Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zaczytana
Ivon
AgnieszkaMG
SoulShade
Inka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zaczytana
Ivon
AgnieszkaMG
SoulShade
Inka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Są osoby, którym druga szansa należy się ot tak, a dlaczego? Bo ich kochamy, szanujemy, przeszliśmy razem wiele, nie wyobrażamy sobie życia bez nich. Może to trochę tak jak z książką..., powiedzmy, że przeczytaliśmy kilka części serii, ale ostatnia za nic w świecie nam nie idzie. Czy nie damy jej drugiej szansy zważając na to wszystko co poprzednie części wniosły do naszego życia? Ale musimy też wiedzieć kiedy przestać dawać "drugą" szansę, czasem rzeczywiście dla własnego dobra lepiej jest postawić GRUBĄ linię nie ważne jak bardzo mielibyśmy cierpieć.

Są osoby, którym druga szansa należy się ot tak, a dlaczego? Bo ich kochamy, szanujemy, przeszliśmy razem wiele, nie wyobrażamy sobie życia bez nich. Może to trochę tak jak z książką..., powiedzmy, że przeczytaliśmy kilka części serii, ale ostatnia za nic w świecie nam nie idzie. Czy nie damy jej drugiej szansy zważając na to wszystko co poprzednie części wniosły do naszego...

Daje ludziom drugą szansę, ale nie w kwestii związków. Oddzielam to bardzo grubą kreską i nie pozwalam na to, żeby znów wtargnęło w moje życie. Przecież z jakiegoś konkretnego powodu nie jestem już z tą osobą? To nie było tak, że nagle postanowiłam, że chcę zmian w życiu. Wady, które mi przeszkadzają w drugiej osobie, których nie dostrzegałam jak byłam zakochana, gdy myślę racjonalnie wiem, że nie znikną, nie założę znów różowych okularów i będę widziała go wyłącznie w białym świetle.
Często też moje uczucia po tych wydarzeniach się wypalają i nie ma szans, żeby je ponownie wzbudzić. Zazwyczaj niewiele się zmienia z tego co było wcześniej, więc wiem, że wolę nie marnować tego czasu. Miłość niestety przemija, nawet ta najprawdziwsza. Gdy przez długi czas nie widzimy w niej szczęścia, to znak, że trzeba go szukać gdzieś indziej lub samotni z dziesięcioma kotami również możemy być szczęśliwsi.

Daje ludziom drugą szansę, ale nie w kwestii związków. Oddzielam to bardzo grubą kreską i nie pozwalam na to, żeby znów wtargnęło w moje życie. Przecież z jakiegoś konkretnego powodu nie jestem już z tą osobą? To nie było tak, że nagle postanowiłam, że chcę zmian w życiu. Wady, które mi przeszkadzają w drugiej osobie, których nie dostrzegałam jak byłam zakochana, gdy myślę...

Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, znacie to powiedzenie?? Pewnie tak... Sama sobie często powtarzam, że jest wielką przestrogą i gdy ktoś mnie rozczarowuje obiecuję sobie, że to już więcej się nie powtórzy. Lepiej poczuć jakiś wewnętrzny spokój niż żyć w niepewności, że powtórka z rozrywki wisi w powietrzu. Wszak kończąc drugą przestrogą.: Ludzie się nie zmieniają... co najwyżej tylko ja z wiekiem staję się coraz bardziej ślepa" Tak więc pierwsza myśl jest taka, że się odcinam i nie ma żadnego "jeszcze raz"

Chwila!
Myślę później sobie... Jak ja mogę być taka, żeby kogoś przekreślić zupełnie, nawet pomimo tego, że się zawiodłam i poczułam zraniona?
I przypomina mi się kolejne powiedzenie w gruncie rzeczy bardziej drastyczne, ale napawające aczkolwiek większym optymizmem. Brzmi ono: Co Cię nie zabije to Cię wzmocni!
I co robię wtedy? Zapominam, że miałam nie wchodzić do rzeki... Mało tego, bo wchodzę w totalny nurt...
Albo ktoś wyciągnie wnioski z błędów... albo nie...

W skrócie dla niekumających:
Daję drugą szansę. Nie do trzech... ale do dwóch razy sztuka!
Jak się upewnię ponad raz, że ktoś dalej jest szują to będę miała czyste sumienie, że się starałam... ale ta bajka nie będzie mieć szczęśliwego zakończenia...

Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, znacie to powiedzenie?? Pewnie tak... Sama sobie często powtarzam, że jest wielką przestrogą i gdy ktoś mnie rozczarowuje obiecuję sobie, że to już więcej się nie powtórzy. Lepiej poczuć jakiś wewnętrzny spokój niż żyć w niepewności, że powtórka z rozrywki wisi w powietrzu. Wszak kończąc drugą przestrogą.: Ludzie się nie...

Daję drugą szansę. Nie dlatego, że ten ktoś jest człowiekiem. Nie dlatego, że tego kogoś mi szkoda. Jestem człowiekiem interesu. Jak daję Ci drugą szansę, to wiedz, że później chcę ją odzyskać, być może nawet w innej postaci. Rodzice zawsze nam powtarzali, że paktu z diabłem się nie dobija... Skąd wiesz kim jestem ja? Skąd wiesz kim jest człowiek, którego prosisz o drugą szansę? Czasami jednak warto otworzyć nowe drzwi, niż próbować wyrwać z zawiasów te stare.

Daję drugą szansę. Nie dlatego, że ten ktoś jest człowiekiem. Nie dlatego, że tego kogoś mi szkoda. Jestem człowiekiem interesu. Jak daję Ci drugą szansę, to wiedz, że później chcę ją odzyskać, być może nawet w innej postaci. Rodzice zawsze nam powtarzali, że paktu z diabłem się nie dobija... Skąd wiesz kim jestem ja? Skąd wiesz kim jest człowiek, którego prosisz o drugą...

Daleko jestem od kategorycznej, jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Za każdym razem przy podejmowaniu takiej decyzji ważą się na jednej szali moje zawiedzione nadzieje, rozczarowanie, przeżyty ból, głębokość zadanych ran, na drugiej natomiast wartość spędzonego razem dobrego czasu, tęsknota za nim i nadzieja, niekiedy okazująca się naiwnością, że ten czas może jeszcze powrócić. Waga ta jest bardzo czuła i wrażliwa, bo zbudowana z emocji i wspomnień.
O ile przy Drugiej szansie mogę się łudzić, że to co spowodowało konieczność jej okazania to tylko zły sen, porwanie przez kosmitów, którzy po serii badan oddają mi z powrotem osobę na której mi zależało, a tą zła, podstawiona znika na zawsze.Jednak przy szansie numer Trzy, Cztery i Pięć powoli, ale boleśnie dociera do zamkniętych na tę informacje drzwi mojej świadomości, że dana osoba wcale nie chce się zmienić, a jej proszenie o szansę jest tylko wykorzystywaniem mojej ufności.
Przeważnie trudno jest mi odnaleźć ten moment, w którym nadzieja przeradza się w naiwność i tak idę sobie przez życie kolekcjonując kopniaki w sam środek serca, ale-co by nie było tak pesymistycznie- jestem uspokojona pewnością, że nie przekreślę osoby, która na tą drugą szansę zasłużyła. A i takich jest mnóstwo:)

Daleko jestem od kategorycznej, jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Za każdym razem przy podejmowaniu takiej decyzji ważą się na jednej szali moje zawiedzione nadzieje, rozczarowanie, przeżyty ból, głębokość zadanych ran, na drugiej natomiast wartość spędzonego razem dobrego czasu, tęsknota za nim i nadzieja, niekiedy okazująca się naiwnością, że ten czas może jeszcze...

Z każdej sytuacji staram się wyciągać jak najwięcej pozytywów, dlatego przeważnie daję ludziom drugą szansę, bo przecież nic nie tracę, a mogę jedynie zyskać. Wygram miłą niespodziankę pod postacią dobrze wykorzystanej szansy lub otrzymam nagrodę pocieszenia - nowe doświadczenie i mądrość na przyszłość. Jednak nim to nastąpi, nie komplikuję sobie życia i stawiam zawsze na szczerą rozmowę odnośnie wspólnych oczekiwań, a wtedy potrzeba już tylko dobrych chęci z obu stron by wszystko się powiodło. Większość niepowodzeń „drugich szans” wynika z niedomówień, ponieważ oczekiwania względem drugiej osoby leżą gdzieś pod gruzami obaw w naszej głowie i nigdy nie wychodzą na światło dzienne. Tak naprawdę jeśli na kimś mi zależy to chcę, żeby wiedział co może zrobić, by szansa na „nowe i lepsze” stała się realna. Zostawianie takich spraw losowi jest dla mnie przejawem obojętności i rezygnacji już na starcie. Najważniejsze dla mnie jest to, żeby czuć się dobrze z podjętymi decyzjami i niczego nie żałować. Dzięki temu mam pewność, że postąpiłam właściwie.

Z każdej sytuacji staram się wyciągać jak najwięcej pozytywów, dlatego przeważnie daję ludziom drugą szansę, bo przecież nic nie tracę, a mogę jedynie zyskać. Wygram miłą niespodziankę pod postacią dobrze wykorzystanej szansy lub otrzymam nagrodę pocieszenia - nowe doświadczenie i mądrość na przyszłość. Jednak nim to nastąpi, nie komplikuję sobie życia i stawiam zawsze na...

Każdy zasługuje na drugą szansę. Jesteśmy tylko ludźmi i popełniamy błędy.Ważne, żeby czegoś się na nich nauczyć, wyciągnąć wnioski i strać się nie dopuścić w przyszłości do podobnych sytuacji. Bardzo ważna jest również, wydaje się coraz rzadsza w obecnych czasach, umiejętność szczerego porozmawiania ze sobą, przyznania się do błędu o powiedzenia "przepraszam". Ale jak są chęci dwóch stron, to druga szansa zawsze jest dobrym pomysłem.

Każdy zasługuje na drugą szansę. Jesteśmy tylko ludźmi i popełniamy błędy.Ważne, żeby czegoś się na nich nauczyć, wyciągnąć wnioski i strać się nie dopuścić w przyszłości do podobnych sytuacji. Bardzo ważna jest również, wydaje się coraz rzadsza w obecnych czasach, umiejętność szczerego porozmawiania ze sobą, przyznania się do błędu o powiedzenia "przepraszam"....

Kiedyś dawałam drugą szansę partnerowi, jednak życie boleśnie mnie nauczyło, żeby tego nie robić. Ludzie się nie zmieniają, mimo chęci i obietnic tak już jest. Jeśli w związku za pierwszym razem było źle, partner był toksycznym draniem, to za drugim razem będzie tak samo, a nawet gorzej. Do dawania drugiej szansy często popycha nas złudna nadzieja oraz strach przed samotnością i zmianami. Więc tak, jeśli pierwszy raz kończy się niepowodzeniem, drugiego nie będzie.

Kiedyś dawałam drugą szansę partnerowi, jednak życie boleśnie mnie nauczyło, żeby tego nie robić. Ludzie się nie zmieniają, mimo chęci i obietnic tak już jest. Jeśli w związku za pierwszym razem było źle, partner był toksycznym draniem, to za drugim razem będzie tak samo, a nawet gorzej. Do dawania drugiej szansy często popycha nas złudna nadzieja oraz strach przed...

Mam dwie ręce, dwie nogi, żadnych racic ani poroża więc mam też na tyle rozumu żeby nie robić z siebie jelenia i odcinać się grubą linią od zdradzieckich postaci.

Mam dwie ręce, dwie nogi, żadnych racic ani poroża więc mam też na tyle rozumu żeby nie robić z siebie jelenia i odcinać się grubą linią od zdradzieckich postaci.