej :) ps. nasz pseudonim mógłby być taki: Wacik Gojan (sprytnie zniekształcone nasze imiona i nazwiska;)

Na wspólnika pisarskiego wybrałabym sąsiadkę, żonę kuzyna, z którą się zaprzyjaźniłam, bo tak jak ja ma zwariowany charakter :) a napisałybyśmy kryminał o pewnej znajomej, która rzadko wychodzi z domu... po prostu jest typową domatorką. My jednak już nieraz zastanawiałyśmy się - dlaczego tak jest. I wymyśliłyśmy: pani X jest przetrzymywana wbrew własnej woli, a jej mąż...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej